przeciętna, ani specjalnie dobra ani specjalnie nudna- jedna z tych, które zapomina się zaraz po przeczytaniu

przeciętna, ani specjalnie dobra ani specjalnie nudna- jedna z tych, które zapomina się zaraz po przeczytaniu

Winstona Grahama poznałam jakiś rok temu, dzięki książkom i serialowi Poldark. Aktualnie jestem wielką tej serii i mogę powiedzieć, że to jeden z moich ukochanych cyklów. Pozostałe książki Grahama nie były często wydawane w Polsce, więc gdy zobaczyłam w bibliotece ,,Marnie” musiałam skorzystać z okazji i poznać brytyjskiego pisarza od innej strony.

Od kilku lat Marnie Elmer prowadzi dość oryginalny ,,biznes” – zatrudnia się w firmie, zdobywa zaufanie pracodawców, a potem ucieka z pieniędzy, wyjeżdża do innego miasta i zmienia nazwisko. Za którymś razem dziewczyna zostaje jednak przyłapana przez jednego z dyrektorów firmy, Marka Rutlanda. Marnie jest przekonana, że czeka ją więzienie, jednak Mark postanawia nie wydawać ją policji, przeciwnie, wyznaje jej miłość i proponuje małżeństwo. Bojąc się więzienia, Marnie wychodzi za Marka, ale nie potrafi otworzyć się przed mężem i traktuje go ozięble. Odpowiedź na pytanie, dlaczego Marnie jest taka, jak jest, kryje się w jej przeszłości.

Według mnie, nie jest to ani kryminał, ani romans. ,,Marnie” to dla mnie poruszająca powieść psychologiczna z rodziną tajemnicą w tle. Odkrywanie jej krok po kroku przypominało mi nieco powieści Virginii Cleo Andrews, choć oczywiście jest to całkiem inny klimat i sposób opisywania. Pod koniec wiele się wyjaśniło, a jednak nie wszystko, i Graham nie dał czytelnikowi jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, dlaczego Marnie jest taka. Czy powodem są geny, wspomnienia z dzieciństwa czy jej własne wybory? Nad tym sami musimy się zastanowić, gdyż w serii o Poldarkach pisarz już nas przyzwyczaił, że nic nie da się jednoznacznie określić i zaszufladkować. W każdym razie, wątek psychologiczny jest świetny i wciągający, ja szybko przerzucałam kartki, by odkryć kolejne sekrety Marnie. Główna bohaterka, żyjąca w kłamstwie i wymyślająca mnóstwo fikcyjnych historii na swój temat, jest skomplikowana i fascynująca, choć też irytująca. Powiedzieć, że ją polubiłam, to za dużo, ale czytałam o niej z wielką przyjemnością. Dla kontrastu Mark to mężczyzna idealny, chyba żadna kobieta nie pogardziłaby tak bezinteresowną i pełną poświęcenia miłością, jaką ten wyrozumiały człowiek darzył Marnie. Jego troska i tolerancja dla zachowania żony kojarzyły mi się z Mikołajem z serii ,,Alibi na szczęście” Anny Ficner – Ogonowskiej, chociaż po przeczytaniu ,,Marnie” stwierdzam – Mikołaj przy Marku się chowa!

Mimo odmiennej tematyki, czytelnicy ,,Rossa Poldarka” i reszty sagi znajdą tu wiele cech wspólnych z najsłynniejszą powieścią Grahama. Nie tylko styl, ale też przekonanie o mocy człowieka i wiary w jego wybór, w to, że jeśli się postaramy i będziemy walczyć, może udać nam się zmienić swoje życie. Nie ma tu też jasnych rozwiązań, gdyż, jak stwierdził autor w przedmowie do ,,Czarnego Księżyca”, ,,w życiu nic nie jest proste”. Coraz bardziej urzeka mnie styl Grahama, odnalazłam się w nim całkowicie i mam nadzieję, że w Polsce zostaną wydane inne jego książki.

,, – Miłość musi opierać się na zaufaniu.
- Bzdury! Miłość pojawia się tam, gdzie chce. Nikt nie wie, na czym się opiera.”

Winstona Grahama poznałam jakiś rok temu, dzięki książkom i serialowi Poldark. Aktualnie jestem wielką tej serii i mogę powiedzieć, że to jeden z moich ukochanych cyklów. Pozostałe książki Grahama nie były często wydawane w Polsce, więc gdy zobaczyłam w bibliotece ,,Marnie” musiałam skorzystać z okazji i poznać brytyjskiego pisarza od innej strony.

Od kilku lat Marnie...

Nieprzeczytalam całej. Nudna.

Nieprzeczytalam całej. Nudna.

książka dość ciekawa,ale jej ekranizacja budzi większe emocje.

książka dość ciekawa,ale jej ekranizacja budzi większe emocje.

ksiazke wypozyczylam z biblioteki z niezbyt duzym entuzjazmem, ale okazalo sie to blednym mysleniem. pierwsze strony ciezko mi sie czytalo jednak potem ksiazke przeczytalam w zasadzie jednym tchem. ksiazka zrobila na mnie duze wrazenie, nawet przez dluzszy czas o niej myslalam, s szczegolnie o koncowce, ktora zrobila na mnie najwieksze wrazenie!

ksiazke wypozyczylam z biblioteki z niezbyt duzym entuzjazmem, ale okazalo sie to blednym mysleniem. pierwsze strony ciezko mi sie czytalo jednak potem ksiazke przeczytalam w zasadzie jednym tchem. ksiazka zrobila na mnie duze wrazenie, nawet przez dluzszy czas o niej myslalam, s szczegolnie o koncowce, ktora zrobila na mnie najwieksze wrazenie!