Wielki Gatsby

Przeczytałem po raz drugi. Książka sama w sobie bardzo dobra, jednak chciałbym przestrzec czytelników przed wersją wydaną przez wydawnictwo Bellona. Tłumaczenie książki jest na niskim poziomie. Zresztą nawet nikt nie chce sie przyznać do tego, na próżno szukać informacji o osobie/osobach, które to prztłumaczyły. Warto przeczytać, ale w innym tłumaczemiu.

Przeczytałem po raz drugi. Książka sama w sobie bardzo dobra, jednak chciałbym przestrzec czytelników przed wersją wydaną przez wydawnictwo Bellona. Tłumaczenie książki jest na niskim poziomie. Zresztą nawet nikt nie chce sie przyznać do tego, na próżno szukać informacji o osobie/osobach, które to prztłumaczyły. Warto przeczytać, ale w innym tłumaczemiu.

Pokaż mimo to

Amerykański sen obdarty ze złudzeń. Rozprawa o moralności, zepsuciu, tęsknotach nurzanych w blichtrze. Smutna historia, nadal aktualna.

Amerykański sen obdarty ze złudzeń. Rozprawa o moralności, zepsuciu, tęsknotach nurzanych w blichtrze. Smutna historia, nadal aktualna.

Pokaż mimo to

„Wielki Gatsby” to kolejny powrót do lektury, którą czytałam dawno temu, oglądałam film, ale pamiętałam tylko główny wątek. Kiedy pojawiło się nowe wydanie w przekładzie Jacka Dehnela postanowiłam odświeżyć w pamięci historię, która rozegrała się na początku XX wieku w Nowym Jorku, w czasach wielkiego kryzysu. W czasach, które sprzyjały gangsterom i oszustom w dochodzeniu do fortun na robieniu nieczystych interesów.

Nick Carraway, młody, ułożony mężczyzna, absolwent Uniwersytetu Yale, który walczył w I wojnie światowej, wraca do domu z zamiarem rozpoczęcia kariery. Z tym zamiarem przenosi się do Nowego Jorku aby poznać lepiej pracę maklera giełdowego. Nick wynajmuje dom, obok którego jak się później przekona, mieszka tytułowy Gatsby. Posiadłość Gatsbiego jest imponująca, urządzona z przepychem, z całą rzeszą służby, basenem i ogrodami. Jak się dorobił fortuny, kim jest, skąd pochodzi, czym się zajmował wcześniej owiewa aura tajemniczości.
Nick jest obserwatorem i narratorem historii opisanej w tej powieści. W pewnym momencie staje się jej częścią. Jak się dla niego skończy i co z niej wyniesie?
Postać tytułowego Gatsbiego i jego pseudo przyjaciół służy autorowi do pokazania części społeczeństwa amerykańskiego tamtych czasów, dla którego pieniądze, blichtr, ekstrawagancja, zabawa, zakłamanie, oszustwa były podstawą funkcjonowania. Okrutnie pokazana rzeczywistość w aspekcie : jestem kiedy posiadam, a nawet kiedy posiadam to czy jestem spełniony ?

F.Fitzgerald Scott obrazowo, z dużą znajomością epoki pokazuje amerykański mit i sen o lepszej, bogatej przyszłości, zmiany jakie zachodziły w społeczeństwie, jak powstała nowobogacka warstwa społeczeństwa, potępiana i podziwiana jednocześnie.

„Wielki Gatsby” to kolejny powrót do lektury, którą czytałam dawno temu, oglądałam film, ale pamiętałam tylko główny wątek. Kiedy pojawiło się nowe wydanie w przekładzie Jacka Dehnela postanowiłam odświeżyć w pamięci historię, która rozegrała się na początku XX wieku w Nowym Jorku, w czasach wielkiego kryzysu. W czasach, które sprzyjały gangsterom i oszustom w dochodzeniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Do czego może doprowadzić życie oparte jedynie o ambicje i zachłanność...

Do czego może doprowadzić życie oparte jedynie o ambicje i zachłanność...

Pokaż mimo to

Mogę napisać tylko tyle, że zasmakowałam bogactwa i życia będącego jednym wielkim kłamstwem.

Cieszę się, że w końcu sięgnęłam po ten tytuł.

Mogę napisać tylko tyle, że zasmakowałam bogactwa i życia będącego jednym wielkim kłamstwem.

Cieszę się, że w końcu sięgnęłam po ten tytuł.

Pokaż mimo to

Największa powieść F. Scotta Fitzgeralda, pretendująca do roli wielkiej powieści amerykańskiej, czyli takiej powieści, która w sposób możliwie pełny odzwierciedla procesy zmian zachodzące w społeczeństwie amerykańskim. Potępiające i wnikliwe spojrzenie na amerykańską klasę nowobogacką w latach dwudziestych XX wieku, niepozbawiona jednak pewnej dozy zrozumienia, dla świata i ludzi napędzanych mitem amerykańskiego snu i poddanych presji wielkich osiągnięć w obszarze biznesu. Amerykański klasyk i cudownie sugestywne dzieło.

Podobnie jak większość prozy Fitzgeralda jest to powieść niezwykle staranna i precyzyjnie opracowana. Fitzgerald doskonale rozumie życie, w które dominuje chciwość prowadząca do rozczarowania, smutku i baku spełnienia. Całą tę złożoność autor zdołała przełożyć na jedno z najlepszych dzieł literackich XX wieku. Powieść jest produktem pokolenia lat 20. XX wieku - a jedna z najwspanialej zarysowanych postaci literatury amerykańskiej to właśnie Jay Gatsby - pretendujący do roli wytwornego człowieka sukcesu, ale zarazem zmęczony światem i spragniony izolacji od niego. Zdesperowany z powodu miłości, pozbawiony nadziei.

Opisywane wydarzenia przefiltrowane zostały przez świadomość jej narratora, Nicka Carrawaya, młodego absolwenta Yale, który jest zarówno częścią opisywanego świata, jak i jego obserwatorem. Po przeprowadzce do Nowego Jorku wynajmuje dom obok rezydencji ekscentrycznego milionera (Jay Gatsby), w której co sobotę odbywa się wystawne przyjęcie, w którym uczestniczą wszyscy wielcy i bogaci. Przychodzą, by podziwiać ekstrawagancję gospodarza, ale także wymieniać się plotkami na jego temat (jak sugerują owe plotki - przeszłość jest mroczna i podniecająco ciekawa).

Podobnie jak w Obywatelu Kane - bogactwo nie przyniosło Gatsby'emu spełnienia ani satysfakcji i nawet spotkanie z dawną miłością nie pozwala odzyskać utraconej niewinności. Fortuna Gatsby'ego - stworzona na nielegalnym hazardzie i przemycie, ciąży jak fatum.

Siła Gatsby'ego jako postaci jest nierozerwalnie związana z jego bogactwem i pozorami sukcesu. Sukcesu, który nie przynosi radości, satysfakcji ani poczucia spełnienia, lecz potrzebny jest bardziej w celu wykreowania własnego wizerunku, pozyskania upragnionego miejsca w kręgach społecznych. Od początku powieści Fitzgerald tworzy wokół bohatera swoistą mgłę niedomówień i zagadek: milioner-playboy z podejrzaną przeszłością, cieszy się ulotną popularnością towarzyską, której celem było jednak wyłącznie odzyskanie ukochanej kobiety. Sposób, w jaki Jay dąży do tego jest kluczowy dla światopoglądu, jaki pragnie zilustrować Fitzgerald. Gatsby tworzy siebie - zarówno swoją mistykę, jak i osobowość - wokół wątpliwych, lecz niezbywalnych wartości amerykańskiego snu (pieniądze, bogactwo i popularność). Cała emocjonalności i fizyczne siły bohatera służą ich osiągnięciu, a zarazem prowadzą do jego upadku.

Mniej czytelne z perspektywy czasu są niuanse dotyczące pochodzenia Gatsby'ego (prawdopodobnie Niemca, o czym świadczy pierwotna forma nazwiska - Gatz) i sytuacji, w jakiej w latach 20. znajdowały się różne amerykańskie mniejszości. Stosunek do Niemców w Ameryce tamtych lat napiętnowany był relacjami europejskimi, niedawno zakończoną I wojną światową i już nadchodzącym kolejnym wielkim konfliktem. Dodatkowym smaczkiem jest świadomość, że prohibicja - dzięki której Gatsby dorobił się gigantycznego dorobku - była uzasadniana miedzy innymi zamiarem ochrony młodzieży amerykańskiej przed złym wpływem imigrantów niemieckich dążących do jej rozpijania.

W końcowej części powieści Nick rozmyśla o Gatsbym w szerokim kontekście, łącząc go z klasą ludzi, do której ten tak desperacko pretendował: pięknych i zarazem przeklętych. Fitzgerald po części rozumie, a po części krytykuje płytkość wspinaczki po szczeblach drabiny społecznej, brak zasad moralnych i ekwilibrystykę emocjonalną, jaka im towarzyszy. Z dekadenckim cynizmem bywalcy imprez w domu Gatsby'ego nie dostrzegają nic, poza własną przyjemnością.

F. Scott Fitzgerald kreśli obraz stylu życia i dekady, które zarówno fascynują, jak przerażają. Opis tego pokolenia, uczynił z niego legendę: piękni, bogaci, kosztownie i modnie ubrani, szalejący w oparach jazzu i whisky. Fitzgerald sam był częścią takiego stylu życia - oraz jego ofiarą. Był jednym z najpiękniejszych, ale też przeklętych na zawsze. Atmosfera dekadencji i upadku epoki po mistrzowsku została oddana w tej wspaniałej, pulsującej życiem i tragedią powieści.

Największa powieść F. Scotta Fitzgeralda, pretendująca do roli wielkiej powieści amerykańskiej, czyli takiej powieści, która w sposób możliwie pełny odzwierciedla procesy zmian zachodzące w społeczeństwie amerykańskim. Potępiające i wnikliwe spojrzenie na amerykańską klasę nowobogacką w latach dwudziestych XX wieku, niepozbawiona jednak pewnej dozy zrozumienia, dla świata i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odnoszę wrażenie, że wielu czytelników tak wysoko ocenia tę pozycję dlatego, że jest to klasyka. Nie miałem przez lata okazji przeczytać. Zawsze sobie mówiłem, że się za niego wezmę. Książka stała na półce dość długo, i wreszcie zacząłem, i szybko skończyłem, bo króciutka to opowieść. Nie ma w niej absolutnie niczego wspaniałego. Ot opowiedziana historia o człowieku, który miał pieniądze, ale szczęśliwy nie był, bo przez udział w wojnie stracił ukochaną. Jak dla mnie, to te dwieście stron powinno być zakończeniem grubej powieści, w której dowiedzielibyśmy się o tych szemranych interesach Gatza z Żydami, dzięki którym dorobił tak ogromnej fortuny. Niefortunnym jest nazwa firmy Żyda Wolfsheima - SWASTIKA Company Group. :) Po książce od razu zabrałem się za film. Ten okazał się chyba lepszy od książki, co rzadko się zdarza, ale może nazbyt pokolorowany. Książka jedynie dobra.

Odnoszę wrażenie, że wielu czytelników tak wysoko ocenia tę pozycję dlatego, że jest to klasyka. Nie miałem przez lata okazji przeczytać. Zawsze sobie mówiłem, że się za niego wezmę. Książka stała na półce dość długo, i wreszcie zacząłem, i szybko skończyłem, bo króciutka to opowieść. Nie ma w niej absolutnie niczego wspaniałego. Ot opowiedziana historia o człowieku, który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niedługo minie sto lat od pierwszego wydania tej powieści, więc postanowiłam ponownie ją przeczytać. W czasach studenckich wynudziła mnie koszmarnie, teraz, po latach, z większą wiedzą i doświadczeniem :) zrobiłam drugie podejście. Niestety, nie zmieniłam opinii o niej. To opowieść o straconym pokoleniu, którego młodość przypadła na czasy Wielkiej Wojny, a po jej zakończeniu próbują żyć pełnią życia. Wyprawiają niekończąca się imprezę. Bohaterowie bez wyrazu, jednowymiarowi. Najbardziej odrzuciła mnie konstrukcja kobiecych postaci. Puste neurotyczki. Chyba że takie były ówczesne Amerykanki, bo podobnie niezrównoważona była główna bohaterka Śniadania u Tiffany'ego. Ale któż to ten Wielki Gatsby?Tego nie wie nikt. Przyjechał nie wiadomo skąd, sam tworzy swoją legendę. Ludzie lgną do niego, bo fajnie się przy nim pokazać, zwłaszcza, że za nim stoi potężna fortuna, też nie wiadomo jak i kiedy zdobyta. Kolejna tajemnica przydająca dreszczyku emocji. Smutna konkluzja pojawia się na końcu utworu, parafrazując: Nie kasiutka i chęć szczera zrobi z Ciebie bohatera. Mimo wianuszka ludzi, którzy tworzą pseudodwór bohatera, powierzchowność tych relacji sprawia, że Wielki Gatsby jest samotny w tłumie. Idzie sam przez całe dorosłe życie, a po śmierci żałobny kondukt jest żałośnie policzalny.

Niedługo minie sto lat od pierwszego wydania tej powieści, więc postanowiłam ponownie ją przeczytać. W czasach studenckich wynudziła mnie koszmarnie, teraz, po latach, z większą wiedzą i doświadczeniem :) zrobiłam drugie podejście. Niestety, nie zmieniłam opinii o niej. To opowieść o straconym pokoleniu, którego młodość przypadła na czasy Wielkiej Wojny, a po jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To było ciekawe zderzenie z amerykańskim klasykiem, choć spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Spodziewałam się raczej pędzącej fabuły i takiego amerykańskiego blichtru, a tutaj było tak... tak szaro bylo. Niby dekandencja, przepych i zepsucie, ale ja czułam raczej taką nędzę emocjonalną i błoto. Taką miałkość. Nie oglądałam filmu, więc nie wiem, czy te historie się faktycznie pokrywają. Nie jest to łatwe w czytaniu i wymagało dużego skupienia. Co ciekawe, prócz naszego narratora i głównych bohaterów, reszta postaci mocno mi się zlewała, a dla mnie osobiście to zawsze sygnał, że nie zostały jakoś specjalnie wykreowane. Albo odpływałam za często myślami od fabuły.

Miałam przeogromne skojarzenie z Lalką! Daisy i Gatsby pasują mi okrutnie do bohaterów z polskiej powieści.

Mam też duże obawy, czy ta fabuła nie uleci mi szybko z głowy. Dlatego też bardzo chcę w najbliższej przyszłości obejrzeć ekranizację, może ona ułatwi mi zrozumienie i zapamiętanie tej treści.

To było ciekawe zderzenie z amerykańskim klasykiem, choć spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Spodziewałam się raczej pędzącej fabuły i takiego amerykańskiego blichtru, a tutaj było tak... tak szaro bylo. Niby dekandencja, przepych i zepsucie, ale ja czułam raczej taką nędzę emocjonalną i błoto. Taką miałkość. Nie oglądałam filmu, więc nie wiem, czy te historie się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Liczne zachwyty nad "Wielkim Gatsby'm" sprawiły, że miałam wielkie oczekiwania względem tej książki, choć tak na prawdę nie wiedziałam, czego konkretnie się spodziewać. Oprócz tego, że to powinno być coś mocnego, co poruszy moje trzewia. Niestety tak nie było.

Chociaż nie jestem oczarowana tą książką, to nie zaprzeczam, że jest bardzo dobra i bardzo doceniam to, że Scott Fitzgerald stworzył to dzieło.

Na główną uwagę zasługują bohaterowie, zwłaszcza Gatsby. Pod pewnymi względami tytułowy bohater przywodził mi na myśl zarówno Wokulskiego z "Lalki" jak i głównego bohatera "Ojca Goriota" Balzaca. Sprawiło to, że w moich oczach Gatsby jawił się jako jeszcze bardziej tragiczna postać. Jego historia jest zarówno intrygująca jak i bolesna. Jego dążenia wydają się bezcelowe a życie zdaje się być jednym wielkim rozczarowaniem. Razem z Nickiem, który jest wręcz idealnym narratorem, poniekąd wyróżniają się na tle wszelakiego zepsucia moralnego.

Książka jest o kulcie pieniądza, który zabija miłość i moralność. Czytelnik zaczyna wątpić w istnienie jakichkolwiek wartości. To wręcz przerażające, co się stało z tym "straconym pokoleniem".

Gorzka historia, której nie ukryją żadne luksusy.
Rozumiem fenomen "Wielkiego Gatsby'ego" i bardzo szanuję twór Fitzgeralda. Czuję smutek po tej lekturze i nie mogę wyzbyć się myśli, że to równocześnie nie powinno, jak i musiało tak się skończyć.

Liczne zachwyty nad "Wielkim Gatsby'm" sprawiły, że miałam wielkie oczekiwania względem tej książki, choć tak na prawdę nie wiedziałam, czego konkretnie się spodziewać. Oprócz tego, że to powinno być coś mocnego, co poruszy moje trzewia. Niestety tak nie było.

Chociaż nie jestem oczarowana tą książką, to nie zaprzeczam, że jest bardzo dobra i bardzo doceniam to, że Scott...

więcej

mniej

Pokaż mimo to