Ten tytuł... na litość boską, kto daje taki tytuł kryminałowi?
Zabawnie jest wytypować właściwą osobę całkiem przypadkowo, przypisując jej cechy marionetki socjopaty. Ale tak właściwie to sama nie wiem. Książka to faktycznie podręcznikowy przykład "zamkniętych drzwi". Problem polega na tym, że z dostępnych faktów naprawdę trudno cokolwiek sensownego ułożyć (i to nawet nie przez obecność mylących tropów),a rozwiązanie jest usprawiedliwiane rzeczami, do których czytelnik nie ma żadnego dostępu. Dodatkowo bohaterce towarzyszą prywatne rozterki i toczy się mimochodem wątek romansowy, który wydaje się momentami absolutnie bzdurny i niepotrzebny. Główna bohaterka to hipokrytka - wczasowiczów chcących bawić się w detektywów obrzuca w myślach inwektywami, ale sama szuka poszlak. Do reszty cech jej charakteru zastrzeżeń nie mam, ale nie o to idzie. Jej rzekomo cudowny logiczny umysł jest potencjałem niewykorzystanym w najmniejszym nawet stopniu; jest ledwie obserwatorem. Sam pomysł na zbrodnię w sumie okropnie wtórny, autorka chyba próbowała go urozmaicić plotkarskimi wywodami, ale nie wyszło. Każdy wątek można zbyć pogardliwym prychnięciem. Może poszłoby lepiej gdyby głównym bohaterem był rzeźbiarz. Ale tak to nie.
Po prostu nie wyszło.

Ten tytuł... na litość boską, kto daje taki tytuł kryminałowi?
Zabawnie jest wytypować właściwą osobę całkiem przypadkowo, przypisując jej cechy marionetki socjopaty. Ale tak właściwie to sama nie wiem. Książka to faktycznie podręcznikowy przykład "zamkniętych drzwi". Problem polega na tym, że z dostępnych faktów naprawdę trudno cokolwiek sensownego ułożyć (i to nawet nie...

Prosto, zwięźle i na temat- nudna jak flaki z olejem. Po przeczytaniu opisu miałam nadzieję na całkiem niezły kryminał, jednak grubo się myliłam.

Prosto, zwięźle i na temat- nudna jak flaki z olejem. Po przeczytaniu opisu miałam nadzieję na całkiem niezły kryminał, jednak grubo się myliłam.

Bardzo kiepski hmm... kryminał? Sama nie wiem jak określić tę książkę. Tandetna, według mnie, historia.

Bardzo kiepski hmm... kryminał? Sama nie wiem jak określić tę książkę. Tandetna, według mnie, historia.

Przede wszystkim chciałam zapytać, co to, u diabła, jest "technikum nukleoniczne", po którym to rzekomo zostaje się fizykiem? Bo ja o niczym takim nie słyszałam, a karierę w fizyce można rozpocząć poprzez studia na wydziale tejże fizyki. Na przykład po zwykłym ogólniaku.

I dlaczego nad bramą cmentarza znajduje się napis "Aufwiedersehen unsere Hofnung",czyli "Dowidzenia nasza nadźejo" (by odzwierciedlić błędy ortograficzne oryginału).

Napisy okołocmentarne wiążą się na ogół właśnie z nadzieją na życie wieczne, nie zaś z jej pożegnaniem. Brakuje tylko "Lasciate ogni speranza", ale w porównaniu z nim "Dodzenia nasza nadźejo" brzmi groteskowo i opero-mydlanie.

I dlaczego to w Macedonii mieszkają ponoć sami górale, z nadmiaru temperamentu rzucający cebulami w sąsiadów i pławiący w kałużach nielubianych krewnych?

Książka jest rozlazła. Postacie papierowe. Wiele scen nie ma sensu, jest naciąganych albo absurdalnych. Widać tu jakiś zarys tego, czym mogłaby być ta książka - widać, jakie miały być postaci w zamierzeniu autorki, i żałuje się, że takie nie są.

Zamysł fabularny zasadza się na absurdzie - na początku pada efektowny trup, tyle że jest to trup gospodyni. Zatem goście powinni się rozjechać. Nie czynią tego, bo drogi są zalane. Jednak nie czynią tego również, kiedy sytuacja wraca do normy, i uparcie, mimo zbrodni, a później następnej, pozostają do końca zaplanowanego pobytu, jeżdżąc i spacerując po okolicy.

Na marginesie - na miejsce przestępstwa przyjeżdża nie prokurator, lecz śledczy.

Zresztą wszechwiedzący śledczy-prokurator, który podziela (telepatycznie?) całą wiedzę głównej bohaterki, też jest postacią dosyć groteskową.

Dlaczego książka nie widziała korekty stylistycznej i są w niej takie kwiatki, jak "patrzeć na własne myśli" (prawidłowo: we własne myśli),o to akurat pytać nie muszę.

Wydawca wywala zbędnego pracownika (poprawnie: redukuje kadry),a czytelnik - wszak nie musi czytać książki, czyż nie?

Mamy nadmiar bohaterów i nadmiar niepodjętych wątków. Na początku występuje trzech obcych podejrzanych: Król Węgorzy, Wyrodek i morderca (utożsamiany z którymś z poprzednich). Motyw Króla Węgorzy rozłazi się i ogranicza do tajemniczych facetów w łodziach, napadających z nagła na jednego z bohaterów, Jana, właściwie bez powodu, chyba dla podkręcenia grozy.

Sam Król jako taki nie zostaje odkryty ani zdemaskowany, ale nikt się tym specjalnie nie przejmuje, łącznie z policją i leśniczym, a szkoda, bo chodzi o bandę kłusowników.

Wyrodek zaś okazuje się skrzywdzonym i zamkniętym w sobie smutasem typu "osiągnąłem sukces, ale nikt mnie nie kocha". Znajduje pod koniec książki żonę i przyjaciela. Ręce opadają.

Elementami zwiększającymi grozę mają być, poza dwoma trupami i zaczadzeniem domu, takie fascynujące wydarzenia, jak przysłanie pocztówki z melodyjką, pisk tejże w nocy, kradzież dwóch zdjęć rodzinnych oraz wiecznego pióra. Szalenie emocjonujące!

Podsumowując: czytałam z mocno mieszanymi uczuciami.

Przede wszystkim chciałam zapytać, co to, u diabła, jest "technikum nukleoniczne", po którym to rzekomo zostaje się fizykiem? Bo ja o niczym takim nie słyszałam, a karierę w fizyce można rozpocząć poprzez studia na wydziale tejże fizyki. Na przykład po zwykłym ogólniaku.

I dlaczego nad bramą cmentarza znajduje się napis "Aufwiedersehen unsere Hofnung",czyli "Dowidzenia...

Fabuła dobra, ale brakuje spójności. Nie ma również czegoś takiego. jak dobre pisanie. Liczę, że autorka weźmie sobie do serca i przemyśli, co popełniła.

Fabuła dobra, ale brakuje spójności. Nie ma również czegoś takiego. jak dobre pisanie. Liczę, że autorka weźmie sobie do serca i przemyśli, co popełniła.