Pisanie recenzji przewodnika turystycznego przypomina trochę pisanie recenzji książki kucharskiej. Przepisy na pewno są sprawdzone, przetestowane i właściwie – poza pewnymi kombinacjami – to samemu też można by wpaść na podobne pomysły tyle, że w książce dostajemy już gotowe rozwiązania. Przewodnik Baedekera tak naprawdę także wpisuje się w tę zasadę, gdyż w rzeczywistości każdą atrakcję w nim opisaną można znaleźć w innych źródłach. Oczywiście są bardziej popularne i mniej znane miejsca, lecz nie zmienia to faktu, że chcąc zwiedzić Skandynawię łatwo znajdziemy interesujące nas atrakcje. To, co stanowi zaletę tej pozycji – jak zresztą każdego przewodnika turystycznego – to zebranie wszystkiego w jednym opracowaniu podzielonym na trzy części poświęcone poszczególnym krajom położonym na Półwyspie Skandynawskim.
Pod względem merytorycznym niewiele można mu zarzucić. Każde co ciekawsze miejsce, wydarzenie albo usługa zostało skrótowo opisane, co ma swoje wady i zalety. Zawsze w takich przypadkach pojawiają się wątpliwości dlaczego akurat TE części zostały ujęte w książce, zamiast innych – czasami zupełnie zapomnianych. Bywa również, że fragmenty opisów są zbyt lakoniczne, bo przykładowo chciałoby się dowiedzieć więcej o wybranym zamku, muzeum albo parku narodowym. Taka jednak forma obowiązuje w przewodnikach i trudno się na to obrażać. Ich celem jest po części zainteresowanie czytelnika-turystę jakimś tematem tak, aby sam nieco podrążył. Ze względu na fakt, że objętość „Skandynawii” jest całkiem pokaźna, to zwiększenie długości opisów wymusiłoby zapewne rezygnację z innych treści, co moim zdaniem wpłynęłoby negatywnie na odbiór całości.
Na uwagę zasługuje wykonanie przewodnika. W środku znajdziemy mnóstwo świetnej jakości zdjęć, grafik i map, które stanowią doskonałe uzupełnienie tekstu. Niestety, nie jest to standardem wśród literatury turystycznej, więc tym bardziej należy pogratulować Baedekerowi przyłożenia się do pracy. Z zewnątrz także jest bez zarzutu. Kompaktowy rozmiar (w sam raz do ręki albo małego plecaka),folia ochronna (przydatne podczas kapryśnej pogody) oraz śliski papier również stanowią o jakości.
Warto też wspomnieć o wprowadzeniu, czyli kilkunastu niezbyt rozbudowanych rozdziałach przed właściwą treścią poświęconym ogólnej charakterystyce Norwegii, Szwecji i Finlandii. W bardzo zwartej formie przedstawiono florę i faunę poszczególnych obszarów, historię każdego z państw, ustrój i sytuację polityczną, podano podstawowe informacje na temat życia codziennego i ogólnych zwyczajów. Jest to część szczególnie wartościowa na wstępnym etapie planowania podróży, gdyż Skandynawia – jak zapewne powszechnie wiadomo – jest rejonem o dużych przestrzeniach, wielu najróżniejszych atrakcjach, zróżnicowanej przyrodzie oraz… drogim. Autorzy wyszli naprzeciw oczekiwaniom, co jest widoczne również przy opisach niektórych lokacji gdzie stworzono rozróżnienie na miejsca tańsze i bardziej luksusowe.
Podsumowując, przewodnik Baedekera po Skandynawii stanowi cenne źródło skondensowanej wiedzy na temat opisywanego regionu, a także dosyć dużą pomoc przy planowaniu wycieczek po tych północnych krajach. W dobie internetu, serwisów podróżniczych i map Google nie jest już może taki niezbędny, ale ze względu na obszerne potraktowanie tematu stanowi kopalnię informacji dla przeciętnego turysty.

Pisanie recenzji przewodnika turystycznego przypomina trochę pisanie recenzji książki kucharskiej. Przepisy na pewno są sprawdzone, przetestowane i właściwie – poza pewnymi kombinacjami – to samemu też można by wpaść na podobne pomysły tyle, że w książce dostajemy już gotowe rozwiązania. Przewodnik Baedekera tak naprawdę także wpisuje się w tę zasadę, gdyż w rzeczywistości...