Po książkę sięgnęłam z powodu reportażu Marii Rodziewiczówny na temat uchodźstwa (bieżeństwa) latem 1915 r., którego skalę obserwowała ze swojego majątku koło Kobrynia na Polesiu, a dowiedziałam się dużo, dużo więcej. Na przykład - jak na przełomie XIX i XX w. ubodzy warszawiacy postrzegali honor, jak podróżowano pociągiem zimą z Warszawy do Mandżurii na początku XX w., czy jak wyglądała praca akuszerki na Lubelszczyźnie w latach 1950-1973.

Antologia jest imponującym źródłem informacji i przeczytałam ją z ogromną przyjemnością.

Po książkę sięgnęłam z powodu reportażu Marii Rodziewiczówny na temat uchodźstwa (bieżeństwa) latem 1915 r., którego skalę obserwowała ze swojego majątku koło Kobrynia na Polesiu, a dowiedziałam się dużo, dużo więcej. Na przykład - jak na przełomie XIX i XX w. ubodzy warszawiacy postrzegali honor, jak podróżowano pociągiem zimą z Warszawy do Mandżurii na początku XX w., czy...

To piękny zbiór reportaży z tamtego wieku. Krótka notka biograficzna autora i jego arcydzieło. Tematyka od wojny przez życie położnej, od kapitalizmu po komunizm. Zabójstwo Narutowicza opisane przez świadka. Wielki brak prądu w Ameryce. Budowa Nowej huty od zaplecza. Kilka dni z życia robotnika w socjalistycznej międzywojennej fabryce bez cenzury. Komunistyczne podejście do małomiasteczkowej społeczności i jej reakcja na to. Jak wyglądało życie w USA na początku XX wieku - to reportaż bez ubarwień.
Aż trudno uwierzyć, że tyle cudownych tekstów jeszcze nie miałem okazji przeczytać.

To piękny zbiór reportaży z tamtego wieku. Krótka notka biograficzna autora i jego arcydzieło. Tematyka od wojny przez życie położnej, od kapitalizmu po komunizm. Zabójstwo Narutowicza opisane przez świadka. Wielki brak prądu w Ameryce. Budowa Nowej huty od zaplecza. Kilka dni z życia robotnika w socjalistycznej międzywojennej fabryce bez cenzury. Komunistyczne podejście do...

Czytalam dlugo i intensywnie. Do niektorych tekstow wracam, inne do mnie nie przemowily, ale jest to kawal historii polskiego reportazu. Warto znac!

Czytalam dlugo i intensywnie. Do niektorych tekstow wracam, inne do mnie nie przemowily, ale jest to kawal historii polskiego reportazu. Warto znac!

Oczywiście wszystkich nie przeczytałem, wyciągam po jednym, dwa od czasu do czasu. To lektura na lata, podobnie jak opowiadania Czechowa, felietony Szymborskiej, Słonimskiego, etc. Świetna przerwa podczas czytania powieści. Bardzo dobry wybór reportaży.

Oczywiście wszystkich nie przeczytałem, wyciągam po jednym, dwa od czasu do czasu. To lektura na lata, podobnie jak opowiadania Czechowa, felietony Szymborskiej, Słonimskiego, etc. Świetna przerwa podczas czytania powieści. Bardzo dobry wybór reportaży.

W przypadku każdej antologii można by się spierać: dlaczego te a nie inne utwory. Ale jaką trzeba mieć wiedzę, żeby oceniać 100 lat polskiego reportażu? Zresztą już we wstępie autorzy przyznają się, że wybór tekstów był przedsięwzięciem niezwykle trudnym.
Co otrzymaliśmy? Zbiór 100 świetnych reportaży, z których można się dowiedzieć wiele o historii Polski, świata, o codzienności ludzi ze wsi itp. Każdy reportaż jest wart przeczytania. Bez wyjątku. Naprawdę polecam!

W przypadku każdej antologii można by się spierać: dlaczego te a nie inne utwory. Ale jaką trzeba mieć wiedzę, żeby oceniać 100 lat polskiego reportażu? Zresztą już we wstępie autorzy przyznają się, że wybór tekstów był przedsięwzięciem niezwykle trudnym.
Co otrzymaliśmy? Zbiór 100 świetnych reportaży, z których można się dowiedzieć wiele o historii Polski, świata, o...

te najstarsze - ciekawe przez język, jaki był używany. Te młodsze - niektóre pamiętam jeszcze z Magazynu GW/DF. Wielki ukłon za ten wybór

te najstarsze - ciekawe przez język, jaki był używany. Te młodsze - niektóre pamiętam jeszcze z Magazynu GW/DF. Wielki ukłon za ten wybór

Czytałam tę książkę ponad miesiąc, chciałam, żeby jak najwięcej zostało z niej we mnie. Mariusz Szczygieł niezwykle starannie dobrał reportaże, ciekawie opisując ich autorów. Podał czytelnikowi na tacy kawał historii z jej tłem obyczajowym. Sprawił , że czytało się ten zbiór jako całość. Dla mnie była to wielka przygoda.

Czytałam tę książkę ponad miesiąc, chciałam, żeby jak najwięcej zostało z niej we mnie. Mariusz Szczygieł niezwykle starannie dobrał reportaże, ciekawie opisując ich autorów. Podał czytelnikowi na tacy kawał historii z jej tłem obyczajowym. Sprawił , że czytało się ten zbiór jako całość. Dla mnie była to wielka przygoda.

Nie jest to lekka i łatwa lektura, choć niektóre reportaże czyta się z zapartym tchem. Nie jest krótka, choć składa się z wielu pojedynczych części, które można czytać oddzielnie. Całość jest jednak fascynująca i niezwykle wartościowa, literacko, historycznie. Warto, daje to ciekawy obraz różnych zjawisk i różnych autorów, którzy wydawali nam się znajomi.

Nie jest to lekka i łatwa lektura, choć niektóre reportaże czyta się z zapartym tchem. Nie jest krótka, choć składa się z wielu pojedynczych części, które można czytać oddzielnie. Całość jest jednak fascynująca i niezwykle wartościowa, literacko, historycznie. Warto, daje to ciekawy obraz różnych zjawisk i różnych autorów, którzy wydawali nam się znajomi.