"Kamieniczka" to niepozorna książeczka, która potrafi skraść serce. Na zaledwie dziewięćdziesięciu sześciu stronach autorka opowiada historie kilku osób, które pozornie się nie łączą. Jednak kiedy czytelnik zagłębi się w treść, dostrzeże szybko, że każde z opowiadań zawiera coś z poprzedniego. Taką jakby stopklatkę z życia innego człowieka, która w jakiś sposób zazębia się z poprzednimi historiami. Muszę przyznać, że przy trzecim opowiadaniu zaczęłam wręcz czekać na te powiązania.
Bohaterami "Kamieniczki" są zwykli ludzie. Może to być każdy, kto przechodzi obok nas ulicą, siedzi w kawiarence nad filiżanką kawy czy puka do drzwi, żeby pożyczyć trochę cukru.
Niezwykłe ciepło tych historii sprawia, że czyta się je z ogromnym zainteresowaniem i uśmiechem, błąkającym się między wierszami. Dodam jeszcze, że napisana jest pięknym językiem, bez niepotrzebnej pompy. Zwyczajna książka o zwyczajnych ludziach - idealna na poranek, południe i wieczór.

"Kamieniczka" to niepozorna książeczka, która potrafi skraść serce. Na zaledwie dziewięćdziesięciu sześciu stronach autorka opowiada historie kilku osób, które pozornie się nie łączą. Jednak kiedy czytelnik zagłębi się w treść, dostrzeże szybko, że każde z opowiadań zawiera coś z poprzedniego. Taką jakby stopklatkę z życia innego człowieka, która w jakiś sposób zazębia się...

Zbiór dziewięciu opowiadań które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego. Jednak w każdym z nich przewija się kamieniczka. Stara i zaniedbana, taka która jest w większości Polskich miast. Książeczka jest bardzo króciutka, ma niecałe sto stron ale każde z opowiadań ma tak dużą głębie iż mogłyby zapełnić ich ponad tysiąc. Chciałbym napisać coś więcej ale w ogóle nie słyszałem o autorce więc takie małe coś musi starczyć.

Zbiór dziewięciu opowiadań które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego. Jednak w każdym z nich przewija się kamieniczka. Stara i zaniedbana, taka która jest w większości Polskich miast. Książeczka jest bardzo króciutka, ma niecałe sto stron ale każde z opowiadań ma tak dużą głębie iż mogłyby zapełnić ich ponad tysiąc. Chciałbym napisać coś więcej ale w ogóle nie słyszałem...

Zaskakująco dobra

Zaskakująco dobra

Na prawdę bardzo miła w obejściu książeczka,szybko się kończy ale nie przemija.

Na prawdę bardzo miła w obejściu książeczka,szybko się kończy ale nie przemija.

Specjalnie mnie nie porwała. Historie są może i ciekawe (ale bez szaleństw, powyżej przeciętnej),ale cała konwencja jakoś do mnie nie przemówiła. Króciutka lektura, więc liczyłam na jakieś porządne 'uderzenie' literackie, a tu niestety nici z tego :( Zakończenie związane z lokalem dość banalne, ale w miarę łączy te krótkie epizody, które poznajemy. Duży plus za wątek dotyczący emigracji, wiele zdań było napisanych idealnie w punkt.

Specjalnie mnie nie porwała. Historie są może i ciekawe (ale bez szaleństw, powyżej przeciętnej),ale cała konwencja jakoś do mnie nie przemówiła. Króciutka lektura, więc liczyłam na jakieś porządne 'uderzenie' literackie, a tu niestety nici z tego :( Zakończenie związane z lokalem dość banalne, ale w miarę łączy te krótkie epizody, które poznajemy. Duży plus za wątek...

Książka jakich wiele, o tym jak przeplatają się losy ludzkie. Nie była w stanie mnie zaskoczyć.

Książka jakich wiele, o tym jak przeplatają się losy ludzkie. Nie była w stanie mnie zaskoczyć.

W trakcie czytania miałam mieszane uczucia. Zastanawiałam się co ta kamieniczka ma z tymi wszystkimi bohaterami wspólnego. Zakończenie mile mnie zaskoczyła. "Fajna" książeczka.Wywołała uśmiech na mojej twarzy na koniec.

W trakcie czytania miałam mieszane uczucia. Zastanawiałam się co ta kamieniczka ma z tymi wszystkimi bohaterami wspólnego. Zakończenie mile mnie zaskoczyła. "Fajna" książeczka.Wywołała uśmiech na mojej twarzy na koniec.

Jestem pewna, że ta kamieniczka istnieje naprawdę. Chyba nawet wiem gdzie.

Jestem pewna, że ta kamieniczka istnieje naprawdę. Chyba nawet wiem gdzie.

Edytę Szałek "poznałam" dzieki miesięcznikowi "Zwierciadło", w którym wygrała konkurs na pamiętnik, a nagrodą był cykl felietonów drukowanych w "Zwierciadle". W felietonach pokazała świat codzienny, ale jakże ciekawy i opisany z wielką wrażliwością. Książka emanuje podobną atmosferą wrażliwości i umiejętnością skupienia się na codzienności. Bohaterów oglądamy jakby w krótkich snopach światła rzucanych na nich delikatnie przez autorkę. Dobra, refleksyjna lektura.

Edytę Szałek "poznałam" dzieki miesięcznikowi "Zwierciadło", w którym wygrała konkurs na pamiętnik, a nagrodą był cykl felietonów drukowanych w "Zwierciadle". W felietonach pokazała świat codzienny, ale jakże ciekawy i opisany z wielką wrażliwością. Książka emanuje podobną atmosferą wrażliwości i umiejętnością skupienia się na codzienności. Bohaterów oglądamy jakby w...

'Kamieniczka' to mała, ładnie wydana, niewielka książeczka, otwierająca serię Widokówki. Okładka z rysunkiem stylizowanym na ołówkowy obrazek, przedstawiający stylową kamieniczkę i czarne ptaszyska jak u Hitchcocka, wygląda zachęcająco.
Na pierwszy rzut oka odnosi się wrażenie, że jest to zbiór opowiadań. Dopiero po przeczytaniu kilku z nich okazuje się, że spokojnie można je potraktować jako rozdziały książki, w której klamrę kompozycyjną stanowią dwa opowiadania zatytułowane 'Kamieniczka' - jedno na początku, drugie na końcu książki. Opowiadania w zasadzie nie są ze sobą powiązane. Każde z nich ma innego głównego bohatera. Jest jednak coś, co je łączy. Każdy z bohaterów doświadcza trudności w swoim życiu i próbuje sobie z nimi poradzić. Bohaterowie, którym Edyta Szałek namalowała literackie portrety to my wszyscy, którzy doświadczamy trudu codzienności, próbujemy poradzić sobie z emocjami, różnimy się od siebie, żyjemy obok siebie, czasem nic o sobie nie wiedząc.
Bardzo mi się podoba sposób, w jaki Edyta Szałek przedstawia bieg wydarzeń oraz rozterki bohaterów. Wnikliwość i przenikliwość, a za razem poczucie taktu i wrażliwość to coś, co niełatwo zestawić ze sobą.Sposób opisywania postaci i ich przeżyć pozwala popatrzeć na każdego z nich przed dłuższą chwilę - tak, jak patrzyłoby się na namalowany obraz. Jeśli stąd jest pomysł na nazwę serii, to muszę przyznać, że bardzo do niej pasuje.
Myślę, że ta niepozorna książeczka zasługuje na uwagę. Warto zobaczyć, jak można pisać o trudnych sprawach z wyczuciem i delikatnością.

http://bukowniczek.blogspot.com/2011/06/kamieniczka-ewa-szaek.html

'Kamieniczka' to mała, ładnie wydana, niewielka książeczka, otwierająca serię Widokówki. Okładka z rysunkiem stylizowanym na ołówkowy obrazek, przedstawiający stylową kamieniczkę i czarne ptaszyska jak u Hitchcocka, wygląda zachęcająco.
Na pierwszy rzut oka odnosi się wrażenie, że jest to zbiór opowiadań. Dopiero po przeczytaniu kilku z nich okazuje się, że spokojnie można...