Nie jest to właściwie powieść, tylko raczej zbiór historii przedstawiających możliwe ryzyko związane z patentowaniem genów. Mimo że książka powstała prawie dwadzieścia lat temu, wciąż jest to temat-rzeka, a korporacje niechętnie rezygnują z patentów. Problem polega na tym, że kiedy patentuje się sam gen - nie lek na chorobę przez niego wywoływaną - nie dość, że działa się niezgodnie z prawem patentowym, to jeszcze doprowadza się do spowolnienia rozwoju medycyny albo wręcz jego całkowitego zahamowania, co z kolei prowadzi do śmierci, którym być może można było zapobiec.
Na koniec, w podziękowaniach, autor przedstawia kilka swoich postulatów:
"1. Zaprzestać patentowania genów. [...]
2. Ustalić jasne zasady rozporządzania ludzkimi tkankami. [...]
3. Ustalić prawo gwarantujące publiczną dostępność informacji o testach genetycznych. [...]
4. Nie zakazywać badań. [...]
5. Uchylić ustawę Bayha-Dole'a [...], zezwalającą pracownikom uniwersyteckim na sprzedawanie swoich osiągnięć dla osobistych korzyści, nawet jeśli ich badania były opłacane z kieszeni podatników."
Sama fabuła może nie jest specjalnie wciągająca, z powodu wielości wątków, niektórych nigdy nie doprowadzonych do końca, trudno z wypiekami na twarzy śledzić poczynania bohaterów, jednak postulaty Crichtona są jak najbardziej warte rozważenia. A "Następny" pozwala zobaczyć, co może się stać, jeśli nie zostaną spełnione.

Nie jest to właściwie powieść, tylko raczej zbiór historii przedstawiających możliwe ryzyko związane z patentowaniem genów. Mimo że książka powstała prawie dwadzieścia lat temu, wciąż jest to temat-rzeka, a korporacje niechętnie rezygnują z patentów. Problem polega na tym, że kiedy patentuje się sam gen - nie lek na chorobę przez niego wywoływaną - nie dość, że działa się...

Poziom Parku jurajskiego to to nie jest...

Poziom Parku jurajskiego to to nie jest...

No cóż, wiele opinii nie pozostawia suchej nitki na tej książce. Może to i prawda że jest to jak dotąd najsłabsza pozycja w repertuarze tego autora przeczytana przez ze mnie, mało akcji więcej rozważań , ale nie można jej zarzucić tego że nie podejmuje drażliwych tematów. Nawet nie przypuszczałem że taki bajzel jest w prawie odnośnie genów, jestem w szoku że człowiek niby wolny a nie jest formalnie właścicielem swojego ciała, do czego ten świat zmierza.
Ogólnie warto było jej poświęcić czas.

No cóż, wiele opinii nie pozostawia suchej nitki na tej książce. Może to i prawda że jest to jak dotąd najsłabsza pozycja w repertuarze tego autora przeczytana przez ze mnie, mało akcji więcej rozważań , ale nie można jej zarzucić tego że nie podejmuje drażliwych tematów. Nawet nie przypuszczałem że taki bajzel jest w prawie odnośnie genów, jestem w szoku że człowiek niby...

Przeczytałem już bardzo wiele książek Crichtona. W większości przypadków były to książki dobre i bardzo dobre (oprócz „Śmierć binarna”, „Człowiek terminal”). Tym razem jestem trochę zawiedziony. Jedna ze słabszych pozycji w dorobku pisarza.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, inżynieria genetyczna i patentowanie genów;
- dylematy moralne i prawne, prowadzić badania i próbować leczyć, czy nie ingerować w naturę, jak wypośrodkować zalety i zagrożenia;
- wiele ciekawych informacji na temat biochemii i genetyki;
- walka w świecie nauki o prymat będzie trwała cały czas;
- zdrowie i życie człowieka nie mają znaczenia, gdy chodzi o miliardy;
- papuga Gerard i jej zapamiętywanie wszystkich odgłosów było niesamowite;
- sama końcówka trochę wynagradza przebrnięcie przez większość książki.
Minusy:
- rozbrajały bzdury, typu orangutan mówiący po niemiecku i francusku;
- co rozdział to inna historia, nadmiar wątków i bohaterów wprowadzał zamęt;
- ciągłe przeskakiwanie po wątkach potęgował jeszcze większy chaos;
- wplatanie pomiędzy rozdziały wycinków z gazet nudziło mnie niemiłosiernie;
- miałem cały czas problem ze skupieniem się.
Ogółem książka przeciętna.

Przeczytałem już bardzo wiele książek Crichtona. W większości przypadków były to książki dobre i bardzo dobre (oprócz „Śmierć binarna”, „Człowiek terminal”). Tym razem jestem trochę zawiedziony. Jedna ze słabszych pozycji w dorobku pisarza.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, inżynieria genetyczna i patentowanie genów;
- dylematy moralne i prawne, prowadzić badania i próbować...

Pomimo tego, że Michael Crichton w powyższej książce poruszył tematy, jakie mnie zawsze interesowały (inżynieria genetyczna i moralne dylematy z nią związane) to niestety sama fabuła mnie w ogóle nie wciągnęła. Były elementy, które mnie zaciekawiły (szympans Dave),ale ogólnie czytało mi się "Następnego" bardzo źle. Za dużo wątków, chaos i po prostu nuda. Zawiodłam się bardzo, Crichton zmarnował potencjał na bardzo dobrą powieść. 

Pomimo tego, że Michael Crichton w powyższej książce poruszył tematy, jakie mnie zawsze interesowały (inżynieria genetyczna i moralne dylematy z nią związane) to niestety sama fabuła mnie w ogóle nie wciągnęła. Były elementy, które mnie zaciekawiły (szympans Dave),ale ogólnie czytało mi się "Następnego" bardzo źle. Za dużo wątków, chaos i po prostu nuda. Zawiodłam się...

W czasach liceum pochłaniałam Crichtona, więc z ciekawością sięgnęłam po tę książkę, tym bardziej, że genetyka jest fascynująca.
Rozczarowanie spore. Książka napisana tak sobie, bohaterowie jednowymiarowi, za dużo wątków. Z rzeczy ciekawych można było w niej znaleźć komentarz autora i schowaną pomiędzy inne tematy krótką opowieść o mocno niefajnych walkach w świecie naukowym.
Wg mnie szkoda czasu (choć możliwe też, że wyrosłam z tego typu książek).

W czasach liceum pochłaniałam Crichtona, więc z ciekawością sięgnęłam po tę książkę, tym bardziej, że genetyka jest fascynująca.
Rozczarowanie spore. Książka napisana tak sobie, bohaterowie jednowymiarowi, za dużo wątków. Z rzeczy ciekawych można było w niej znaleźć komentarz autora i schowaną pomiędzy inne tematy krótką opowieść o mocno niefajnych walkach w świecie...

Robin Cook napisał kiedyś książkę Rok Interny.
Książka bez wyraźnej fabuły zmierzającej do punktu kulminacyjnego.
Zwyczajny opis fragmentu życia przyszłego lekarza.

Podobne odczucia mam po przeczytaniu Następnego.
Tutaj mamy opisane co "porabiali" ludzie związani z genetyką.
Sporo jest bohaterów którzy występują tylko na kilku stronach książki. Sporo jest też wątków co działa niestety na niekorzyść...książka jest mdła i rozmyta. Nie wiadomo na czym się skupić.

Robin Cook napisał kiedyś książkę Rok Interny.
Książka bez wyraźnej fabuły zmierzającej do punktu kulminacyjnego.
Zwyczajny opis fragmentu życia przyszłego lekarza.

Podobne odczucia mam po przeczytaniu Następnego.
Tutaj mamy opisane co "porabiali" ludzie związani z genetyką.
Sporo jest bohaterów którzy występują tylko na kilku stronach książki. Sporo jest też wątków co...

W książce autor porusza bardzo ciekawy temat: inżynierię genetyczną i związane z nią problemy natury moralnej i prawnej. Ale powieść napisana jest, w mojej opinii, kiepsko. Fabuła została poszatkowana na rozdziały, a każdy to całkiem inna historia. Czytało mi się źle, gubiłem się.

W książce autor porusza bardzo ciekawy temat: inżynierię genetyczną i związane z nią problemy natury moralnej i prawnej. Ale powieść napisana jest, w mojej opinii, kiepsko. Fabuła została poszatkowana na rozdziały, a każdy to całkiem inna historia. Czytało mi się źle, gubiłem się.

Rewelacyjnie mi się czytało te trzysta stron przeczytałam prawie jednym ciągiem, z małymi przerwami. Świadczy to, że „Następny” napisany jest świetnym stylem i to chyba główna zaleta książki. Treść jest też interesująca, zmusza do refleksji, jednak nie mieści się w zakresie moich skądinąd humanistycznych zainteresowań. Co oczywiście dobrze świadczy o autorze, ze potrafił mnie zaciekawić biochemią i genetyką, chociaż przyznaję, iż wielu rzeczy nawet nie próbowałam zrozumieć. Mam jedno główne zastrzeżenie do tego utworu, mianowicie nadmiar wprowadzonych wątków i bohaterów, niby w jakiś sposób wszystko się łączy, ale lepiej odebrałabym gdyby Crichton skupił się połowie z nich, za to bardziej szczegółowo. Ale czytał mi się świetnie, chyba za sprawą rewelacyjnego języka, w dodatku chwilami uśmiałam się, szczególnie polubiłam Gerarda i jego gadanie. Oceniam więc na bardzo dobry, chociaż treść, w moim przekonaniu, zasługuje na mniej, ale liczy się też zabawa i przyjemność.

Rewelacyjnie mi się czytało te trzysta stron przeczytałam prawie jednym ciągiem, z małymi przerwami. Świadczy to, że „Następny” napisany jest świetnym stylem i to chyba główna zaleta książki. Treść jest też interesująca, zmusza do refleksji, jednak nie mieści się w zakresie moich skądinąd humanistycznych zainteresowań. Co oczywiście dobrze świadczy o autorze, ze potrafił...

Moje kolejne spotkanie z Michaelem Crichtonem. Od jakiegoś czasu mi siedziała ta książka w głowie, głównie za sprawą ciekawego opisu oraz tego, że to w końcu Crichton.
Tym razem jednak się trochę rozczarowałem. Książkę się czyta łatwo i przyjemnie, niemniej jednak sama fabuła nie jest specjalnie porywająca, co stanowi o tym, że do tej pory to najsłabsza powieść Crichtona jaką przeczytałem.

Śmiem twierdzić, że najlepszy w tym wszystkim jest komentarz autora - w każdej z powieści się zgadzałem z tym co sądził Crichton, zgadzam się i tym razem. Oczywiście sporo z tych rzeczy zostało w książce zobrazowane, pokazane jakie absurdy mogą się wydarzyć, jeśli dalej pozwolimy na patentowanie genów itp.

Oczywiście słabsza książka nie spowoduje, że przestanę czytać kolejnych powieści (a trochę jednak mi jeszcze zostało) - liczę, że jest to raczej wyjątek niż reguła w jego twórczości. Natomiast "śmiało" nie polecam, jednak też jestem daleki od odradzania.

Moje kolejne spotkanie z Michaelem Crichtonem. Od jakiegoś czasu mi siedziała ta książka w głowie, głównie za sprawą ciekawego opisu oraz tego, że to w końcu Crichton.
Tym razem jednak się trochę rozczarowałem. Książkę się czyta łatwo i przyjemnie, niemniej jednak sama fabuła nie jest specjalnie porywająca, co stanowi o tym, że do tej pory to najsłabsza powieść Crichtona...