Dziwna książka.
Nie tylko ze względu na brak zaawansowania technicznego w śledztwie (chociaż parę razy łapałam się na myśli - czy nie mogą wysłać maila?),ale głównie chodzi o sposób jej pisania. Widzę, że twórczość tej pary Autorów ma wielu fanów. Mnie jej styl jakoś nie przekonał.
Pokazuje raczej pracę śledczych "od podszewki" niż sam proces śledczy.
Czytelnik nie ma możliwości snuć swoich hipotez, jest prowadzony do rozwiązania przez Autorów. A motyw zabójstwa... mało wiarygodny.

Dziwna książka.
Nie tylko ze względu na brak zaawansowania technicznego w śledztwie (chociaż parę razy łapałam się na myśli - czy nie mogą wysłać maila?),ale głównie chodzi o sposób jej pisania. Widzę, że twórczość tej pary Autorów ma wielu fanów. Mnie jej styl jakoś nie przekonał.
Pokazuje raczej pracę śledczych "od podszewki" niż sam proces śledczy.
Czytelnik nie ma...

"Roseanna" to całkiem ciekawy kryminał autorstwa Maj Sjowall i Per'a Wahloo.

Akcja toczy się w Szwecji gdzie pewnego dnia, zostaje wyłowiona ciało nagiej kobiety. Początkowo detektyw Beck i jego przyjaciele nie mają żadnych poszlak, jednak z czasem się to zmienia i wszystko puzzle zaczynają układać się w całość.

Kryminał ten jest dla mnie dość nietypowy, różni się od większości książek z tego gatunku które przeczytałem. Mamy tutaj raczej spokojną akcję, mozolne śledztwo i ujęcie sprawcy. Niesamowitych i absurdalnych zwrotów akcji tutaj nie doświadczymy ale może to i dobrze - przynajmniej powieść ta w tej kwestii nie jest jakoś odrealniona.

Reasumując, jest to kryminał ciekawy, bez dziwnych zwrotów akcji co czyni go w jakiś tam sposób bardziej realny. Nie jest to arcydzieło ale warto spotkać się z tą pozycją.

"Roseanna" to całkiem ciekawy kryminał autorstwa Maj Sjowall i Per'a Wahloo.

Akcja toczy się w Szwecji gdzie pewnego dnia, zostaje wyłowiona ciało nagiej kobiety. Początkowo detektyw Beck i jego przyjaciele nie mają żadnych poszlak, jednak z czasem się to zmienia i wszystko puzzle zaczynają układać się w całość.

Kryminał ten jest dla mnie dość nietypowy, różni się od...

Autorzy książki, Maj Sjöwall i Per Wahlöö to już klasycy kryminału, w latach 60. i 70. napisali cykl powieści o komisarzu Martinie Becku z policji sztokholmskiej  i dali początek boomowi na kryminały szwedzkie, czy ogólniej skandynawskie. To od nich czerpali Mankell, Larsson, Persson, Lackberg, Nesbo i kto tam jeszcze, można ich nazwać `kryminalnymi dziećmi' szwedzkiej pary. 

Ten tom, pierwszy z cyklu, zaczyna się tak, że przy okazji pogłębiania wejścia do portu w prowincjonalnym mieście szwedzkim Motala znalezione zostają w wodzie zwłoki młodej dziewczyny, niewątpliwie chodzi o morderstwo. Sprawą zajmuje się lokalna policja, ale bardzo szybko ściągnięty jest do pomocy Martin Beck, a dalej już leci.

Zwraca uwagę kronikarski styl powieści, to czasami bardziej reportaż niż kryminał. No i realistyczne oddanie żmudnej pracy policyjnej polegającej na przepytywaniu setek świadków, ciągłym pisaniu raportów, podążaniu wieloma tropami, głównie fałszywymi. Przez długi czas policjanci nie mogą nawet ustalić tożsamości zamordowanej dziewczyny, wreszcie udaje się to dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, a potem krok po kroku zacieśnia się krąg podejrzanych.

Przy okazji dostajemy obraz życia osobistego Martina Becka, jego nieciekawego małżeństwa, jego niechęci do podróży, skłonności do przeziębień, to nie żaden tam superman, bardzo zwyczajny człowiek, ale świetny glina, sławny przede wszystkim ze swoich przesłuchań: „Niektórzy uważali, że jest najlepszym przesłuchującym w kraju.” Gdy wreszcie, po żmudnym śledztwie, policjanci docierają do jednego z podejrzanych i przesłuchują go, Martin Beck nie ma wątpliwości, że to on jest mordercą, mimo że brak jakichkolwiek dowodów: „Myślisz, że to on? - zapytał Ahlberg. Martin Beck stał pośrodku pokoju i patrzył na prawą dłoń. - Tak - odparł. - Oczywiście, że to on.” Ale udowodnienie winy i aresztowanie mordercy zabiera jeszcze policji wiele czasu i wysiłku. 

Co przede wszystkim uderza, to realizm tej powieści, policjanci to zwykli ludzie, przydarzają im się pomyłki i źle poprowadzone akcje. A gdy podejrzany zostaje złapany na gorącym uczynku, to usiłują dopaść go żywego, a nie od razu strzelają, jak by to zrobił Harry Bosch. 

I jeszcze, motyw zbrodni, w książce jest dobrze uzasadniony i realistyczny, piszę o tym, bo w tak wielu kryminałach motyw zbrodni kuleje i wzięty jest z sufitu, tu jest inaczej. 

Bardzo dobry kryminał.

Autorzy książki, Maj Sjöwall i Per Wahlöö to już klasycy kryminału, w latach 60. i 70. napisali cykl powieści o komisarzu Martinie Becku z policji sztokholmskiej  i dali początek boomowi na kryminały szwedzkie, czy ogólniej skandynawskie. To od nich czerpali Mankell, Larsson, Persson, Lackberg, Nesbo i kto tam jeszcze, można ich nazwać `kryminalnymi dziećmi' szwedzkiej...

Do 150 strony nic się nie dzieje. Potem pojawia się podejrzany i od początku wiadomo, że zostanie nim do końca, że on zabił.
Bajka dla dzieci.
Prosty język. A może to wina tłumaczenia?

Książka sucha jak pieprz. Nawet jeden włosek nie staje na ciele.

Do 150 strony nic się nie dzieje. Potem pojawia się podejrzany i od początku wiadomo, że zostanie nim do końca, że on zabił.
Bajka dla dzieci.
Prosty język. A może to wina tłumaczenia?

Książka sucha jak pieprz. Nawet jeden włosek nie staje na ciele.

Klasyka skandynawskiego kryminału.

Klasyka skandynawskiego kryminału.

To jest dla mnie dzieło doskonałe! Tak samo zapadło głęboko w moją pamięć jak Karambol Nessera.

To jest dla mnie dzieło doskonałe! Tak samo zapadło głęboko w moją pamięć jak Karambol Nessera.

Podobno nie wypada nie znać, więc zaczynam lekturę tej serii - pierwsza część poszła dość sprawnie, choć bez rewelacji.

Podobno nie wypada nie znać, więc zaczynam lekturę tej serii - pierwsza część poszła dość sprawnie, choć bez rewelacji.

Trzeba się przyzwyczaić i polubić styl autorów a później jej już sama przyjemność...😉

Trzeba się przyzwyczaić i polubić styl autorów a później jej już sama przyjemność...😉

Polecam, ukazał się po polsku cały cykl. Klasyka kryminału, nie tylko skandynawskiego - Martin Beck i drużyna. Czyta się świetnie.

Polecam, ukazał się po polsku cały cykl. Klasyka kryminału, nie tylko skandynawskiego - Martin Beck i drużyna. Czyta się świetnie.

Czuć, że książkę pisali ludzie zajmujący się dziennikarstwem - autorzy piszą bez ikry, bez emocji, w suchym stylu, przedstawiając fakty i zdarzenia. Nie dla mnie.

Czuć, że książkę pisali ludzie zajmujący się dziennikarstwem - autorzy piszą bez ikry, bez emocji, w suchym stylu, przedstawiając fakty i zdarzenia. Nie dla mnie.