Gdybym miała się pokusić o recenzję w jednym zdaniu napisałabym - miłe złego początki. Niestety powieść ma swoisty koloryt tylko mniej więcej do setnej strony. Jest ciekawie przedstawione miejsce wydarzeń, realistycznie zarysowani bohaterowie, intrygująca historia, a później wszystko rozłazi się w palcach, jak źle zszyty materiał. Pojawiają się napady “byłej gorączki” autorki, czyli retrospekcje. Bywa, iż niewiele wnoszą do akcji, natomiast skutecznie wybijają czytelnika z rytmu powieści. Męczące są również korekty fragmentów tekstu podrzucane przez rodzinę narratorki. Cała książka ma być czymś w rodzaju pamiętnika pisanego na konkurs i odnosić się do pracy nauczyciela. Urywki opisujące relacje polonistki z uczniami technikum są barwne, dobrze oddają rzeczywistość, są pisane z pasją i głównie na nich opiera się początek powieści. Zaciekawił mnie zwłaszcza sposób prowadzenia lekcji i analizy lektur. Niestety im dalej w las tym więcej pojawia się komentarzy odnośnie tragicznej sytuacji młodzieży, braku przyszłości, dziwaczne relacje rodzinne oraz nietypowe wybory życiowe najbliższych członków rodziny. Jednakże największy niedosyt czuję z powodu niedopracowanej puenty. Wygląda to tak, jakby autorka nie wiedziała w jaki sposób zakończyć powieść i jednocześnie wyjaśnić zagadkę.

Gdybym miała się pokusić o recenzję w jednym zdaniu napisałabym - miłe złego początki. Niestety powieść ma swoisty koloryt tylko mniej więcej do setnej strony. Jest ciekawie przedstawione miejsce wydarzeń, realistycznie zarysowani bohaterowie, intrygująca historia, a później wszystko rozłazi się w palcach, jak źle zszyty materiał. Pojawiają się napady “byłej gorączki”...

Podchodziłam do tej książki kilka razy i wcale mnie jej treść nie wciągnęła. nie polecam

Podchodziłam do tej książki kilka razy i wcale mnie jej treść nie wciągnęła. nie polecam

Nuda,nuda i jeszcze raz nuda! Jeśli mamy takich nauczycieli polskiego-to się nie dziwię,że uczniowie wolą wagary.Książka jest o niczym,połowa to omawianie wierszy i literatury(?!).Stanowczo odradzam czytanie-są ciekawsze książki...

Nuda,nuda i jeszcze raz nuda! Jeśli mamy takich nauczycieli polskiego-to się nie dziwię,że uczniowie wolą wagary.Książka jest o niczym,połowa to omawianie wierszy i literatury(?!).Stanowczo odradzam czytanie-są ciekawsze książki...

Niezdecydowana szukałam jakiejś ciekawej książki. Skorzystałam z pomocy bibliotekarki i wkrótce zostałam zawalona stosem książek. Co wybrałam? "Eus, deus, kosmateus". Mimo tego że nigdy nie słyszałam o autorce, to tytuł na tyle mnie zaintrygował, że postanowiłam ją wypożyczyć bez potrzeby czytania opisu.

Mirosława Sędzikowska, polonistka, opisała sobie bliski świat. Fabuła skupia się na temacie szkolnego buntu. Autorka również sprawnie wprowadziła w fabułę problemy natury psychicznej młodych ludzi, jak i dorosłych. Ciekawym dodatkiem, wprowadzonym w treść jest temat praktyk okultystycznych.

Co mogę powiedzieć o języku? Lekki i łatwy w odbiorze, co na pewno uprzyjemnia spędzony czas z tą lekturą. Choć irytujące mogą być zwroty, których się już dziś nie używa, przynajmniej w moim otoczeniu.

Wszystko otoczone na dodatek ironią, przez co powieść nie jest ponura, ale często wywołuje lekki uśmiech na twarzy. Również bardzo spodobał mi się dastan Sędzikowskiej do świata. Godny przykładu.

"Eus, deus, kosmateus" jest książką bardzo dobrą, ale sądzę, że trzeba umieć ją docenić. Powieść wciągająca, lekka z dobrze skonstruowaną fabułą i czarnym humorem. Polecam zdecydowanie młodzieży.

Niezdecydowana szukałam jakiejś ciekawej książki. Skorzystałam z pomocy bibliotekarki i wkrótce zostałam zawalona stosem książek. Co wybrałam? "Eus, deus, kosmateus". Mimo tego że nigdy nie słyszałam o autorce, to tytuł na tyle mnie zaintrygował, że postanowiłam ją wypożyczyć bez potrzeby czytania opisu.

Mirosława Sędzikowska, polonistka, opisała sobie bliski świat....