Erudycyjna, fascynująca, smakowita!
Lektura uświadamia, jak wiele współczesność czerpie ze starożytności i kultury średniowiecza. Choćby taki znak akapitu (odwrócone P widoczne po włączeniu w Wordzie "białych znaków") - wziął swój początek od C jak "capitulum", czyli początek nowego wersu. A geneza @ i obecność tego znaku na klawiaturze? Toż to historia kupiecka, handlowa, a z czasem - księgowa!
Są też ciekawe wzmianki o oznaczaniu przypisów + info, ile stron liczył najdłuższy przypis (165:)
To tylko niektóre smaczne kąski znalezione w tej publikacji. Polecam! Tym bardziej że tłumaczenie jest naprawdę świetne.

Erudycyjna, fascynująca, smakowita!
Lektura uświadamia, jak wiele współczesność czerpie ze starożytności i kultury średniowiecza. Choćby taki znak akapitu (odwrócone P widoczne po włączeniu w Wordzie "białych znaków") - wziął swój początek od C jak "capitulum", czyli początek nowego wersu. A geneza @ i obecność tego znaku na klawiaturze? Toż to historia kupiecka, handlowa,...

To cudowna opowieść o życiu, przemianach, umieraniu i wskrzeszaniu kilku znaków typograficznych. Jest kompletnie fascynującą lekturą. Autor snuje opowieść niczym o żywych bohaterach, z poczuciem humoru i bardzo szerokimi kontekstami, nadającymi historiom dodatkowego smaku.


Uwaga - jeśli nie wiesz co oznaczają słowa takie jak antykwa, czy ligatura, to nie jest książka dla Ciebie. Po prostu zmęczy Cię pojęciami typowo typograficznymi.

To cudowna opowieść o życiu, przemianach, umieraniu i wskrzeszaniu kilku znaków typograficznych. Jest kompletnie fascynującą lekturą. Autor snuje opowieść niczym o żywych bohaterach, z poczuciem humoru i bardzo szerokimi kontekstami, nadającymi historiom dodatkowego smaku.


Uwaga - jeśli nie wiesz co oznaczają słowa takie jak antykwa, czy ligatura, to nie jest książka dla...

Książka opisująca opowiadania o znakach interpunkcyjnych ogólnie. Bardzo dużo informacji historycznych. Moje subiektywne odczucie drugi raz do niej nie wrócę.

Książka opisująca opowiadania o znakach interpunkcyjnych ogólnie. Bardzo dużo informacji historycznych. Moje subiektywne odczucie drugi raz do niej nie wrócę.

Że kto by sobie zawracał głowę przecinkiem? Że znaki interpunkcyjne są od zawsze, wszędzie takie same, wieczne i niezmienne, dlatego kompletnie nieciekawe?

Ta książka wciąga jak najlepszy kryminał, ze wszystkimi smaczkami kwerend w starożytnych rękopisach i średniowiecznych foliałach, to pasjonująca historia często bezimiennych wizjonerów, którzy w dużym stopniu ukształtowali dzisiejsze praktyki czytelnicze. Ten lekceważony, wiecznie gdzieś gubiony i pomijany przecinek okazuje się starożytnym mędrcem o długiej i zawiłej historii, o nieprzewidzianych zwrotach akcji i zaskakujących perypetiach.

I jeszcze dodajmy do tego typograficzne piękno tej książki. Ja wiem, że Karakter w ogóle robi śliczne publikacje, ale ta - to jest rozkosz. Wyobraźcie sobie tę podwójną przyjemność, jaką dają smaczki historyczne i kulturowe połączone ze smaczkami typograficznymi wplecionymi w tekst. Nic jeszcze tak dokładnie nie pokazało mi, do jakiego stopnia praktyka czytelnicza jest kwestią kultury i nawyków. Bajka!

Że kto by sobie zawracał głowę przecinkiem? Że znaki interpunkcyjne są od zawsze, wszędzie takie same, wieczne i niezmienne, dlatego kompletnie nieciekawe?

Ta książka wciąga jak najlepszy kryminał, ze wszystkimi smaczkami kwerend w starożytnych rękopisach i średniowiecznych foliałach, to pasjonująca historia często bezimiennych wizjonerów, którzy w dużym stopniu...

Książka jest genialna. Dostałam ją w prezencie i była dla mnie wielkim zaskoczeniem. Nie spodziewałam się, że można w taki interesujący sposób opisać znaki interpunkcyjne.

Książka jest genialna. Dostałam ją w prezencie i była dla mnie wielkim zaskoczeniem. Nie spodziewałam się, że można w taki interesujący sposób opisać znaki interpunkcyjne.

Księga zaskoczeń. Jedno z pomniejszych to to, że książka o znakach typograficznych w ogóle powstała. Całkiem spore, że z przyjemnością się o nich czyta i w sumie to pasjonujący temat, choć miejscami nadmiar danych przygniata. Królem zaskoczeń jest - rozdział o kreskach (wprawdzie tutaj młodzież szkolna spojrzała na mnie z politowaniem). Co nie zmienia faktu, że jak neandertalczyk, mam myślnik do wszystkiego, a ignoruję subtelną gamę siedmiu, SIEDMIU, kresek..
Wydawcy strzeżcie się. Świadomość mi urosła, będę wymagać i narzekać.

Księga zaskoczeń. Jedno z pomniejszych to to, że książka o znakach typograficznych w ogóle powstała. Całkiem spore, że z przyjemnością się o nich czyta i w sumie to pasjonujący temat, choć miejscami nadmiar danych przygniata. Królem zaskoczeń jest - rozdział o kreskach (wprawdzie tutaj młodzież szkolna spojrzała na mnie z politowaniem). Co nie zmienia faktu, że jak...

Czyta się świetnie i szybko, że nie gwarantuję, że wiele z niej zapamiętacie.
RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2021/03/takie-spod-ciemnej-gwiazdy-ciemne-typki.html

Czyta się świetnie i szybko, że nie gwarantuję, że wiele z niej zapamiętacie.
RECENZJA: https://mira-bell.blogspot.com/2021/03/takie-spod-ciemnej-gwiazdy-ciemne-typki.html

Świetna książka. Do przeczytania na totalnym luzie. Zawiera opisy tych znanych, ale i tych mniej popularnych znaków typograficznych. Często przywoływany jest szerszy kontekst danego tematu. Raczej przydatnej wiedzy typograficznej w tej książce nie znajdziecie, ale w ramach ciekawostki polecam przeczytać książkę :)

Świetna książka. Do przeczytania na totalnym luzie. Zawiera opisy tych znanych, ale i tych mniej popularnych znaków typograficznych. Często przywoływany jest szerszy kontekst danego tematu. Raczej przydatnej wiedzy typograficznej w tej książce nie znajdziecie, ale w ramach ciekawostki polecam przeczytać książkę :)

Ciekawa opowieść o pozornie prostych sprawach - mianowicie o znakach interpunkcyjnych i nie tylko. Od starożytności aż do dziś

Ciekawa opowieść o pozornie prostych sprawach - mianowicie o znakach interpunkcyjnych i nie tylko. Od starożytności aż do dziś

Świetnie jest czytać książki o książkach. Zwłaszcza, że wiele jest rzeczy, które uważałem za zupełnie oczywiste. Po przeczytaniu prawie nic już nie jest oczywiste. Ja przykład jeśli napiszę coś takiego jak⃰ (tak, tak - taką gwiazdeczkę) to co to znaczy i skąd się wzięło? A czy takie dziwaczne coś jak # może mieć coś wspólnego z wagą? Ten znak - † - widziałem wiele razy ale czy zdawałeś sobie sprawę, że on w ogóle nie jest tym, na co wygląda‽ No i mój faworyt: . Tak, tak: . Bez tego znaku nie wyobrażam sobie czytania. A przecież np. Jezus Chrystus nie mógł znać spacji! To całkowicie zmienia moją wizję Świata...

No a jako bonus: skąd się wzięli Asterix i Obelix. Oni też są z książek! Zresztą poniekąd (taka gra) są i tu właśnie.

Piękna książka, pięknie wydana i opowiadająca mimochodem bardzo dużo o historii książek, a w zasadzie ich druku.

Świetnie jest czytać książki o książkach. Zwłaszcza, że wiele jest rzeczy, które uważałem za zupełnie oczywiste. Po przeczytaniu prawie nic już nie jest oczywiste. Ja przykład jeśli napiszę coś takiego jak⃰ (tak, tak - taką gwiazdeczkę) to co to znaczy i skąd się wzięło? A czy takie dziwaczne coś jak # może mieć coś wspólnego z wagą? Ten znak - † - widziałem wiele razy ale...