Jeszcze jedna książka tej autorki warta przeczytania.

Krzepiąca, choć jak zawsze lekko podbarwiona smutkiem.
Od czasu do czasu mądra spostrzeżeniami życiowymi a niekiedy, dla odmiany, trochę zaskakująca osobliwością lub drażliwością pewnych zapatrywań.
Generalnie - warto przeczytać. :-)

Jeszcze jedna książka tej autorki warta przeczytania.

Krzepiąca, choć jak zawsze lekko podbarwiona smutkiem.
Od czasu do czasu mądra spostrzeżeniami życiowymi a niekiedy, dla odmiany, trochę zaskakująca osobliwością lub drażliwością pewnych zapatrywań.
Generalnie - warto przeczytać. :-)

„Jest jakaś powściągliwość w ludziach nieśmiałych - oni już niczego udawać nie muszą, są tylko tacy, jacy wszyscy jesteśmy naprawdę - bezbronni i nadzy”. Roma Ligocka – „Wszystko z miłości”.
.
To zbiór wyjątkowych felietonów, które poniekąd zmuszają człowieka do tymczasowego przystanku, małej stacji, na której trzeba zrozumieć banalność dnia. Na, której trzeba przystanąć, usiąść, koniecznie na drewnianej małej ławeczce, zamknąć oczy i zatopić się w miłości myśli. Potrafisz? Tak spokojnie, bez blasku fleszy, bez naocznych świadków?
.
Felietony Ligockiej, mają to do siebie, że dają nam taką kosmiczną dawkę czegoś tajemniczego, nieokreślonego, trudnego do zdefiniowania w czasie i przestrzeni, a jednocześnie bardzo realnego, wręcz namacalnego. To taki literacki kamień filozoficzny. To taka skrzynia elfa, w której oprócz czerwonego kapelusza znajdziesz garść niepotrzebnych rzeczy, które jak złożysz w całość, to stanowią kwintesencję życia, radości
.
„Wymyślam problemy, których nie ma, dzielę włos na czworo. A potem robię to, czego cały czas bałam się najbardziej” – jakie to wszystko jest nam znajome. Nieprawdaż? Proste słowa, proste zadania, proste życie a czynimy z tego Mount Everest globalnych problemów świata. Felieton to taka mała forma literacka, która daje nam potężną dawkę emocji, porusza nasze uczucia (być może dawno skrywane). I nawet kiedy autor pisze o zwykłej kawie, to czytelnik myślami już jest w Paryżu i przy kameralnym stoliku na placu Charles de Gaulle spija czekoladową śmietankę. POLECAM.

„Jest jakaś powściągliwość w ludziach nieśmiałych - oni już niczego udawać nie muszą, są tylko tacy, jacy wszyscy jesteśmy naprawdę - bezbronni i nadzy”. Roma Ligocka – „Wszystko z miłości”.
.
To zbiór wyjątkowych felietonów, które poniekąd zmuszają człowieka do tymczasowego przystanku, małej stacji, na której trzeba zrozumieć banalność dnia. Na, której trzeba przystanąć,...

Książka dla miłośników felietonów. Bardzo lubię Romę Ligocką, ale do mnie zdecydowanie bardziej przemawiają jej powieści.

Niektóre wpisy są bardzo wzruszające. Niby są to osobiste przemyślenia autorki, a wydają się nadal aktualne i takie jakby...moje? Wpisy wzruszają, skłaniają do tego, by zastanowić się nad tym czy pomimo upływu lat ludzie tak naprawdę się zmienili, czy tylko mają inne problemy?

Lektura na pewno dla lubiących pochylić się nad światem przedstawionym, absolutnie nie dla "pożeraczy" książek.

Książka dla miłośników felietonów. Bardzo lubię Romę Ligocką, ale do mnie zdecydowanie bardziej przemawiają jej powieści.

Niektóre wpisy są bardzo wzruszające. Niby są to osobiste przemyślenia autorki, a wydają się nadal aktualne i takie jakby...moje? Wpisy wzruszają, skłaniają do tego, by zastanowić się nad tym czy pomimo upływu lat ludzie tak naprawdę się zmienili, czy...

Zbiór krótkich felietonów Romy Ligockiej. Część była publikowana w czasopiśmie "Pani", część napisana specjalnie do tego zbioru.
Lubię wszystkie teksty tej pisarki. Zawsze przykuwają moją uwagę swoim spokojem, ciepłem, życiową mądrością i życzliwością.
Pisarka doświadczyła w swoim życiu wiele cierpienia i strachu, co odbiło się w jej późniejszym życiu na stosunku do siebie i do świata.
O tym wszystkim pisze, o swoich obawach, podejściu do życia, nieśmiałości, o różnych rodzajach miłości: do rodziców, do dzieci, przyjaciół, idoli, nawet do przedmiotów, pamiątek, wspomnień, miejsc.
Napisane lekko refleksje pisarki sprawiają, że człowiek zastanawia się nad własnym stosunkiem do tych pojęć i miałby ochotę podyskutować z autorką.
Z niecierpliwością czekam na kolejną pozycję Romy Ligockiej, która pojawi się
na bibliotecznych półkach.

Zbiór krótkich felietonów Romy Ligockiej. Część była publikowana w czasopiśmie "Pani", część napisana specjalnie do tego zbioru.
Lubię wszystkie teksty tej pisarki. Zawsze przykuwają moją uwagę swoim spokojem, ciepłem, życiową mądrością i życzliwością.
Pisarka doświadczyła w swoim życiu wiele cierpienia i strachu, co odbiło się w jej późniejszym życiu na stosunku do siebie...

Recenzowałem Ligockiej "Księżyc nad Taorminą" (8 gwiazdek),nie będę więc ponownie podawał jej szczegółów biograficznych. Teraz czytam następny zbiorek jej 24 miniopowiadań wzbogaconych jej rysunkami z 2007 roku.
Oto lektury plon, a ogólna ocena będzie na końcu. Listę mądrości znalezionych w tej książce poprzedzę cenną uwagą ks. Tomasa Halika, laureata 2014 Templeton Prize (w 2008 laureatem był „nasz” ks. Michał Heller),który wyraził, to czego ja nie zdążyłem:
„Nawiasem mówiąc, przy moim zamiłowaniu do paradoksów, uświadamianie sobie co pewien czas, że człowiek dochodzi do czegoś, co już ktoś mądry wymyślił przed nim, dostarcza mi doskonale paradoksalnej mieszanki zadowolenia i frustracji, dumy i upokorzenia jednocześnie..”
I już mądrości Ligockiej (i moje):
s.9 - „..w każdym z nas potrzeba pamięci stale walczy z pokusą zapomnienia....”
s.27 - warunek życia w luksusie: „wypracować sobie łagodny dystans wobec wielu przykrości i upokorzeń...”
s.37 - „Codzienność to nie tylko błahość, przeciętność, nuda. Codzienność to także bezpieczeństwo, urok zwyczajności, znajoma melodia. Odliczone kroki na ścieżce..”
s.40 - „Mam taką zasadę, że nigdy nikomu nie polecam moich ulubionych książek. Wiem, że między książką, autorem a czytelnikiem musi się wytworzyć specjalna, intymna więź - i nikt nie może służyć tu za pośrednika...”
s.56 - „Co dla pani jest szczęściem, pani Romo?
Szczęście dla mnie to brak lęku... ...Móc przez chwilę nie bać się śmierci, choroby, biedy. Nie bać się zdrady, kłamstwa, utraty pracy. Nie lękać się o dziecko, męża, matkę..”
s.89 - „Cóż.. ..pomnikowi z tego, że jest piękny? Brzydkiemu może nawet lżej...”
s.97 „Zastanawiam się, czy poszukiwanie wzorców, ideałów nie jest tylko przywilejem młodości..”
s.110 – Ligocka przytacza myśl pastora Dietera Bonhoeffera (1906-1945): „Niewdzięczność zaczyna się od zapomnienia. Z zapomnienia wynika obojętność, z obojętności niezadowolenie, z niezadowolenia rozpacz, z rozpaczy - przekleństwo.”
s.146 - „...pobłażliwie się uśmiecham, kiedy czasem pytają mnie, czy Polska jest moją ojczyzną. Przecież moja rodzina mieszkała tu od siedmiuset lat. Nie wiem, czy mógłby powiedzieć to o sobie niejeden antysemita...”

Ostatnia „mądrość” nie wywołuje u mnie „pobłażliwego uśmiechu”, bo reprezentuję tych, co „antysemityzm wyssali z mlekiem matki”. A w ogóle, lubię krótką formę, w której często znajduję więcej uwag godnych uwagi niż w opasłych, nużących tomach. Lubię Ligocką i daję znowu 8 gwiazdek, mimo, że „Księżyc nad Taorminą” bardziej mnie się podobał.

Recenzowałem Ligockiej "Księżyc nad Taorminą" (8 gwiazdek),nie będę więc ponownie podawał jej szczegółów biograficznych. Teraz czytam następny zbiorek jej 24 miniopowiadań wzbogaconych jej rysunkami z 2007 roku.
Oto lektury plon, a ogólna ocena będzie na końcu. Listę mądrości znalezionych w tej książce poprzedzę cenną uwagą ...

Piękne opowiadania z przekazem mądrym i życiowymi przesłaniami.
Wspaniale pisze Roma Ligocka swoje powieści ta mnie oczarowała jestem pod wielkim wrażeniem pełna uroku dostarczyła mi wzruszeń, napięcia mocnego.
Miłość ma różne odcienia, twarze i imiona.
Miłość jest czymś przepięknym nie da się opisać jej słowami.
Warto przeczytać polecam!!!!!

Piękne opowiadania z przekazem mądrym i życiowymi przesłaniami.
Wspaniale pisze Roma Ligocka swoje powieści ta mnie oczarowała jestem pod wielkim wrażeniem pełna uroku dostarczyła mi wzruszeń, napięcia mocnego.
Miłość ma różne odcienia, twarze i imiona.
Miłość jest czymś przepięknym nie da się opisać jej słowami.
Warto przeczytać polecam!!!!!

Dobre opowiadania o blaskach i cieniach milosci. Autorka ma dobry styl i sporo w zyciu widziala wiec ma sie czym dzielic co robi bardzo fajnie zreszta. Lekka ksiazka na jeden dzien.

Dobre opowiadania o blaskach i cieniach milosci. Autorka ma dobry styl i sporo w zyciu widziala wiec ma sie czym dzielic co robi bardzo fajnie zreszta. Lekka ksiazka na jeden dzien.

Bardzo lubię czytać felietony pani Ligockiej. Tyle w nich ciepła i tak bardzo nie pasują do dzisiejszego zwariowanego świata. Polecam wszystkim którzy pragną zatrzymać się w codziennej pogoni nie wiadomo za czym.

Bardzo lubię czytać felietony pani Ligockiej. Tyle w nich ciepła i tak bardzo nie pasują do dzisiejszego zwariowanego świata. Polecam wszystkim którzy pragną zatrzymać się w codziennej pogoni nie wiadomo za czym.

Piękna ciepła książka którą się czyta z tak ogromnym ciepłem...stanowi doskonałą odskocznie od "cięższej literatury" Bardzo polecam ale uwaga Pani Ligocka uzależnia od czytania więc bądźcie przygotowani !

Piękna ciepła książka którą się czyta z tak ogromnym ciepłem...stanowi doskonałą odskocznie od "cięższej literatury" Bardzo polecam ale uwaga Pani Ligocka uzależnia od czytania więc bądźcie przygotowani !

Oj nie, nie przemówiły do mnie felietony, których nie można zrozumieć.

Oj nie, nie przemówiły do mnie felietony, których nie można zrozumieć.