Książka bardzo mnie wciągnęła..Miłość,ukrywanie prawdy,skomplikowane sytuacje.,adopcja i jej barwy,problemy,na które nie ma dobrych rozwiań.Do ostatniej strony bardzo ciekawa.

Książka bardzo mnie wciągnęła..Miłość,ukrywanie prawdy,skomplikowane sytuacje.,adopcja i jej barwy,problemy,na które nie ma dobrych rozwiań.Do ostatniej strony bardzo ciekawa.

Prawdę powiedziawszy nie rozumiem fenomenu tej książki. Przeczytałam kilka książek tej autorki, i ta jest chyba najgorsza. Wymiękłam na 38 stronie. Od nadmiaru słodyczy, aż robiło się niedobrze.
Może kiedyś do niej wrócę, ale dzisiaj jestem stanowczo na nie.

Prawdę powiedziawszy nie rozumiem fenomenu tej książki. Przeczytałam kilka książek tej autorki, i ta jest chyba najgorsza. Wymiękłam na 38 stronie. Od nadmiaru słodyczy, aż robiło się niedobrze.
Może kiedyś do niej wrócę, ale dzisiaj jestem stanowczo na nie.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, jednak nie zrobiła na mnie dużego wow. Autorka porusza jak kiedyś podjęte decyzję mogą namieszać w życiu, ale również przybliża nas w temat adopcji.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, jednak nie zrobiła na mnie dużego wow. Autorka porusza jak kiedyś podjęte decyzję mogą namieszać w życiu, ale również przybliża nas w temat adopcji.

Książka bardzo wciągająca.
W skrócie troszkę pokazuje czym jest adopcja.
Pokazuje czy decyzje podjęte lata temu są właściwe i że marzenia mogą się spełnić.😊.

Książka bardzo wciągająca.
W skrócie troszkę pokazuje czym jest adopcja.
Pokazuje czy decyzje podjęte lata temu są właściwe i że marzenia mogą się spełnić.😊.

Życie jest jak sinusoida raz jesteś na górze, a za chwilę na samym dnie. Prawda jest jednak taka, że nigdy nie możemy się poddawać. Każdego dnia trzeba walczyć o jutro.

Życie jest jak sinusoida raz jesteś na górze, a za chwilę na samym dnie. Prawda jest jednak taka, że nigdy nie możemy się poddawać. Każdego dnia trzeba walczyć o jutro.

Przyjemna ale nie porwała mnie zbyt specjalnie, co trochę mnie zdziwiło bo większość książek Gabrieli Gargaś czytałam w przeciągu dnia, czasem dwóch.

Przyjemna ale nie porwała mnie zbyt specjalnie, co trochę mnie zdziwiło bo większość książek Gabrieli Gargaś czytałam w przeciągu dnia, czasem dwóch.

Uwielbiam książki,które grają na uczuciach,które wywołują szybsze bicie serca.
Historie,które zapadają w pamięć.

A wy?

Cudowna historia przyjaźni..tej najprawdziwszej.
Historia miłości...adopcji...samotnego rodzicielstwa.
Historia do bólu prawdziwa.

Gargaś czaruje słowem jak prawdziwa czarodziejka jej niepowtarzalny styl sprawia,że książkę się połyka.

I ma się niedosyt gdy orientujesz się,że już jej koniec.......

Uwielbiam książki,które grają na uczuciach,które wywołują szybsze bicie serca.
Historie,które zapadają w pamięć.

A wy?

Cudowna historia przyjaźni..tej najprawdziwszej.
Historia miłości...adopcji...samotnego rodzicielstwa.
Historia do bólu prawdziwa.

Gargaś czaruje słowem jak prawdziwa czarodziejka jej niepowtarzalny styl sprawia,że książkę się połyka.

I ma się...

Wzruszam się za każdym razem, kiedy w książce poruszany jest temat związany z dziećmi. Nie inaczej było w przypadku książki "Tylko Ty" G.Gargaś.
Adopcja pokazana z punktu widzenia zarówno matki oddającej dziecko, rodziców je przysposabiających, jak również samego dziecka. To jeden wątek. Drugi to skrywane przez lata tajemnice, wielka miłość z przeszłości i trudne relacje rodzinne.

Książki Gargaś cechuje zawsze duże nagromadzenie emocji, czyli to, co cenię w lekturze najbardziej. Tu mamy podział na trzy główne części. Wiarę - w to, że będzie dobrze, że gdzieś jest rozwiązanie naszych problemów i wiarę w drugiego człowieka. Nadzieję - na lepsze jutro, na to, że dobro zwycięży i na to, że los w końcu się do nas uśmiechnie. Miłość - te największą, matczyną, a także tę pierwszą młodzieńczą, oraz tę już dojrzałą.

"Tylko Ty" to opowieść, która pokazuje, że powroty do przeszłości mogą być bardzo bolesne i mieć wpływ na życie większej liczby osób niż nam się wydaje. A konsekwencje decyzji podjętych wiele lat temu ponosimy jeszcze przez długi czas.

Trochę poplątana narracja przechodząca z pierwszoosobowej na trzecioosobową i na odwrót sprawiała, że czasem gubiłam wątek i musiałam wracać o kilka akapitów. Ale to chyba jedyny minus całej książki.

Jeśli więc szukacie lektury, która pochłonie Was bez reszty, zawładnie Waszym sercem i wycisnie łzy z oczu, to to jest strzał w dziesiątkę.

Wzruszam się za każdym razem, kiedy w książce poruszany jest temat związany z dziećmi. Nie inaczej było w przypadku książki "Tylko Ty" G.Gargaś.
Adopcja pokazana z punktu widzenia zarówno matki oddającej dziecko, rodziców je przysposabiających, jak również samego dziecka. To jeden wątek. Drugi to skrywane przez lata tajemnice, wielka miłość z przeszłości i trudne relacje...

Kto tak naprawdę jest prawdziwym rodzicem?

Dwie historie i powroty do przeszłości, która tak mocno wiąże się z teraźniejszością. Tak różne, a jednak w obu chodzi o jedno — miłość, która również jest inna. Do rodziców, do dzieci, do małżonka, byłego partnera, przyjaciółki — każda z nich jest ważna i o każdej pisze Gabriela Gargaś, ale najwięcej miejsca poświęciła tej do dzieci.

Ewa z Michałem są w związku od lat. Razem przeszli bardzo wiele, w tym kilka poronień i trudny proces adopcji, na którą zdecydowali się z ogromnym strachem i wielką nadzieją. Małżeństwo jest rodzicami pięcioletnich bliźniaków, których bardzo kochają. Ewa wie, że nie DNA jest najważniejsze — można pokochać niebiologiczne dziecko, gdyż tak zrobili jej rodzice. Nie wszystko jednak jest idealnie, gdyż Ewa i Michał zaczynają się od siebie oddalać — jedno pogrążone w domowych obowiązkach i opiece nad dziećmi, drugie zapracowane, by zapewnić rodzinie jak najlepszy byt. Niespodziewanie w życiu Ewy po raz kolejny pojawia się również jej biologiczna matka. Czy kobieta będzie chciała utrzymywać kontakt z Teresą? Czy małżeństwo Ewy i Michała przetrwa ciężką próbę, jaką jest codzienne życie?

Paulina od lat jest mamą wkraczającej już w dorosłość Bianki. Chociaż nie zawsze było łatwo, kobieta zawsze mogła liczyć na wsparcie Ewy i mamy. Paulina podjęła trudną decyzję — jako dziewiętnastolatka w ciąży pozwoliła ukochanemu chłopakowi wyjechać na studia, nie wspominając o dziecku. Trud wychowania Bianki pozostawiła sobie, ale wielokrotnie zastanawiała się, czy podjęła dobrą decyzję. Kiedy Radek niespodziewanie wraca do Warszawy, okazuje się, że ma żonę i dzieci. Czy Paulina zdecyduje się wyjawić mu prawdę i da szansę na bycie rodzicem? Czy stare uczucia odżyją?

Gabriela Gargaś stworzyła kolejną bardzo dobrą powieść. Pomimo sporej grubości książka czyta się bardzo szybko. Liczne retrospekcje pozwalają lepiej poznać bohaterów i ich historie, a one same są bardzo ciekawe i pełne sekretów. Autorka skupiła się na różnych rodzajach miłości i starała się ją pokazać z różnych stron i myślę, że wyszło jej to bardzo dobrze. Najbardziej rozwinięty jest wątek miłości rodzicielskiej do dziecka adoptowanego — wiele pytań, trudności, ale na końcu szczęście.

Książka bardzo mi się podobała i nie mogłam się od niej oderwać. Potrzebowałam dosłownie kilku godzin, by przeczytać powieść w całości. Byłam bardzo ciekawa tych historii, w których nie brakowało zaskoczeń i niespodziewanych zwrotów o sto osiemdziesiąt stopni. Zakończenie jednej z historii przeszło mi przez myśl, ale tej drugiej... Nie tego się spodziewałam, a Autorka ponownie mnie zaskoczyła. Jeśli lubicie książki obyczajowe, w których miłość gra pierwsze skrzypce to zdecydowanie polecam Wam tę lekturę.

Kto tak naprawdę jest prawdziwym rodzicem?

Dwie historie i powroty do przeszłości, która tak mocno wiąże się z teraźniejszością. Tak różne, a jednak w obu chodzi o jedno — miłość, która również jest inna. Do rodziców, do dzieci, do małżonka, byłego partnera, przyjaciółki — każda z nich jest ważna i o każdej pisze Gabriela Gargaś, ale najwięcej miejsca poświęciła tej do...

Czytając te książkę, mam wrażenie ze pisała ja nastolatka, która zatrzymała się na tym etapie mimo upływu lat. Dialogi strasznie wymuszone, płytkie wręcz trywialne. Autorka na siłe przekonuje mnie o głębi uczucia, podczas gdy tego w ogóle nie da się odczuć. Nie lubię przerywać czytania księżmi, ale tej po prostu nie mogłem skończyć. Męczyłem się okrutnie.

Czytając te książkę, mam wrażenie ze pisała ja nastolatka, która zatrzymała się na tym etapie mimo upływu lat. Dialogi strasznie wymuszone, płytkie wręcz trywialne. Autorka na siłe przekonuje mnie o głębi uczucia, podczas gdy tego w ogóle nie da się odczuć. Nie lubię przerywać czytania księżmi, ale tej po prostu nie mogłem skończyć. Męczyłem się okrutnie.