Cześć w Stronisku! 🙂

Jakiś czas temu wspominaliśmy o książce, na temat której obiecaliśmy zrobić osobny wpis. Mowa o „Górze Tajget” Anny Dziewit-Meller.
⛏️
W tej książce poznajemy losy ludzi mieszkających na Górnym Śląsku w czasach okołowojennych. Jak już pokrótce opisywaliśmy to wcześniej, nie jest to zwykła opowieść o wojnie, ale swoisty portret Ślązaków, których przynależność etniczna była wiele razy kwestionowana. Ślązacy wielokrotnie w swojej historii zmuszani byli do opowiadania się po którejś stronie – czy to polskiej, czy niemieckiej, czy rosyjskiej, w zależności od aktualnych nastrojów narodowych panujących w kraju bądź na ziemiach okupowanych. Bywało tak, że Ślązacy zmuszani byli do rozmawiania po polsku i nieużywania dialektu śląskiego, a już tym bardziej do nieprzyznawania się do znajomości języka niemieckiego. Innym razem za używanie języka polskiego byli karani i musieli na nowo przestawiać się na niemiecki. Ich śląskość nie była rozumiana, bo nikt nie potrafił jej do niczego przypisać. To Polacy? Niemcy? A może żadne z nich? Śląsk był i jest ważnym regionem na mapie Europy i z tego też powodu przechodził z rąk do rąk i chociaż żadna z opcji zwierzchniczych nie miała na niego pomysłu, to nikt nigdy nie chciał z niego zrezygnować.
🧑🧒
Ta historia to opowieść o zwykłych ludziach i o tym, jak radzili sobie w trudnych okolicznościach okołowojennych. Do szpiku kości prawdziwa i brutalna historia różnych osób, prowadząca do wbijającego w fotel zakończenia, w którym identyfikacja jednej z osób-bohaterów książki przyprawia o gęsią skórkę. Szczegółów oczywiście zdradzić nie możemy, ale gwarantujemy, że ta książka pozostanie z Wami na długo!

Cześć w Stronisku! 🙂

Jakiś czas temu wspominaliśmy o książce, na temat której obiecaliśmy zrobić osobny wpis. Mowa o „Górze Tajget” Anny Dziewit-Meller.
⛏️
W tej książce poznajemy losy ludzi mieszkających na Górnym Śląsku w czasach okołowojennych. Jak już pokrótce opisywaliśmy to wcześniej, nie jest to zwykła opowieść o wojnie, ale swoisty portret Ślązaków, których...

Bardzo potrzebna książka - za to i za odwagę autorki dodatkowa gwiazdka. Temat bardzo trudny i choć my jako czytelnicy przeczytamy w jeden czy dwa wieczory, to autorka musiała z tym tematem żyć na pewno o wiele dłużej - wielkie chapeau bas za podjęcie wyzwania. Jednocześnie wielu autorów poruszając tematykę wojenną trzyma się dosyć oczywistych schematów dobra-zła i czarno-białych podziałów. W tej książce, choć postacie pochodzą z różnych kręgów i pokazują różne wybory - nie ma oceniania. To też na pewno wymagało wielkiej dyscypliny przy pisaniu i pokazuje siłę Anny Dziewit-Meller. To druga książka tej autorki i druga, którą oceniam wysoko, więc na pewno będę szukać kolejnych. I jeszcze ta śląska gwara - cudnie wpleciona i jakże urzeczywistnia bohaterów!

Bardzo potrzebna książka - za to i za odwagę autorki dodatkowa gwiazdka. Temat bardzo trudny i choć my jako czytelnicy przeczytamy w jeden czy dwa wieczory, to autorka musiała z tym tematem żyć na pewno o wiele dłużej - wielkie chapeau bas za podjęcie wyzwania. Jednocześnie wielu autorów poruszając tematykę wojenną trzyma się dosyć oczywistych schematów dobra-zła i...

Dzieci mają otwarte serca przepełnione miłością, szczere chęci i ogromne pokłady wiary w ludzi. Są również bezbronne w obliczu zagrożeń czających się dookoła, przed którymi powinni chronić je najbliżsi. Niestety nie zawsze mogą liczyć na wsparcie, często to właśnie rodzice potrafią oddać je w paszczę lwa - czasami z premedytacją, a nieraz zupełnie nieświadomie.

Anna Dziewit-Meller stworzyła fikcyjną opowieść, w której niektóre postaci i wydarzenia mają swój pierwowzór w rzeczywistości. Niestety najbardziej brutalny aspekt tej historii jest prawdziwy - zbrodnie popełnione na dzieciach, będących pacjentami szpitala, na których eksperymentowano w bardzo brutalny sposób. Doktorzy nie ponieśli żadnej kary za swoje postępowanie, a wręcz przeciwnie - dożyli starości, będąc szanowanymi obywatelami.

Serce aż boli, kiedy człowiek uświadomi sobie, że takie sytuacje naprawdę miały miejsce. Niemniej jeśli chodzi o samą książkę - nie porusza ona tak bardzo, jakby mogła, co być może wynika z chaotycznej narracji (trochę potrwało, zanim doszłam do powiązań pomiędzy poszczególnymi bohaterami) oraz niedopracowanego stylu. "Góra Tajget" zostawiła po sobie duży niedosyt. Nie jest źle, ale na pewno mogło być dużo bardziej satysfakcjonująco. Nie wystarczy mocny i nośny temat - trzeba jeszcze go umiejętnie poprowadzić.

Dzieci mają otwarte serca przepełnione miłością, szczere chęci i ogromne pokłady wiary w ludzi. Są również bezbronne w obliczu zagrożeń czających się dookoła, przed którymi powinni chronić je najbliżsi. Niestety nie zawsze mogą liczyć na wsparcie, często to właśnie rodzice potrafią oddać je w paszczę lwa - czasami z premedytacją, a nieraz zupełnie nieświadomie.

Anna...

Bardzo ważny temat - okrucieństwa II wojny światowej jakich doświadczyły dzieci - eksperymenty, eksterminacja dzieci "nieidealnych", cierpienie, strach rodziców o los dzieci, z którymi niewiadomo coś się dzieje, czy nadal żyją?

Niektóre fragmenty były dla mnie bardzo wstrząsające - szczególnie opowieść Zefki i Rysia. Taki poziom okrucieństwa jest dla mnie niewyobrażalny. Do takich właśnie historii podchodzę bardzo emocjonalnie i nie mogę sobie darować, że takie wydarzenia miały miejsce w naszej przeszłości :(

Niestety, styl autorki nie za bardzo do mnie przemawiał, przez co miałam trudność w przyswajaniu treści. Ale doceniam zamieszczone historie i dziękuje za bibliografię, która poszerza wiedzę o zniewolonym dzieciństwie i eksperymentach jakich dopuszczano się wówczas na dzieciach.

Bardzo ważny temat - okrucieństwa II wojny światowej jakich doświadczyły dzieci - eksperymenty, eksterminacja dzieci "nieidealnych", cierpienie, strach rodziców o los dzieci, z którymi niewiadomo coś się dzieje, czy nadal żyją?

Niektóre fragmenty były dla mnie bardzo wstrząsające - szczególnie opowieść Zefki i Rysia. Taki poziom okrucieństwa jest dla mnie niewyobrażalny....

Ważna książka. Zostawia z naprawdę istotnymi pytaniami.

Ważna książka. Zostawia z naprawdę istotnymi pytaniami.

Zmarnowany temat. Styl autorki mnie nie przekonuje. Szkoda czasu, ogromne rozczarowanie.

Zmarnowany temat. Styl autorki mnie nie przekonuje. Szkoda czasu, ogromne rozczarowanie.

Lubię styl autorki.

Lubię styl autorki.

Idealnie określa książkę zdanie autorki- " nie da się z wyjść ze świata, gdzie nie da się wejść bez konsekwencji dla samego siebie"😥

Idealnie określa książkę zdanie autorki- " nie da się z wyjść ze świata, gdzie nie da się wejść bez konsekwencji dla samego siebie"😥

Nie rozumiem fenomenu pani Dziewit Meller... porażka

Nie rozumiem fenomenu pani Dziewit Meller... porażka

Nie lubię autorki.

Nie lubię autorki.