Niniejsza książka to oparta na materiale źródłowym historia konwentu ufundowanego przez Krzysztofa Korycińskiego. Ukazuje nie tylko wydarzenia i postacie ważne, ale także te zapomniane, proponując odmienną od dotychczasowej ich interpretację. Autor głębokiej analizie poddaje dzieje klasztoru na trzech płaszczyznach: budowy i rozbudowy gmachu, utrzymania konwentu i pracy duszpasterskiej. W miarę możliwości, jakie dały zachowane źródła, przybliża sylwetki wszystkich przełożonych, zmarłych w klasztorze, a także innych wybitniejszych zakonników mieszkających tam na przestrzeni lat. Pozwoliło to stworzyć kompletny wykaz przełożonych, zakonników zmarłych w Alwerni, jak również odtworzyć skład personalny konwentu od roku 1812. Dużą zaletą opracowania jest zwrócenie szczególnej uwagi na dwóch gwardianów, stanowiących jakby dwa filary konwentu: o. Anioła Hlavsę w XVIII wieku i o. Leoncjusza Cyronika po drugiej wojnie światowej, i omówienie ich działalności. Wszystko to pozwala uznać niniejszą pracę za wypełniającą lukę w opracowaniu historii zakonu Bernardynów w Polsce.