„Nasza rodzina należała do domu Rurykowiczów, a to w Rosji znaczyło bardzo dużo. Czuliśmy się jednak Polakami, a to w Rosji bardzo przeszkadzało”.

Za czasów rosyjskich - milioner, syn milionera. Ustosunkowany, doskonale wykształcony, władał biegle kilkoma językami, cieszył się nienaganną reputacją, był wysoko cenionym i doskonale wynagradzanym fachowcem. W czasie wojny współpracował z brytyjską ambasadą w Piotrogrodzie, wykonywał dla Anglików różne zadania wywiadowcze. Większość fortuny stracił w wyniku rewolucji bolszewickiej, której przebieg w Rosji obserwował osobiście, na domiar złego w samym jej centrum, bo ówczesnej stolicy imperium.

„Nienawiść nie jest uczuciem chrześcijańskim, ale po tym, com widział, nagromadziło się w mojej duszy tyle nienawiści, że opuszczałem Rosję z psychiką człowieka, dla którego zabicie bolszewika mogło być przyjemnością. Oprócz idei zła nie mogłem dopatrzyć się w bolszewizmie niczego”.

Pierwszą część wspomnień Mieczysława Jałowieckiego, dostępną także w formie (doskonałego!) audiobooka, zamyka wyjazd autora „do Nowoświęcian, a jak trzeba, to i do Wilna”, który ucieczką z rodzinnych Sylgudyszek ratuje się przed nadciągającą nawałnicą bolszewicką. Podczas dramatycznej jazdy saniami, uciekinier doświadcza metafizycznej wizji.

„Ujrzałem gorejący kaganiec, pod kagańcem jakiegoś jeźdźca ubranego z kozacka na czarnym koniu. Zamarłem. Jeździec trzymał wysoko nad głową pochodnię, oświecając drogę. O kilkanaście kroków za nim wynurzyła się czwórka rozpędzonych karych koni. Na koźle siedział sumiasty stangret w stroju kozackim Żukowskich na Ukrainie.

Uwagę moją przykuła jednak postać mężczyzny siedzącego w saniach. Był ubrany w bogatą delię futrzaną z takąż szeroką czapką na głowie, ozdobioną kitą, spiętą wielkim, świecącym kamieniem.

Wlepiłem oczy w tę twarz jakby wykrojoną gdzieś z portretów rodzinnych. Twarz marsową, ozdobioną pięknym wąsem. Poczułem na sobie wzrok mężczyzny. Było w tym spojrzeniu coś takiego, czego nie mógłbym zapomnieć, jakby przelanie siły jakiejś z nakazem w tym wzroku”.

Do rodzinnego majątku Mieczysław Jałowiecki nigdy już nie wrócił, bowiem zgodnie z ustaleniami Traktatu Wersalskiego, tereny, na których leżały Sylgudyszki, weszły w granice państwa litewskiego.

Przede mną lektura drugiej, z pewnością równie fascynującej, części wspomnień.

„Nasza rodzina należała do domu Rurykowiczów, a to w Rosji znaczyło bardzo dużo. Czuliśmy się jednak Polakami, a to w Rosji bardzo przeszkadzało”.

Za czasów rosyjskich - milioner, syn milionera. Ustosunkowany, doskonale wykształcony, władał biegle kilkoma językami, cieszył się nienaganną reputacją, był wysoko cenionym i doskonale wynagradzanym fachowcem. W czasie wojny...