Pan Mateusz Sidorek, swoją książką „21” pokazał środkowy palec całej kulturze zachodniej, a zrobił to za sprawą swoich limeryków. Nie trzeba się doszukiwać w jego dziele czegoś wzniosłego w rymach, do których tak przywykliśmy. Tutaj trzeba szukać małych, ale mądrych słów...

Autor w swoim tomiku poezji próbuje odpowiedzieć na zadane wyżej pytania, pomimo tego, że wie jak jest to trudne. Stara się skupić na świecie nam obecnym, który zmusza nas do poświęceń, i zrozumienia, że przyszłość nie ofiaruje nam więcej aniżeli kolejne pytania o istotę naszych uczuć. Słowa nie rodzą się z niczego, i każde wypowiedziane przez nas zdanie ma głębszy, emocjonalny sens. Pan Sidorek postrzega świat w sposób wielorakiej walki z naszym własnym sumieniem, co wyraźnie można odczuć w jego wierszach. Co najbardziej mnie w jego twórczości urzekło, to prostota przekazywanych myśli i uczuć. Autor nie bawi się w dopieszczone poematy, nie próbuje głębi własnych słów, nie używa metafor, które trzeba by analizować miesiącami. W wierszach Sidorka czuć naturalną prostotę wyrażania własnych potrzeb emocjonalnych, fizycznych, ale nie obywa się bez zagadek, które tworzą słowne puzzle dla tych bardziej zaawansowanych.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/21-mateusz-sidorek/

Pan Mateusz Sidorek, swoją książką „21” pokazał środkowy palec całej kulturze zachodniej, a zrobił to za sprawą swoich limeryków. Nie trzeba się doszukiwać w jego dziele czegoś wzniosłego w rymach, do których tak przywykliśmy. Tutaj trzeba szukać małych, ale mądrych słów...

Autor w swoim tomiku poezji próbuje odpowiedzieć na zadane wyżej pytania, pomimo tego, że wie jak...