Pierwsza książka z cyklu o komisarzu Emilu Stomporze jest w zasadzie broszurką... 200 stron - co to jest? Wbrew pozorom jednak te 200 stron w zupełności wystarczy aby opowiedzieć ciekawą historię i nie przeciągać jej w nieskończoność.
Z serią tą poznałem się całkiem niedawno przy okazji Wenus umiera. Wtedy dopiero zorientowałem się, że jest coś przed :-). Wiem, późno. Na szczęście nigdy nie jest za późno żeby wrócić do właściwej kolejności pisanych powieści co uczyniłem z powodzeniem.
Czyta się bardzo dobrze, książka nie męczy, a fakt że Pan Aleksander w zasadzie zaczynał swoją przygodę z pisarstwem dla mnie jest tylko plusem. Daję 7 i sięgam po drugą w serii czyli Punkt barana.

Pierwsza książka z cyklu o komisarzu Emilu Stomporze jest w zasadzie broszurką... 200 stron - co to jest? Wbrew pozorom jednak te 200 stron w zupełności wystarczy aby opowiedzieć ciekawą historię i nie przeciągać jej w nieskończoność.
Z serią tą poznałem się całkiem niedawno przy okazji Wenus umiera. Wtedy dopiero zorientowałem się, że jest coś przed :-). Wiem, późno. Na...

Nie bardzo wiedziałem, od której książki rozpocząć cykl "astrologiczny” Aleksandra Sowy, ale liczę na to, że kolejność nie będzie miała większego znaczenia.
Książka wzbudziła moje mieszane uczucia.
Z jednej strony podobał mi się pomysł na fabułę, która wprawdzie rozgrywa się współcześnie w Opolu, ale nawiązuje do zbrodni SB z ostatnich lat PRL. Intryga kryminalna jest prosta, a metody działania mordercy i policji w wielu miejscach wydają się mało realne, a przynajmniej mocno naciągane. Mimo to książkę dobrze się czyta.
Gorzej to wygląda od strony technicznej. Niestety, rażą niedostatki warsztatowe i językowe, co jest szczególnie dokuczliwe wobec braku redakcji i korekty. Irytują również niezliczone literówki. Biorę jednak poprawkę na to, że prawdopodobnie trafiłem na egzemplarz wydawany własnym sumptem przez autora, co już samo w sobie zasługuje na szacunek.
Reasumując - jest coś takiego w pisaniu Aleksandra Sowy, co pozwala mieć nadzieję na systematyczny progres w jego kolejnych powieściach. “Era Wodnika” po wyjściu z profesjonalnego wydawnictwa byłaby całkiem niezłą powieścią.

Nie bardzo wiedziałem, od której książki rozpocząć cykl "astrologiczny” Aleksandra Sowy, ale liczę na to, że kolejność nie będzie miała większego znaczenia.
Książka wzbudziła moje mieszane uczucia.
Z jednej strony podobał mi się pomysł na fabułę, która wprawdzie rozgrywa się współcześnie w Opolu, ale nawiązuje do zbrodni SB z ostatnich lat PRL. Intryga kryminalna jest...

Na autora zwróciłem większą uwagę po przeczytaniu Gwiazd Oriona,książki która bardzo przypadła mi do gustu.Aleksander Sowa-postać bezspornie nietuzinkowa,policjant który sam wydawał swoje powieści,za upór jak i za same książki zasługuje na szacunek.
Jak wspomniałem "Gwiazdy..."mi podeszły więc postanowiłem sprawdzić jak to było od początku z Emilem Stomporem:)
Sprawdziłem i otrzymałem słuszną dawkę ciekawej i wciągającej historii której początek sięga czasów PRL-u.Stwierdzam że już przed dekadą drzemał w Panu Aleksandrze całkiem spory potencjał i zadatek na świetnego pisarza.
Naprawdę fajny kryminał,szybka akcja wzbudzająca emocje,czas zabierać się za Punkt Barana.Polecam.

Na autora zwróciłem większą uwagę po przeczytaniu Gwiazd Oriona,książki która bardzo przypadła mi do gustu.Aleksander Sowa-postać bezspornie nietuzinkowa,policjant który sam wydawał swoje powieści,za upór jak i za same książki zasługuje na szacunek.
Jak wspomniałem "Gwiazdy..."mi podeszły więc postanowiłem sprawdzić jak to było od początku z Emilem Stomporem:)
Sprawdziłem i...

"Era Wodnika"- tytuł powieści jest jak najbardziej na czasie. Podobno już niedługo wejdziemy w Erę Wodnika, która przyniesie ogromne zmiany ludzkości. "Era Wodnika" rozpoczyna serię astronomiczną Aleksandra Sowy.

Autor to bardzo ciekawa osoba. Początkowo sam wydawał swoje powieści, napisał nawet książkę o tym - "Biblia #SELF-PUBLISHINGu". W 2012 roku wstąpił do Policji i służy w oddziale prewencji w Opolu.

W Opolu rozgrywa się również akcji powieści. W bunkrze znaleziono ciała dwóch bezdomnych mężczyzn. Okazuje się, że ofiary nie zapiły się na śmierć, lecz zostały otrute. Śledztwo powierzono komisarzowi Emilowi Stomporowi, samotnikowi, bez znajomości w firmie, czytaj: policji, nie stroniącemu od alkoholu. W rozwiązaniu sprawy pomaga mu młoda, bystra policjantka - Letka.

Na jaw wychodzą tajemnice z końca lat 80-tych, w które zamieszany jest komendant policji w Opolu, szef Stompora, miejscowi politycy, prokurator.

Atutem powieści, są dobrze skonstruowana zagadka kryminalna i ciekawi bohaterowie. Autor wszystko umiejętnie wplótł we współczesną historię Polski i doprawił szczyptą humoru oraz błyskotliwymi obserwacjami z życia policyjnego i politycznego. Nie epatuje makabrycznymi morderstwami, jak u innych polskich pisarzy kryminałów, tylko serwuje nam dobrą historię. Do tego należy dodać dobry warsztat pisarski.

Polecam "Erę Wodnika" czytelnikom lubiącym czytać polskie powieści kryminalne, a ja zabieram się za czytanie drugiej części serii astronomicznej "Punkt Barana".

"Era Wodnika"- tytuł powieści jest jak najbardziej na czasie. Podobno już niedługo wejdziemy w Erę Wodnika, która przyniesie ogromne zmiany ludzkości. "Era Wodnika" rozpoczyna serię astronomiczną Aleksandra Sowy.

Autor to bardzo ciekawa osoba. Początkowo sam wydawał swoje powieści, napisał nawet książkę o tym - "Biblia #SELF-PUBLISHINGu". W 2012 roku wstąpił do Policji i...

Podczas wykonywania rutynowych czynności komisarz Emil Stompor natrafia na ciała dwóch pijaczków, które znajdują się w poniemieckim bunkrze. Z czasem okazuje się, że należeli oni w latach komunizmu do ormowców, a to nie był przypadkowy zgon, jak myślano na początku, ale zaplanowane morderstwo. Na jaw zaczyna wychodzić coraz więcej tajemnic, z którymi powiązani są nie tylko wysokiej rangi policjanci ale również senator. Mówią, że zemsta jest słodka, ale czy faktycznie? Nadszedł czas zapłaty. Rozpoczęła się Era Wodnika.

Emil Stompor to policjant ze sporym doświadczenie w zawodzie. Inteligentny, dociekliwy i nieskorumpowany. Zawsze wierzy w swoją intuicję oraz przeczucia, które może nigdy go nie zawiodły, ale na pewno wpakowały w nie jedne kłopoty. W „Erze wodnika" poznajemy go jako człowieka zdołowanego i zmęczonego życiem oraz pracą, lubiącego zajrzeć do kieliszka. Dla większości zbyt trudny w odbiorze i nie zawsze dający się lubić, tylko nie liczni mają zaszczyt się z nim przyjaźnić. Jednak tak naprawdę wokół niego nie ma nikogo bliskiego, żonę i córkę stracił i od tamtej pory nosi w sercu żałobę. Poznajemy go w momencie, gdy chce odejść na wcześniejszą emeryturę, nowo rozpoczęte śledztwo niestety mu na to nie pozwala.

Sarkazm i ironia to dwie cechy, które spotkacie w tej książce na bank. Przy okazji cofnięcie się do wspomnień z czasów komunizmu oraz powstania Solidarności. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, aż w końcu to ona zaczyna grać pierwsze skrzypce. Książka nie jest długa i czyta się ją naprawdę szybko. Z wielkim zainteresowaniem śledziłam rozwijającą się akcję, a mimo to niektóre przemyślenia bohaterów zbyt się dłużyły, co lekko irytowało. Również nie zawsze wszystkie przedstawione sytuacje były odpowiednio wytłumaczone, pozwalało to wprawdzie na pewne domysły, miło by jednak było gdyby się one potwierdziły. Po raz kolejny autor nie boi się wpleść w całość brudnych i skorumpowanych polityków, policjantów, prokuratorów i przedstawienia tego wszystkiego w bardzo ciekawy i intrygujący sposób. Dodatkowym plusem książki jest zmienna narracja, dzięki czemu wszystkie wydarzenia, poznajemy ze strony mordercy i komisarza. Zaś dzięki takiemu podziałowi możemy zerknąć do umysłu ściganego, poznając jego motyw. Autor dość długo każe nam czekać na całkowite rozwiązanie sprawy, a to zaś wprowadza lekkie napięcie spowodowane niewiedzą, a zarazem ciekawością. Nie wiem tylko czy zakończenie było aż tak wielkim zaskoczeniem.

Jednym słowem kolejna naprawdę dobra książka, którą można przeczytać.

Podczas wykonywania rutynowych czynności komisarz Emil Stompor natrafia na ciała dwóch pijaczków, które znajdują się w poniemieckim bunkrze. Z czasem okazuje się, że należeli oni w latach komunizmu do ormowców, a to nie był przypadkowy zgon, jak myślano na początku, ale zaplanowane morderstwo. Na jaw zaczyna wychodzić coraz więcej tajemnic, z którymi powiązani są nie tylko...

Dobry, ciekawy kryminał, choć zdecydowanie słabszy od części opisujących początki pracy Stompora (zaczęłam serię od końca). Sporo przewidywalnych kwestii, sporo niepotrzebnych dialogów. Choć sam pomysł bardzo mi się podoba. Mimo wszystko książka mnie skutecznie wciągnęła, a Autor trafił na listę ulubionych

Dobry, ciekawy kryminał, choć zdecydowanie słabszy od części opisujących początki pracy Stompora (zaczęłam serię od końca). Sporo przewidywalnych kwestii, sporo niepotrzebnych dialogów. Choć sam pomysł bardzo mi się podoba. Mimo wszystko książka mnie skutecznie wciągnęła, a Autor trafił na listę ulubionych

To moje kolejne spotkanie z nieznanym mi dotąd nowym , polskim autorem kryminałów. Trzy poprzednie były niedane, ale pan Sowa pozytywnie mnie zaskoczył. " Era wodnika" to dobry, zwięzły kryminał odkrywający tajemnice przeszłości ale i odwołujący się do aktualnego stanu polityków i policjantów. Akcja wartka, komisarz nieskorumpowany i odrobina sarkazmu. Fajna mieszanka i dobrze się czyta.

To moje kolejne spotkanie z nieznanym mi dotąd nowym , polskim autorem kryminałów. Trzy poprzednie były niedane, ale pan Sowa pozytywnie mnie zaskoczył. " Era wodnika" to dobry, zwięzły kryminał odkrywający tajemnice przeszłości ale i odwołujący się do aktualnego stanu polityków i policjantów. Akcja wartka, komisarz nieskorumpowany i odrobina sarkazmu. Fajna mieszanka i...

Pół na pół - z jednej strony bardzo interesujący pomysł wplecenia w fabułę wydarzeń z przeszłości - z drugiej, niestety niedostatki techniczna. Zazwyczaj nie zwracam na to w ogóle uwagi, ale tu było to męczące, (kuleje zwłaszcza redakcja ). Szkoda - bo pomysł dobry.

Pół na pół - z jednej strony bardzo interesujący pomysł wplecenia w fabułę wydarzeń z przeszłości - z drugiej, niestety niedostatki techniczna. Zazwyczaj nie zwracam na to w ogóle uwagi, ale tu było to męczące, (kuleje zwłaszcza redakcja ). Szkoda - bo pomysł dobry.

Dostałem od znajomej do przeczytania - i czytało się jak stary, dobry, polski kryminał. Wplecione realia PRL-u, a co więcej bardzo ciekawie zarysowane wątki przeszłości co poniektórych bohaterów, wpływających na teraźniejszość (zwłaszcza w kontekście traktowania opozycji) Potencjał w powieści jest - natomiast przeszkadzały mi nielogiczności, chwilami zwolnienia akcji i gdzieniegdzie literówki. W każdym razie - ciekawa lektura

Dostałem od znajomej do przeczytania - i czytało się jak stary, dobry, polski kryminał. Wplecione realia PRL-u, a co więcej bardzo ciekawie zarysowane wątki przeszłości co poniektórych bohaterów, wpływających na teraźniejszość (zwłaszcza w kontekście traktowania opozycji) Potencjał w powieści jest - natomiast przeszkadzały mi nielogiczności, chwilami zwolnienia akcji i...

8/10

8/10