Jest ciekawie, słodko i całkiem miło. Nie jest to jednak książka o MC - bikerzy są mili i grzeczni ( bo się boją więzienia),na motorach jeżdżą od święta, a imprezy ograniczają się do picia w piątek w barze.
Główni bohaterowie za to, tak obok siebie tańczą, że mija prawie cała książka nim zrobią krok.
Jest to bardziej opowieść o skrzywdzonych życiowo ludziach i salonie tatuażu.
Głowna bohaterka jest jednak tak irytująca w swojej niepewności że naprawdę ciężko przez to przebrnąć.
Styl autorki jest jednak na tyle ciekawy, że lektura mija szybko.

Jest ciekawie, słodko i całkiem miło. Nie jest to jednak książka o MC - bikerzy są mili i grzeczni ( bo się boją więzienia),na motorach jeżdżą od święta, a imprezy ograniczają się do picia w piątek w barze.
Główni bohaterowie za to, tak obok siebie tańczą, że mija prawie cała książka nim zrobią krok.
Jest to bardziej opowieść o skrzywdzonych życiowo ludziach i salonie...

Nic czego wcześniej by nie było. Mariana Zapata ma styl, który do mnie przemawia. Nie za bardzo przypasowało mi to, jak wykreowała głównego bohatera, taki trochę w stylu Kristen Ashley, czyli gorący jaskiniowiec. Jednak nie dało się go nie lubić:-)

Nic czego wcześniej by nie było. Mariana Zapata ma styl, który do mnie przemawia. Nie za bardzo przypasowało mi to, jak wykreowała głównego bohatera, taki trochę w stylu Kristen Ashley, czyli gorący jaskiniowiec. Jednak nie dało się go nie lubić:-)

31/21
Ależ emocje! Zajęła mi cały dzień i nigdy nie powiem, że zmarnowany 🙂 pierwsze zderzenie z autorką i jakie trafne! Jestem zachwycona stylem, fabułą, bohaterami, wszystkim!

31/21
Ależ emocje! Zajęła mi cały dzień i nigdy nie powiem, że zmarnowany 🙂 pierwsze zderzenie z autorką i jakie trafne! Jestem zachwycona stylem, fabułą, bohaterami, wszystkim!

Szału nie ma. Historia ciekawa, wielowątkowa, postacie dobrze zarysowane. Przeszkadzały mi niektóre dość absurdalne sceny, historia nie zawsze się kleiła, Iris momentami mnie irytowała. Przeczytałam do końca, ale się nie zakochałam.

Szału nie ma. Historia ciekawa, wielowątkowa, postacie dobrze zarysowane. Przeszkadzały mi niektóre dość absurdalne sceny, historia nie zawsze się kleiła, Iris momentami mnie irytowała. Przeczytałam do końca, ale się nie zakochałam.

Najsłabsza z książek Zapaty jaką czytałam, nie ma tego klimatu co The Wall czy From Lukov with love, ale przez sentyment doczytałam do końca. Dałam 7/10, może trochę za dużo, ale czytałam dużo słabsze książki ulubionych autorów.

Najsłabsza z książek Zapaty jaką czytałam, nie ma tego klimatu co The Wall czy From Lukov with love, ale przez sentyment doczytałam do końca. Dałam 7/10, może trochę za dużo, ale czytałam dużo słabsze książki ulubionych autorów.

Daję 6 bo to najmniej lubiana przeze mnie książka Mariany Zapaty.
Facet może i na końcu jest fajny ale przez większość książki jest dupkiem. I tak wiem, że to inny rodzaj bohatera niż np, w Kulti ale jednak.

Daję 6 bo to najmniej lubiana przeze mnie książka Mariany Zapaty.
Facet może i na końcu jest fajny ale przez większość książki jest dupkiem. I tak wiem, że to inny rodzaj bohatera niż np, w Kulti ale jednak.

Primo . Pani Zapata i slow burn w jej wykonaniu to coś co wyrobiło mi trochę smaczek na coś wiecej niz trzecia strona erotyka , już dymanko i wielka miłość. Nie , tu jest inaczej ale lepiej wolniej ale wiarygodniej i niebywale śmiesznie , choć i dramatu nie brakuje . Wedlug mojego osobistego rankingu autorstwa tej pani wyzej jest tylko Kulti a na szczycie THE WALL OF WINNIPEG AND ME . Cudowna historia , fantastyczni bohaterowie , zwroty akcji i jej dośc wolny rozbieg, no bo preciez wiemy , że jak to w romansach bywa ona bedzie z nim , ale tu nie o to chodzi jaki bedzie rezultat tylko o tą cudowną drogę którą razem z Dexem i Iris przejdziemy .

Primo . Pani Zapata i slow burn w jej wykonaniu to coś co wyrobiło mi trochę smaczek na coś wiecej niz trzecia strona erotyka , już dymanko i wielka miłość. Nie , tu jest inaczej ale lepiej wolniej ale wiarygodniej i niebywale śmiesznie , choć i dramatu nie brakuje . Wedlug mojego osobistego rankingu autorstwa tej pani wyzej jest tylko Kulti a na szczycie THE WALL OF...

Zapata posiada umiejętność pisania długo i zajmująco i niekonieczne są jej do tego dynamiczne sceny. Jest jedną z niewielu autorek, które potrafią zachować ciszę i nie ubarwiać historii na siłę. Ja bardzo cenię jej spokój i opanowanie, a co za tym idzie szacunek do swoich bohaterów i zaufanie do czytelnika, że nie odrzuci historii, ale postara się w nią wczuć.
Więc, jak łatwo się domyśleć, nie zostałam znudzona. Nie przysypiałam ani na początku, ani na końcu gdzie ponoć, jeśli wierzyć części recenzji, bohaterka nie robiła wiele oprócz wzdychania do bohatera. Nie zauważyłam tego i to nie z powodu tego, że nie czytałam dokładnie.
Podoba mi się kompozycja Under Locke zarówno jeśli chodzi o fabułę, ale również jeśli chodzi o bohaterów. Zapata nie zapomina również o drugim planie. Z tego powodu poznajemy pozostałych współpracowników salonu, członków gangu czy nawet ściganego ojca. Autorka dba o szczegóły, nie zapominając o choćby podstawowej próbie wyjaśnienia przyczyn zachowania bohaterów. To wszystko sprawia, że Under Locke podobnie zresztą jak Kulti są pełne. Wypełnione. Coś w tym musi być, bo skoro ja-człowiek, ale i ja-czytelniczka, która z wielką ostrożnością, granicząca niekiedy z niechęcią podchodzi do zachowań przymuszających i wymuszających, a tutaj nawet niespecjalnie mocno przymykając oko, kupuję bohatera. Powtórzę, coś w tym musi być. Dex to nie typ mojego bohatera, ale tutaj nie wyobrażam sobie, aby tutaj był inny. Musi być taki, bo jest doskonały.
A Iris? Czy któraś z nas nie zwariowałaby, gdyby spotkała takiego faceta? Niech choć trochę usprawiedliwi to zmianę bohaterki. Ale, aby nie wszystko było po myśli bohatera, pamiętajmy, że w Kulti przez jedną krótką scenę, …. nadal była tą szaloną, nieposłuszną dziewczyną z początków Under Locke.
Znakomita pozycja. Dla mnie fantastyczna. Świetna na odreagowanie i naładowanie baterii.
Polecam z całego serca.

Zapata posiada umiejętność pisania długo i zajmująco i niekonieczne są jej do tego dynamiczne sceny. Jest jedną z niewielu autorek, które potrafią zachować ciszę i nie ubarwiać historii na siłę. Ja bardzo cenię jej spokój i opanowanie, a co za tym idzie szacunek do swoich bohaterów i zaufanie do czytelnika, że nie odrzuci historii, ale postara się w nią wczuć.
Więc, jak...

To nie jest typowa książka z MC. Życie Iris Taylor inaczej "Ritz" lat 24 nie było łatwe. Jest spłukana i szuka świeżego początku, po śmierci i chorobie, które "uraczyło "ją życie.Przeprowadza się do Teksasu, aby zacząć od nowa. Z pomocą starszego przyrodniego brata, Sonnego,który daje jej dom i pracę, pomagając stanąć na nogi. Praca jest w salonie tatuażu. Tam spotyka Dexa Locke lat 33 właściciela salonu, przyjaciel brata, członek MC, którego jej brat jest częścią. W krótkim czasie Iris domyśla się, dlaczego Dex potrzebuje pomocy. Udało mu się przepędzić szeregi asystentów przed Ritzem z jego niegrzecznym, obraźliwym zachowaniem. Dex ma całkowity brak cierpliwości i gorący temperament. Mówi, co myśli, zanim przestanie myśleć o tym, jak nieprzyjemne lub niewłaściwe mogą być jego komentarze.
Iris jest przeciwieństwem Dexa. Jest słodka i niewinna, przeżyła wiele życiowych doświadczeń ,a obowiązki i „życie”nie pozstawiały jej dużo czasu na zwykłe przyjemności, randki.
Pomimo różnic, Iris i Dex są przyciągani do siebie nawzajem. Dex stara się trzymać z dala, jak „pies ogrodnika”pojawia się seria absurdalnie zazdrosnych działań Dexa, a nieświadoma Iris zastanawia się, dlaczego zachowuje się jak taki palant. W końcu rzeczy się rozwiązują. W całej książce było pełno tam i z powrotem, a po niej mnóstwo marudzenia. Ogólnie rzecz biorąc, była to miła, słodka historia.

To nie jest typowa książka z MC. Życie Iris Taylor inaczej "Ritz" lat 24 nie było łatwe. Jest spłukana i szuka świeżego początku, po śmierci i chorobie, które "uraczyło "ją życie.Przeprowadza się do Teksasu, aby zacząć od nowa. Z pomocą starszego przyrodniego brata, Sonnego,który daje jej dom i pracę, pomagając stanąć na nogi. Praca jest w salonie tatuażu. Tam...

Kolejna książka tej autorki. Kolejna inna miłość. Kolejne pozytywne zaskoczenie. Na końcu, kolejna świetna zabawa, która towarzyszyła mi dzielnie do trzeciej w nocy.
Nie powiem, że autorka mnie nie zaskoczyła. My wszyscy, którzy siedzimy zagłębieni w powieściach typu YA/NA wiemy, że pewne schematy lubią się powtarzać, problemy głównych bohaterek też, a szczególnie pewne typy postaci. Co najważniejsze, ciężko jest napisać jednej autorce kilka książek tego typu na wysokim poziomie, zazwyczaj tylko jedna wiedzie prym najlepszej. Mariana Zapata wyrwała się ze schematu.
„Under Locke” w niczym nie przypomina osławionego, ukochanego przeze mnie „Kultiego”. To jest totalnie inna bajka. Zupełnie nowa historia, inni bohaterowie, nowa przygoda, w którą chce się zanurzać do głębi. Co więcej w niczym, nie ustępująca swojej poprzedniczce.
Powieść opowiada o młodych ludziach, którzy biernie lub z własnej woli zostali schwytani w sieć prawdziwego życia, gangów, długów i brudnych pieniędzy. Główna bohaterka Iris, chce wyjść na prostą, na jej nieszczęście może jej w tym pomóc jedynie praca w salonie tatuażu, którego właścicielem jest prawdziwy Bad boy z krwi i kości- Dex. Brzmi sztampowo? Może i tak, jednak cała otoczka świetnie zbudowanych postaci, relacji pomiędzy bohaterami sprawia, że powieść staje się czymś więcej. Może nawet brutalną choć prawdziwą historią o prawdziwym życiu.
Oprócz wspomnianych już przeze mnie świetnych bohaterów oraz dialogów moje serce skradło jednak coś innego. W powieści autorka pięknie przedstawiła różne oblicza miłości. Brata do siostry. Ojca do synka. Kobiety do mężczyzny. Przyjaciół. Ciepło wyziera z ich relacji i wspólnych spotkań.
Chciałabym więcej. Nadal czuję niedosyt. Zdecydowanie będę czekała na kolejne powieści autorki. Powoli zaczynam czuć, że mnie nie zawiedzie. Trzymam kciuki.
Polecam każdemu, kto czytał "Kultiego", kto lubi wytatuowanych, troszkę niegrzecznych mężczyzn. Polecam całym sercem i życzę miłej lektury!

Kolejna książka tej autorki. Kolejna inna miłość. Kolejne pozytywne zaskoczenie. Na końcu, kolejna świetna zabawa, która towarzyszyła mi dzielnie do trzeciej w nocy.
Nie powiem, że autorka mnie nie zaskoczyła. My wszyscy, którzy siedzimy zagłębieni w powieściach typu YA/NA wiemy, że pewne schematy lubią się powtarzać, problemy głównych bohaterek też, a szczególnie pewne...