Pozwól mi pragnąć

Stephanie, to 23letnia kobieta, która wprowadza się do zupełnie nieznanego jej dotąd miasteczka. Podczas wnoszenia przeprowadzkowych kartonów do domu poznaje 26letniego Nicka, który oferuje jej swoją pomoc. Po krótkim spotkaniu postanawiają poznać się trochę lepiej, i umawiają na kolejne. Steph wierzy w miłość, choć tak naprawdę nigdy jej jeszcze nie przeżyła. Pragnie mieć męża i dzieci. Nick natomiast jest bardzo porywczym facetem ze swoimi zasadami, dla którego związki nie istnieją. Zdecydowanie woli pannę "na jedną noc". W całym szaleństwie Stephanie zakochuje się w nim, a Nick mimo iż coś do niej czuje, broni się przed tym uczuciem jak tylko potrafi. Życie oboje się komplikuje podczas gdy dziewczyna niespodziewanie zachodzi w ciążę.
Czy Nick podejmie się ojcostwa? A może będzie tak przerażony i załamany, że każe Steph usunąć ciążę i zapomnieć o nim?
Jedno jest pewne, z biegiem czasu sprawy skomplikują się jeszcze bardziej. Życie ich obu wystawi na potężna próbę. Czy miłość ta będzie miała szansę powstać i przetrwać?

Bardzo wzruszająca książka opowiadająca historię dwóch, zupełnie sobie obcych, jednak zakochanych w sobie ludzi. Jest przepełniona miłością, szczęściem, nadzieją, ale i ogromną rozpaczą i zawieszeniem. Do przeczytania w dosłownie kilka godzin. Sprawi, że będziesz się śmiał, a za razem wzruszał razem z bohaterami. Autorka świetnie przedstawiła historię Steph i Nicka. Polecam bardzo gorąco.

Stephanie, to 23letnia kobieta, która wprowadza się do zupełnie nieznanego jej dotąd miasteczka. Podczas wnoszenia przeprowadzkowych kartonów do domu poznaje 26letniego Nicka, który oferuje jej swoją pomoc. Po krótkim spotkaniu postanawiają poznać się trochę lepiej, i umawiają na kolejne. Steph wierzy w miłość, choć tak naprawdę nigdy jej jeszcze nie przeżyła. Pragnie mieć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Nie było to najromantyczniejsze wyznanie ani najbardziej obiecujące, ale odpowiadało prawdzie, a co ważniejsze, mówiło o realistycznych oczekiwaniach, a to było coś, co ceniłam sobie bardziej niż piękne słówka" (s. 189).
"Byliśmy dla siebie zupełnie obcymi osobami, każda miała własne problemy i przeszłość, i wydawało się nam, że postępujemy odpowiedzialnie, jednak życie pokazało, że ma wobec nas zupełnie inne plany, których nie przewidzieliśmy" (s. 146).
"Tragedia to tragedia, cokolwiek by mówić, ale nauczyłam się, że ona nie określa tego, kim jesteśmy, i nas nie osłabia, tylko czyni silniejszymi" (s. 322).
Zwróciłam uwagę na tę książkę podczas wizyty w bibliotece, okładka mi się spodobała, opis zaciekawił, więc ją wypożyczyłam i... cieszę się, że nie kupiłam, gdyż jestem trochę rozczarowana... Spodziewałam się czegoś lepszego. Być może jednym z powodów jest fakt, iż to piąta część serii, a ja nie znam poprzednich. Nawet jeśli tak było, nie wyjaśnia to w pełni nie do końca pozytywnych odczuć. To dobra powieść i przyjemnie się ją czytało, ale nie zachwyciła mnie. A szkoda, bo niewiele zabrakło, żebym z czystym sumieniem mogła przyznać jej 7 gwiazdek. Niewiele, ale jednak wystarczająco. Z czego wynikają moje mieszane uczucia i problem z oceną? O tym poniżej :)
"Pozwól mi pragnąć" nie jest podzielona na części, ale uważam, że składa się z dwóch, niestety bardzo nierównych, połów, nie tylko ze względu na treść, przebieg historii, co nie byłoby niczym dziwnym, lecz przede wszystkim ze względu na sposób pisania. Głównym problemem jest "gimnazjalny" styl i język autorki, które podczas lektury bardzo mnie drażniły i utrudniały lekturę. Ta książka należy do gatunku New Adult, jej głównym adresatem nie jest młodzież, a nawet gdyby tak było, i tak nie w każdym przypadku pisanie w ten sposób, na naprawdę niskim poziomie, byłoby uzasadnione. Miałam wrażenie, że książkę napisała nastolatka, w dodatku taka, która po prostu pisze to, co przyjdzie jej do głowy i nieraz przypominało to język mówiony (pojawiło się na przykład zdanie zakończone słowami "także no naprawdę"). Jak wiadomo, język pisany różni się od mówionego, a moim zdaniem w niektórych momentach autorka o tym zapominała. Autorka lub tłumacz. Wspominam o tym drugim, dlatego że ja naprawdę nie wiem, kto ponosi większą odpowiedzialność za warstwę językową, ale jedno jest pewne - korektor zdecydowanie się nie postarał. Jak można przepuścić tyle błędów, i w dodatku tak bardzo istotnych? Nie znam odpowiedzi na to pytanie. O ile styl to kwestia indywidualna (chociaż w przypadku tłumaczeń również nie w 100%), tak język już nie do końca. Literówki, zbyt wiele powtórzeń, zamiany form gramatycznych z męskich na żeńskie, i odwrotnie, tak liczne, że nie wiem, czy ktoś to w ogóle sprawdzał. Tak, warstwa stylistyczno-językowa po prostu utrudniała lekturę. Najbardziej widoczne jest to w pierwszej "części" powieści, podobnie jak irytujące zachowanie i podejście głównej bohaterki - Stephanie. To wszystko plus bardzo schematyczna fabuła, przewidywalność i nijakie emocje sprawiły, że ta pierwsza połowa była naprawdę przeciętna.
Stephanie poznaje Nicka, oczywiście całkowitym przypadkiem - znalazł się tuż obok akurat, gdy kobiecie wysunął się z rąk ciężki karton, a on w ostatniej chwili go złapał. Jak się można domyślić, zaczęło ich ku sobie ciągnąć. Niedługo po tym, jakże oryginalnym, zapoznaniu spotykają się ponownie, a to spotkanie będzie miało dla nich ogromne znaczenie. Nic nie dzieje się tak, jak powinno. Zarówno Stephanie, jak i Nick są niezależni, pewni siebie, nie chcą się podporządkowywać. Czy jednak na pewno wiedzą, czego tak naprawdę chcą? Czy ich relacja będzie tylko fizyczna, czy może przerodzi się w coś głębszego? Jakie sekrety skrywają (szczególnie Nick) i czy odważą się przed sobą odsłonić, podzielić tajemnicami, lękami, pragnieniami?
Druga "część" powieści jest zdecydowanie lepsza i, gdyby całość stała na takim poziomie, ocena bardzo dobra byłaby jak najbardziej zasłużona. Relacja głównych bohaterów się rozwija, a wraz z nią polepsza się styl autorki. Język jednak cały czas pozostawia wiele do życzenia, chociaż nie jest już tak słabo, jak wcześniej. Ogromny plus za poruszenie bardzo istotnych, trudnych tematów i przedstawienie ich w dobry sposób. Dopiero w dalszej części, powieść wywołała u mnie jakiekolwiek emocje i kilka przemyśleń. Niestety niezbyt wiele. Plus także za wątek dotyczący kobiecej przyjaźni i zarysowanie problemu niewłaściwego traktowania kobiet.
Co sprawiło, że spotkanie Stephanie i Nicka miało tak duży wpływ na ich przyszłość? Jak wyglądała ich relacja i dokąd ich zaprowadziła? "Pozwól mi pragnąć" to piękna historia o miłości i pożądaniu, o przyjaźni, o tym jak duży wpływ na nasze życie może mieć przeszłość. O tym, jak sobie radzić z bolesnymi doświadczeniami i jak dobrze mieć przy sobie osoby, które zawsze nam pomogą. To powieść również o tym, jak zagmatwane bywa życie i że czasem sami komplikujemy je jeszcze bardziej, z różnych powodów. Autorka pokazuje, iż ludzie potrafią przyzwyczaić się do zmieniających się okoliczności. Z pomocą bohaterów możemy zauważyć, jaką siłę mają błędne przekonania i wyobrażenia. Zawsze warto rozmawiać, szczególnie, gdy nie wiemy jak to zrobić ze względu na zbyt intymny, osobisty temat. To nie jest łatwe, a tym trudniejsze, im ważniejszy temat, ale warto próbować. Historia ta pokazuje również, jak niebezpieczne może być ciągłe, drobiazgowe analizowanie wszystkiego i zadawanie sobie pytań "co by było gdyby". Jak się okazuje, czasem wcale nie jest to pomocne, a wręcz przeciwnie.
Dobra powieść, dość szybko się czyta. Mimo licznych minusów, polecam, ponieważ plusy też są, i to niemałe, sama historia warta poznania, pozwala na zrozumienie pewnych spraw i ogólnie jest dość ciekawa, nie do końca banalna, mimo za bardzo widocznego schematu :) Warto przeczytać, ale zachować dystans i nie spodziewać się zbyt wiele - najwyżej się miło rozczarujecie, gdyby Wasze odczucia były inne niż moje :)

"Nie było to najromantyczniejsze wyznanie ani najbardziej obiecujące, ale odpowiadało prawdzie, a co ważniejsze, mówiło o realistycznych oczekiwaniach, a to było coś, co ceniłam sobie bardziej niż piękne słówka" (s. 189).
"Byliśmy dla siebie zupełnie obcymi osobami, każda miała własne problemy i przeszłość, i wydawało się nam, że postępujemy odpowiedzialnie, jednak życie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo mi się podobała, choć chwilami miałam dość nastrojów Steph. Całą serie zaczęłam od tej części (niezła jestem :D)
Daje wielkiego plusa tej książce i napewno przeczytam pozostałe

Bardzo mi się podobała, choć chwilami miałam dość nastrojów Steph. Całą serie zaczęłam od tej części (niezła jestem :D)
Daje wielkiego plusa tej książce i napewno przeczytam pozostałe

Pokaż mimo to

Kontynuacja serii. Lubie autorke, jej styl pisania i tym razem nie zawiodlam sie. Nie jest to wielkich lotow ksiazka, ale dla spedzenia milego czasu warto przeczytac.

Kontynuacja serii. Lubie autorke, jej styl pisania i tym razem nie zawiodlam sie. Nie jest to wielkich lotow ksiazka, ale dla spedzenia milego czasu warto przeczytac.

Pokaż mimo to

Polecam.

Polecam.

Pokaż mimo to

Książka opowiada o tym jak jedna przypadkowa noc potrafi wywrócić świat do góry nogami. Polecam bo książka jest warta przeznaczonego na nią czasu :)

Książka opowiada o tym jak jedna przypadkowa noc potrafi wywrócić świat do góry nogami. Polecam bo książka jest warta przeznaczonego na nią czasu :)

Pokaż mimo to

Książka nie jest ani wybitna ale też nie jest zła jest... i to się liczy bo i takie książki są potrzebne... Książka dla oczyszczenia umysłu.

Nick osoba która dużo straciła już w życiu dlatego nie angażuje się w związki. Boi się zaufać, boi się kolejnej utraty.
Stephanie osoba która szuka miłości na dobre i złe. Nie angażuje się w związki jeśli wie że z tego nic nie wyjdzie.
Dwie postacie które jednak zdecydowały nauczyć się bycia ze sobą, nauczyć się miłości. Jak dla mnie ich historia biła zbyt piękna i przewidywalna.

Książka nie jest ani wybitna ale też nie jest zła jest... i to się liczy bo i takie książki są potrzebne... Książka dla oczyszczenia umysłu.

Nick osoba która dużo straciła już w życiu dlatego nie angażuje się w związki. Boi się zaufać, boi się kolejnej utraty.
Stephanie osoba która szuka miłości na dobre i złe. Nie angażuje się w związki jeśli wie że z tego nic nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Super książka. Co prawda dość przewidywalna akcja ale i tak bardzo mi się podobało.

Super książka. Co prawda dość przewidywalna akcja ale i tak bardzo mi się podobało.

Pokaż mimo to

W moim odczuciu ksiazka jest troszkę słabsza niż poprzednie części, jednak nadal wypada bardzo dobrze.

Polecam!

W moim odczuciu ksiazka jest troszkę słabsza niż poprzednie części, jednak nadal wypada bardzo dobrze.

Polecam!

Pokaż mimo to

Przeczytałam wszystkie tomy serii Zaczekaj na mnie. Najbardziej podobał mi się tom 1 opowieści o Avery i Camie (wersja Avery).
Pozwól mi pragnąć to dość luźna opowieść. Brakuje w niej jakichkolwiek wątpliwości. Negatywnej sytuacji, która stała się pod koniec książki, domyśliłam się na długo przed. Dość przewidująca... A szkoda, bo cała seria bardzo dobra :)

Przeczytałam wszystkie tomy serii Zaczekaj na mnie. Najbardziej podobał mi się tom 1 opowieści o Avery i Camie (wersja Avery).
Pozwól mi pragnąć to dość luźna opowieść. Brakuje w niej jakichkolwiek wątpliwości. Negatywnej sytuacji, która stała się pod koniec książki, domyśliłam się na długo przed. Dość przewidująca... A szkoda, bo cała seria bardzo dobra :)

Pokaż mimo to