Prześliczna książeczka ,klasyka literatury angielskiej była nie lada wezwaniem dla polskiego tłumacza.
Niby niepozorna z wyglądu, a zawiera bogatą treść i można nie tylko ją czytać, ale się z nią bawić.
Głównymi bohaterami jest czwórka rodzeństwa z tatą włącznie i oczywiście pies rasy karelski na niedźwiedzie.
Otóż cała piątka postanowiła udać się na wyprawę na brunatnego misia.
Podśpiewują sobie przy wdzięcznym maszerowaniu tak:
,,Idziemy na niedźwiedzia.
Złapiemy wielkiego niedźwiedzia.
Jest taki piękny dzień!
Nie boimy się''.

I w tym momencie wprowadzam ze swoimi dziećmi zabawę, kto wymyśli najlepszą melodię do tej piosenki.
Druga zabawa to :śpiewamy piosenkę w takt muzyki do innych znanych melodii.
Radość gwarantowana.

A co dalej z treścią?
Wędruje sobie rodzinka dalej na wycieczkę w góry.
Mijają poszczególne geograficzno-przyrodnicze przeszkody jak np. szuwary i wysoką trawę, rzeczkę, a raczej potoczek, błotnistą zawalidrogę, las.
A w górach, jak to bywa w tym klimacie występuje i nagła śnieżyca i z kolei wichura.

Do opisu poszczególnych barier i utrudnień całej wyprawy autor wprowadził słowa dźwiękonaśladowcze jak np.
wysoka trawa szumi szszu , szszu; przejście przez rzekę wydaje odgłos plusk, plask; a błoto ciapu, ciap! itd...
Sami zapoznacie się z tymi brzmieniami ,czytając lekturę.

I tu wprowadzamy z dziećmi zabawę na dworze lub w mieszkaniu, zachęcając je do wydawania tych poszczególnych odgłosów i naśladowania określonych kroków odnośnie do sytuacji chodzenia w danym obszarze.
Tak jak robili to naprawdę nasi bohaterowie w opowiadaniu.
Powiem, że moje dzieciaki świetnie się bawiły przy tym.

A co z naszą rodzinką? Oczywiście wspina się dalej i coraz wyżej w góry. Aż... No właśnie. Napotykają grotę , a w niej niestety prawdziwego wielkiego niedźwiedzia.
Tu już zaczynają się nie przelewki.
I co dalej się stało?
Wychodzą bez szwanku? Czy są w stanie się schować przed niebezpieczeństwem?
Koniecznie przeczytajcie. Fantastyczne zakończenie. A cała książeczka ,,wyciąga ręce'' z cudownymi ilustracjami czarno-białymi jak i kolorowymi.

Książka jest cudowna. Cała rodzina ją pokochała.

Prześliczna książeczka ,klasyka literatury angielskiej była nie lada wezwaniem dla polskiego tłumacza.
Niby niepozorna z wyglądu, a zawiera bogatą treść i można nie tylko ją czytać, ale się z nią bawić.
Głównymi bohaterami jest czwórka rodzeństwa z tatą włącznie i oczywiście pies rasy karelski na niedźwiedzie.
Otóż cała piątka postanowiła udać się na wyprawę na brunatnego...

Chyba nie przesadzę, jeśli napisze, że to najlepsza kartonówka jaką do tej pory miałam w rękach. To śliczne zilustrowana, zabawna, tajemnicza i pełna dziecięcej ciekawości świata książeczka. Widać, że autorzy nie zapomnieli, co to znaczy być dzieckiem.
Zupełnie nie dziwi mnie fakt, że ta pozycja stała się klasyką angielskiej literatury dziecięcej - do głośnego czytania. Michael Rosen jest wyjątkowym pisarzem - poetą. Potrafi wykreować obraz teoretycznie abstrakcyjny, jak w przypadku rodziny, rodzeństwa (+ chyba tata),które IDZIE NA NIEDŹWIEDZIA. Jest to jednak, jak już zasugerowałam, jedynie teoretyczna abstrakcja, pod którą kryje się najprawdziwszy świat dziecka. Rosen'a poznałam już wcześniej przy okazji mego ciągłego zachwytu nad ilustracjami Quentina Blake'a, który zobrazował wstrząsającą i niesamowicie piękną książkę Michaela SAD BOOK. Oglądałam też film dokumentalny o twórczości tego wybitnego ilustratora, gdzie Michael Roson opowiadał o ich współpracy. Lecz do czego zmierzam? Do tego, że to świetny, utalentowany człowieka i jego opowiastki dla najmłodszych mają w sobie coś z przebłysku raju.
IDZIEMY NA NIEDŹWIEDZIA zilustrowała Helen Oxenbury i zrobiła to w tak ujmujący, czuły sposób i jednocześnie w tak wysoce artystyczny, że nie sposób się nie zachwycić. Mamy cześć rysunków czarno-białych, część kolorowych i to świetnie ze sobą współgra. Kreska jest pewna i konsekwentna, a barwy zawsze rewelacyjnie oddają klimat. Moje ulubione obrazy, to ostatni (nie zdradzę jaki, bo to tajemnica) i czarno-biały z groźną śnieżycą do pokonania.
Bardzo wam polecam tę książeczkę. Na początku może wydać wam się infantylna, bez sensu, ale na końcu zrozumiecie, że to fantastyczna przygoda i wieki figiel jaki "mądremu" dorosłemu może spłatać dziecięca wyobraźnia.

chodźmy - już nie mogę się doczekać
8/10
Wydawnictwo Dwie Siostry

Chyba nie przesadzę, jeśli napisze, że to najlepsza kartonówka jaką do tej pory miałam w rękach. To śliczne zilustrowana, zabawna, tajemnicza i pełna dziecięcej ciekawości świata książeczka. Widać, że autorzy nie zapomnieli, co to znaczy być dzieckiem.
Zupełnie nie dziwi mnie fakt, że ta pozycja stała się klasyką angielskiej literatury dziecięcej - do głośnego czytania....

Dostrzegam ogromny potencjał w tej dziwnej historii. To pisałam ja, miłośniczka misiów i niedźwiedzi wszelakich.

Dostrzegam ogromny potencjał w tej dziwnej historii. To pisałam ja, miłośniczka misiów i niedźwiedzi wszelakich.

Znamy wersje oryginalną, która Lilu zna na pamięć 😀

Znamy wersje oryginalną, która Lilu zna na pamięć 😀

Wydana po raz pierwszy prawie 30 lat temu sympatyczna historia o ojcu i czwórce dzieci „idących na niedźwiedzia” oparta jest na popularnej dziecięcej piosence. Opowieść ma formę wierszyka wyliczającego przeszkody, przez które musi przebrnąć rodzinka, by dostać się do niedźwiedzia. Pokonywanie przeszkód wizualizujemy przy pomocy prostych onomatopei: plusk-plask, ciapu-ciap, krok-trzask itd.

Książka ma dla mnie dziwną melodyjność. Początkowo przypuszczałam, że to wina nieudolnego tłumaczenia, jednak nawet po zapoznaniu się z angielskim oryginałem rytmika utworu również trochę „kaleczyła mi ucho”. Widać taka jego specyfika lub moje przyzwyczajenie do innego rodzaju liryki.

Nie sposób nie powiedzieć słowa o szacie graficznej książeczki tworzonej ręką uznanej ilustratorki Helen Oxenbury. Obrazki są piękne, malowane akwarelą, przebija się przez nie tradycyjna angielska maniera ilustracji dziecięcej. Nie ukrywam, że to właśnie grafika zaważyła na moim zakupie książki.

Szkoda, że jest tak wiele czarno-białych szkiców i bardzo żałuję, że fragmenty, gdy rodzinka ucieka przed niedźwiedziem są w tak małym formacie. Niby rozumiem, że to dla utrzymania dynamiki – wszak przed niedźwiedziem trzeba uciekać szybko. Niestety w małym formacie obrazki są niewyraźne. Wisienką na torcie jest ostatnia strona – gdy zrezygnowany niedźwiedź wraca do swojej jaskini nocą.

Zdjęcia wnętrza książki i pełna recenzja: http://www.noszerazykilka.pl/ksiazki-dla-dzieci-w-wieku-0-2-lat/

Wydana po raz pierwszy prawie 30 lat temu sympatyczna historia o ojcu i czwórce dzieci „idących na niedźwiedzia” oparta jest na popularnej dziecięcej piosence. Opowieść ma formę wierszyka wyliczającego przeszkody, przez które musi przebrnąć rodzinka, by dostać się do niedźwiedzia. Pokonywanie przeszkód wizualizujemy przy pomocy prostych onomatopei: plusk-plask, ciapu-ciap,...

U nas się sprawdziła. Nie tyle jako książka, lecz jako zabawa. Różnica wieku między dziećmi nie miała znaczenia. Więcej: http://poczytajnia.pl/idziemy-na-niedzwiedzia/

U nas się sprawdziła. Nie tyle jako książka, lecz jako zabawa. Różnica wieku między dziećmi nie miała znaczenia. Więcej: http://poczytajnia.pl/idziemy-na-niedzwiedzia/

Dreszczowiec dla małolatów!
Naprawdę warto do znudzenia czytać ciągle na nowo tę rytmiczną (własnym sumptem tłumaczoną) książkę, by za każdym razem oglądać, na nowo, oglądać przestraszoną minę Młodego, który po mrożącym krew w żyłach zakończeniu żąda: "Jeszcze raz!"

Dreszczowiec dla małolatów!
Naprawdę warto do znudzenia czytać ciągle na nowo tę rytmiczną (własnym sumptem tłumaczoną) książkę, by za każdym razem oglądać, na nowo, oglądać przestraszoną minę Młodego, który po mrożącym krew w żyłach zakończeniu żąda: "Jeszcze raz!"

Dreszczowiec dla małolatów!
Naprawdę warto do znudzenia czytać ciągle na nowo tę rytmiczną (własnym sumptem tłumaczoną) książkę, by za każdym razem oglądać, na nowo, oglądać przestraszoną minę Młodego, który po mrożącym krew w żyłach zakończeniu żąda: "Jeszcze raz!"

Dreszczowiec dla małolatów!
Naprawdę warto do znudzenia czytać ciągle na nowo tę rytmiczną (własnym sumptem tłumaczoną) książkę, by za każdym razem oglądać, na nowo, oglądać przestraszoną minę Młodego, który po mrożącym krew w żyłach zakończeniu żąda: "Jeszcze raz!"

Cóż można powiedzieć o rzeczy tak niezwykłej jak zawartość tego pudełka? Po prostu pochwalić jakość produktu i kreatywność twórców. Książeczka autora znanych opowieści dla dzieci wspaniale zilustrowana przez znakomitą artystkę znaną z ilustracji do jubileuszowego wydania "Alicji w krainie czarów" wzbogacona została o płytę DVD z animowaną wersją historii, a także o grę planszową.

Przyznam się szczerze, że o ile sama opowiastka nie należy do rzeczy wielkich (albo ja jestem na nią za stary),o tyle podoba mi się jako całość. Jako interaktywna zabawa przypominająca nieco jedną z moich ulubionych gier planszowych 24 DVD Board Game (gdzie oprócz poruszania się po planszy i zbierania kart ze wskazówkami trzeba było włączyć płytę na DVD i rozwiązywać zagadki, ścigać terrorystów itp).

Dzieciaki będę zachwycone.

Cóż można powiedzieć o rzeczy tak niezwykłej jak zawartość tego pudełka? Po prostu pochwalić jakość produktu i kreatywność twórców. Książeczka autora znanych opowieści dla dzieci wspaniale zilustrowana przez znakomitą artystkę znaną z ilustracji do jubileuszowego wydania "Alicji w krainie czarów" wzbogacona została o płytę DVD z animowaną wersją historii, a także o grę...