Książka mojego życia, którą przeczytałam już trzy razy i będę pewnie do niej jeszcze wracać.
Dzięki niej poznałam Oscara, uwielbiam, moja ulubiona książka.

Książka mojego życia, którą przeczytałam już trzy razy i będę pewnie do niej jeszcze wracać.
Dzięki niej poznałam Oscara, uwielbiam, moja ulubiona książka.

Ta książka im dalej się czyta tym bardziej jest zaskakująca. Znakomicie poprowadzona fabuła.

Ta książka im dalej się czyta tym bardziej jest zaskakująca. Znakomicie poprowadzona fabuła.

Przeczytałam z powodu wielu poleceń i zachwytów nad tą książką. Osobiście uważam, że jest dobra chociaż nie zachwyciła mnie tak jak tego oczekiwałam.

Przeczytałam z powodu wielu poleceń i zachwytów nad tą książką. Osobiście uważam, że jest dobra chociaż nie zachwyciła mnie tak jak tego oczekiwałam.

Ciekawa, choć dało się wyczuć, że Wilde przed wydaniem książki (która uprzednio ukazała się w miesięczniku) postanowił wzbogacić narrację o charakterystykę Doriana Gray'a. Za ich sprawą fabuła nieco się wlokła. Mimo to warto przeczytać.

Ciekawa, choć dało się wyczuć, że Wilde przed wydaniem książki (która uprzednio ukazała się w miesięczniku) postanowił wzbogacić narrację o charakterystykę Doriana Gray'a. Za ich sprawą fabuła nieco się wlokła. Mimo to warto przeczytać.

Ponieważ książka jest bardzo sławna, wiedziałam o czym będzie i zabrakło elementu zaskoczenia. Męczyły mnie długie, bzdurne i chwilami szowinistyczne wywody jednego z bohaterów, zdarzały się też rozdziały wypełnione zupełnie zbędnymi opisami, jak np. kilka stron o rzeczach, które posiadał główny bohater. Pomysł na fabułę jest co prawda ciekawy i nie można odmówić autorowi pięknego stylu, jednak wydaje mi się, że gdyby książka ta została wydana w czasach obecnych, przeszłaby bez większego echa.

Ponieważ książka jest bardzo sławna, wiedziałam o czym będzie i zabrakło elementu zaskoczenia. Męczyły mnie długie, bzdurne i chwilami szowinistyczne wywody jednego z bohaterów, zdarzały się też rozdziały wypełnione zupełnie zbędnymi opisami, jak np. kilka stron o rzeczach, które posiadał główny bohater. Pomysł na fabułę jest co prawda ciekawy i nie można odmówić autorowi...

Sam pomysł na historie bardzo fajny, ale historia opisana słabo. Autor miał koncepcje jak książka ma się zacząć i jak powinna się skończyć, ale ewidentnie nie potrafił sensownie połączyć początku z końcem.

Sam pomysł na historie bardzo fajny, ale historia opisana słabo. Autor miał koncepcje jak książka ma się zacząć i jak powinna się skończyć, ale ewidentnie nie potrafił sensownie połączyć początku z końcem.

Niepodważalna klasyka literatury światowej. Motyw wykorzystywany często i gęsto w popkulturze. Powieść o której dużo się mówiło w chwili debiutu, mówi się i teraz. Fenomen, który jest klopsem.

Dawno nic mnie tak nie wymęczyło. Dorian Gray, ą ę przez bibułkę, zwykły arystokrata, chłopak jakich wielu, który z każdą chwilą zmierza w kupę błota aby w niej ostatecznie utknąć, a wręcz zejść jeszcze niżej. Zaczęło się niewinnie, od zwykłej rozmowy w której wmówiono mu, że jest wyjątkowy, a gość w to uwierzył. W tym przekonaniu trwał do końca swoich dni, zażarcie tego broniąc, jednocześnie nie dopuszczając do siebie myśli, że chyli się ku moralnemu upadkowi.

Wilde skupia się na pięknie. W swojej powieści, za pomocą bohaterów, kreśli ją jako najwyższe dobro na świecie. Źródło radości i szczęścia, spełnienia i uciechy. Osiągnięcie „piękna” powinno być priorytetem każdej osoby. Jeśli ktoś uważa inaczej? Wręcz nie istnieje.

Strasznie wymęczyła mnie ta powieść. Czytanie w kółko na temat estetyzmu, sztuki, obcowanie z próżnymi bohaterami było ponad moje siły, a Dorian zyskał miano najbardziej irytującej postaci z jaką się kiedykolwiek „spotkałem”. Czy świadczy to o tym, że powieść jest zła? Absolutnie nie. Wilde wie o czym pisze, robi to w piękny, plastyczny sposób. Jej fenomen, multum zachwytów to odzwierciedla. Ja to rozumiem i szanuję. Po prostu mi nie siadła. Motyw powieści, estetyzm i wstrętny Dorian nie są dla mnie. Bez pozytywnych emocji ciężko o dobry odbiór książki. Najprzyjemniejsze w niej było zakończenie: dosłownie i w przenośni.

Jeśli nie przepadacie za taką tematyką to nawet po nią nie sięgajcie, szanujcie swój czas. Oscar Wilde nie znajdzie swojego miejsca na moich półkach z książkami.

Niepodważalna klasyka literatury światowej. Motyw wykorzystywany często i gęsto w popkulturze. Powieść o której dużo się mówiło w chwili debiutu, mówi się i teraz. Fenomen, który jest klopsem.

Dawno nic mnie tak nie wymęczyło. Dorian Gray, ą ę przez bibułkę, zwykły arystokrata, chłopak jakich wielu, który z każdą chwilą zmierza w kupę błota aby w niej ostatecznie utknąć,...

Męczyłam się miejscami czytając tę książkę. Kilka cytatów zapada w pamięć, ale jak dla mnie całość trochę przereklamowana.

Męczyłam się miejscami czytając tę książkę. Kilka cytatów zapada w pamięć, ale jak dla mnie całość trochę przereklamowana.

Patrząc na to, ile lat ma ta książka to historia wymyślona przez autora jest naprawdę świetna. Mimo, że wydarzenia osadzone są w odległych czasach to nie jest problemem zrozumienie wszystkiego i czyta się bardzo dobrze. Samo zakończenie dość mocno mnie zaskoczyło i uważam je za spory plus.

Patrząc na to, ile lat ma ta książka to historia wymyślona przez autora jest naprawdę świetna. Mimo, że wydarzenia osadzone są w odległych czasach to nie jest problemem zrozumienie wszystkiego i czyta się bardzo dobrze. Samo zakończenie dość mocno mnie zaskoczyło i uważam je za spory plus.

Bardzo oryginalny koncept.
Czasami aż nie mogłem uwierzyć w dwubiegunowość postaci Doriana Graya.
Henryk natomiast kojarzył mi się z małym diabełkiem, który co raz na mawia do złego. Ciekawe, że jedna osoba może w taki sposób odmienić życie innej.

Dodam tylko, że czasami monologi postaci, aż za bardzo się dłużyły. Ale chyba właśnie o to chodziło.

Bardzo oryginalny koncept.
Czasami aż nie mogłem uwierzyć w dwubiegunowość postaci Doriana Graya.
Henryk natomiast kojarzył mi się z małym diabełkiem, który co raz na mawia do złego. Ciekawe, że jedna osoba może w taki sposób odmienić życie innej.

Dodam tylko, że czasami monologi postaci, aż za bardzo się dłużyły. Ale chyba właśnie o to chodziło.