Kolejny tomik poezji, której czytam stanowczo zbyt mało. Dlatego trudno mi o niej pisać.
Tomik jest niewielki, za to tematyka dosyć bogata. Duża część wierszy dotyczy podróży, przyjaciół, dzieł sztuki, artystów. Inne to odniesienia do wydarzeń kulturalnych i ogłoszeń. Są też ciekawe teksty o nieposzanowaniu dziedzictwa żydowskiego.
Najbardziej podobały mi się utwory odnoszące się do spraw ostatecznych, tajemnicy istnienia, samotności w Kosmosie, np. „Jakie tam?”, „Może”, „Co miało początek”, „Przynajmniej”, „Który jesteś”, „Ile światów”. Enigmatyczne, pełne niedopowiedzeń i magii.
Polubiłam również wiersze o naszych braciach mniejszych: psie, kotach, ślimakach oraz te dotyczące rzezi zwierząt: „***Mój szalony pies”, „To twój problem”, „Ukradkiem”, „Humanitarny ubój”, „Koty”. Widać w nich wielką miłość do zwierząt.
Niektóre teksty są dla mnie niezrozumiałe. Będę szczera, nie zachwyciłam się całością, chociaż dużo wierszy podobało mi się bardzo, doceniam urodę ich języka. Niestety, wszystkie są białe. Dlaczego tak rzadko współcześni poeci rymują?
Zacytuję jeden, chyba jedyny wcześniej mi znany:
„Koty”
Koty udały się Panu Bogu –
Mawia czasem Wisława Szymborska.
Niekiedy dodaje: Tylko.
Niekiedy: Najbardziej.

Kolejny tomik poezji, której czytam stanowczo zbyt mało. Dlatego trudno mi o niej pisać.
Tomik jest niewielki, za to tematyka dosyć bogata. Duża część wierszy dotyczy podróży, przyjaciół, dzieł sztuki, artystów. Inne to odniesienia do wydarzeń kulturalnych i ogłoszeń. Są też ciekawe teksty o nieposzanowaniu dziedzictwa żydowskiego.
Najbardziej podobały mi się utwory...

Poezja czasu, przestrzeni, pamięci. Wokół tych pojęć zdają się obracać wiersze i fragmenty prozy Krynickiego. Gardło z którego dobywa się poetycki głos tych utworów zdaje się być niejako zawiązane, dużo tu bowiem lakoniczności. To poezja, zdawać by się mogło, na swój sposób kamienna - twarda, zwarta, zwięzła i w pewien sposób wieczna, przekraczająca czas - sama figura kamienia jest w tym zbiorze szczególnie istotna. Szczególnie zapadają w pamięć fragmenty prozy i wiersze "Fragmenty z roku 1989", "*** (Inne)", "Rue de Poitiers", "Szron", "Weź mnie", "Kopenhaga", "Miłorząb", "Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie", "Ukradkiem", "Efekt obcości", "Gołębie", "Esprit de l'escalier", "Pytanie późnojesienne", "Nic się nie stało", "Dotknąć", "Na kruchych rękopisach", "Co miało początek", "Przynajmniej", "Który jesteś", "Koty", "Ile światów" i "stuk-puk". "Kamień, szron" to milczenie, mądrość, melancholia ujęte w zdyscyplinowaną, oszczędną, pełną szacunku wobec słowa formę. Niezwykła poezja.

Poezja czasu, przestrzeni, pamięci. Wokół tych pojęć zdają się obracać wiersze i fragmenty prozy Krynickiego. Gardło z którego dobywa się poetycki głos tych utworów zdaje się być niejako zawiązane, dużo tu bowiem lakoniczności. To poezja, zdawać by się mogło, na swój sposób kamienna - twarda, zwarta, zwięzła i w pewien sposób wieczna, przekraczająca czas - sama figura...

Moja subiektywna ocena, co do treści tego tomu zawiera się w dwóch słowach: nie rozumiem.
"Kamień, szron" składa się z 3 krótkich tekstów prozatorskich dotyczących dzieciństwa Krynickiego oraz wierszy, ascetycznych i, jak dla mnie, niezrozumiałych.
Nie mam zbyt dużego doświadczenia w obcowaniu z poezją, lecz ten tomik nie zachęcił mnie do poznania poezji ogólnie, a zwłaszcza poezji Krynickiego.

Moja subiektywna ocena, co do treści tego tomu zawiera się w dwóch słowach: nie rozumiem.
"Kamień, szron" składa się z 3 krótkich tekstów prozatorskich dotyczących dzieciństwa Krynickiego oraz wierszy, ascetycznych i, jak dla mnie, niezrozumiałych.
Nie mam zbyt dużego doświadczenia w obcowaniu z poezją, lecz ten tomik nie zachęcił mnie do poznania poezji ogólnie, a...

Intymny. Najbliższy. Najważniejszy. Najcenniejszy.

Intymny. Najbliższy. Najważniejszy. Najcenniejszy.

Cisza. I samotność. Kasztany, które pachną późnojesienną, wilgotną ziemią.


- Tyle razy próbowałem zamalować tę twarz, a ona znowu wpatruje się we mnie.

Cisza. I samotność. Kasztany, które pachną późnojesienną, wilgotną ziemią.


- Tyle razy próbowałem zamalować tę twarz, a ona znowu wpatruje się we mnie.

Bardzo udany tomik. Najbardziej podobały mi się początkowe utwory - proza poetycka: "Milczenie", "Twarz" i "Kamień z Nowego Światu".

Bardzo udany tomik. Najbardziej podobały mi się początkowe utwory - proza poetycka: "Milczenie", "Twarz" i "Kamień z Nowego Światu".