https://www.instagram.com/p/C6LX3PDoTz5/?igsh=MTRmam56OHBsZnJzZA==


Po raz pierwszy miałam styczność z książkami Chrisa Cartera i po raz pierwszy na drugi dzień po przeczytaniu, pobiegłam do miejskiej biblioteki, by wypożyczyć tom następny. Nie wiem, pod którym kamieniem żyłam, że nie przeczytałam nic wcześniej.

Detektyw Robert Hunter to postać, która trafia do moich ulubionych postaci i będzie wysoko na podium. Jest to bohater, który ma w sobie wszystko to, co lubię w detektywach – jest trochę poturbowany, ale nie za mocno, ma tajemniczy talent, jest sprytny, błyskotliwy, zabawny, a do tego nie boi się podejmować ryzyka. Takie postacie lubię, przy takich postaciach wiem, że nie będę się nudzić.

Krucyfiks to pierwszy tom z Hunterem w roli głównej, ale jeśli myślicie, że autor powoli będzie wprowadzać w świat wykreowany i natkniecie się na przydługie opisy, to muszę was wyprowadzić z błędu. Chris Carter rzuca czytelnika na głęboką wodę i to bez żadnych boi ratunkowych. I jakie to było genialne!

Jak wspomniałam, jesteśmy rzuceni od razu w wir wydarzeń, bez chwili na złapanie oddechu, po czym akcja wcale nie zwalnia! Oczywiście, dostajemy informacje kto jest kim i jaką ma historię, ale jest to całkiem zgrabnie wplecione w wydarzenia. Partner Huntera – Carlos Garcia jest równie ciekawą postacią. Młody, ambitny i autor dobrze przedstawił to, w jaki sposób praca w policji może wpłynąć na nowego pracownika.

Akcja rozgrywa się w Los Angeles, mieście, w którym detektyw w wydziału zabójstw nigdy się nie nudzi. Znaleziono okrutnie okaleczone ciało kobiety, która została naznaczona w sposób znany już policjantom – znak podwójnego krzyża znajdował się na ciele ofiary, znak, którego używał seryjny morderca kilka lat wcześniej. Zaczyna się ponowny wyścig z czasem, gdy okazuje się, że skazano nie tego człowieka, którego ścigano. Krucyfiks wciągnął Roberta w tę morderczą grę i sprawa stała się osobista. Chciałam dowiedzieć się, kto za tym wszystkim stoi i mimo że rozwiązanie sprawy było na zasadzie „bohater iks powiedział zdanie xyz, dzięki któremu wszystko stało się jasne”, a czytelnik dalej był zdezorientowany, to i tak jestem zadowolona. Podobała mi się ta książka i już czeka na mnie tom kolejny.

Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że jestem fanką pióra Cartera. Mam nadzieję, że się tylko nie zawiodę, bo to będzie bolesne.

https://www.instagram.com/p/C6LX3PDoTz5/?igsh=MTRmam56OHBsZnJzZA==


Po raz pierwszy miałam styczność z książkami Chrisa Cartera i po raz pierwszy na drugi dzień po przeczytaniu, pobiegłam do miejskiej biblioteki, by wypożyczyć tom następny. Nie wiem, pod którym kamieniem żyłam, że nie przeczytałam nic wcześniej.

Detektyw Robert Hunter to postać, która trafia do moich...

Arcydzieło

Arcydzieło

Kryminał, który mnie zaskoczył, głownie dlatego, że naprawdę dobrze mi się go czytało.

+
- brak przynudzania. Tu nie ma długo rozpisywanego wstępu do całej serii. Nie mamy przedstawionej całej historii bohaterów. Autor po krótce opisuje nam postacie, nie zgłębia się w rodzinne dramaty, sytuacje gospodarczo-ekonomiczną itd.
- główny bohater nie ma tragicznej przeszłości (owszem nie miał w życiu lekko, ale nie ma to większego wpływu na jego funkcjonowanie). Nie chodzi załamany, pijany, ogólnie nie ma ze sobą problemu. Stara się wykonywać swoją prace i ciekawie nawet mu to wychodzi.
- makabryczne sceny, morderca również nie jest popierdółką
- czyta się dobrze, nie ma większych opisów czy wątków pobocznych. Autor trzyma się głównego tematu.

-
- pojawienie się typowego motywu: gosposia rzuciła od niechcenia jakąś uwagą i ksiądz już wiedział kto zabił :P
Trochę za szybko gł. bohater połączył wszystkie wątki i wytypował mordercę. Chodzi mi głownie o to, że jedno zdanie rozjaśniło mu w głowie.
- denerwuje mnie co chwila zdanie: ma 40 lat, ale wygląd 10 lat młodziej. Tak, pół LA na to cierpi.


Podsumowanie:
Nie czytałam książki dla poznania kto morduje, raczej czytałam dla poznania samego autora. Fabuła jest ok, nie ma tu wypełniaczy jakich możemy uświadczyć w polskich kryminałach. Podobało mi się to ukazanie zła:: pedofilia, gwałty, morderstwa, tortury, narkotyki. Autor pokazał, że świat nie jest różowy, że po świecie chodzą psychole. Tu można było się bać i w jednej scenie nawet ja wziełam głęboki oddech.
W porównaniu do naszych krajowych książek, kryminały są leciutkie. Nawet jak mamy gdzieś jakąś makabrę to wątek obyczajowy to spłyca, odwraca wagę. Cierpienie gł. bohatera jest ważniejsze niż ofiar. W "Krucyfiksie" nie mam tego. Naszą uwagę nie odwraca się w stronę historii rodzinnych, można wręcz powiedzieć, że fabuła jest surowa bez deseru, który ma nam to uprzyjemnić.

Kryminał, który mnie zaskoczył, głownie dlatego, że naprawdę dobrze mi się go czytało.

+
- brak przynudzania. Tu nie ma długo rozpisywanego wstępu do całej serii. Nie mamy przedstawionej całej historii bohaterów. Autor po krótce opisuje nam postacie, nie zgłębia się w rodzinne dramaty, sytuacje gospodarczo-ekonomiczną itd.
- główny bohater nie ma tragicznej przeszłości...

Jak dla mnie szału nie ma. Nie lubię drobnych niedociągnięć. I nie wiem czy to wina autora, czy tłumacza. Niech ktoś mi wytłumaczy taki fragment: "Na środku niewielkiego pokoju
o wymiarach niecały metr na metr kazał ustawić
równolegle do siebie dwa biurka. Na każdym stał teraz komputer, telefon i faks" Czy to był pokój dla dwóch detektywów, czy raczej dla Barbie i Kena. W innym miejscu Hunter nie mógł wyciągnąć z dłoni Carlosa czterocentymetrowych gwoździ. Wiem, czepiam się, ale autor chyba nie widział miarki, albo linijki bo inaczej nie pisałby takich bzdur.

Jak dla mnie szału nie ma. Nie lubię drobnych niedociągnięć. I nie wiem czy to wina autora, czy tłumacza. Niech ktoś mi wytłumaczy taki fragment: "Na środku niewielkiego pokoju
o wymiarach niecały metr na metr kazał ustawić
równolegle do siebie dwa biurka. Na każdym stał teraz komputer, telefon i faks" Czy to był pokój dla dwóch detektywów, czy raczej dla Barbie i Kena. W...

Jestem zdziwiona tak wysokimi ocenami. Doopy nie urywa. Pierwszy rozdział żywcem ściągnięty z "Piły". Gdyby nie to, że drugi tom kupiłam w pakiecie, byłby to koniec mojej przygody z serią o detektywie Hunterze. Rzuciłam okiem na opinie i podobno kolejna część jest lepsza, zabieram się więc za lekturę.

Jestem zdziwiona tak wysokimi ocenami. Doopy nie urywa. Pierwszy rozdział żywcem ściągnięty z "Piły". Gdyby nie to, że drugi tom kupiłam w pakiecie, byłby to koniec mojej przygody z serią o detektywie Hunterze. Rzuciłam okiem na opinie i podobno kolejna część jest lepsza, zabieram się więc za lekturę.

Wróciłam do tej książki po jakimś czasie.... Jak miło było spędzić ponownie czas z detektywem Hunter 'em i jego partnerem. Polecam gorąco

Wróciłam do tej książki po jakimś czasie.... Jak miło było spędzić ponownie czas z detektywem Hunter 'em i jego partnerem. Polecam gorąco

Mega wciągająca zresztą jak inne książki chrisa cartera. Mega polecam lecieć chronologicznie jeśli chcecie lepiej wczuć się w klimat postaci. Więc właśnie zacznijcie od krucyfiksa MEGA MEGA MEGA SIPER dość brutalna ale jeśli ci to nie przeszkadza to na pewno ci się spodoba

Mega wciągająca zresztą jak inne książki chrisa cartera. Mega polecam lecieć chronologicznie jeśli chcecie lepiej wczuć się w klimat postaci. Więc właśnie zacznijcie od krucyfiksa MEGA MEGA MEGA SIPER dość brutalna ale jeśli ci to nie przeszkadza to na pewno ci się spodoba

Domyśliłam się sprawcy, ale motywu nie. Dobrze napisane. Brutalne. Świat psychopatów, prostytutek i alfonsów. Historia nie do końca przekonująca, ale słuchało się bez przykrości.
Wracać do niej na pewno nie będę. Do szybkiego zapomnienia.

Domyśliłam się sprawcy, ale motywu nie. Dobrze napisane. Brutalne. Świat psychopatów, prostytutek i alfonsów. Historia nie do końca przekonująca, ale słuchało się bez przykrości.
Wracać do niej na pewno nie będę. Do szybkiego zapomnienia.

Jako że bardzo przejadły mi się typowe kryminały skupiające się na śledztwie detektywa i ściganiu mordercy, ten kryminał nie był moim faworytem na mojej liście do przeczytania, ale teraz przyznaję, że to dobry kryminał, dobrze napisany, z trochę pokręconą fabułą, ale gdzieś w połowie tak się wciągnęłam, że dosłownie nie mogłam się oderwać. A właściwie samo przedstawienie dramatycznej sceny z przyszłości a potem cofnięcie się do początku śledztwa spowodowało, że już od samego początku byłam zaintrygowana, bo chciałam wiedzieć, co zrobią bohaterowie. Rozwiązanie zagadki jest mocno pogmatwane i właściwie nie do odgadnięcia przez czytelnika.

Jako że bardzo przejadły mi się typowe kryminały skupiające się na śledztwie detektywa i ściganiu mordercy, ten kryminał nie był moim faworytem na mojej liście do przeczytania, ale teraz przyznaję, że to dobry kryminał, dobrze napisany, z trochę pokręconą fabułą, ale gdzieś w połowie tak się wciągnęłam, że dosłownie nie mogłam się oderwać. A właściwie samo przedstawienie...

Carter jak zwykle prowadzi ciekawą fabułę. Wiedziona innymi częściami postanowiłam przeczytać początki kariery Huntera. Szczerze? Nie dostałam ich, ale za to poznałam początki ich znajomości i przyjaźni z Carlosem. To zdecydowanie na plus. Obu detektywom trafia się cholernie trudna sprawa, być może odświeżenie sprawy z przeszłości Roberta. Garcia tak naprawdę dopiero po raz pierwszy ma styczność z okropieństwami z jakimi Robert już od kilku lat się zmaga, ale ta sprawa tylko bardziej pozwala im się poznać i polubić. Mamy powrót psychopatycznego seryjnego mordercy, który powinien tak naprawdę nie żyć, bo został już skazany i stracony za swoje występki. Czy to naśladowiec, czy może wtedy popełniono błąd? Wszystkiego dowiadujemy się w wartkiej akcji, mamy mało wątków pobocznych, ale to na plus, bo nie wypada się z toru. Plusem też jak zawsze nie za długie rozdziały, które czyta się bardzo lekko. Tak naprawdę w poprzednich opiniach już się o tym wypowiadałam, więc nie będę specjalnie się już nad tym rozczulać. Myślę, że warto sięgnąć po pierwszą część przygód Huntera, nawet jeśli to nie jest dla nas pierwsza część, bo każdą można czytać jak osobną. Mi się mimo wszystko podobała.
Ps. Nadal trzeba pamiętać o krwawych i mocnych opisach. Jak ma się słabe nerwy to lepiej uważać.

Carter jak zwykle prowadzi ciekawą fabułę. Wiedziona innymi częściami postanowiłam przeczytać początki kariery Huntera. Szczerze? Nie dostałam ich, ale za to poznałam początki ich znajomości i przyjaźni z Carlosem. To zdecydowanie na plus. Obu detektywom trafia się cholernie trudna sprawa, być może odświeżenie sprawy z przeszłości Roberta. Garcia tak naprawdę dopiero po raz...