Perswazje

Wspaniała, przesycona życiową mądrością i złożona opowieść. Moim zdaniem najlepsza z powieści Jane Austen.
Kreacja głównej postaci jest majstersztykiem w wykonaniu autorki. Fabuła umiejscawia Annę w pozycji antybohaterki - jest nieważna z punktu widzenia świata przedstawionego, a tymczasem, wraz z biegiem opowieści, sprawia, że bez niej świat ten zatrząsłby się w posadach. Ta nieszablonowa kreacja sprawiła, że silnie przywiązałam się do głównej bohaterki, widząc w niej nienachalną heroinę dnia codziennego - wzór do naśladowania - cichy w swej mądrości, żarliwy w swych uczuciach, skromny wobec niewątpliwych swoich zasług.
Och, ukochana lektura!

Wspaniała, przesycona życiową mądrością i złożona opowieść. Moim zdaniem najlepsza z powieści Jane Austen.
Kreacja głównej postaci jest majstersztykiem w wykonaniu autorki. Fabuła umiejscawia Annę w pozycji antybohaterki - jest nieważna z punktu widzenia świata przedstawionego, a tymczasem, wraz z biegiem opowieści, sprawia, że bez niej świat ten zatrząsłby się w posadach....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Stara dobra klasyka. Bajka dla dorosłych, jak to u Austen, ale czyta się miło. Interesująca ze względu na obraz zwyczajów, społeczeństwa, mentalności tamtych czasów - chciałoby się napisać, ale tak naprawdę obecnie mamy inne prawo i jeździmy czym innym zamiast dwukółką, ubieramy się inaczej, ale mentalnie mamy dużo wspólnego, więc powieść nie jest nam obca. Zmieniło się wiele na lepsze, ale znikła umiejętność błyskotliwej rozmowy, pisania listów, uprzejmości. Szkoda że mamy u Austen obraz tylko klasy wyższej, co oczywiście zrozumiałe ze względu na jej osobistą pozycję.
Tak czy inaczej warto przeczytać i zanurzyć się w atmosferze sprzed wieków.

Stara dobra klasyka. Bajka dla dorosłych, jak to u Austen, ale czyta się miło. Interesująca ze względu na obraz zwyczajów, społeczeństwa, mentalności tamtych czasów - chciałoby się napisać, ale tak naprawdę obecnie mamy inne prawo i jeździmy czym innym zamiast dwukółką, ubieramy się inaczej, ale mentalnie mamy dużo wspólnego, więc powieść nie jest nam obca. Zmieniło się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna pozycja, która zachęca do tego, by sięgnąć po inne książki Jane Austin. Piękny, wysmakowany język, przemyślana fabuła, prostota i elegancja w prowadzeniu wątków. Dobrze zarysowane postaci prowadzone zgodnie z zamysłem autorki.
Sama fabuła jest prosta i szybko można się domyślić, że podążamy do szczęśliwego zakończenia, niemniej, czyta się z przyjemnością, a to rzadkość.

Świetna pozycja, która zachęca do tego, by sięgnąć po inne książki Jane Austin. Piękny, wysmakowany język, przemyślana fabuła, prostota i elegancja w prowadzeniu wątków. Dobrze zarysowane postaci prowadzone zgodnie z zamysłem autorki.
Sama fabuła jest prosta i szybko można się domyślić, że podążamy do szczęśliwego zakończenia, niemniej, czyta się z przyjemnością, a to...

Pokaż mimo to

W książce opowiadającej o rodzinie Elliotów, baronie i jego trzech córkach, powraca wątek dziedziczenia i kłopotliwego położenia, w jakim znajdują się wskutek tego kobiety i niektórzy mężczyźni, np ci, którzy ze względu na złą sytuację finansową nie mogą zapewnić utrzymania wybrance swojego serca, której w obowiązującym systemie utrudnia się zarówno podjęcie pracy, jak i dziedziczenie majątku. Jane wprowadza tu też szerzej nowe kręgi społeczne, które były zaledwie wzmiankowane w innych powieściach - czyli marynarzy, co jest z jednej strony ciekawe, a z drugiej… odstręczające. Jane pokazuje nam że nieważne jak pięknie ci ludzie byli ubrani, jaką poezję czytali i jak nienaganne mieli maniery i dobrze urządzone wnętrza - to wszystko okazuje się tylko pięknym opakowaniem dla zepsucia i rozkładu człowieczeństwa, gdy wszyscy po kolei ubolewają nad tym, że nie ma akurat żadnej wojny, na której można by będąc marynarzem zrobić fortunę i karierę.

W książce opowiadającej o rodzinie Elliotów, baronie i jego trzech córkach, powraca wątek dziedziczenia i kłopotliwego położenia, w jakim znajdują się wskutek tego kobiety i niektórzy mężczyźni, np ci, którzy ze względu na złą sytuację finansową nie mogą zapewnić utrzymania wybrance swojego serca, której w obowiązującym systemie utrudnia się zarówno podjęcie pracy, jak i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Poraz kolejny książka Jane Austen okazała się wtórna na tle poprzednich powieści jej autorstwa. Nie zostały wprowadzone żadne widoczne zmiany, które dałyby oczekiwany powiew świeżości. Za to jak zwykły zaszły kosmetyczne poprawki, przez co powieść bliźniaczo przypomina 'Rozważną i Romantyczną' oraz 'Duma i uprzedzenie'. Nie jest to jednak przypudrowany trup. Nadal mamy do czynienia z niezwykle urokliwym, dojrzałym romansem z schematycznymi, acz mającymi wiele zalet postaciami, które stanowią wzór cnót lub też ich całkowitą odwrotność. Jane Austen dzięki swojemu wnikliwemu umysłowi, którym cechują się także jej główne postacie świetnie spisuje się w oddaniu ducha różnych typów ludzi. Język jakim napisana jest książka swoim wyrafinowaniem również sprawia, że zasługuje ona na pochwały. Może i autorka przyjęła wtórną koncepcję na swoją twórczość, ale nie odbiera jej to tego, że każda książka, która wyszła spod jej pióra ma ogromną ilość zalet, przytłaczających wady. Sprawia to, że pozostaję wiernym fanem tej oto pisarki i będę wracał do każdej napisanej przez nią powieści z ogromnym sentymentem i nieukrywaną przyjemnością. Jedynym do czego mógłbym się właściwie jeszcze przyczepić, to brak większych zrywów akcji, ale to niewielki mankament. Książka trzyma stały poziom bez żadnych wzlotów, ale też i upadków. Jest to po prostu porządna powieść romantyczna.

Przechodząc do fabuły, to skupia się ona na Annie Elliot, która na skutek perswazji ze strony najbliższych przed siedmioma laty zrywa zaręczyny z mającym wówczas niższy statut od niej Fryderykiem Wentworthem, unieszczęśliwiając siebie samą, jak i jego. Po tylu latach jednak jej rodzina po śmierci matki, trzymającej do tej pory rodzinny majątek w ryzach popada w długi na skutek żyjących ponad stan owdowiałego ojca oraz starszej siostry protagonistki. Z tegoż względu muszą wydzierżawiać Kellynch Hall, rodzinną posiadłość oraz przenieść się na jakiś czas do Bath, do momentu aż finanse rodzinne nie ulegną poprawie. Przyszłymi dzierżawcami ich włości okazuje się nieoczekiwanie rodzina (już teraz) kapitana Wentwortha, który zaliczył awans i podczas wojny z Francją znacznie się wzbogacił. Po tylu latach łączące Anne i Fryderyka niezatarte jeszcze uczucie ma szansę na nowo rozkwitnąć, ale nie obędzie się to bez licznych przeszkód na drodze do ich szczęścia.

Powieść 'Perswazje' próbuje nam przede wszystkim uświadomić szkodliwy wpływ społeczeństwa na wybory młodych ludzi. Społeczeństwo ukierunkowane na zawieranie korzystnych koneksji popycha ludzi do niewłaściwych wyborów, mających negatywny impakt na ich życie. W czasach, w których żyła Jane Austen klasizm był bardzo silny i w jej twórczości również spotykamy się z tym negatywnym zjawiskiem, towarzyszącym tak właściwie wszędzie, bo kształtującym życie każdej osoby. Jane Austen, pomimo że sama posiadała względnie dobrą pozycję, to dostrzegała ten problem i nie bała się o nim pisać.

Poraz kolejny książka Jane Austen okazała się wtórna na tle poprzednich powieści jej autorstwa. Nie zostały wprowadzone żadne widoczne zmiany, które dałyby oczekiwany powiew świeżości. Za to jak zwykły zaszły kosmetyczne poprawki, przez co powieść bliźniaczo przypomina 'Rozważną i Romantyczną' oraz 'Duma i uprzedzenie'. Nie jest to jednak przypudrowany trup. Nadal mamy do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miły powrót do prozy Jane Austen. Tej powieści wcześniej nie czytałam, nie pamiętam też żadnej z jej kilku ekranizacji.
Rzecz dzieje się w środowisku sfer wyższych w Anglii na początku XIX wieku. Jak zwykle jednym z głównych tematów są perypetie panien na wydaniu. Jedna z nich - Anne Elliot - to ideał: piękna, skromna, inteligentna, wzór wszelkich cnót. Z resztą towarzystwa nie jest już tak dobrze – większość postaci charakteryzują różne ułomności, przede wszystkim próżność, rozrzutność, niegospodarność, snobizm, kult tytułów i pieniędzy, oschłość uczuć i pogarda wobec tych mniej uprzywilejowanych, a szczególnie wobec biednych. Czasami, mimo bogactwa i tytułów, to zwykłe prostactwo. Galeria postaci jest całkiem spora i nie brakuje też sympatycznych bohaterów, a akcja toczy się wartko. Czy prawdę mówi porzekadło, ze stara miłość nie rdzewieje? Jesteśmy świadkami gwałtownych uczuć, które targają bohaterami.
Niezwykle ciekawe są ówczesne obyczaje, związane z życiem codziennym we dworach większych i mniejszych oraz w uzdrowiskach (Lyme, Bath), a także sposoby podróżowania i spędzania (wyłącznie) wolnego czasu. Dużą część powieści stanowią rozmowy, roztrząsania i plotki na temat sytuacji życiowej i towarzyskiej oraz koneksji członków rodziny, przyjaciół i znajomych. Z ciekawostek: podróżowanie w niedzielę jest niestosowne, a ciąża to choroba.
Słuchałam audiiobooka w bardzo udanej interpretacji Kamili Kuboth. Świetny relaks, polecam.

Miły powrót do prozy Jane Austen. Tej powieści wcześniej nie czytałam, nie pamiętam też żadnej z jej kilku ekranizacji.
Rzecz dzieje się w środowisku sfer wyższych w Anglii na początku XIX wieku. Jak zwykle jednym z głównych tematów są perypetie panien na wydaniu. Jedna z nich - Anne Elliot - to ideał: piękna, skromna, inteligentna, wzór wszelkich cnót. Z resztą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zachwytom pod adresem Jane Austen nie widać końca. Tak również będzie i tym razem. Dobry klasyk nigdy nie jest zły - to moja domena, która często się sprawdza.

" Trzykrotnie zekranizowana powieść obyczajowa z początku XIX wieku. Błyskotliwie nakreślony portret angielskiej szlachty i intrygujący romans."

Czy można zapomnieć prawdziwą miłość? takie oto pytanie padało wielokrotnie w myślach Anny Elliot. Osiem lat rozłąki, osiem długich lat niekończących się dywagacji, co by było gdyby...

Upływ czasu niewątpliwie zmienił młodą, naiwną Annę w dojrzałą kobietę. Pomimo urody, dobroci i niezwykłej delikatności pozostała wciąż samotna. Lata rozłąki i niepewności sprawiły, iż młodzieńczy wygląd nieco przywiądł.

Pod wpływem perswazji i dobrych rad, Anna zerwała zaręczyny z kapitanem marynarki Fryderykiem Wentworthem. Zraniony i przepełniony żalem mężczyzna wyruszył w morze. Przez wiele lat nie mieli ze sobą kontaktu. Kiedy usłyszała o jego powrocie w rodzinne strony, długo uśpione serce na nowo zaczęło bić.

Jako jedna z trzech córek Sir Waltera Elliota z Kellynch Hall w hrabstwie Somerset. Człowieka niezwykle samolubnego, dbającego do przesady o pozory z cechami narcystycznymi. Przyzwyczajony do wygodnego życia nie zaprzestał wydawania wielkich sum, nawet w dobie kryzysu finansowego. Po śmierci żony nigdy się ponownie nie ożenił i jak wielu myślało naumyślnie, chcąc długo się tym szczycić wzbudzając ckliwe uczucia w oczach sąsiadów. Jedną tylko córkę obdarzył prawdziwą ojcowską miłością. Była nią najstarsza - Elżbieta. Istota wielce podobna do rodziciela, tak samo jak on ograniczona, cyniczna i piękna. Annę natomiast miał za nic. Za nic jej mądrość, dobrość, zaradność i uczciwość. Nawet jej urodę miał za nic. Mary jako najmłodsza z rodzeństwa, wyszła najwcześniej za mąż. Była i pozostała tylko Mary.

Świetnie napisana. Postaci wyraziste, o różnorakich charakterach i podejściu do życia. Wszystko to okraszone humorem. Mimo niezawiłej fabuły wciąga zapamiętale pozwalając doskonale wczuć się w klimat XIX-wiecznej Anglii. Romans pomiędzy głównymi bohaterami - piękny, wzruszający. Niczego w nim nie brak. Opisane wyczerpująco emocje towarzyszące bohaterom pozwalają na utożsamianie z nimi. Dojrzałe gorące uczucie opisane w liście kapitana Wentwortha pod koniec powieści, szczególnie mnie poruszył. Wyśmienicie uchwycona gra pozorów i wpływ bliskich na podejmowane decyzje. Niezmiennie polecam.

Zachwytom pod adresem Jane Austen nie widać końca. Tak również będzie i tym razem. Dobry klasyk nigdy nie jest zły - to moja domena, która często się sprawdza.

" Trzykrotnie zekranizowana powieść obyczajowa z początku XIX wieku. Błyskotliwie nakreślony portret angielskiej szlachty i intrygujący romans."

Czy można zapomnieć prawdziwą miłość? takie oto pytanie padało...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miła, lekka i przyjemna. Główna bohaterka jest przykładem, przewagi inteligencji nad głupotą 😉 a takie coś zawsze dobrze się czyta. Fajna opowieść, oddająca w 100% ducha tamtych czasów....

Miła, lekka i przyjemna. Główna bohaterka jest przykładem, przewagi inteligencji nad głupotą 😉 a takie coś zawsze dobrze się czyta. Fajna opowieść, oddająca w 100% ducha tamtych czasów....

Pokaż mimo to

Anne Elliot - kolejny wspaniały charakter. Niesamowita powieść i wcale nie gorsza od najpopularniejszej Dumy... Przyszedł dla mnie czas na zachwycanie się Austen.

Anne Elliot - kolejny wspaniały charakter. Niesamowita powieść i wcale nie gorsza od najpopularniejszej Dumy... Przyszedł dla mnie czas na zachwycanie się Austen.

Pokaż mimo to

taka trochę gorsza duma i uprzedzenie

taka trochę gorsza duma i uprzedzenie

Pokaż mimo to