Szklane tarcze

Wartka, szybka akcja, pełna wielu zwrotów. Bardzo fajna i ciekawa.

Wartka, szybka akcja, pełna wielu zwrotów. Bardzo fajna i ciekawa.

Klasyczna książka przygodowa dla młodzieży. Czyta się sprawnie, fabuła toczy się wartko i jest pełna nagłych zwrotów akcji. Niewymagająca pozycja, pomimo osadzenia w wojennym klimacie.

Po „Szklane Tarcze” warto sięgnąć, chociażby ze względu na liczne niuanse kulturowe i artystyczne z wojennego półświatka. Pod tym względem jest to niesamowicie informatywna pozycja, która może posłużyć za swego rodzaju „wstęp” do tematu, jeśli ktoś miałby ochotę poszukać czegoś ambitniejszego. Sama nigdy nie słyszałam o akcji fotografowania ruin Zamku Królewskiego. Nie wiedziałam też o tym, jak dużo osób uczestniczyło w gaszeniu pożaru Zamku w 1939, ani że liczne przedmioty i eksponaty zostały wyniesione i ukryte w bezpiecznym miejscu. Bardzo doceniam również zabieg dyskretnego włączenia w tok fabuły realnych postaci związanych ze światem sztuki i kultury tamtego okresu: Stanisław Lorentz, Tadeusz Miazek i wielu innych.

Sama próbowałam szukać więcej informacji o Stanisławie Proszowskim, który miał istnieć i wykonać zdjęcia zamku: niestety, internet na ten temat milczy.

Bohaterowie są barwni i żywi, chociaż czasami miałam wrażenie, że trochę zbyt jednowymiarowi. W opozycji do dobrych konspiratorów i działaczy mamy złych Niemców, których uosabia okrutny żandarm Bruno, antagonista z krwi i kości. Klasyczne przedstawienie tamtych realiów (ciężko też powiedzieć, aby jakoś bardzo mijało się z prawdą; warto mieć na uwadze, że Pani Szypowska dorastała w czasie wojny i brała udział w Powstaniu, także z pewnością przelała na kartki sporo ze swoich doświadczeń), aczkolwiek brakowało mi pewnej głębi. Chwilami miałam wrażenie, że postacie są przesycone czymś w rodzaju „napuszonego heroizmu” i pomimo licznych momentów, w których manifestowały swój ból i emocje, są w pewnym stopniu ograniczone. Z drugiej strony, to jest jednak książka akcji dla młodzieży, więc również rozumiem, że nie jest wypełniona po brzegi głębokimi refleksjami.

Fabuła jest niezwykle dynamiczna i ciężko się przy tej książce nudzić. Praktycznie co kilka stron dzieje się coś nowego. To zdecydowanie na plus, szczególnie przy tym gatunku.

Jest to pozycja, która w przystępny i „lekki” sposób objaśnia, dlaczego ludzie ratują rzeczy martwe, pozornie niepotrzebne. Snuje na ten temat liczne refleksje, które są wdrażane w raczej subtelny i niemęczący dla czytelnika sposób. Sam klimat wojny również jest przedstawiony podobną metodą: czuć napięcie bohaterów, aczkolwiek opisy nie są przesycone przesadną dozą brutalności. Autorka nie boi się wdrażać scen śmierci czy uprowadzenia bohaterów przez gestapo, co dopełnia opis tragicznej rzeczywistości, w której przyszło im funkcjonować.
Ogólnie polecam, myślę, że warto przeczytać, nawet jeśli nie jest się już młodzieżą. Książka jest skromna objętościowo, w sam raz na fabularnego „cosia”, którego chciałoby się skończyć w tydzień, nie nudzić przy tym i jednocześnie dowiedzieć czegoś nowego.

Klasyczna książka przygodowa dla młodzieży. Czyta się sprawnie, fabuła toczy się wartko i jest pełna nagłych zwrotów akcji. Niewymagająca pozycja, pomimo osadzenia w wojennym klimacie.

Po „Szklane Tarcze” warto sięgnąć, chociażby ze względu na liczne niuanse kulturowe i artystyczne z wojennego półświatka. Pod tym względem jest to niesamowicie informatywna pozycja, która...

Maria Szypowska to polska pisarka, autorka takich książek jak "Wiadro pełne nieba", "Powrót Julii" czy "Niezwykłe dzieje warszawskich organów Wurlitzera". W czasie II wojny światowej należała do Szarych Szeregów. Oprócz pisania powieści zajmuje się też literaturą dziecięcą oraz przekładami z innych języków.

"Szklane Tarcze" to powieść historyczna rozgrywająca się podczas II wojny światowej w Warszawie. Głównym wątkiem książki jest odważna wyprawa Stanisława do ruin Zamku Królewskiego. Celem dokładnego sfotografowania. Chce on aby przyszłe pokolenia pamiętały o tak ważnym elemencie polskiej historii. Zamek w tamtym okresie był pilnie strzeżony przez Niemców i nikomu nie wolno się było do niego zbliżyć. Oprócz konspiracyjnych działań Stanisława i jego przyjaciół w książce znajduje się wiele opisów życia codziennego Warszawiaków żyjących w ogarniętym wojną mieście.

Książka jest wciągająca, akcja rozwija się bardzo dynamicznie do samego końca utrzymuje w napięciu.

Istnieje wiele pozycji o II wojnie światowej jednak "Szklane Tarcze" wyróżniają się lekkim i nieskomplikowanym opisem bardzo trudnych i poważnych zagadnień. Moim zdanie "Szklane Tarcze" to książka zdecydowanie warta polecenia.

Polecam tę książkę nie tylko młodzieży według mnie nie jeden dorosły da się urzec tej historii.
Tropicielka, lat 16
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

Maria Szypowska to polska pisarka, autorka takich książek jak "Wiadro pełne nieba", "Powrót Julii" czy "Niezwykłe dzieje warszawskich organów Wurlitzera". W czasie II wojny światowej należała do Szarych Szeregów. Oprócz pisania powieści zajmuje się też literaturą dziecięcą oraz przekładami z innych języków.

"Szklane Tarcze" to powieść historyczna rozgrywająca się podczas...

Akcja powieści Marii Szypowskiej rozgrywa się w Warszawie w latach II wojny światowej. Bohater, kilkunastoletni Stanisław podejmuje się trudnego i bardzo niebezpiecznego zadania. Zamierza udokumentować dokonane przez niemieckich okupantów zniszczenia Zamku Królewskiego. Po długich przygotowaniach, z aparatem i zapasem szklanych klisz wyrusza na Plac Zamkowy i przedostaje się do ruin. W trakcie fotografowania w pobliżu pojawiają się hitlerowcy. Z niespodziewanej opresji wybawia Stanisława młody chłopiec. Okazuje się jednak, że wykonanie zdjęć w zrujnowanym zamku nie jest wcale najtrudniejszą częścią zadania. Klisze należy wywołać a następnie ukryć w bezpiecznym miejscu, tak aby nie stały się łupem Niemców.

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2015/10/szklane-tarcze.html

Akcja powieści Marii Szypowskiej rozgrywa się w Warszawie w latach II wojny światowej. Bohater, kilkunastoletni Stanisław podejmuje się trudnego i bardzo niebezpiecznego zadania. Zamierza udokumentować dokonane przez niemieckich okupantów zniszczenia Zamku Królewskiego. Po długich przygotowaniach, z aparatem i zapasem szklanych klisz wyrusza na Plac Zamkowy i przedostaje...