Przeczytałam "Moje Miasto" Malczewskiego i... i jestem pod niesamowitym wrażeniem. Znam jego twórczość i bardzo go cenię, lecz spodziewałam się, że będzie to opowieść jak wiele. Jednak nie! Autor opowiada o swoim życiu, ale sięga też do czasów z przed drugiej wojny światowej opowiadając zasłyszane historie z życia dziadka i ojca. Są wspaniałe, mądre i wzruszające. Pokazuje w nich świat, w którym żyli obok siebie Polacy, Żydzi i Niemcy. Świat, który my znamy tylko z fotografii. A po nim następuje świat bohatera, nam współczesny. Bohater po studiach wraca do swojego miasta (nietrudno się domyśleć, że jest to Tomaszów Mazowiecki),podejmuje pracę, (genialnie pokazani pracownicy urzędu miasta),odnajduje swoją bardzo młodzieńczą miłość i walczy o nią, a tak naprawdę ona o niego. A to nie wszystko! Autor wprowadza już od samego początku enigmatycznego bohatera. Pojawia się Czas. Napisałam go dużą literą, gdyż on materializuje się i razem z bohaterem uczestniczą w najważniejszych wydarzeniach w życiu bohatera i razem śledzą i komentują to, co dzieje się w mieście i kraju. Na końcu książki bohater wreszcie ogarnia swoje życie, kocha Nikę (Weronikę),ma z nią dwoje dzieci, a Czas odchodzi, by stanąć na drodze życia kolejnej osoby.
Przeczytałam setki książek, ale nigdy nie spotkałam się z tak niesamowitą postacią, bohaterem książki, jakiego stworzył Malczewski. Ze zmaterializowanym czasem. Za tą postać, za przepiękne dysputy głównego bohatera z Czasem, przyznaję książce 10 punktów.
Mos

Przeczytałam "Moje Miasto" Malczewskiego i... i jestem pod niesamowitym wrażeniem. Znam jego twórczość i bardzo go cenię, lecz spodziewałam się, że będzie to opowieść jak wiele. Jednak nie! Autor opowiada o swoim życiu, ale sięga też do czasów z przed drugiej wojny światowej opowiadając zasłyszane historie z życia dziadka i ojca. Są wspaniałe, mądre i wzruszające. Pokazuje...