Mój Nowy Jork

Bogato zdobiona licznymi, super kolorowymi, pięknymi zdjęciami opowieść o ludziach Nowego Jorku, o mieście, jego klimacie, kolorach, nastrojach. Podzielona na rozdziały, w których autorka książki oddaje głos Nowojorczykom, wśród nich Robertowi Deniro, Woodemu Allenowi, czy Yoko Ono. Warto poczytać, jak zarośli się z miastem oferującym niezliczone możliwości, czy z nich skorzystali. Jaki wpływ na życie człowieka ma miejsce, w którym się urodził i dorastał. Polecam (pewnie dlatego, że marzę o podróży do Wielkiego Jabłka ...)

Bogato zdobiona licznymi, super kolorowymi, pięknymi zdjęciami opowieść o ludziach Nowego Jorku, o mieście, jego klimacie, kolorach, nastrojach. Podzielona na rozdziały, w których autorka książki oddaje głos Nowojorczykom, wśród nich Robertowi Deniro, Woodemu Allenowi, czy Yoko Ono. Warto poczytać, jak zarośli się z miastem oferującym niezliczone możliwości, czy z nich...

Treść bardzo średnia, zdjęcia bardzo fajne.

Treść bardzo średnia, zdjęcia bardzo fajne.

Nie rozumiem tak negatywnej oceny treści książki. Ja skończyłam czytać i miałam ochotę zacząć od nowa! To z założenia nie miał być przewodnik, stąd twierdzenie że za mało w niej Nowego Jorku jest bezzasadne. Moim zdaniem każde zdanie wypowiedziane w książce jest o Nowym Jorku pomimo, że nie w każdym zdaniu pada nazwa ,,Nowy Jork". Skoro o mieście mówią ludzie (faktycznie część z nich mało znana w Polsce), tym bardziej należy poznać ogólne życiorysy, żeby zrozumieć samych opowiadających ale i to, co ich łączy z NY. Zaryzykuję stwierdzenie, że ,,Mój Nowy Jork" najbardziej przemawia do czytelników, którzy znają miasto. Opisy typu ,,magiczne", ,,pełne energii", ,,inspirujące" bez bliższego wyjaśnienia ze strony autorki mogą wydawać się jałowe i mało znaczące. Mając własne asocjacje z Nowym Jorkiem wiemy dokładnie o czym osoby, którym autorka oddaje głos mówią i co czują, dlaczego akurat danym miejscem się zachwycają. Nie potrzebne są dodatkowe opisy i wyjaśnienia. Czytamy te niby ,,zdawkowe" stwierdzenia, przywołujemy własne wspomnienia, do tego patrzymy na cudowne zdjęcia i wiemy, że nie ważne czy celebryta, czy turysta- Nowy Jork zachwyca każdego z innego powodu; miasto faktycznie jest piękne i nie pozwala o sobie zapomnieć, ponieważ jest ,,szczególne i niepowtarzalne".- Martin Scorsese

Nie rozumiem tak negatywnej oceny treści książki. Ja skończyłam czytać i miałam ochotę zacząć od nowa! To z założenia nie miał być przewodnik, stąd twierdzenie że za mało w niej Nowego Jorku jest bezzasadne. Moim zdaniem każde zdanie wypowiedziane w książce jest o Nowym Jorku pomimo, że nie w każdym zdaniu pada nazwa ,,Nowy Jork". Skoro o mieście mówią ludzie (faktycznie...

3 gwiazdki bo piękne zdjęcia, bez nich książka nie zasługiwałaby nawet na jedną.

3 gwiazdki bo piękne zdjęcia, bez nich książka nie zasługiwałaby nawet na jedną.

Potężne rozczarowanie. Pięknie wydana książka ze wspaniałymi zdjęciami. Temat potencjalnie niezwykle ciekawy... a potraktowany miałko, amatorsko. Tekst ciężkostrawny i pseudo-artystyczny. Zamiast głębokiego poznania miasta oczami jego wybitnych mieszkańców, mamy płytkie opisy rodem z Wikipedii "okraszone" dziwnymi epitetami autorki. Zdecydowanie odradzam!

Potężne rozczarowanie. Pięknie wydana książka ze wspaniałymi zdjęciami. Temat potencjalnie niezwykle ciekawy... a potraktowany miałko, amatorsko. Tekst ciężkostrawny i pseudo-artystyczny. Zamiast głębokiego poznania miasta oczami jego wybitnych mieszkańców, mamy płytkie opisy rodem z Wikipedii "okraszone" dziwnymi epitetami autorki. Zdecydowanie odradzam!

Niestety rozczarowanie. Książka sygnowana znaczkiem National Geographic nawet nie zbliża się do poziomu artykułów, które można znaleźć w tym popularnym czasopiśmie geograficznym. W zamyśle miał to być zbiór opowieści sławnych Nowojorczyków o swoim mieście. Gdyby rzeczywiście tak było, gdyby autorka w pełni oddała im głos, gdyby im ciągle nie przerywała, gdyby zamilkła i ograniczyła się do krótkich biogramów swoich bohaterów i pozwoliła im mówić swoim głosem o swoim mieście, o mieście, w którym żyją i które kochają, mogłaby z tego wyjść całkiem ciekawa pozycja. A tak wyszedł irytujący, pretensjonalny zbiorek dla osób spragnionych obcowania z celebrytami.

Naprawdę trzeba się natrudzić, żeby przebrnąć przez ten pseudowyszukany język autorki i dowiedzieć się czegoś konkretnego o sławnych nowojorczykach i ich mieście. W momencie, gdy na początku rozdziału o Robercie De Niro czytam „... zdołał zamienić szarzyznę w olśniewajace dzieło sztuki niczym rzeźbiarz gołymi rękoma kształtujący martwy beton ulic. Artysta twórczą iskrą roznieca tysiące emocji i rozjaśnia twarze znane z manhattańskiego tygla. Wielki mecenas miasta potrafi enklawę sfatygowanych chodników i podniszczonych budynków przekształcić w kwitnącą dzisiaj TriBeCę”, to ja tak naprawdę nie wiem, o co chodzi. Nie prościej napisać, że aktor jest właścicielem hotelu i trzech restauracji w nowojorskiej dzielnicy Tribeca, a także współorganizatorem cieszącego się dużym powodzeniem festiwalu filmowego Tribeca Film Festival. Czy trzeba wszystko na siłę komplikować?

Dziwny jest też dobór sławnych Nowojorczyków. Oczywiście obecność Roberta De Niro, Ala Pacino, czy Woody Allena, urodzonych, mieszkających i na trwale związanych z Miastem, nie podlega dyskusji. Natomiast dziwnie w tym gronie wygląda obecność tych, którzy zagościli tam względnie krótko, jak James Franco czy Jack Huston. Rażące błędy w redakcji lub w tłumaczeniu (Statua Wolności nie leży na Wyspie Ellisa, tylko na Wyspie Wolności; Empire State Building nie wybudowano w 1901 r., tylko 30 lat później) nie polepszają negatywnego odczucia. Zatem ku przestrodze, bo przy dosyć wysokiej cenie książki, mogą nas skusić zdjęcia. Zdjęcia są naprawdę bardzo dobre. W zasadzie najlepiej by było, gdyby to był tylko album z podpisami.

Niestety rozczarowanie. Książka sygnowana znaczkiem National Geographic nawet nie zbliża się do poziomu artykułów, które można znaleźć w tym popularnym czasopiśmie geograficznym. W zamyśle miał to być zbiór opowieści sławnych Nowojorczyków o swoim mieście. Gdyby rzeczywiście tak było, gdyby autorka w pełni oddała im głos, gdyby im ciągle nie przerywała, gdyby zamilkła i...

Bardzo ładne zdjęcia, jednak treść mnie nie zachwyciła. Więcej tam biografii, niż historii miasta.

Bardzo ładne zdjęcia, jednak treść mnie nie zachwyciła. Więcej tam biografii, niż historii miasta.

Słaba. Nie są to opowieści znanych osób o NY, raczej zbiór ich wypowiedzi wymieszany z historią ich życia. Genialne zdjęcia!

Słaba. Nie są to opowieści znanych osób o NY, raczej zbiór ich wypowiedzi wymieszany z historią ich życia. Genialne zdjęcia!

Treść książki zasługuje na ocenę "przeciętna", jednak gwiazdka wyżej należy się za naprawdę przepiękne zdjęcia.
Osobiście lepszą koncepcją na książkę o Nowym Jorku byłby opis najważniejszych wydarzeń (sylwester na Times Square, parada balonów z okazji Święta Dziękczynienia), historia drużyny baseball'owej, którą chyba każdy zna: New York Yankees, historia miasta (jak powstało, skąd nazwa), historia Statue of Liberty, najsłynniejsze nowojorskie dania, opis dzielnic (Manhattan, Bronx, Brooklyn, Queens, Staten Island) itp. Może byłaby to wówczas książka bardziej ala przewodnik, ale zyskałaby. Dlatego, że tak piękne zdjęcia potrzebują dobrej oprawy tekstowej.
Pomysł autorki na rzekome opowieści sławnych nowojorczyków (którzy często już tu albo nie mieszkają, albo mieszkali czasowo) jest słaby. Dlatego, że większość to opis ich życia, tego w której knajpie lubią jadać (kogo to obchodzi?) oraz fragmenty (cytaty) wycięte z wypowiedzi do wywiadów (na ogół: Nowy Jork jest cudowny, mieszkańcy różnorodni itp.). Nie są to nowe opowieści na potrzeby książki. Także autorka niespecjalnie się wysiliła przy napisaniu owej pozycji. Część osób zapewne jest nam Polakom nawet nieznana.
Może lepiej byłoby przeprowadzić parę albo nawet jeden ale porządny wywiad o Nowym Jorku?

Treść książki zasługuje na ocenę "przeciętna", jednak gwiazdka wyżej należy się za naprawdę przepiękne zdjęcia.
Osobiście lepszą koncepcją na książkę o Nowym Jorku byłby opis najważniejszych wydarzeń (sylwester na Times Square, parada balonów z okazji Święta Dziękczynienia), historia drużyny baseball'owej, którą chyba każdy zna: New York Yankees, historia miasta (jak...

Książka "Mój Nowy Jork" mnie rozczarowała, nie spełniła moich oczekiwań. Twarda okładka, pięknie wydany "quasi" album, zdjęcia Nowego Jorku zachęcały do zapoznania się z nią.
Książka była obietnicą bliższego poznania sławnego miasta poprzez opowiadania słynnych nowojorczyków. I faktycznie połowę z tych osób znam, a reszta nazwisk nic mi nie mówiła. Ale to nieważne. Miałam nadzieję, że dzięki opowieściom znanych artystów - malarzy, kucharzy, aktorów, reżyserów i muzyków, dowiem się jakie są ich ulubione dzielnice, miejsca, co warto zobaczyć, coś czego nie ma w przewodnikach. Natomiast dowiedziałam się głównie, co kto zrobił, czym się zajmuje, jakie restauracje/kawiarnie/kluby założył w NY, jakie są ulubione kluby, galerie i puby. A i że generalnie miasto ciągle się zmienia, rozwija, jest wielokulturowe, a wszyscy je widzą w kolorach szarości....
Na dodatek pełno jest zdjęć, dla mnie zupełnie zbędnych, mam na myśli zdjęcia 20 graffiti znajdujących się na nowojorskich murach, zdjęcia reklam, neonów (nie piszę o Times Square) i wielu nic mi nie mówiących detali. Generalnie większość zdjęć mnie nie zachwyciła.
Ale warto też wspomnieć o tych miłych i dobrych stronach albumiku, a mianowicie opowiastkach kilku słynnych nowojorczyków - Daniela Libeskinda (architekta z polskimi korzeniami), który w ciekawy sposób przedstawił budowle WTC; Roberta de Niro, który przeplata filmy, w których grał z miejscami NY; Steve'a McCurrego (fotografa znanego ze zdjęcia Afganki z zielonymi oczami); Jay'a McInerneya, który wskazuje na imponujące budynki; Yoko Ono; Martina Scorsese.
Wspomniałam, że zdjęcia mnie nie zadowoliły, ale znalazłam też parę perełek - zdjęcia mostu Brooklyńskiego (str. 53 i 117), widoku z tarasu panoramicznego z Rockefeller (str. 160) oraz z Empire State Building (str. 164), Most Queensboro (str. 166), zimowy pejzaż Górnego Manhattanu (str. 180-181), Central Parku (str. 194-195), czy też parku na placu Waszyngtona (str. 215).

Oglądając zdjęcia żałowałam tylko jednego - że będąc w Nowym Jorku nie weszłam na żaden taras widokowy i nie mogłam podziwiać tak pięknej panoramy miasta i z braku czasu nie przeszłam się mostem brooklyńskim:)

Książka "Mój Nowy Jork" mnie rozczarowała, nie spełniła moich oczekiwań. Twarda okładka, pięknie wydany "quasi" album, zdjęcia Nowego Jorku zachęcały do zapoznania się z nią.
Książka była obietnicą bliższego poznania sławnego miasta poprzez opowiadania słynnych nowojorczyków. I faktycznie połowę z tych osób znam, a reszta nazwisk nic mi nie mówiła. Ale to nieważne. Miałam...