Kolejna część serii o Departamencie Q... Po dłuższej przerwie ostrzyłem sobie zęby na nowe przygody Carla, Assada i Rose i mam mieszane odczucia. Początek intrygujący, tajemnicza śmierć młodej dziewczyny na dalekiej wyspie i samobójstwo policjanta, który miał obsesję na punkcie wyjaśnienia sprawy. Niestety, później było długo i nużąco, drobiazgowe śledztwo, mnogość wątków i postaci sprawiała, że chwilami miałem ochotę sobie odpuścić. Jednak dotrwałem do końca i jestem w miarę zadowolony. Osobowości i dialogi Carla i Assada częściowo zrekompensowały wcześniejsze dłużyzny. Końcówka trzyma wysoki poziom serii. Jeszcze jeden minus za ciągłe nawiązywanie do wcześniejszych wątków dot. Carla i Assada, można chyba je już skończyć. Teraz znów długa przerwa przed kolejnym tomem ( jeśli się na niego zdecyduję). Polecam, ale dla tych, którzy są cierpliwi.

Kolejna część serii o Departamencie Q... Po dłuższej przerwie ostrzyłem sobie zęby na nowe przygody Carla, Assada i Rose i mam mieszane odczucia. Początek intrygujący, tajemnicza śmierć młodej dziewczyny na dalekiej wyspie i samobójstwo policjanta, który miał obsesję na punkcie wyjaśnienia sprawy. Niestety, później było długo i nużąco, drobiazgowe śledztwo, mnogość wątków i...

Muszę zrobić sobie dłuższą przerwę w kontaktowaniu się z departamentem Q duńskiej policji, gdyż nuda i znużenie rosną mi wykładniczo. Mam wrażenie, że, pomijając oczywiście różne śledztwa w każdym tomie serii, natrętnie i wielokrotnie przypominane te same wątki obiegowe stały się zbyt męczące. Już każdy ślad, że oto, po raz setny, wracamy do tajemnicy Assada, osobowości mnogiej Rose lub konieczności odbycia kolejnej wizyty Carla w domu opieki u byłej teściowej - brzmią mi jak zgrzyt metalu po szkle.
Jednak czas by był najwyższy posunąć coś w tych historiach, dokonać jakiejś znaczącej zmiany.

Do tego sam wątek podstawowy zagmatwanego śledztwa obarczony jest tak wieloma nieprawdopodobnymi - by nie rzec przeczącymi logice - sytuacjami, że całość męczy mnie po prostu i zniechęca.

Muszę zrobić sobie dłuższą przerwę w kontaktowaniu się z departamentem Q duńskiej policji, gdyż nuda i znużenie rosną mi wykładniczo. Mam wrażenie, że, pomijając oczywiście różne śledztwa w każdym tomie serii, natrętnie i wielokrotnie przypominane te same wątki obiegowe stały się zbyt męczące. Już każdy ślad, że oto, po raz setny, wracamy do tajemnicy Assada, osobowości...

Po "chwili" przerwy postanowiłam znowu zajrzeć do piwnicy, gdzie swoją ciasną siedzibę ma wciąż działający pod wodzą Carla Mørcka, Departament Q, "wzbogacony" o nowego członka zespołu, niejakiego Gordona. Moim zdaniem autor trzyma swój wysoki poziom, intryga kryminalna mocno zapętlona. Chociaż wszystko jakby działa wolniej i bez większego napięcia, odczuwanego w poprzednich częściach

Mørck jest jakiś rozleniwiony, ciągle przysypia, nawet w środku dnia i na siedząco z nogami w koszu na śmieci. Wykazuje jakieś początki wypalenia zawodowego? Assad też jakby ma mniej pary, nawet językowe pomyłki zdarzają mu się rzadziej. Gordon, ciężko reaguje wielkim marudzeniem na nawet najmniejsze znamiona pracy zleconej mu do wykonania. Jedynie chyba Rose, jest roztrzepana i pyskata jak zawsze, chociaż też do czasu...

Wprawdzie za mało wiem na temat hipnozy i prądu, by stwierdzić wiarygodność, tego co się podziało z załogą Departamentu Q, ale wydaje mi się, że ten akurat autor dość sobie ceni swoich czytelników, by wciskał jakieś niewiarygodne kity. Tak więc uwierzę, w to co spotkało Carla i Assada, oraz Rose.

Sama zagadka kryminalna, bardzo ciekawa i mocno zagmatwana. Przeciąga czytelnika przez starą sprawę niewyjaśnionego morderstwa pewnej nastolatki... przez sektę kultu słońca, aż do bardzo smutnej sprawy rozpadu rodziny "ze skutkiem śmiertelnym", że tak to obrazowo nazwę. Jak dla mnie to jest wciąż bardzo dobra literatura, w swojej ugruntowanej kategorii.

Po "chwili" przerwy postanowiłam znowu zajrzeć do piwnicy, gdzie swoją ciasną siedzibę ma wciąż działający pod wodzą Carla Mørcka, Departament Q, "wzbogacony" o nowego członka zespołu, niejakiego Gordona. Moim zdaniem autor trzyma swój wysoki poziom, intryga kryminalna mocno zapętlona. Chociaż wszystko jakby działa wolniej i bez większego napięcia, odczuwanego w poprzednich...

Jest to kolejna część departamentu Q. Historia, która mogła przytrafić się każdemu. Autor bardzo dobrze prowadzi wątek, końcówka jest bardziej niż zaskakująca. I choć sama historia nie jest super wymyślna to wciąga do samego końca. Dla tych, co marudzą, że najgorsza część może po prostu należy odpocząć od Departamentu Q? Polecam dla miłośników kryminałów.

Jest to kolejna część departamentu Q. Historia, która mogła przytrafić się każdemu. Autor bardzo dobrze prowadzi wątek, końcówka jest bardziej niż zaskakująca. I choć sama historia nie jest super wymyślna to wciąga do samego końca. Dla tych, co marudzą, że najgorsza część może po prostu należy odpocząć od Departamentu Q? Polecam dla miłośników kryminałów.

Rozczarowanie. Gdyby skrócić o połowę, było by trochę lepiej. Zdecydowanie za dużo tzw. tła społecznego, czyli wypełniacza. Zastanawiam się, jak długo jeszcze Assad będzie tajemniczym imigrantem z Syrii a Morck będzie nawiązywał do swojego nieudanego romansu z koleżanką z policji i wracał do sprawy, w której sam był postrzelony a kumpel po postrzale sparaliżowany. To robi się już nudne. Nudne też są już żarty i docinki wobec Assada i jego jakoby potknięcia językowe. O ile to było fajnym i zabawnym tłem w pierwszych tomach, to jednak w kontekście pobytu Assada w Danii od wielu lat, w ostatnich tomach traci na świeżości. Bardziej irytuje niż śmieszy.
Główny wątek jest naiwny do bólu. Praktycznie autor nie pozwala czytelnikowi rozwiązać zagadki. Przez całą powieść czytelnik jest nachalnie naprowadzany na dwie osoby dramatu, by na końcu zobaczyć totalną autorską woltę. Zbyt udziwnione.
Nie brakuje kompletnych niedorzeczności, choćby to, że w pewnej scenie dwaj - jakby nie było bardzo doświadczeni detektywi - dają się podejść i zostają zaatakowani gumowym młotkiem. Tumanki po prostu dostają w łeb od drobnej kobiety i tracą przytomność. Absurdalne.
Najgorsza część cyklu, jak do tej pory.

Rozczarowanie. Gdyby skrócić o połowę, było by trochę lepiej. Zdecydowanie za dużo tzw. tła społecznego, czyli wypełniacza. Zastanawiam się, jak długo jeszcze Assad będzie tajemniczym imigrantem z Syrii a Morck będzie nawiązywał do swojego nieudanego romansu z koleżanką z policji i wracał do sprawy, w której sam był postrzelony a kumpel po postrzale sparaliżowany. To robi...

Mam wrażenie, że każda kolejna część coraz ciekawsza, a i pracownicy departamentu i ich prywatne historie fajnie się rozwijają

Mam wrażenie, że każda kolejna część coraz ciekawsza, a i pracownicy departamentu i ich prywatne historie fajnie się rozwijają

Fajny kryminał, idealny na wakacje.

Fajny kryminał, idealny na wakacje.

Jak wszystkie książki tego autora. Momentami się dłużyła i trochę się gubiłam w osobach i miejscach, ale i tak lubię te książki. Fajny zespół śledczy.
Dobrze, że Shirley przeżyła :)
Ile jeszcze będzie ciągnięty wątek strzelaniny, w której został ranny Hardy? A tu jeszcze dochodzi wątek kuzyna Carla i jego testamentu.
Jak to napisała jedna z Czytelniczek: te książki są tak świetnie napisane, że wybacza się nieścisłości fabuły. Po prostu uwielbiam taki sposób pisania, tę ironię, ten czarny humor.

Jak wszystkie książki tego autora. Momentami się dłużyła i trochę się gubiłam w osobach i miejscach, ale i tak lubię te książki. Fajny zespół śledczy.
Dobrze, że Shirley przeżyła :)
Ile jeszcze będzie ciągnięty wątek strzelaniny, w której został ranny Hardy? A tu jeszcze dochodzi wątek kuzyna Carla i jego testamentu.
Jak to napisała jedna z Czytelniczek: te książki są tak...

Najsłabsza ze wszystkich książek serii. Zupełnie nie wciągnął mnie wątek sekty i kultu słońca.

Najsłabsza ze wszystkich książek serii. Zupełnie nie wciągnął mnie wątek sekty i kultu słońca.

Rzecz bardzo w stylu J.Adlera-Olsena. Zbrodnia na tle zazdrości (czyli intryga urealniona a nie wyssana z palca),dobrze zarysowane chociaż nienachalnie tło społeczne współczesnej Danii, malowniczo opisane sylwetki trojga głównych pracowników Departamentu Q kopenhaskiej policji...

Jednym słowem - można polecić.

Rzecz bardzo w stylu J.Adlera-Olsena. Zbrodnia na tle zazdrości (czyli intryga urealniona a nie wyssana z palca),dobrze zarysowane chociaż nienachalnie tło społeczne współczesnej Danii, malowniczo opisane sylwetki trojga głównych pracowników Departamentu Q kopenhaskiej policji...

Jednym słowem - można polecić.