Uważam, że to książka przełomowa. Wprowadza nową perspektywę myślenia i odczuwania w sferze szeroko pojętej podmiotowości w naszym rodzimym języku. Trudno było to w perspektywie dotychczasowej terminologii wyrazić precyzyjnie, jednak Autorka poprzez wyczerpujące analizy pokrewnych poglądów wyrażanych w dziełach filozofów i eseistów operujących innymi językami perfekcyjnie prowadzi czytelnika do założonego celu. Inspirujące interpretacje skłaniają także do własnych poszukiwań lub, tak jak mnie, utwierdzają w czymś co dotychczas było tylko przeczuciem. Oczywiście kultura Siebie jest u nas jeszcze ciągle postulatem, jednak to dzieło wnosi już solidne podstawy do jej uprawiania jako zdefiniowanej nie tylko na potrzeby filozofii czy literatury, ale także codzienności.

Uważam, że to książka przełomowa. Wprowadza nową perspektywę myślenia i odczuwania w sferze szeroko pojętej podmiotowości w naszym rodzimym języku. Trudno było to w perspektywie dotychczasowej terminologii wyrazić precyzyjnie, jednak Autorka poprzez wyczerpujące analizy pokrewnych poglądów wyrażanych w dziełach filozofów i eseistów operujących innymi językami perfekcyjnie...

"Od kultury ja do kultury siebie" to szeroko zakrojone, interdyscyplinarne studium dotyczące sposobów poznawania, rozjaśniania i wyrażania tożsamości na różnych polach dyskursu. Spotkamy tutaj najważniejsze wglądy i konceptualizacje form tożsamości przedstawianych w takich dyscyplinach jak: filozofia, socjologia, psychologia, neurokognitywistyka oraz w twórczości literackiej. Mamy więc "siebie" we wszystkich najważniejszych ujęciach i możemy jako odbiorcy robić z tego dla siebie wielki użytek. Wstawiając bowiem siebie w miejsce omawianych form "siebie" staramy się siłą rzeczy uzgodnić tę relacyjność na korzyść jednego, bądź kilku najbardziej odpowiadających nam form. Książka omawiająca sposoby przedstawiania i kształtowania "siebie", sama zaczyna stawać się narzędziem kształtującym odbiorcę poprzez inicjowanie go do zaangażowania nad swoją tożsamością, nad sobą samym. Czym więc jesteśmy i czym możemy być gdy pytamy o siebie? Kultura i nauka podsuwają nam sugestywne i kuszące propozycje. Możemy odczytywać swoje "ja" przez kliszę dowolnych konceptualizacji. Dochodzi w nas samych do fuzji horyzontów i próby opowiedzenia się za którymś z nich. Zauważmy, że ponad wszelakimi ustaleniami dotyczącymi podmiotu, siebie, ja, tożsamości, ustaleniami które niejako chcą nas wchłonąć jako skonkretyzowane tych ustaleń egzemplifikacje, ponad wszystko pozostajemy podmiotami nieredukowalnymi do nich samych mocą naszej wymykającej się unikatowości. Zostajemy zadani samym sobą do samo-rozjaśnienia. Kultura zaś podsuwa nam narzędzia aby przy ich pomocy siebie ustanawiać. Nawiązuje już w tym momencie do omówionej w książce późnej filozofii Michela Foucaulta dotyczącej technik-siebie. Nie godząc się na żadne statyczne ujęcie "siebie", prospektywny podmiot otwiera się na praktyki treningu-siebie realizujące się w technikach-pisarskich służących ukazywaniu się samemu sobie i ukazywaniu się innym. Ta praktyka rozciągać się może na korespondencję, esej, dziennik, recenzję, wszędzie tam, gdzie do głosu dochodzi doświadczane bycie-sobą i w cierpliwej praktyce pisarskiej ćwiczymy siebie w myśleniu pozwalając siebie objawiać.

Mamy więc w tej książce dwie komplementarne warstwy: doskonale opracowanej wiedzy w omawianym zakresie i wezwania do refleksji i pracy nad sobą. Działa ona nie tylko wzmacniająco ale i pobudzająco. Że tak powiem - może sprzyjać procesowi indywiduacji.

"Od kultury ja do kultury siebie" to szeroko zakrojone, interdyscyplinarne studium dotyczące sposobów poznawania, rozjaśniania i wyrażania tożsamości na różnych polach dyskursu. Spotkamy tutaj najważniejsze wglądy i konceptualizacje form tożsamości przedstawianych w takich dyscyplinach jak: filozofia, socjologia, psychologia, neurokognitywistyka oraz w twórczości...