Wariatka z Komańczy

Kolejna przeczytana przeze mnie (jak zwykle błyskawicznie, bo w ciągu 2 dni) powieść Marii Nurowskiej opowiada o kolejnej silnej kobiecej osobowości. I chociaż autorka jest zdania, że nie istnieje literatura kobieca, lecz tylko dobra lub zła, to nie mogę uniknąć tego określenia myśląc o książkach Nurowskiej. To całkowicie kobieca, lecz nie babska, bo to określenie ma wydźwięk pejoratywny, literatura – pisana przez silną kobietę, przeważnie o silnych i nieprzeciętnych kobietach, dla kobiet. Jakich? Dla kobiet rozkoszujących się literaturą.

Tytułową wariatką z Komańczy jest malarka – Marta Kuhn, która po burzliwym życiu pełnym wzlotów i upadków (niby brzmi typowo, lecz fabuła jest wyjątkowo wartka i oryginalna) osiada w malowniczo położonym domku w Bieszczadach, by oddawać się swoim dwóm pasjom – malarstwu i psom. Światowy sukces jaki odniosła jej sztuka, pozwolił jej wykorzystywać swój talent, by pomagać fundacjom zajmującym się zwierzętami. Ta miłość do bezbronnych czworonogów będzie przyczyną niejednej tragedii jaka zdarzy się jeszcze w życiu Marty, ale nie uprzedzajmy faktów. Póki co, wydaje się, że w jej dość monotonnym (chociaż z pewnością nie nudnym czy zwyczajnym) życiu pojawi się nieco więcej barw, niż na malowanych przez nią węglem obrazach. Jak potoczy się znajomość z francuskim architektem, który w okolicy zajmuje się restaurowaniem cerkwi?

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Kolejna przeczytana przeze mnie (jak zwykle błyskawicznie, bo w ciągu 2 dni) powieść Marii Nurowskiej opowiada o kolejnej silnej kobiecej osobowości. I chociaż autorka jest zdania, że nie istnieje literatura kobieca, lecz tylko dobra lub zła, to nie mogę uniknąć tego określenia myśląc o książkach Nurowskiej. To całkowicie kobieca, lecz nie babska, bo to określenie ma...

Kolejna powieść Nurowskiej za mną. „Wariatka z Komańczy” świadczy po raz kolejny o talencie pisarki. Z każdej linijki widać talent literacki, dlatego też lektura jest lekka i przyjemna. Tytułowa postać to mało oryginalna, typowa bohaterka Nurowskiej, trochę kanciasta, trochę kobieca. Co do treści to bywało różnie- jedne kawałki, a było ich większość, to bardzo interesująca historia, lokalna, pojedynczej osoby, mimo to robiąca wrażenie. Były też fragmenty, gdzie lekko wiało nudą, na szczęście tych było niewiele. Ponadto można zarzucić Nurowskiej, że się powtarza, dla innych będzie to (przyznam, że zgrabne) nawiązanie do „Nakarmić wilki” , a ja za tym, niestety, nie przepadam.

Na minus zapisuję wątek ukraiński, mało potrzebny, a już słodycz na zakończenie wątku całkiem zbędna. I oczywiście fragmenty dotyczące polityki, a już szczególnie religii: i niepotrzebne, i mało dopracowane.

A co do Selmy Lagerlöf to wcale nie była ona pierwszą kobietą, która otrzymała Nagrodę Nobla. Pierwsza była Maria Skłodowska- Curie. Być może Lagerlof otrzymała pierwszą literacką, ale szczegóły mają znaczenie.

Kolejna powieść Nurowskiej za mną. „Wariatka z Komańczy” świadczy po raz kolejny o talencie pisarki. Z każdej linijki widać talent literacki, dlatego też lektura jest lekka i przyjemna. Tytułowa postać to mało oryginalna, typowa bohaterka Nurowskiej, trochę kanciasta, trochę kobieca. Co do treści to bywało różnie- jedne kawałki, a było ich większość, to bardzo interesująca...

Znowu na Ukrainie , znowu w więzieniu,znowu rosyjski kochanek, te same wątki co w innych powieściach pisarki tylko trochę inaczej poukładane.

Znowu na Ukrainie , znowu w więzieniu,znowu rosyjski kochanek, te same wątki co w innych powieściach pisarki tylko trochę inaczej poukładane.

Zakup tej książki to najgorzej wydane pieniądze! Nawet nie dokończyłam... Obrzydza mnie kiedy autor przemyca w książkach swoje poglądy polityczne. A poza tym historia NIJAKA.

Zakup tej książki to najgorzej wydane pieniądze! Nawet nie dokończyłam... Obrzydza mnie kiedy autor przemyca w książkach swoje poglądy polityczne. A poza tym historia NIJAKA.

Jak zwykle w przypadku powieści pisanych przez panią Nurowską "Wariatkę..." czytało się błyskawicznie, trudno się oderwać od lektury. A jednak czegoś mi brakowało... nie wiem... może właśnie ta nieodparta chęć jak najszybszego poznania ostatecznych losów głównej bohaterki, paradoksalnie było przeszkodą by prawdziwie wejść emocje bohaterów? Nie mniej warto przeczytać.
Ciekawe nawiązanie do bohaterki i wątku innej cudownej książki Nurowskiej "Nakarmić wilki". Są też odwołania do wydarzeń współczesnych, którymi emocjonował się cały świat (głośne katastrofy samolotów, sytuacja za wschodnią granicą). Najważniejsze jednak jest to, za co przecież my czytelnicy Nurowską kochamy - człowiek i jego uwikłanie w codzienność, trudne relacje, powikłane losy.
Nurowska i tutaj przemyca (chociaż to złe określenie - przecież nigdy tego nie ukrywa) swoje osobiste poglądy polityczne.

Jak zwykle w przypadku powieści pisanych przez panią Nurowską "Wariatkę..." czytało się błyskawicznie, trudno się oderwać od lektury. A jednak czegoś mi brakowało... nie wiem... może właśnie ta nieodparta chęć jak najszybszego poznania ostatecznych losów głównej bohaterki, paradoksalnie było przeszkodą by prawdziwie wejść emocje bohaterów? Nie mniej warto przeczytać....

Przeczytana z polecenia, nie do końca trafiona. Spodoba się osobom kochającym zwierzaki

Przeczytana z polecenia, nie do końca trafiona. Spodoba się osobom kochającym zwierzaki

Nie zrozumiałam tej książki. Tak, zwierzęta, polityka, historia życia starszej kobiety, trudne relacje między siostrami blizniaczkami... Ale brakuje jakiejś jednej mysli spajajacej całość, jakiegoś motywu przewodniego. No bo ostatecznie o czym jest ta książka? O niczym. Taki manifest polityczny autorki no i walka o prawa zwierząt. Jakieś to niepowiazane w całość. I to zakończenie jak w telenoweli. Nie.

Nie zrozumiałam tej książki. Tak, zwierzęta, polityka, historia życia starszej kobiety, trudne relacje między siostrami blizniaczkami... Ale brakuje jakiejś jednej mysli spajajacej całość, jakiegoś motywu przewodniego. No bo ostatecznie o czym jest ta książka? O niczym. Taki manifest polityczny autorki no i walka o prawa zwierząt. Jakieś to niepowiazane w całość. I to...

Ta powieść to moje pierwsze spotkanie z autorka i co tu dużo mówić nie należało ono do szczególnie udanych. Jest to opowieść snuta przez główną bohaterkę, malarkę Martę Kohn. Jej dzieciństwo było naznaczone przez matkę - alkoholiczkę i dominującą siostrę bliźniaczkę. Jest postacią barwną, ekscentryczną moim zdaniem aż do przesady. Poza jej miłością do zwierząt nie znalazłam w niej nic za to mogłabym ją polubić. W ciele dojrzałej pięćdziesięcioletniej kobiety było rozkapryszone dziecko, które samo nie wiedziało czego chce od życia. Zakończenie całkowicie przekreśla obraz Marty jako kobiety silnej i niezależnej który przez całą powieść jest budowany. Sama książka napisana chaotycznie, zbyt wiele wątków z których żaden nie został potraktowany należycie, nie był tym wiodącym. Taka opowiastka o niczym.
I mam teraz niemałą zagwozdkę, ponieważ mam jeszcze trzy powieści tej autorki w domu i nie wiem czy w ogóle się do nich zabierać?

Ta powieść to moje pierwsze spotkanie z autorka i co tu dużo mówić nie należało ono do szczególnie udanych. Jest to opowieść snuta przez główną bohaterkę, malarkę Martę Kohn. Jej dzieciństwo było naznaczone przez matkę - alkoholiczkę i dominującą siostrę bliźniaczkę. Jest postacią barwną, ekscentryczną moim zdaniem aż do przesady. Poza jej miłością do zwierząt nie znalazłam...

Jak wszystkie tej autorki jest zaskakująca . Ciekawa, zawiła problematyczna. Niemniej jednak nie porwała mnie tak jak poprzednie

Jak wszystkie tej autorki jest zaskakująca . Ciekawa, zawiła problematyczna. Niemniej jednak nie porwała mnie tak jak poprzednie

Ciekawa i nietuzinkowa historia, która kończy się zaskakującymi wydarzeniami głównej bohaterki. A tytuł książki oddaje w pełni charakter opisywanej kobiety.

Ciekawa i nietuzinkowa historia, która kończy się zaskakującymi wydarzeniami głównej bohaterki. A tytuł książki oddaje w pełni charakter opisywanej kobiety.