Świetna ksiazka, to trzeba przeczytac.

artysci vs. terrorysci

Kto wygrał jak sadzisz?

Świetna ksiazka, to trzeba przeczytac.

artysci vs. terrorysci

Kto wygrał jak sadzisz?

Pomimo małego zniechęcenia na początku, gdy przeczytałem "współczesna proza izraelska", to książka ostatecznie nie była dla mnie ciężkim orzechem do przegryzienia czy też jakąś nie wiadomo jaką złą pozycją. Okazało się, że bardzo przywiązałem się do bezimiennego bohatera i jego świata, który raczył mi przedstawić. Z miłą chęcią śledziłbym dalsze jego losy. Pomimo, że książka akurat zawiodła mnie zakończeniem, to i tak nie staje mi na przeszkodzie, żeby nazwać ją bardzo dobrą pozycją i ocenić co najmniej na siedem gwiazdek.

Pomimo małego zniechęcenia na początku, gdy przeczytałem "współczesna proza izraelska", to książka ostatecznie nie była dla mnie ciężkim orzechem do przegryzienia czy też jakąś nie wiadomo jaką złą pozycją. Okazało się, że bardzo przywiązałem się do bezimiennego bohatera i jego świata, który raczył mi przedstawić. Z miłą chęcią śledziłbym dalsze jego losy. Pomimo, że...

Świadome reguł komiksowe noir mocno osadzone w bezwzględnych realiach współczesnego Izraela.
Udane odświeżenie konwencji pełnej twardzieli o kwadratowych szczękach i zwodzących ich na manowce fatalnych ciź.

Mnie tam się podobało!

Świadome reguł komiksowe noir mocno osadzone w bezwzględnych realiach współczesnego Izraela.
Udane odświeżenie konwencji pełnej twardzieli o kwadratowych szczękach i zwodzących ich na manowce fatalnych ciź.

Mnie tam się podobało!

Szabak - Szerut ha-Bitachon ha-Klali, czyli Służba Bezpieczeństwa Ogólnego, to izraelska służba specjalna odpowiedzialna za kontrwywiad i bezpieczeństwo wewnętrzne. Jej agent, a zarazem główny bohater książki (człowiek bez imienia),każdego dnia przesłuchuje podejrzanych o posiadanie informacji na temat najbliższych samobójczych zamachów planowanych na ulicach izraelskich miast. Tajne akcje, wyczerpujące przesłuchania, nakładają się na kulejące życie prywatne, ponieważ ogarnięty poczuciem misji agent, zaniedbuje małego synka i żonę.
Gdy go poznajemy, realizuje nowe zadanie, ściśle tajną misję, której jest głównym aktorem. Dostaje on nową tożsamość, na potrzeby akcji jest początkującym literatem, który u doświadczonej pisarki ma konsultować swój pomysł na fabułę powieści.
Znajomość z pisarką jest mu niezbędna, by uzyskać dojście do pewnego ważnego (ze względów strategicznych) kontaktu, który jest kluczowym elementem tajnej misji. Nasz agent zaczyna czuć sympatię do ludzi z którymi obcuje dzięki swemu nowemu wcieleniu.
W finale książki będzie zmuszony wybrać między lojalnością wobec przyjaciół, a odpowiedzialnością i solidarnością z służbą.
Yishai Sarid w czasie obowiązkowej służby wojskowej sam działał w wywiadzie, stąd też jego wiarygodność jest nie do zanegowania. Powieść, w zasadzie szpiegowska, w wersji przedstawionej przez Sarida to niezwykle interesująca lektura, pozbawiona wielkich słów i spektakularnych akcji, pełna za to wieloznaczności, pokazująca jak skomplikowane i trudne są ludzkie wybory.
Agent jest człowiekiem z krwi i kości: dobrym, sumiennym, oddanym ojczyźnie, a jednocześnie pełnym wad, takich zwykłych, codziennych, które psują mu rodzinne życie. Jego finalny wybór nie jest oczywisty, dla wielu będzie zaś zaskakujący.
Kolejnym, bardzo ważnym, choć nienajmocniej eksponowanym bohaterem jest państwo Izrael, każdego dnia narażone na zamachy terrorystyczne, nękane działaniami skrytobójców i spiskowców. Miejsce, w którym wciąż trwa stan wyjątkowy, istnieje moc zagrożeń, utrzymuje się wieczne pogotowie dla służb, miejsce, w którym nieufność jest na porządku dziennym, podejrzliwość to norma, a rezerwa i dystans są konieczne, by zachować bezpieczeństwo.
Świetna książka, pozostawiająca czytelnika z gorzką refleksją nad kondycją współczesnego świata.


Więcej na: buchbuchbicher.blogspot.com

Szabak - Szerut ha-Bitachon ha-Klali, czyli Służba Bezpieczeństwa Ogólnego, to izraelska służba specjalna odpowiedzialna za kontrwywiad i bezpieczeństwo wewnętrzne. Jej agent, a zarazem główny bohater książki (człowiek bez imienia),każdego dnia przesłuchuje podejrzanych o posiadanie informacji na temat najbliższych samobójczych zamachów planowanych na ulicach izraelskich...

Książka skusiła mnie ciekawą tematyką i scenerią akcji - Izrael, stosunki z Palestyńczykami, terroryzm. Bardzo na czasie. Dla czytelnika niezaznajomionego z tematem być może znajdzie się tam coś odkrywczego; mnie nic tu specjalnie nie zaskoczyło. Na poziomie literackim natomiast brutalnie się zawiodłam. Postaci zarysowane powierzchownie, jako czytelnik żadnemu z bohaterów (zwłaszcza głównemu) nie uwierzyłam w motywy ich działania. Do tego dochodzi średniej jakości tłumaczenie i redakcja (idiomy-kalki z angielskiego, sporo językowych zgrzytów; czarę goryczy przelała "przeważająca większość"). Książka jako kryminał też się nie sprawdza: w 2/3 powieści wszystkie elementy układanki zostają połączone i całość ujawniona na jednej stronie tekstu, co trochę odbiera frajdę odkrywania (ale może to tylko moje wrażenie). W tym momencie czytania przychodzą do głowy dwa bardzo oczywiste warianty zakończenia całej historii; pomyślałam wówczas, że jeśli jednak nie będzie to żadne z nich i książka zaskoczy mnie zakończeniem, uznam ją za wartą przeczytania. Nie zaskoczyła. Piszę to z przykrością, ale niestety nie polecam.

Książka skusiła mnie ciekawą tematyką i scenerią akcji - Izrael, stosunki z Palestyńczykami, terroryzm. Bardzo na czasie. Dla czytelnika niezaznajomionego z tematem być może znajdzie się tam coś odkrywczego; mnie nic tu specjalnie nie zaskoczyło. Na poziomie literackim natomiast brutalnie się zawiodłam. Postaci zarysowane powierzchownie, jako czytelnik żadnemu z bohaterów...

Historia izraelskiego śledczego walczącego z arabskimi terrorystami. Mając do czynienia na codzień ze złem, nieuchronnie sam nurza się w bagnie; jest to dla niego źródłem wielkich dysonansów moralnych i doprowadza prawie do rozpadu osobowości. Bardziej rzecz psychologiczna w stylu Le Carre niż thriller. Dobra książka

W książce mamy historię opowiedzianą w pierwszej osobie przez izraelskiego śledczego (co symptomatyczne, nigdy nie dowiadujemy się jak się nazywa) który tropi arabskich terrorystów. Stosuje w czasie przesłuchań brudne metody, m.in. torturuje więźniów, a że nie jest skończonym bydlakiem i sadystą, to wyrzuty sumienia i opory moralne wykańczają go, tu charakterystyczny cytat: „Wstydziłem się siebie. Słowa, które wyszły mi z gardła budziły mój wstręt. Przesłuchiwany w porównaniu ze mną był człowiekiem szlachetnym”, W efekcie nasz bohater nie panuje nad nerwami, pije, rozlatuje mu się życie rodzinne. To człowiek którego trudno polubić. Przy okazji dosyć realistycznie pokazuje autor pracę takich agentów, to nic pięknego: piwnice, kajdanki, więźniowie robiący w portki, przemoc i strach,

A fabuła? Nasz śledczy udaje początkującego pisarza aby się zbliżyć do izraelskiej pisarki, jej syna narkomana i jej arabskiego przyjaciela. Nasz bohater prowadzi subtelną grę z pozostałymi aktorami dramatu, pojawiają się różne uczucia, przyjaźń, namiętność, nienawiść, a przy okazji śledczy musi wykonać swoje zadanie policyjno-wywiadowcze.

A w tle mamy współczesny Izrael, z jego napięciami rasowymi, z bujnym życiem kulturalnym, ze wspaniałymi zabytkami i plażami. Wszystko to pięknie opisane przez autora, widać że zna swój kraj znakomicie i kocha go.

Mówi się w kontekście tej książki o Le Carre. Słusznie, bo jej centralnym tematem jest główna teza Le Carre, a mianowicie to, że uwikłanie w robotę śledczo-szpiegowską dla dobra ogólnej sprawy przynosi jednostce tylko złe rzeczy. Bohaterowie książki wychodzą z tej przygody pokiereszowani emocjonalnie, moralnie, czasami fizycznie.

Od pewnego momentu czytało mi się z trudem bo już się domyślałem, że rzecz cała nieuchronnie zmierza do złego końca. Ale zakończenie i tak mnie zaskoczyło, plus dla autora!

Nie ma książka siły najlepszy dzieł Le Carre'a, na przykład niewiele tam sekretu, suspensu, napięcia. Mamy za to b.dobrą, gęstą atmosferę psychologicznego napięcia między bohaterami. W sumie na plus.

Historia izraelskiego śledczego walczącego z arabskimi terrorystami. Mając do czynienia na codzień ze złem, nieuchronnie sam nurza się w bagnie; jest to dla niego źródłem wielkich dysonansów moralnych i doprowadza prawie do rozpadu osobowości. Bardziej rzecz psychologiczna w stylu Le Carre niż thriller. Dobra książka

W książce mamy historię opowiedzianą w pierwszej osobie...

Współczesna literatura izraelska jest dla mnie odkryciem. Po świetnym "Bólu" Z. Shalev sięgnąłem po "Limassol". Jeśli oczekuje się, że ta książka będzie typowym thrillerem szpiegowskim, to można poczuć zawód (jeśli jest się fanem gatunku w stanie surowym),bądź satysfakcję (gdy thriller jako taki nie brzmi specjalnie pociągająco). Jestem w tej drugiej grupie. Sarid pokazuje pracę wywiadu w stylu znanym z książek Johna Le Carrego - czyli jest codzienny znój, a spektakularne akcje od święta. Do tego moc tej literatury tkwi w psychologii bohaterów, wątku obyczajowym, warstwie socjologicznej. Obserwując polskie media można uwierzyć, że społeczeństwo Izraela to sami Żydzi, a za murem, czy granicą z Gazą żyją Arabowie palestyńscy. Tyle że to nieprawda i Sarid pokazuje wielokulturowość państwa w jej normalnych i dominujących przejawach oraz wersję patologiczną (terroryzm, ale też brutalność służb izraelskich). Niezwykle ciekawa książka, która pokazuje, że literatura popularna może zaoferować znacznie więcej niż samą rozrywkę.

Współczesna literatura izraelska jest dla mnie odkryciem. Po świetnym "Bólu" Z. Shalev sięgnąłem po "Limassol". Jeśli oczekuje się, że ta książka będzie typowym thrillerem szpiegowskim, to można poczuć zawód (jeśli jest się fanem gatunku w stanie surowym),bądź satysfakcję (gdy thriller jako taki nie brzmi specjalnie pociągająco). Jestem w tej drugiej grupie. Sarid pokazuje...

Fajny język, ciekawy koloryt Izraela, sam wątek szpiegowski trochę słaby.

Fajny język, ciekawy koloryt Izraela, sam wątek szpiegowski trochę słaby.

Warta 5 zł i ani grosza więcej. Nuda,nuda ,nuda. Powierzchowne tu wszystko.

Warta 5 zł i ani grosza więcej. Nuda,nuda ,nuda. Powierzchowne tu wszystko.