Spośród wszystkich dawnych ziem utraconych czy „zabranych”, tudzież „Kresów”, Inflanty budzą niewątpliwie najmniej emocji. Tak samo jak „Polonia” na Łotwie. Zapewne z powodu relatywnie małego areału i nasycenia ludnością polską. Tymczasem i ten region wydała osoby, które zostawiły swój ślad w historii, a przede wszystkim kulturze naszego kraju.
Problematykę przybliża nam historia rodziny Manteufflów, a właściwie Manteufflów-Szoege oraz wspomnienia jej żyjących przedstawicieli. Jeden z nich – profesor Tadeusz Manteuffel, który utracił rękę w czasie wojny polsko-radzieckiej, ale nigdy nie brał z tego tytułu żadnej renty – był jednym z nauczycieli mojego taty na uniwerku.
Widzimy zatem najbardziej północno-wschodni odcinek życia i pracy polskiego ziemiaństwa w XIX wieku oraz w dobie walki o niepodległość w minionym stuleciu. I okazuje się, że nawet kwestia nazwisk została stosunkowo późno uregulowana, zaś lokalne, związane z polskością ziemiaństwo, było częścią polskiej warstwy opiniotwórczej nie tylko na Kresach.
Wisienką na torcie jest opis spędzania wakacji przez profesora Ryszarda Manteuffel-Szoege wraz z małżonką. Warto przeczytać - jaki. Niewątpliwie budzący podziw i niedowierzanie, że tak dawali radę nawet w PRLu. Ale jak widać, jak się chce, to wszystko jest możliwe.

Spośród wszystkich dawnych ziem utraconych czy „zabranych”, tudzież „Kresów”, Inflanty budzą niewątpliwie najmniej emocji. Tak samo jak „Polonia” na Łotwie. Zapewne z powodu relatywnie małego areału i nasycenia ludnością polską. Tymczasem i ten region wydała osoby, które zostawiły swój ślad w historii, a przede wszystkim kulturze naszego kraju.
Problematykę przybliża nam...