Jedna z podróży moich marzeń. Odwiedzać tereny rzadko odwiedzane, do których trudno się dostać i w nich funkcjonować. Wielu chciałoby odwiedzić Chiny ale nieliczni chcieli by zobaczyć to co jest poza oficjalnym mainstreamem – czyli zapierające dech w piersi miasta, cuda współczesnej architektury inżynieryjnej, czy wspaniałe wykwity przyrody. Ja chciałbym pójść dalej i zobaczyć więcej, przeżyć choć w namiastce to czego doświadczył Dawid Eimer. Zobaczyć Chiny, jakie rzadko można zobaczyć.
Eimer pokazał obrzeża Chin zamieszkałem przez rozliczne mniejszości etniczne. Liczone w miliona jak Ujgurowie czy Tybetańczycy i mniej liczni jak choćby Duarowie (kilka tysięcy osób) czy lud Hezhen. Ilość mniejszości zapiera dech w piersiach. Choć liczebnie dominują w Chinach Hanowie to obszarowo ich tereny zasiedlenia są większe niż obszar Chin-Hanów.
„Z dala od cesarza” to świetna książka – jedna z najlepszych jaką czytałem o Chinach. Peryferia nie stanowią o sile centrum, są raczej elementem potencjalnie ją osłabiającym więc najlepsze części książki, z mojej perspektywy, były poświęcone Chińskim metodom kolonizacji wewnętrznej. Stare Chińskie przysłowie mówi „Góry wysoko a cesarz daleko”, po lekturze wiem, że nie ma już zastosowania do dzisiejszych chińskich peryferii.

Jedna z podróży moich marzeń. Odwiedzać tereny rzadko odwiedzane, do których trudno się dostać i w nich funkcjonować. Wielu chciałoby odwiedzić Chiny ale nieliczni chcieli by zobaczyć to co jest poza oficjalnym mainstreamem – czyli zapierające dech w piersi miasta, cuda współczesnej architektury inżynieryjnej, czy wspaniałe wykwity przyrody. Ja chciałbym pójść dalej i...

Żeby poznać kraj nie wystarczy odwiedzić jego stolicy czy głównych szlaków turystycznych. Trzeba zajść tam, gdzie żyją zwykli ludzie, z dala od popularnych tras. To właśnie zrobił David Eimer, który - zgodnie z zapowiedzią w tytule - objechał obrzeża Chin z ich licznymi mniejszościami etnicznymi i zróżnicowanym klimatem. "Z dala od cesarza" to pozycja lekka, którą czyta się niezwykle przyjemnie. Autor plastycznie opisuje swoje peregrynacje. Ze szczegółami przybliża warunki życia Ujgurów, Tybetańczyków, licznych mniejszości w Junnanie czy na północnym wschodzie Chin. Z oczywistych względów, w tak przekrojowej pozycji trudno o głębsze historyczne i społeczne analizy poszczególnych regionów i jej mieszkańców, ale jak na taką luźną książkę, zawiera ona zadziwiająco sporo wiedzy, którą zainteresowany czytelnik może poszerzyć w innych publikacjach.
"Z dala od cesarza" to ważny tytuł, który wypełnia pewną niszę w literaturze o Chinach, zwykle skupionej na centrum z jego nowoczesnymi miastami i inwestycjami czy wszechobecną partią. Potrzeba więcej spojrzenia na peryferia z ich przeogromnym bogactwem kultur i tradycji, zagrożonych przez globalizację i niepohamowaną ekonomiczną i kulturową ekspansję dominujących w Państwie Środka Hanów.

Żeby poznać kraj nie wystarczy odwiedzić jego stolicy czy głównych szlaków turystycznych. Trzeba zajść tam, gdzie żyją zwykli ludzie, z dala od popularnych tras. To właśnie zrobił David Eimer, który - zgodnie z zapowiedzią w tytule - objechał obrzeża Chin z ich licznymi mniejszościami etnicznymi i zróżnicowanym klimatem. "Z dala od cesarza" to pozycja lekka, którą czyta się...

Chiny fascynują od wieków, a ja najwyraźniej uległem tej fascynacji, gdyż wciąż sięgam po następne pozycje opowiadające o tym niezwykłym świecie. Tym razem do ręki trafiła mi relacja opisująca podróż po obrzeżach Państwa Środka, czyli terenach zamieszkanych przez wszelakie mniejszości etniczne (swoją drogą do mniejszości należy ponad połowa wszystkich obszarów zajmowanych przez CHRL). Nie jest tajemnicą, że współczesne Chiny to konglomerat najróżniejszych kultur, wyznań i języków, i gdyby nie unifikacyjne działania komunistycznej partii, to spójność obecnych Chin stanęłaby pod wielkim znakiem zapytania.
Autor w trakcie swoich kolejnych podróży zabiera nas w odwiedziny do ludów, które z dominującymi liczebnie i kulturowo Chińczykami Han nie mają wiele wspólnego. Lektura ciekawa, pouczająca i napisana w rzetelny sposób, tak więc całość wypada zdecydowanie na plus.

Chiny fascynują od wieków, a ja najwyraźniej uległem tej fascynacji, gdyż wciąż sięgam po następne pozycje opowiadające o tym niezwykłym świecie. Tym razem do ręki trafiła mi relacja opisująca podróż po obrzeżach Państwa Środka, czyli terenach zamieszkanych przez wszelakie mniejszości etniczne (swoją drogą do mniejszości należy ponad połowa wszystkich obszarów zajmowanych...

Chiny są jak pudełko czekoladek, ale dopiero obrzeża Chin oferują pełną różnorodność i intensywność smaku. Do takiego wniosku można dojść po lekturze książki stanowiącej zapis siedmioletniej podróży autora wzdłuż granicy tego kraju.
David Eimer swoje obserwacje dotyczące zwłaszcza mniejszości etnicznych wspomaga rozległą, czasem nawet nachalnie podręcznikową wiedzą. Przy tym jednak, żeby nie było nudno, czasem błyśnie świetną anegdotą, czasem zaskoczy bezkompromisowym brytyjskim humorem lub dla odmiany przeszarżuje z bufonadą.
W pewnym stopniu Eimer jawi się tu jako współczesny Terzani. Łączy ich obu nie tylko fascynacja Państwem Środka, ale i lekkie pióro oraz chęć pokazania intrygującego, choć wciąż słabo dostępnego fragmentu azjatyckiego świata.
Wartość merytoryczna książki jest bezsprzeczna, choć trzeba uważać. Tak obficie nadziewanej wiedzą chińskiej bombonierki nie można bowiem smakować zbyt łapczywie.

Chiny są jak pudełko czekoladek, ale dopiero obrzeża Chin oferują pełną różnorodność i intensywność smaku. Do takiego wniosku można dojść po lekturze książki stanowiącej zapis siedmioletniej podróży autora wzdłuż granicy tego kraju.
David Eimer swoje obserwacje dotyczące zwłaszcza mniejszości etnicznych wspomaga rozległą, czasem nawet nachalnie podręcznikową wiedzą. Przy...

To książka dla ludzi ciekawych świata, a już szczególnie dla tych, którzy uwielbiają schodzić z utartych szlaków. David Eimer zabiera nas w podróż po chińskim pograniczu, czyli w praktyce po państwach w przeszłości podbitych przez dominujących w tym regionie Hanów. zwiedzamy ziemnie zamieszkałe przez etniczne mniejszości, których cechą wspólną jest krzywda doznawana codziennie od chińskich władz. Jeśli interesują was szczegóły planu asymilacji tych mniejszości uknutego przez Hanów, to jest to lektura dla was.
A jeśli, tak jak ja, nie wiedzieliście do tej pory o istnieniu Ujgurów czy Dajów, nie słyszeliście nigdy o Trzeciej Korei ani o tybetańskim pochówku oraz jeśli obce są wam fakty z ostatnich kilkunastu dekad chińskiej historii, tym bardziej zachęcam do lektury.
Choć naładowana wiedzą, książka jest bardzo dostępna. Czyta się lekko, niczym blog podróżniczy:)

To książka dla ludzi ciekawych świata, a już szczególnie dla tych, którzy uwielbiają schodzić z utartych szlaków. David Eimer zabiera nas w podróż po chińskim pograniczu, czyli w praktyce po państwach w przeszłości podbitych przez dominujących w tym regionie Hanów. zwiedzamy ziemnie zamieszkałe przez etniczne mniejszości, których cechą wspólną jest krzywda doznawana...

Ciekawy opis mniejszośći etnicznych zamieszkujących najodleglejsze zakatki Chin. Problemów życia codziennego tychże mniejszości.
Opis tego w jaki sposób Pekin asymiluje te ludy. Wszystko to dzięki wieloletniemu pobytowi w Chinach i zjeżdżeniu tego kraju wzdłuż i wszerz.
Autor przedstawia to rzetelnie, wtedy kiedy trzeba potrafi być krytyczny.

Ciekawy opis mniejszośći etnicznych zamieszkujących najodleglejsze zakatki Chin. Problemów życia codziennego tychże mniejszości.
Opis tego w jaki sposób Pekin asymiluje te ludy. Wszystko to dzięki wieloletniemu pobytowi w Chinach i zjeżdżeniu tego kraju wzdłuż i wszerz.
Autor przedstawia to rzetelnie, wtedy kiedy trzeba potrafi być krytyczny.

Literatura obowiązkowa dla każdego kto interesuję się Chinami, historią i współczesnością. Nie jest to książka podróżnicza jakich teraz wiele na rynku. To bardzo ciekawa opowieść o mniejszościach w Chinach.

Literatura obowiązkowa dla każdego kto interesuję się Chinami, historią i współczesnością. Nie jest to książka podróżnicza jakich teraz wiele na rynku. To bardzo ciekawa opowieść o mniejszościach w Chinach.