The Ghost King

Hephaestus, smok, którego Drizzt wykorzystał do zniszczenia Crenshinibona powraca jako licz. Rozproszona w trakcie zniszczenia Kryształowego Reliktu moc znajduje ujście w smoku, a dodatkowo w głowie smoka znajduje dom zabity przez niego Illithid. Zaczyna się ciekawie.

Do tego dochodzi zapadnięcie się Splotu, które powoduje, że magowie i kapłani wpadają w stupor, a wielu postradało zmysłu – bogowie nie odpowiadają na wezwania kapłanów, a magia staje się nieprzewidywalna.

Ofiarą plagi czarów staje się Catti-Brie. Drizzt do spółki z Bruenorem (i za delikatnym popchnięciem przez Athrogate’a) dochodzą do wniosku, że Cadderly i Duchowe Uniesienie to ich jedyna nadzieja.

No i o to mi chodziło! Crossover z Cadderly’m, Drizzt i Bruenor w jednej drużynie z Jarlaxlem i Athrogatem, a do tego wszystkiego niespełna rozumu Pwent :) skoro już się zebrała ekipa jak marzenie, to pora im dostarczyć wroga na miarę ich umiejętności! Jest nim drakolicz, który scalił się z Crenshinibonem i Illithidem, a na dodatek esencja siedmiu liczy, którzy stworzyli Kryształowy Relikt jest zależna od połączonej mocy powyższych złoli. Połączenie idealne, fabuła wartka, dostałem co chciałem. Szkoda tylko, że do tak ciekawej, emocjonującej i wzruszającej książki prowadzą dwa poprzednie tomy, które na tle tomu trzeciego wypadają miernie. Mimo wszystko warto przeczytać dla samego tomu trzeciego :)

Hephaestus, smok, którego Drizzt wykorzystał do zniszczenia Crenshinibona powraca jako licz. Rozproszona w trakcie zniszczenia Kryształowego Reliktu moc znajduje ujście w smoku, a dodatkowo w głowie smoka znajduje dom zabity przez niego Illithid. Zaczyna się ciekawie.

Do tego dochodzi zapadnięcie się Splotu, które powoduje, że magowie i kapłani wpadają w stupor, a wielu...

Salvatore w najlepszym wydaniu.
Niemal wszyscy najważniejsi bohaterowie zebrani w jednym miejscu. Tragedia, rozpaczliwa walka, a na koniec aż ciarki na plecach. Boli mnie to jak została poprowadzona narracja, dlaczego akurat tak, ale to jest właśnie sposób na pokazanie, że nikt nie jest ponad magię i każdy może zostać nią pochłonięty.

Salvatore w najlepszym wydaniu.
Niemal wszyscy najważniejsi bohaterowie zebrani w jednym miejscu. Tragedia, rozpaczliwa walka, a na koniec aż ciarki na plecach. Boli mnie to jak została poprowadzona narracja, dlaczego akurat tak, ale to jest właśnie sposób na pokazanie, że nikt nie jest ponad magię i każdy może zostać nią pochłonięty.

Dobra książka.

Dobra książka.