Zwyczajny dzień

Bardzo dobrze czyta mi się tą serię. Taka życiowa, spokojna, choć ciągle coś się dzieje. Główna bohaterka bardzo mi się podoba, chętnie bym się z nią zaprzyjaźniła i choć za dużo spada jak na jedną kobietę, to dzięki temu kibicujemy jej, żeby jak najszybciej zapanował spokój w jej życiu. Biorę się za trzecią część :)

Bardzo dobrze czyta mi się tą serię. Taka życiowa, spokojna, choć ciągle coś się dzieje. Główna bohaterka bardzo mi się podoba, chętnie bym się z nią zaprzyjaźniła i choć za dużo spada jak na jedną kobietę, to dzięki temu kibicujemy jej, żeby jak najszybciej zapanował spokój w jej życiu. Biorę się za trzecią część :)

Kontynuacja "Wakacji". Równie ciekawa co pierwszy Tom. Wiele się dzieje u głównej bohaterki. Problemy i sytuacje które ją spotykają są naprawdę życiowe. Podobnie jak w części pierwszej, tak i w tej poczucie humoru dopełnia ciekawą fabułę.

Kontynuacja "Wakacji". Równie ciekawa co pierwszy Tom. Wiele się dzieje u głównej bohaterki. Problemy i sytuacje które ją spotykają są naprawdę życiowe. Podobnie jak w części pierwszej, tak i w tej poczucie humoru dopełnia ciekawą fabułę.

Wciągająca,lekka i sympatyczna Nina to 40-letnia kobieta po stracie ukochanego męża oraz syna swoje życie podporządkowuje swojej ośmioletniej córce.
Tu są w jej życiu problemy rodzinne,dylematy życiowe.
Nina-fajna bohaterka powieści.
Siegnę z przyjemnością po pierwszą część przygód Niny "Wakacje"

Wciągająca,lekka i sympatyczna Nina to 40-letnia kobieta po stracie ukochanego męża oraz syna swoje życie podporządkowuje swojej ośmioletniej córce.
Tu są w jej życiu problemy rodzinne,dylematy życiowe.
Nina-fajna bohaterka powieści.
Siegnę z przyjemnością po pierwszą część przygód Niny "Wakacje"

No i przeczytałam drugi tom cyklu "Nina Braun". I nie żałuję. Super się czytało, autorka nie stosuje powtórzeń tekstu, co mi się bardzo podoba. Jednak jest to typowa literatura kobieca.

No i przeczytałam drugi tom cyklu "Nina Braun". I nie żałuję. Super się czytało, autorka nie stosuje powtórzeń tekstu, co mi się bardzo podoba. Jednak jest to typowa literatura kobieca.

Bardzo przyjemna lektura. Po pierwszym tomie, w którym Nina zostaje praktycznie rozjechana przez zły los, teraz robi się spokojniej - troszkę. Książka ze sporą dawką humoru,który idealnie trafia w moje gusta.
Tylko zakończenie w takim momencie,że muszę biec do sklepu po kolejną część.

Bardzo przyjemna lektura. Po pierwszym tomie, w którym Nina zostaje praktycznie rozjechana przez zły los, teraz robi się spokojniej - troszkę. Książka ze sporą dawką humoru,który idealnie trafia w moje gusta.
Tylko zakończenie w takim momencie,że muszę biec do sklepu po kolejną część.

Mimo że to nie mój klimat podoba mi się ta seria. Przyjemna i ciekawa historia, biorę się za kolejną część :-D

Mimo że to nie mój klimat podoba mi się ta seria. Przyjemna i ciekawa historia, biorę się za kolejną część :-D

Zabawna, ciekawa, pouczająca.
Kontynuacja książki pt ,,Wakacje" przeczytana przeze mnie w dwa dni. Na jednym tchu, wcielałam się w życie bohaterów. Żałoba po Bartku Jaśka opuściła mnie tak samo jak Ninę. Kobieta niezależna, na którą spadają wszystkie problemy, na jej barkach spoczywają dwa nowe wytwory boga, jedno swoje, drugie obce. Przytłacza ją zbyt wiele, wbija się w wir pracy, rodziny i domu. Mimo przeciwności od losu połapuję się w tym trudnym świecie, spogląda na pewne sprawy inaczej i przede wszystkim daje sobie radę. Książka zabawna, często poprawiająca mi humor i która czegoś mnie nauczyła. Już dzisiaj zabieram się za zakupioną już dawno kolejną część ,,Jak tu się nie zakochać" by znów wcielić się w kolejne przygody czterdziestodwuletniej kobiety z samymi problemami na głowie.

Zabawna, ciekawa, pouczająca.
Kontynuacja książki pt ,,Wakacje" przeczytana przeze mnie w dwa dni. Na jednym tchu, wcielałam się w życie bohaterów. Żałoba po Bartku Jaśka opuściła mnie tak samo jak Ninę. Kobieta niezależna, na którą spadają wszystkie problemy, na jej barkach spoczywają dwa nowe wytwory boga, jedno swoje, drugie obce. Przytłacza ją zbyt wiele, wbija się w...

Tragiczna śmierć męża i syna, nieplanowana ciąża, bankructwo i druga rodzina męża - czy może być jeszcze gorzej?
Okazuje się, że tak, zgodnie z powiedzeniem: "Nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej", co wyraźnie widzimy na przykładzie Niny i chaosu w jej życiu.
Fabuła mnie wciągnęła i mimowolnie trzymałam kciuki, by bohaterce się wreszcie ułożyło.
Ponadto spodobał mi się styl pisarki, język niewyszukany, bez żadnych sztucznych "ojejuśków", tylko po prostu tak, jak na co dzień mówimy w stresujących sytuacjach. Oto jedna z nich:
Spanikowana Magda na wieść, że przyjaciółka rodzi, zareagowała wprost:
"O ja pierdolę, o kurwa, ja pierdolę! Co teraz? Jezu, Nina, co teraz?"
Czy w takiej chwili zastanawialibyśmy się nad właściwym doborem słów?
Od razu przypomina mi się wypowiedź Małgorzaty Kalicińskiej, która na uwagę redaktora dotyczącą użycia wyrazu "rzygała", odpowiedziała:
"- A jak miałam napisać?
- np. wymiotowała...
- Wymiotuje dziecko, a ona się upiła i rzygała! Nigdy tak nie rzygałeś?
- Nigdy tak nie piłem."
Tak i tutaj w powieści Niny Majewskiej-Brown, która nie tylko ma wyczucie językowe, ale również poczucie humoru.
Magda na widok noworodka mówi:
"- Jej, jaka ona jest maleńka.
- Przede wszystkim nie ona, tylko on!
- Jesteś pewna?
- Magda, halo. O co chodzi?
- Ty, bo ona, to znaczy on, wygląda jak twoja teściowa!"
Powieść ciekawa, polecam.

Tragiczna śmierć męża i syna, nieplanowana ciąża, bankructwo i druga rodzina męża - czy może być jeszcze gorzej?
Okazuje się, że tak, zgodnie z powiedzeniem: "Nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej", co wyraźnie widzimy na przykładzie Niny i chaosu w jej życiu.
Fabuła mnie wciągnęła i mimowolnie trzymałam kciuki, by bohaterce się wreszcie ułożyło.
Ponadto...

Po drugą część książki sięgnęłam bardziej świadomie, wiedząc już, jaki jest styl pisania autorki. Opisane w książce historie mogą się wydawać nieprawdopodobne, jednak mam świadomość,że życie pisze niespodziewane scenariusze.
Tę część dalszego życia Niny i jej rodziny również polecam.

Po drugą część książki sięgnęłam bardziej świadomie, wiedząc już, jaki jest styl pisania autorki. Opisane w książce historie mogą się wydawać nieprawdopodobne, jednak mam świadomość,że życie pisze niespodziewane scenariusze.
Tę część dalszego życia Niny i jej rodziny również polecam.

Zwyczajny dzień to kontynuacja Wakacji, także jeśli nie czytaliście poprzedniej książki, nadróbcie zaległości, bo inaczej pogubicie się w tym, co się dzieje. Nina nadal przeżywa śmierć męża i syna, ale wie, że musi wziąć się w garść. Ma córkę, a niebawem na świat przyjdzie kolejne dziecko. Jak kobiecie uda się odnaleźć w nowej rzeczywistości? Czy będzie w stanie stawić czoła przeciwnościom losu?

Wiecie co, mam z tą książką problem. Już tłumaczę, o co mi chodzi. Wakacje totalnie zwaliły mnie z nóg. Nie spodziewałam się tego, że autorka zrzuci mi na końcu na głowę bombę, po której długo nie będę umiała się pozbierać. Kontynuacja jest moim zdaniem nieco gorsza.

Początek zapowiadał bardzo dobrą lekturę. Wydawało mi się, że Zwyczajny dzień będzie lepszy od Wakacji, ale nie był. Do momentu, aż na świecie nie pojawiło się kolejne dziecko Niny, czytałam książkę z zapartym tchem. Byłam bardzo ciekawa tego, jak kobieta poradzi sobie sama z dziećmi. Później zaczęły się schody. Pojawiło się dużo zapychaczy, na przykład opis zabaw kotów. I trochę drażniły mnie moralizatorskie wstawki.

Jedno trzeba przyznać - jeśli chodzi o wątki dotyczące macierzyństwa, to są one, przynajmniej moim zdaniem, najmocniejszymi punktami w tej powieści. Nina Majewska-Brown przyłożyła się, opisując relacje bohaterki z dziećmi. Jej macierzyństwo nie było cukierkowe. Dzieci nie były grzeczne, wiecznie czyste i zdarzało im się doprowadzać matkę do skraju wytrzymałości, ale tak jest przecież w normalnym świecie. To nie było w żaden sposób przerysowane i za to autorka ma ode mnie brawa.

Jeśli chodzi o samą Ninę - moim zdaniem została wykreowana na superbohaterkę, w której heroiczne czyny trudno uwierzyć. Zwłaszcza na końcu. Kilkanaście ostatnich stron czytałam, zadając sobie nieustannie pytanie "serio?". Nie przekonało mnie to i przyznam szczerze, że obawiam się tego, w którą stronę autorka pójdzie w kolejnej części.

Wakacje mnie zachwyciły. Czytałam je w napięciu, nie byłam pewna co do tego, co jeszcze spotka Ninę. W przypadku Zwyczajnego dnia zabrakło mi tych emocji. Jestem pod tym względem rozczarowana. Autorka poprzednią książką postawiła sobie wysoko poprzeczkę i moim zdaniem nie udało się jej tym razem przeskoczyć. Przeczytam kolejną część cyklu, bo interesuje mnie to, co stanie się z Niną, ale jestem pełna obaw. Mam nadzieję, że potencjał tej historii nie zostanie zmarnowany.

www.czytelnia-mola-ksiazkowego.pl

Zwyczajny dzień to kontynuacja Wakacji, także jeśli nie czytaliście poprzedniej książki, nadróbcie zaległości, bo inaczej pogubicie się w tym, co się dzieje. Nina nadal przeżywa śmierć męża i syna, ale wie, że musi wziąć się w garść. Ma córkę, a niebawem na świat przyjdzie kolejne dziecko. Jak kobiecie uda się odnaleźć w nowej rzeczywistości? Czy będzie w stanie stawić...