Dobry pomysł…ale King tego nie pisał🙂

Dobry pomysł…ale King tego nie pisał🙂

Trudny to świat. Nie prosty. Nadmierne skomplikowany i ożywiony... wszystkim co możliwe i niemożliwe. Taki rozpasany, rozdęty, pełen potworów realnych i nierzeczywistych. Zakończenie pozytywnie mnie zaskoczyło - za nie dodatkowa gwiazdka.
Dużo tu smaczków z legend, podań i nie tylko (mały pułkownik jest tego świetnym przykładem).
Ogólnie to polecam bo specyficzna to pozycja.
Ps. im dłużej myślę o tej książce, to tym bardziej mi się podoba :)

Trudny to świat. Nie prosty. Nadmierne skomplikowany i ożywiony... wszystkim co możliwe i niemożliwe. Taki rozpasany, rozdęty, pełen potworów realnych i nierzeczywistych. Zakończenie pozytywnie mnie zaskoczyło - za nie dodatkowa gwiazdka.
Dużo tu smaczków z legend, podań i nie tylko (mały pułkownik jest tego świetnym przykładem).
Ogólnie to polecam bo specyficzna to...

Całkiem obiecująca polska fantastyka. Mocno przygodowa, co sprawia, że nie sposób się nudzić. Łączy elementy fantasy i science fiction, co jest dodatkowym plusem. Z początku sądziłam, że wprowadzenie Marsjan do siedemnastowiecznego Krakowa (i okolic) to poroniony pomysł, a jednak autor się obronił.

Nie do końca podeszła mi liczba bohaterów - było ich trochę za dużo, niekiedy nie potrafiłam określić, czy dany bohater odgrywał w historii w ogóle jakąś rolę. Ale to drobny mankament w ocenie całości, w dodatku taki, który może zaniknąć w dalszych częściach.

Z chęcią zapoznam się z Wojnami przestrzeni, o ile znajdę czas by dotrzeć do biblioteki, bo w ebooku książki nie uświadczymy...

Całkiem obiecująca polska fantastyka. Mocno przygodowa, co sprawia, że nie sposób się nudzić. Łączy elementy fantasy i science fiction, co jest dodatkowym plusem. Z początku sądziłam, że wprowadzenie Marsjan do siedemnastowiecznego Krakowa (i okolic) to poroniony pomysł, a jednak autor się obronił.

Nie do końca podeszła mi liczba bohaterów - było ich trochę za dużo,...

Debiutancka powieść autora, opowiada o zemście za zamordowanie żony i dzieci głównego bohatera. Niby standard, tylko zemsta jest zmorą przyjmującą postać czarnowłosej kobiety, która wczepia się w duszę głównej postaci, która do drużyny wciąga dodatkowo boga losu z "dziwną córką", głupiego Jasia (dosłownie),wielkoluda zauroczonego cyganką i rewolwerowca, który strzela zawsze celnie ... o ile nie jest trzeźwy. Wszyscy pracują dla Marsjanina, który wyrusza na wyprawę w celu odzyskania artefaktów z rozbitego statku kosmicznego gdzieś na Syberii. ;-)
Mało porąbane? ;-)
No to - na początku XX wieku Marsjanie zaatakowali Ziemię "mitbombami", które powodują ożywianie wierzeń i legend. Na Ziemi pojawiają się bogowie, na równi z postaciami z legend (przykładowo: pod Krakowem żyje prawdziwy smok, na kopcu rządzi "Wanda co nie chciała Niemca"). Później okazuje się, że pomiędzy legendami, a literaturą wcale tak dużej różnicy nie ma, więc dlaczego by nie spotkać postaci literackich ... zresztą niektórych literatów również (podobno w 2 tomie pojawia się więcej literatów ;-) ).
Akcja jest prowadzona dość prosto, ale autor ją urozmaica prowadząc akcję równolegle z historią wcześniejszą. Główny bohater chce się zemścić na 6 osobach. Na początku książki "zostało trzech" ... w trakcie poznajemy historie zemsty na wcześniejszych, jak i wiązania się np. ze wspomnianym bogiem losu.
Czyta się całkiem sprawnie. Historia nie jest jakoś mocno skomplikowana, chociaż wprowadzane kolejne postacie dość mocno urozmaicają przygody. Do tego całe mnóstwo nawiązań do legend, mitów, wierzeń i przypowieści - czasami w dość przewrotny sposób (parsknąłem śmiechem po "numerze z rzucanym za siebie lusterkiem" i tym co w tego wynikło). Postacie często wprowadzane są bez ich przedstawiania - zabawą bywa próba odgadnięcia "kto zacz" na podstawie opisów lub rozmów.
Jest to typowa literatura rozrywkowa i nie próbuje być niczym więcej. Ale czyta się fajnie. ;-)

Debiutancka powieść autora, opowiada o zemście za zamordowanie żony i dzieci głównego bohatera. Niby standard, tylko zemsta jest zmorą przyjmującą postać czarnowłosej kobiety, która wczepia się w duszę głównej postaci, która do drużyny wciąga dodatkowo boga losu z "dziwną córką", głupiego Jasia (dosłownie),wielkoluda zauroczonego cyganką i rewolwerowca, który strzela...

Dawno nic mnie tak nie zirytowało jak negatywne opinie pod tą pozycją. Może to po prostu jakaś moja fantazja, ale im dłużej myślę o tej książce tym lepsza się staje w moich oczach. Główne zarzuty to powtarzalność, zamieszanie i stosunkowo mało akcji. Ani razu nie odniosłem żadnego z tych wrażeń. Może faktycznie, momentami akcja nie pędzi zbyt szybko, ale każdy opis świata, postaci, wydarzeń, cudowne dialogi – to wszystko rekompensuje mi jakąkolwiek akcje.
Paweł Majka, z tego co wiem, zasłynął z serii poświęconej uniwersum Metro. Moim zdaniem jego najlepszą decyzją w życiu było wymyślić coś własnego. Wizja świata przedstawionego jest nie tyle oryginalna, co po prostu zajebista. Pomysł, historia, nawet geografia świata Kresu kupiło mnie bardziej niż cokolwiek co przeczytałem w przeciągu ostatniego roku. Kocham to pomieszanie legend, mitów, klech, baśni a i nie tylko, co doskonale pokazuje obecność bohaterów powieści Sienkiewicza. Ilość smaczków, drobnych kruczków ukrytych na każdej stronie jest zatrważająco wspaniała – kiedy myślę o tych wszystkich odniesieniach mam ochotę przeczytać książkę jeszcze raz, żeby upewnić się że na pewno żadnego nie pominąłem.

Bohaterowie może i nie stanowią jakiegoś szczytu finezji, ale chociaż są barwni i na tyle dobrze nakreśleni, że nie mam problemu z wyobrażeniem ich sobie, a to rzecz coraz rzadziej spotykana w polskiej fantastyce. I nie mówię tu o głównych postaciach, mówię o niemal wszystkich. Widziałem jak ktoś narzekał na Jaśka, że występuje w powieści tylko żeby inni mogli się z niego śmiać. Spoko, ale ja to również kupuje. Podobnych „szyderstw” względem stereotypowych postaci jest jeszcze więcej, ale nikt się ich już nie czepiał. Najmniej do gustu przypadł mi akurat Grabiński, bądź co bądź mający kilka ciekawych tekstów, ale większość jego dialogów to wciąż „ma ktoś coś do picia?”. Czasem denerwuje, ale nie jakoś specjalnie.

Na koniec Kutrzeba. Antybohater który autentycznie jest antybohaterem. Moim zdaniem gra lepiej samotnego mruka, a zarazem ostrego sukinsyna nawet lepiej niż pewien białowłosy łowca potworów. Poza tym potrafi zażartować, potrafi wykazać się sprytem i co najważniejsze, kupić sympatie czytelnika. O Zmorze nawet nie wspominam. Jest jeszcze lepsza niż on sam.

Daje dziewięć na dziesięć, ponieważ póki co widzę tylko dwa tomy tej cudownej serii, a chciałbym żeby prędko się nie kończyła.

Dawno nic mnie tak nie zirytowało jak negatywne opinie pod tą pozycją. Może to po prostu jakaś moja fantazja, ale im dłużej myślę o tej książce tym lepsza się staje w moich oczach. Główne zarzuty to powtarzalność, zamieszanie i stosunkowo mało akcji. Ani razu nie odniosłem żadnego z tych wrażeń. Może faktycznie, momentami akcja nie pędzi zbyt szybko, ale każdy opis świata,...

W moim odczuciu książka nadspodziewanie dobrze się czyta. Zachwyca mnogością postaci. Widać że Autor dobrze się przygotował.

W moim odczuciu książka nadspodziewanie dobrze się czyta. Zachwyca mnogością postaci. Widać że Autor dobrze się przygotował.

Świetna opowieść niebanalnie łącząca różne wątki z polskiej literatury. Sprytnie rozwinięty motyw budowania drużyny pod szyldem zemsty. Zaskakujące rozwiązania i wciągająca fabuła. Wielowarstwowość i odświeżenie starych tematów nie pozwalają oderwać się do końca

Świetna opowieść niebanalnie łącząca różne wątki z polskiej literatury. Sprytnie rozwinięty motyw budowania drużyny pod szyldem zemsty. Zaskakujące rozwiązania i wciągająca fabuła. Wielowarstwowość i odświeżenie starych tematów nie pozwalają oderwać się do końca

Pierwsza powieść osadzona w Mitoświecie – fantastycznej alternatywnej rzeczywistości, w której w okresie pierwszej wojny światowej na Ziemię dokonali inwazję Marsjanie, których mitbomby uwolniły energię wiary, co doprowadziło do ożywienia postaci z mitologii, baśni i legend.

Nie znam innej książki, w której występują obok siebie: Wanda (co Niemca nie chciała),marsjański biznesmen, bohaterowie powieści Sienkiewicza i upiorni bolszewiccy komisarze.

Ten szalony pomysł bardzo przypadł mi do gustu!

„Pokój światów” (tytuł nawiązuje do książki H.G. Wellsa) to nie tylko niesamowite uniwersum (chętnie zagrałbym w grę fabularną w nim osadzonym),to także wciągająca opowieść o zemście z zagmatwaną intrygą w tle.

Fragment podsumowania książek przeczytanych w styczniu 2019 r.: https://castelviator.wordpress.com/2020/04/11/przeczytane-w-styczniu-2019-pl/

Pierwsza powieść osadzona w Mitoświecie – fantastycznej alternatywnej rzeczywistości, w której w okresie pierwszej wojny światowej na Ziemię dokonali inwazję Marsjanie, których mitbomby uwolniły energię wiary, co doprowadziło do ożywienia postaci z mitologii, baśni i legend.

Nie znam innej książki, w której występują obok siebie: Wanda (co Niemca nie chciała),marsjański...

„Pokój światów” Pawła Majki to zaskakująca powieść. Jeśli chodzi o pomysły na fabułę – to mogła być klęska urodzaju, a jednak wszystko ułożyło się w zgrabną i intrygującą całość. Marsjanie, mitbomby, pradawni bogowie, legendy i historie, które zawładnęły sercami i wyobraźnią czytelników – to główne składowe świata po Kresie. Pisarz serwuje alternatywną historię, w której pojawienie się Marsjan sprawiło, że to wiara stała się dominującą siłą kształtującą rzeczywistość.

Główna oś powieści jest prosta i stara jak świat. Grupa kolesi mających parcie na władzę robi coś z gruntu złego, cierpią niewinni. Tylko jest taka cierpienia granica, po przekroczeniu której budzą się najgorsze demony, stwarza się Zmora i zemsta staje się obsesją i jedynym życiowym celem tego, który Zmorę w sobie nosi. I „Pokój światów” jest opowieścią o zemście, ale tyle tutaj historii towarzyszących, tyle wątków pobocznych wyrastających z głównego pędu, że doprawdy nie wiem, jak autorowi udało się w tym gąszczu nie pogubić. Majka czerpie pełnymi garściami i z folkloru słowiańskiego i z literatury popularnej, doprawia to faktami historycznymi i ścierającymi się ideologiami – czasami miałam mętlik w głowie od natłoku bohaterów, zdarzeń i skojarzeń. A jednak nie chciałam odrywać się od lektury. Kibicowałam głównemu bohaterowi, ale równie mocno interesowały mnie postaci drugoplanowe. I może to moja nadinterpretacja, ale mam wrażenie i nadzieję, że inspektor kolejowy Grabiński, to hołd oddany autorowi „Demona ruchu”.

„Pokój światów” to lektura warta uwagi. Może przytłaczać mnogością wątków i bogactwem świata przedstawionego. Ale jednocześnie mocno intryguje i zaskakuje. Może męczyć, może irytować, ale w ostatecznym rozrachunku czytelnik chce wiedzieć, co było dalej. Także „Wojny przestrzeni” przede mną.

„Pokój światów” Pawła Majki to zaskakująca powieść. Jeśli chodzi o pomysły na fabułę – to mogła być klęska urodzaju, a jednak wszystko ułożyło się w zgrabną i intrygującą całość. Marsjanie, mitbomby, pradawni bogowie, legendy i historie, które zawładnęły sercami i wyobraźnią czytelników – to główne składowe świata po Kresie. Pisarz serwuje alternatywną historię, w której...

Zmiana czasu powoduje zamęt i niepotrzebne zamieszanie po co ?? autor może odpowie. Akcja składna wiadomo o co chodzi co ma być do czego dążą bohaterowie.

Zmiana czasu powoduje zamęt i niepotrzebne zamieszanie po co ?? autor może odpowie. Akcja składna wiadomo o co chodzi co ma być do czego dążą bohaterowie.