„Geografia historyczna” jest przewodnikiem metodycznym, opracowaniem z zakresu metodyki badań historycznych, ale w pewnym szczególnym ujęciu. Historia łączy się w nim z naukami przyrodniczymi, z szeroką wiedzą o środowisku przyrodniczym człowieka i o tym, jak on je zmienia. Historia powinna budzić ciekawość świata, poszerzać horyzonty, a nigdy je zawężać. Innymi słowy, historykowi nie wolno ograniczyć się tylko do badania jakiegoś jednego, wąskiego wycinka rzeczywistości, ignorując całą resztę w jej zachwycającej różnorodności. Historyk musi być ciekawy wszystkiego. Takie właśnie ujęcie prezentuje Profesor Jan Tyszkiewicz. Pokazuje On, w jaki sposób zmienia się otoczenie przyrodnicze m.in. poddawane działalności gospodarczej człowieka, a przede wszystkim wskazuje, jak i dlaczego zmiany te należy badać. Nagromadzono tu mnóstwo problemów badawczych, które warto eksplorować.

Ogromną zaletą podręczników z digowskiej serii jest to, że ich autorzy potrafią przedstawić swój przedmiot z pasją, jako coś naprawdę ciekawego, wartego bliższego zainteresowania i głębszych studiów nie tylko dla specjalistów w wybranych, wąskich dziedzinach. Potrafią oni przekonać czytelnika, że każdy historyk z lektury wyniesie dla siebie coś interesującego, mówiącego coś ważnego o świecie. Nie prowadzą tylko w suchy, tradycyjny sposób podręcznikowego wykładu. Temu, kto sięgnie po książki Cezarego Kuklo, Dariusza Kołodziejczyka czy Jana Tyszkiewicza, już nigdy demografia historyczna, osmanistyka czy geografia historyczna nie wydadzą się nudne.

http://ohistorii.blogspot.com/2014/03/j-tyszkiewicz-geografia-historyczna.html

„Geografia historyczna” jest przewodnikiem metodycznym, opracowaniem z zakresu metodyki badań historycznych, ale w pewnym szczególnym ujęciu. Historia łączy się w nim z naukami przyrodniczymi, z szeroką wiedzą o środowisku przyrodniczym człowieka i o tym, jak on je zmienia. Historia powinna budzić ciekawość świata, poszerzać horyzonty, a nigdy je zawężać. Innymi słowy,...