Chciałem podzielić się tymi trudnymi sprawami,a byłem z tym wszystkim zupełnie sam.To tak, jakbym niósł worek z kamieniami.Gdy oddawałem wam po jednym,mój wór stawał się lżejszy".
Sorj Chalandon.
♦️
"Czwarta ściana " jest powieścią bardzo ciekawą i poruszającą w której autor jako naoczny świadek wojny domowej w Libanie,postanawia to opisać.
Drugą tematyką w tejże pozycji jest sztuka.Główny bohater Samuel - Greg,Żyd - (wszystkiego po trochu) u kresu swoich dni,postanawia wystawić sztukę "Antygonę" - Jeana Anouilha.
Pomysł jest szalony,ponieważ ma być wystawiona w ogarnientym wojną Libanie,a aktorami mają zostać chrześcijanie,szyici,Palestyńczycy i druzowie.
Książka dość trudna,ale pięknie napisana,i nie da się jej streścić w dwóch zdaniach.Dlatego zachęcam do przeczytania.
Bardzo polecam.

Chciałem podzielić się tymi trudnymi sprawami,a byłem z tym wszystkim zupełnie sam.To tak, jakbym niósł worek z kamieniami.Gdy oddawałem wam po jednym,mój wór stawał się lżejszy".
Sorj Chalandon.
♦️
"Czwarta ściana " jest powieścią bardzo ciekawą i poruszającą w której autor jako naoczny świadek wojny domowej w Libanie,postanawia to opisać.
Drugą tematyką w tejże pozycji...

"Czwarta ściana" Sorj Chalandona to ciekawa powieść powstała w wyniku wydarzeń w Libanie podczas Krwawej wojny domowej.
Sorj dzieli się z czytelnikiem bardzo trudnymi sprawami, dlatego opowieść tak głęboko mnie poruszyła. Książka jest wspaniałym dziełem, w którym przeplata się kameralność z tragedią grecką.
Stała się dla mnie wyjątkową poprzez to, że jej autor był naocznym świadkiem masakry podczas wojny domowej i wiernie przedstawił wydarzenia rozgrywające się w tamtym czasie. Niecodzienny temat książki, wystawienia sztuki w Bejrucie, gdzie jarmułka miała się wymieszać z kufiją, turbanem, fezem, krzyżem i półksiężycem stał się szalonym pomysłem głównego bohatera tej przepięknej opowieści.
Polecam.

"Czwarta ściana" Sorj Chalandona to ciekawa powieść powstała w wyniku wydarzeń w Libanie podczas Krwawej wojny domowej.
Sorj dzieli się z czytelnikiem bardzo trudnymi sprawami, dlatego opowieść tak głęboko mnie poruszyła. Książka jest wspaniałym dziełem, w którym przeplata się kameralność z tragedią grecką.
Stała się dla mnie wyjątkową poprzez to, że jej autor był naocznym...

Trudna, ale bardzo dobra powieść o wojnie domowej w Libanie. Skłania do refleksji nad tym, jak wojna zmienia zmienia ludzi, ale też i jak ciężko jest o pokój między ludźmi, nie ważne o jakich czasach mówimy - antycznych, dość niedawnych czy współczesnych. Z dość dużą dokładnością autor opisał terror, przemoc i cierpienie towarzyszące śmierci, wybuchom i nienawiści. Czytelnik jednocześnie orientuje się, że nie ma właściwiej strony konfliktu - podczas wojny każdy traci, nikt nie zyskuje, każdy walczy w imię czegoś, w co wierzy. Dla bohaterów książki teatr staje się wspólnym mianownikiem, który ma choć na chwilę zjednoczyć zwaśnionych - po jednym z każdego obozu bojowników. Jest więc Druz, Palestynka, Chrześcijanin i inni, którzy stają ramię w ramię, aby przygotować utopijne marzenie przyjaciela narratora - wystawić Antygonę Anouhila pośrodku chaosu wojny. Prawdziwą tragedią jest jednak sam obraz wojny i śmierci, ale też i niedoścignionego pokoju, którego w głębi serca wszyscy pragną.

Trudna, ale bardzo dobra powieść o wojnie domowej w Libanie. Skłania do refleksji nad tym, jak wojna zmienia zmienia ludzi, ale też i jak ciężko jest o pokój między ludźmi, nie ważne o jakich czasach mówimy - antycznych, dość niedawnych czy współczesnych. Z dość dużą dokładnością autor opisał terror, przemoc i cierpienie towarzyszące śmierci, wybuchom i nienawiści....

Nie znałam wcześniej tego wyrażenia ze świata teatru określającego symboliczną linię oddzielącą aktorów na scenie z publicznością, które Sorj Chalandon wybrał na tytuł swojej powieści. Miałam niejasne pojęcie o wojnie domowej, która opanowała Liban w latach siedemdziesiątych i trwała 15 lat. Z licealnych i studenckich lat pozostały mi mgliste wspomnienia o "Antygonie" Sofoklesa czy jej współczesnej wersji, której autorem jest Jean Anouilh. Sorj Chalandon, nazwisko znane mi było tylko ze słyszenia i po przeczytaniu "Czwartej ściany" poczułam się mniejszą ignorantką.

Bezpośredni styl pisarza nie od razu przypadł mi do gustu a historia pochłaniała mnie stopniowo, by wciagnąć w koncu bez reszty. Prawie uwierzyłam, że marzenie by zgromadzić aktorów ze wszystkich wrogich stron skomplikowanego konfliktu i zagrać tragedię w pogrążonym wojną Bejrucie, może się spełnić. Wiara moja się zachwiała, gdy Simone, dawna pracownica zniszczonego kina, wspomniała swojego osiemnstomiesięczngo wnuka. Później, wojenne macki już się tylko wydlużały i opisując okropności wojny i trudny powrót do rzeczywistości, oszczędny styl pisarski nabrał prawdziwej wartości, umiejętnie budząc grozę i emocje. Od tej pory juz inaczej spojrzę na koszulkę z myszką Miki, szkocką spódnicę czy resztki czekoladowego loda na chodniku. Niezapomniana bulwersująca lektura.

http://edytalectures.blogspot.fr/2015/12/le-quatrieme-mur-sorj-chalandon.html

Nie znałam wcześniej tego wyrażenia ze świata teatru określającego symboliczną linię oddzielącą aktorów na scenie z publicznością, które Sorj Chalandon wybrał na tytuł swojej powieści. Miałam niejasne pojęcie o wojnie domowej, która opanowała Liban w latach siedemdziesiątych i trwała 15 lat. Z licealnych i studenckich lat pozostały mi mgliste wspomnienia o...

Genialna, wspaniale napisana chociaż nie ukrywam trudna lektura.
Akcja rozgrywa się w różnych miejscach, na różnych płaszczyznach czasowych. Mamy więc czasy nam współczesne, lata 60. XX wieku, lata 80. XX wieku, Paryż, Izrael, USA oraz inne miejsca na świecie, walki, manifestacje, wojny, nieliczne chwile pokoju.
Tym co łączy te okresy czasu, miejsca, wydarzenia, które wtedy miały miejsce jest osoba Samuela, po trosze Greka, po trosze Żyda, a z pewnością wielkiego człowieka, który będąc na łożu śmierci wspomina swoje życie, ale nie tylko. Przez całe życie Samuel miał niebanalne pomysły, szalone, zadziwiające idee, które za każdym razem starał się realizować, nie bacząc na ewentualne konsekwencje.
Człowiek ten wiele przeżył, w jego głowie, gdy jest on na łożu śmierci przewija się wiele wspomnień, zarówno tych spokojnych, jak i niezwykle burzliwych poznajemy je wszystkie. Urywki opowiadanej historii, której bohaterem jest Samuel, zadziwiają, poruszają i zmuszają do refleksji.
Ale to nie jedyna treść książki.
Nasz bohater pragnie zrealizować być może swój ostatni projekt. Ma nim być wystawienie Antygony. Pomysł jest o tyle szalony, że na miejsce spektaklu Samuel wybrał ogarnięty wojna Liban. Szaleństwo całkowicie bezzasadne, nikomu niepotrzebne. Ale czy na pewno?
Czwarta ściana to niezwykła opowieść. Niezbyt gruba książka, która aż kłębi się od faktów, uczuć wydarzeń. jej treścią są przede wszystkim ludzkie losy, ich zawirowania, fakty, których drobny okruch zmienia życie wielu osób.
To także opowieść, która zmusza do refleksji, do chwili zastanowienia się nad tym co w życiu jest tak na pewno ważne, co się liczy, czy coś nam przypadkiem nie umyka w codziennym pędzie.
Gorąco polecam lekturę tej trudnej, ale wspaniałej powieści.

Genialna, wspaniale napisana chociaż nie ukrywam trudna lektura.
Akcja rozgrywa się w różnych miejscach, na różnych płaszczyznach czasowych. Mamy więc czasy nam współczesne, lata 60. XX wieku, lata 80. XX wieku, Paryż, Izrael, USA oraz inne miejsca na świecie, walki, manifestacje, wojny, nieliczne chwile pokoju.
Tym co łączy te okresy czasu, miejsca, wydarzenia, które...