Zaczyna mi ta seria przypominać brazylijską telenowelę... Mija kolejne 250 stron, które posuwają akcję do przodu nieledwie...
Przemyślenia głównych bohaterów niewiele wnoszą, zdają się być nieledwie wypełniaczem, produkcją słów, których jedynym celem jest sprawienie, by nazbierało się dość stron, by wydać kolejną książkę...

Zaczyna mi ta seria przypominać brazylijską telenowelę... Mija kolejne 250 stron, które posuwają akcję do przodu nieledwie...
Przemyślenia głównych bohaterów niewiele wnoszą, zdają się być nieledwie wypełniaczem, produkcją słów, których jedynym celem jest sprawienie, by nazbierało się dość stron, by wydać kolejną książkę...

Gdy zaczynałam czytać tę serię dziwiłam się, że jej dalsze tomy nigdzie nie są dostępne w wersji papierowej. Teraz doskonale rozumiem dlaczego tak się stało…

Seria „Krąg czarnoksiężnika” jest bardzo długa. Fabuła, bohaterowie, wątki, akcja oraz wykreowany świat są mało oryginalne i mało interesujące.

Mnie coraz bardziej natomiast denerwuje język, jakim zostały napisane książki lub na który zostały one przetłumaczone. Słowa takie jak „osesek” lub sformułowania typu „mojaś ty” brzmią archaicznie i nie ułatwiają czytania.

Nurtujące są także ciągłe pytania, które zadaje sobie sam bohater książki w toku wewnętrznego monologu. Potok takich pytań znaleźć można w każdej książce, co gorsza powtarzają się one. To dowodzi nieco temu, że autorka nie miała innego pomysłu na ukazanie wewnętrznych zmagań bohaterów z ich losem. Powtarzającą się rzeczą są także modlitwy, jakie kierują niektórzy bohaterowie do Boga. One również są obecne niemal w każdym tomie i wcale nie są dobrym pomysłem.

Muszę przyznać, że kolejne tomy serii czytam pod przymusem. Ciekawa jestem jedynie tego, jak cała historia się skończy, choć i to zostało już nieco zaspoilerowane przepowiedniami, których też jest tutaj dość sporo.

Gdy zaczynałam czytać tę serię dziwiłam się, że jej dalsze tomy nigdzie nie są dostępne w wersji papierowej. Teraz doskonale rozumiem dlaczego tak się stało…

Seria „Krąg czarnoksiężnika” jest bardzo długa. Fabuła, bohaterowie, wątki, akcja oraz wykreowany świat są mało oryginalne i mało interesujące.

Mnie coraz bardziej natomiast denerwuje język, jakim zostały napisane...

No akcja toczy się dalej - kolejne pomysły na ciąg dalszy.

No akcja toczy się dalej - kolejne pomysły na ciąg dalszy.

Mimo tego, że dzieje się sporo więcej niż poprzednio, i że czyta się szybciutko i na jednym wdechu, to zachowanie bohaterów zaczyna mnie zwyczajnie irytować. Bo ile można się bić w taki sam sposób?? I jak trzeba być naiwnym, żeby uwierzyć w bajeczki Andronicusa o tym, że będzie honorowym. A miało być miło, sympatycznie i w końcu chociaż trochę spokojnie. Ale nie.. tak przecież nie można.
Dodaje gwiazdkę za zakończenie - jedyne co przyszło mi do głowy: ale o co chodzi (to wersja nadająca się do upublicznienia, bo to co pomyślałam było znacznie mniej cenzuralne ;))?? I właściwie tylko dlatego biorę się za kolejny tom.

Mimo tego, że dzieje się sporo więcej niż poprzednio, i że czyta się szybciutko i na jednym wdechu, to zachowanie bohaterów zaczyna mnie zwyczajnie irytować. Bo ile można się bić w taki sam sposób?? I jak trzeba być naiwnym, żeby uwierzyć w bajeczki Andronicusa o tym, że będzie honorowym. A miało być miło, sympatycznie i w końcu chociaż trochę spokojnie. Ale nie.. tak...

Książka jest ciekawa i wciągająca, czyta się ją jednym tchem i jest zdecydowanie bardziej ciekawa niż poprzednie części i czuje się zachęcony do przeczytania kolejnego tomu. Najbardziej podobało mi się zakończenie "inne" niż dotychczas. Jakie? Dowiecie się sami czytając ten tom. Polecam

Książka jest ciekawa i wciągająca, czyta się ją jednym tchem i jest zdecydowanie bardziej ciekawa niż poprzednie części i czuje się zachęcony do przeczytania kolejnego tomu. Najbardziej podobało mi się zakończenie "inne" niż dotychczas. Jakie? Dowiecie się sami czytając ten tom. Polecam