Do bólu prawdziwa opowieść o umieraniu i rodzinie. Gdy stareńka Annusza umiera, dzieci skupiają się wokół niej. W oczekiwaniu na śmierć - i ostatnią córkę - czas zdaje się zastygać. Przychodzą wspomnienia przeżytych lat. Zaczynają zderzać się charaktery. Ujawniają się skrywane żale i tęsknoty. Trwa wódczana codzienność wiejskiego, przemijającego świata, dla którego ten nowy, który już porwał dzieci, nie ma zrozumienia i cierpliwości - tak jak nie ma jej dla starej matki i jej nieracjonalnie przeciągającego się odchodzenia. Wzruszające w swojej prostocie.

Do bólu prawdziwa opowieść o umieraniu i rodzinie. Gdy stareńka Annusza umiera, dzieci skupiają się wokół niej. W oczekiwaniu na śmierć - i ostatnią córkę - czas zdaje się zastygać. Przychodzą wspomnienia przeżytych lat. Zaczynają zderzać się charaktery. Ujawniają się skrywane żale i tęsknoty. Trwa wódczana codzienność wiejskiego, przemijającego świata, dla którego ten...

Książka ma już swoje lata (napisana w 1970 roku, polskie wydanie 1974),ale tematyka w niej poruszona jest aktualna do dziś. "Kochający" członkowie rodziny zjeżdzają się do starej kobieciny i czekają jak sępy na jej śmierć, tocząc przy tym rozmaite dysputy. Już opijają jej śmierć, a tu matka figlarka, zamiast umierać jak czlowiek na łóżku jeszcze siada. I po co tak siada, lepiej by już dla niej i dla nich jakby umarła.
Książka poruszająca i żal, że tak mało popularna. Tylko 1 ocena? Książka skłania do refleksji nad własnym życiem i na pewno zasługuje na większą ilość czytelników.

Książka ma już swoje lata (napisana w 1970 roku, polskie wydanie 1974),ale tematyka w niej poruszona jest aktualna do dziś. "Kochający" członkowie rodziny zjeżdzają się do starej kobieciny i czekają jak sępy na jej śmierć, tocząc przy tym rozmaite dysputy. Już opijają jej śmierć, a tu matka figlarka, zamiast umierać jak czlowiek na łóżku jeszcze siada. I po co tak siada,...