Drzewo do samego nieba

Ta książka ma tak niskie oceny a mnie naprawdę się podobała. Mało tego uważam, że to wartościowa pozycja dla młodszych dzieci. Wcale się też nie dziwię, że jest to obecnie lektura szkolna w klasach 1-3.

"Drzewo do samego nieba" to opowieść o społeczeństwie, wspólnocie, przygodach i przyjaźni. Bohaterowie są różnorodni a do tego ciekawi. Mają swoje wady i zalety. Sądzę, że młodsi czytelnicy mogą znaleźć wśród nich swoich ulubieńców oraz tych, za którymi nie będą przepadać.

Sama historia jest tak naprawdę prosta, nie wymaga dużego skupienia. Uczniowie łatwo powinni dojść do konkretnych wniosków i zobaczyć, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

Ja polecam, mnie przypadła do gustu.

Ta książka ma tak niskie oceny a mnie naprawdę się podobała. Mało tego uważam, że to wartościowa pozycja dla młodszych dzieci. Wcale się też nie dziwię, że jest to obecnie lektura szkolna w klasach 1-3.

"Drzewo do samego nieba" to opowieść o społeczeństwie, wspólnocie, przygodach i przyjaźni. Bohaterowie są różnorodni a do tego ciekawi. Mają swoje wady i zalety. Sądzę, że...

Przeczytana z córką, jako lektura obowiązkowa dla klasy trzeciej. Krótka i ładna opowieść o zmianach, z takim motywem ekologicznym w tle.

Przeczytana z córką, jako lektura obowiązkowa dla klasy trzeciej. Krótka i ładna opowieść o zmianach, z takim motywem ekologicznym w tle.

Stara kamienica, malutkie podwórko, a na nim drzewo. Stare, wysokie drzewo, które było już duże wtedy, gdy dziadek Frączak był dzieckiem. To plac zabaw, miejsce spotkań, to miejsce pełne nieodkrytych sekretów. To dżungla, góra, dom pełen pokoi, to drabina i inne, niezliczone miejsca zainspirowanej dziecięcej wyobraźni. Cały świat. Świetna wprawka czytelnicza dla młodych odkrywców.

Stara kamienica, malutkie podwórko, a na nim drzewo. Stare, wysokie drzewo, które było już duże wtedy, gdy dziadek Frączak był dzieckiem. To plac zabaw, miejsce spotkań, to miejsce pełne nieodkrytych sekretów. To dżungla, góra, dom pełen pokoi, to drabina i inne, niezliczone miejsca zainspirowanej dziecięcej wyobraźni. Cały świat. Świetna wprawka czytelnicza dla młodych...

Przeczytane z Julką (lektura) - nie pamiętam, żebym czytał wcześniej.

Spokojnie mogłaby rozgrywać się na jednym ze śląskich podwórek.

Przeczytane z Julką (lektura) - nie pamiętam, żebym czytał wcześniej.

Spokojnie mogłaby rozgrywać się na jednym ze śląskich podwórek.

Przeczytałem tę książkę jako lekturę szkolną. Super książka! Na końcu, jak była "Wielka Bitwa o Drzewo", to podobało mi się najbardziej, ale reszta książki też jest super.
Polecam!!! 🙂

Przeczytałem tę książkę jako lekturę szkolną. Super książka! Na końcu, jak była "Wielka Bitwa o Drzewo", to podobało mi się najbardziej, ale reszta książki też jest super.
Polecam!!! 🙂

Przeczytana wspólnie z córką, gdyż to jej lektura w 2giej klasie. Książka chyba zrobiła na mnie większe wrażenie niż na niej, cofnęłam sie trochę w przeszłość gdzie czas wolny spędzało się głównie świężym powietrzu właśnie wchodząc na drzewa, trzepaki itp.
Dla córki nie była to żadna "przygoda" w wykonaniu podwórkowych dzieci, aczkolwiek sama historia przyjaźni, różnorodności sąsiedzkiej bardzo jej się spodobała.

Przeczytana wspólnie z córką, gdyż to jej lektura w 2giej klasie. Książka chyba zrobiła na mnie większe wrażenie niż na niej, cofnęłam sie trochę w przeszłość gdzie czas wolny spędzało się głównie świężym powietrzu właśnie wchodząc na drzewa, trzepaki itp.
Dla córki nie była to żadna "przygoda" w wykonaniu podwórkowych dzieci, aczkolwiek sama historia przyjaźni,...

Wspominam ją z sentymentem.Znakomita.

Wspominam ją z sentymentem.Znakomita.

O mozolnym wspinaniu się na drzewo, widoku z niego i batalii z piłami w tle. Dorastający chłopcy szkolą się w wspinaniu na jedyne w okolicy drzewo, oglądają świat z innej perspektywy, próbują uwolnić zniewoloną przez katuszy Dorotkę.. Nudnawa. Ledwo dałam radę ją przeczytać.

O mozolnym wspinaniu się na drzewo, widoku z niego i batalii z piłami w tle. Dorastający chłopcy szkolą się w wspinaniu na jedyne w okolicy drzewo, oglądają świat z innej perspektywy, próbują uwolnić zniewoloną przez katuszy Dorotkę.. Nudnawa. Ledwo dałam radę ją przeczytać.

Świetna książka. Któż nie chciałby mieć takiego drzewa na podwórku! Choć wydana po raz pierwszy w 1975 roku, przetrwała próbę czasu i nic nie straciła ze swojej aktualności.
Znakomita dla dzieci rozpoczynających samodzielne czytanie, ale także do wspólnej lektury.
Dla mnie dodatkowa przyjemność, bo jedna z bohaterek ma na imię Bożenka : ). 45 lat temu, to nie było nic nadzwyczajnego.

Świetna książka. Któż nie chciałby mieć takiego drzewa na podwórku! Choć wydana po raz pierwszy w 1975 roku, przetrwała próbę czasu i nic nie straciła ze swojej aktualności.
Znakomita dla dzieci rozpoczynających samodzielne czytanie, ale także do wspólnej lektury.
Dla mnie dodatkowa przyjemność, bo jedna z bohaterek ma na imię Bożenka : ). 45 lat temu, to nie było nic...