Po dobrym cyklu WOJOWNIK RZYMU, miałem nadzieję, że nowy cykl autora utrzyma przynajmniej poziom pierwszego .
Niestety jestem rozczarowany . Chaotyczna , bez akcji , ni to opracowanie historyczne , mi powieść historyczna. Sama końcówka trochę lepsza .
Książka wydana w 2015 roku jako pierwsza część , i cisza . Czy będzie dalszy ciąg ? A może autor sam próbuje do końca zrozumieć co napisał .

Po dobrym cyklu WOJOWNIK RZYMU, miałem nadzieję, że nowy cykl autora utrzyma przynajmniej poziom pierwszego .
Niestety jestem rozczarowany . Chaotyczna , bez akcji , ni to opracowanie historyczne , mi powieść historyczna. Sama końcówka trochę lepsza .
Książka wydana w 2015 roku jako pierwsza część , i cisza . Czy będzie dalszy ciąg ? A może autor sam próbuje do końca...

https://historia.org.pl/2015/10/18/cesarski-tron-zelazo-i-rdza-h-sidebottom-recenzja/

https://historia.org.pl/2015/10/18/cesarski-tron-zelazo-i-rdza-h-sidebottom-recenzja/

Okładka
lubię lwy
skąd
biblioteka
moja opinia
Rzym,lasy,Karpaty.Ładne to było,szczęk oręża.Zamachy,cearze.

Okładka
lubię lwy
skąd
biblioteka
moja opinia
Rzym,lasy,Karpaty.Ładne to było,szczęk oręża.Zamachy,cearze.

Uwielbiam książki o Rzymie, ale tę ledwo zmęczyłam. W moim odczuciu autor trochę przesadził z ilością bohaterów - już dawno nie czułam się tak zagubiona podczas czytania książki. Akcja rozgrywa się w wielu miejscach,w każdym z tych miejsc występują inni bohaterowie i wątki te łączą się ze sobą w dość luźny sposób. Przez całą książkę nie dopatrzyłam się niczego (oprócz cesarza),wokół czego historia by się kręciła. Tak właściwie to nawet nie mogę napisać w jednym zdaniu o czym była ta książka. Zaczęło się od obalenia jednego cesarza i obwołania nowym władcą żołnierza. I żeby to już tak się ciągnęło, historia rządów, spiski i wojny cesarza na północy, książka byłaby lepsza. Ale jak tylko coś się zaczynało dziać, akcja przeskakiwała nagle do Rzymu albo Afryki, i działo się coś zupełnie niezwiązanego z poprzednim tematem. Nie było w książce tej osi, która wyznaczałaby właściwą fabułę, żeby można było chociaż spróbować zgadywać jak się książka skończy.

Uwielbiam książki o Rzymie, ale tę ledwo zmęczyłam. W moim odczuciu autor trochę przesadził z ilością bohaterów - już dawno nie czułam się tak zagubiona podczas czytania książki. Akcja rozgrywa się w wielu miejscach,w każdym z tych miejsc występują inni bohaterowie i wątki te łączą się ze sobą w dość luźny sposób. Przez całą książkę nie dopatrzyłam się niczego (oprócz...

Nie ma co ukrywać, że przez pierwsze rozdziały książki męczyłam się niewymownie. Autor dosłownie zasypał czytelnika masą bohaterów: co rozdział to inne postacie i inne miejsce akcji, do tego imiona, niekiedy podobne do siebie i skomplikowane koligacje rodzinne nie pomagają ogarnąć sytuacji. Z czasem elementy układanki dość logicznie się ze sobą łączą i wyłania nam się pełny obraz rozpadającego się imperium, pogrążonego w spiskach, podejrzeniach i krwawych rozprawach z wrogami tymi prawdziwymi, jak i urojonymi.
Docenić trzeba trud autora włożony w opisy bitew, bo te są tak plastyczne, że można niemal usłyszeć szczęk oręża i poczuć woń potu i krwi; również codzienne zwyczaje starożytnych wydały mi się ciekawe i świadczą o znajomości tematu.
Całokształt oceniam jako dobry, ale nierówny. Końcówka książki zdecydowanie lepsza niż chaotyczny początek.
Chętnie przekonam się jak potoczą się dalsze losy bohaterów sagi...

Nie ma co ukrywać, że przez pierwsze rozdziały książki męczyłam się niewymownie. Autor dosłownie zasypał czytelnika masą bohaterów: co rozdział to inne postacie i inne miejsce akcji, do tego imiona, niekiedy podobne do siebie i skomplikowane koligacje rodzinne nie pomagają ogarnąć sytuacji. Z czasem elementy układanki dość logicznie się ze sobą łączą i wyłania nam się pełny...

Po serii "wojownik Rzymu" akurat ta seria jak na razie zapowiada się średnio. Zostajemy zarzuceni całą masą bohaterów porozrzucanych po całym imperium rzymskim. Akcja główna to obalenie ostatniego cesarza z rodu Sewrów i powołanie na jego miejsce Maksymina Traka, parweniusza i żołnierza co nie podoba się senatorom. Akcja w tej książce koncentruje się głownie na zdradzie i zakulisowych rozgrywkach senatorów i innych członków elit rzymskich w celu obalenia nowego cesarza, nie tak jak w poprzednich cyklach tu bitwy i potyczki (ze świetnych opisów których autor słynie) są jakby wątkiem pobocznym i według mnie opisywane po łebkach, a szkoda. Otrzymujemy więc zamiast, do czego byliśmy przez autora przyzwyczajeni, książki militarnej bardziej sensacje z kryminałem i bohaterami oglądającymi się przez ramię czy już cesarz wysłał za nimi swoich siepaczy. Zobaczymy jak sytuacja się rozwinie w następnych tomach, na razie przeciętna.

Po serii "wojownik Rzymu" akurat ta seria jak na razie zapowiada się średnio. Zostajemy zarzuceni całą masą bohaterów porozrzucanych po całym imperium rzymskim. Akcja główna to obalenie ostatniego cesarza z rodu Sewrów i powołanie na jego miejsce Maksymina Traka, parweniusza i żołnierza co nie podoba się senatorom. Akcja w tej książce koncentruje się głownie na zdradzie i...

235 rok. Wskutek zamachu stanu ginie cesarz Aleksander Sewer, a na rzymskim tronie zasiada jeden z cenionych wojskowych dowódców, Maksymin Trak. Przejęciu władzy towarzyszy wiele kontrowersji, ale w obliczu licznych konfliktów zbrojnych, w jakie uwikłany jest Rzym owego okresu, nowy cesarz wydaje się najlepszym rozwiązaniem. Niebawem okazuje się jednak, że Maksymin nie jest takim władcą, jakiego oczekiwano.

"Żelazo i rdza" to powieść historyczna ukazująca Imperium Rzymskie z jego najgorszej strony. Tej pełnej podstępów, dwulicowości, spisków i dewiacji seksualnych. Utwór opisuje trzy lata, podczas których Maksymin stara się umocnić swoją pozycję, prowadzić wojnę z Germanami na północy swojego kraju i dodatkowo ożenić syna. Tymczasem senat, który niejako osadził go na tronie, zaczyna myśleć o ponownej zmianie władcy. Pojawiają się kolejni kandydaci, samozwańczy cesarzowie Rzymu. Oprócz wojny z Germanami na południu toczy się konflikt z pomniejszymi watażkami. Dwie młode wdówki (lub prawie wdówki) zastanawiają się, co począć ze swoimi potrzebami po śmierci małżonków. A czytelnik zadaje sobie co chwila pytanie: "Że co?".

Lektura "Żelaza i rdzy" sprawiła mi niemało problemów. Akcja wprawdzie toczy się w zadowalającym tempie, czasami przyspiesza, czasami zwalnia i wypełnia się dialogami, ale pomiędzy rozdziałami występują ogromne przeskoki - w czasie, przestrzeni i, hm, bohaterach. Otwarciu każdego rozdziału towarzyszy podanie czasu i miejsca akcji, ale luki są nieraz ogromne (wydarzenia z owych "przeskoków" poznajemy w retrospekcjach - w ogóle nie oddzielonych od właściwej akcji). Przez pierwsze kilkadziesiąt stron spotykamy się z mnóstwem postaci, sprawujących przeróżne funkcje, przebywających w różnych miejscach, o różnym statusie społecznym. Zanim odnalazłam się w tym natłoku (i spotkałam jakiegoś "znajomego" bohatera po raz drugi) minęło sporo czasu. Później było lepiej, wątki zaczęły się splatać, jednak postaci się nie mieszały.

"Żelazo i rdza" ukazuje świat pozbawiony idealizmu, brudny i brzydki. Nie ma tu opisów seksu, niemniej często pojawiają się jakieś erotyczne aluzje czy niewybredne komentarze. Powieść dynamicznie i szczegółowo (czyli też krwawo) opisuje także starcia wielkich armii. Te opisy charakteryzuje wprawdzie pewna chaotyczność, ale ciężko zachować porządek, gdy mamy do czynienia z wielotysięcznymi siłami zbrojnymi.

Powieść, oprócz walorów fikcyjnych, stanowi także źródło pewnej wiedzy historycznej. Harry Sidebottom zawarł w swojej powieści posłowie, w którym wyjaśnia niektóre poruszone w powieści kwestie (np. liczenie czasu w ówczesnym Rzymie, kwestie mennic i bicia monet, łowów czy walk kogutów) oraz wymienia przeróżne źródła historyczne, z których można poszerzyć swoją historyczną wiedzę. Autor zamieścił także słowniczek pojęć związanych ze Starożytnym Rzymem oraz spis występujących w Żelazie i rdzy postaci - zawiera króciutką informację o danym bohaterze, choćby epizodycznie wspomnianym. I nie, te dodatki nie są "dodatkami" w sensie stricte - zajmują około 60 stron. Wydawca dostarcza także kilka mapek, które ubogacają lekturę.

"Żelazo i rdza", gdy przebrnie się przez pierwsze rozdziały, potrafi wciągnąć i zafascynować. Klimatem i rozmachem powieść kojarzyła mi się z "Pieśnią Lodu i Ognia" George'a R.R. Martina. Tu także jest mnóstwo intryg, walk o tron, walk o terytorium, wewnętrznych konfliktów. Jeśli nie straszne Wam historyczno-sensacyjne klimaty pełne polityki, spisków i podstępów, śmiało sięgnijcie po "Żelazo i rdzę". Nie powinniście się zawieść.

235 rok. Wskutek zamachu stanu ginie cesarz Aleksander Sewer, a na rzymskim tronie zasiada jeden z cenionych wojskowych dowódców, Maksymin Trak. Przejęciu władzy towarzyszy wiele kontrowersji, ale w obliczu licznych konfliktów zbrojnych, w jakie uwikłany jest Rzym owego okresu, nowy cesarz wydaje się najlepszym rozwiązaniem. Niebawem okazuje się jednak, że Maksymin nie jest...

"Memento mori"*

Harry Sidebottom to brytyjski historyk i pisarz, który pracuje jako wykładowca historii antycznej w Lincoln College w Oksfordzie. Nie może więc dziwić, że jego zamiłowanie przeniosło się na pisarstwo i zasłynął on serią powieści o Marku Baliście (cykl "Wojownik Rzymu"),wydaną przez Wydawnictwo Rebis, która dotyczy właśnie okresu starożytności. Seria przyjęła się całkiem dobrze, co zmotywowało Sidebottoma do kontynuowania pisarskiej kariery i stworzenia nowego cyklu pod nazwą "Cesarski tron", który będzie trylogią i akcja również osadzona jest w antyku.

Jest rok 235, kiedy młody cesarz, Aleksander Sewer, zostaje zabity przez bohatera wojennego - Maksymina Traka. Poza murami Rzymu zostaje on obwołany przez swoją armię nowym cesarzem imperium. Czas panowania Traka to okres, kiedy Imperium Rzymskie prowadzi zacięte walki z barbarzyńcami, pochłaniające niezliczone liczby ofiar i pieniędzy. Na północnych rubieżach przebywa Track tocząc nieustanne walki z barbarzyńcami. Na wschodzie, w Mezopotamii, stacjonuje namiestnik Pryskus. Zaś w Afryce znajdują się wojska pod dowództwem Gordiana Starszego, które walczą z nomadami Nuffuziego. Rzym został pod opieką prefekta Pupienusa i jego synów Pupienusa Maksymusa i Pupienusa Afrikanusa. Wszyscy walczą o poszerzenie się granic i większe wpływy dla Imperium Rzymskiego, ale nie jest to łatwe, bo wrogie plemiona barbarzyńców zdają się być nieskończone, a i w samym Rzymie pełno jest zdrajców i spiskowców, którym bardzo nie odpowiada, że rolę cesarza przyjął bohater wojenny, który nie chce brać udziału w polityce, bo zamiast tego woli przebywać ze swoimi żołnierzami.

"Wzbogacaj żołnierzy, ignoruj wszystkich pozostałych."**

"Żelazo i rdza" to powieść historyczna osadzona w antyku. Jednym z najsłynniejszych pisarzy powieści historycznej z tego okresu jest Robert Graves, który pisał o słynnym kalekim cesarzu Klaudiuszu ("Ja, Klaudiusz", "Klaudiusz i Messalina"). Sidebottom zdecydował się napisać o mało znanym laikowi historii antycznej Maksyminie Traku, którego okres panowania był krótki, ale bardzo intensywny, bo stoczył wiele potyczek przeciwko barbarzyńcom. Co ciekawe, uznany jest za jedynego człowieka, który nie był rzymianinem a został cesarzem i nigdy nie pojawił się jako cesarz w Rzymie, bo osobiście toczył bitwy z wrogiem, stając ramię w ramie ze swoimi żołnierzami, których uważał za lepszych od polityków. Cały okres jego panowania przemijał zatem na polu walki, aby poszerzyć granice Imperium Rzymskiego i zwalczyć jego wrogów, zamiast przebywać w Rzymie wśród senatorów i zajmować się polityką.

Brytyjski autor znany jest z poprzedniego cyklu ze swojej niezwykłej skrupulatności, która jest dostrzegalna na każdej stronie także i w tej książce. Bardzo dokładnie przedstawił postać Traka, okres jego panowania i środowisko, w którym przebywa, a oprócz tego dołączył do książki dodatki w postaci licznych map (Wschodu, Północnych rubieży, Afryki, granic Imperium Rzymskiego),spisu postaci, słownika i posłowia historycznego, które wszystkie razem mają bagatela aż 74 strony! Zaznaczyć trzeba, że książka liczy sobie 448 stron, a więc dodatki stanowią jej znaczną część. Bardzo rzadko spotykam się z taka skrupulatnością u autorów i jest to naprawdę godne podziwu, ile autor włożył pracy w napisanie tej książki.

"Nam, nieszczęsnym śmiertelnikom, każdy sposób umierania jest nienawistny."***

Starożytność i średniowiecze to epoki, które najlepiej nadają się na napisanie powieści historycznej. Już od szkoły podstawowej na lekcjach historii jesteśmy uczeni o najważniejszych wydarzeniach z tych dwóch okresów, bo zapisały w dziejach ludzkości najbogatszą historię. Jednak nie każdy lubi sucho przedstawione fakty, które na lekcjach najczęściej podawane są pod postacią dat i liczb, których spamiętać wszystkich nie sposób. Dla takich osób, które lubią historię, ale nie pod postacią liczb, została stworzona właśnie powieść historyczna, która stanowi połączenie tego, co faktycznie się wydarzyło z tym, co tworzy właściwą część książek tego gatunku, czyli fikcją literacką dopisaną przez autora, żeby było ciekawiej i zapewniało rozrywkę. I to faktycznie zdaje egzamin, chociaż sam początkowo niechętnie po pierwszą książkę z tego gatunku sięgałem.

Antyk jest moim ulubionym okresem w dziejach ludzkości, o którym chętnie czytam, bo oprócz bogatej ilości krwawych i spektakularnych wojen i bitew, znany jest również z konsekwentnie prowadzonej polityki, bałwochwalczej czci oddawanej bogom, przywiązywania dużej uwagi do kultury i sztuki (teatry, świątynie, łaźnie, kolosea itp.),budowania ogromnych imperiów, czy tworzenia się licznych spisków i knowań przeciwko wrogom a także i rodzinie, co często kończyło się zabójstwami. Niemal wszystko to znajdziecie w tej książce i trylogii, którą rozpoczęła, i jest to napisane w dobrym stylu. Jeśli więc znajdą się wśród Was osoby, które lubią powieści historyczne i wszystko to, co dotyczy antyku, myślę że będą zadowolone sięgając po nowy cykl Sidebottoma.


*Pamiętaj o śmierci (z łacińskiego).
**Harry Sidebottom, Żelazo i rdza, Wydawnictwo Rebis, Poznań 2015, s. 350.
***tamże, s. 91.

Recenzja pochodzi z mojego bloga: http://swiat-bibliofila.blogspot.com/2015/09/zelazo-i-rdza-harry-sidebottom-recenzja.html

"Memento mori"*

Harry Sidebottom to brytyjski historyk i pisarz, który pracuje jako wykładowca historii antycznej w Lincoln College w Oksfordzie. Nie może więc dziwić, że jego zamiłowanie przeniosło się na pisarstwo i zasłynął on serią powieści o Marku Baliście (cykl "Wojownik Rzymu"),wydaną przez Wydawnictwo Rebis, która dotyczy właśnie okresu starożytności. Seria...