Nie lubię się powtarzać, a ten tom podtrzymuje to, co mówiłam o Stopie prawa - absolutnie uwielbiam ten duet i świetnie się bawiłam <3

Nie lubię się powtarzać, a ten tom podtrzymuje to, co mówiłam o Stopie prawa - absolutnie uwielbiam ten duet i świetnie się bawiłam <3

jest już lepiej niż Stop Prawa ... a końcówka... Sazed z lekka przeholował...

jest już lepiej niż Stop Prawa ... a końcówka... Sazed z lekka przeholował...

Ten tom ogólnie oceniam podobnie jak "Stop prawa", chociaż było lepiej. Akcja rozkręciła się i nabrała spójności. Mamy wiele odwołań do pierwszych trzech części i bohaterów z niej znanych. Dzięki temu poczułam więcej "sandersonowatego" klimatu. ;-) Akcja nabrała głębi i nie jest już tak bardzo przypominająca kryminał, jak poprzedniczka. Po kolejny tom sięgam z nadzieją na coś jeszcze lepszego.

Ten tom ogólnie oceniam podobnie jak "Stop prawa", chociaż było lepiej. Akcja rozkręciła się i nabrała spójności. Mamy wiele odwołań do pierwszych trzech części i bohaterów z niej znanych. Dzięki temu poczułam więcej "sandersonowatego" klimatu. ;-) Akcja nabrała głębi i nie jest już tak bardzo przypominająca kryminał, jak poprzedniczka. Po kolejny tom sięgam z nadzieją na...

Magia i rewolwery czyli Wax & Wayne tom 2.

W końcu coś u mnie zażarło i Cienie Tożsamości czytało mi się o wiele lepiej od poprzedniej części czyli Stopu Prawa. Nadal nie jest to poziom historii Kelsiera i spółki, jednak jest to naprawdę bardzo dobra książka. Polubiłem ekipę Waxa równie mocno co poprzednich bohaterów, podoba mi się jak Sanderson wplata tutaj dziedzictwo które pozostawilI Elend i Vin.
Fabularnie jest w porządku, sporo twistów w stylu Sandersona ale co najważniejsze finalnie historia dowozi :)
Minusem jest tutaj dla mnie skala historii, a mówiąc dokładniej to jak mały urywek świata jest nam pokazany. Boli mnie, że siedzimy praktycznie cały czas w Elendel gdzie tam wszędzie dookoła czeka fascynujący świat o którym wiemy tak mało. Szkoda też, że tak mało pojawia się postaci z mocami allomantycznymi, lub hemalurgicznymi. Troszkę brakuje mi w tym aspekcie różnorodności :)
Żałobne Opaski - nadchodzę 😃

Magia i rewolwery czyli Wax & Wayne tom 2.

W końcu coś u mnie zażarło i Cienie Tożsamości czytało mi się o wiele lepiej od poprzedniej części czyli Stopu Prawa. Nadal nie jest to poziom historii Kelsiera i spółki, jednak jest to naprawdę bardzo dobra książka. Polubiłem ekipę Waxa równie mocno co poprzednich bohaterów, podoba mi się jak Sanderson wplata tutaj dziedzictwo...

Zacznę może niezbyt oryginalnie, ale zgodzę się z tak wieloma opiniami, że ‘Cienie tożsamości’ bije na głowę poprzedniczkę, w wielu aspektach. Niestety, nadal nie jestem oczarowany.
Dużą niespodzianką jest to, że fabuła, w przeciwieństwie do ‘Stopu prawa’, w koncu fajnie zgrywa się z bohaterami książki. Rozdziały sa bardziej spójne, fabuła w końcu ma jakimś głębszy potencjał i sens. Pojawia się sporo nowych bohaterów, ale największą niespodzianką są ci starsi (i nie mam tu na myśli tylko poprzedniego tomu!).
Mialem nadzieję, że ten cały detektywistyczny styl w końcu mnie jakoś przekona, ale nadal słabiutko. Nie poczułem praktycznie żadnego napięcia akcją (a tej stosunkowo w książce było sporo),bo ta wydarzająca się w książce moze nie jest nudna, ale w taki sposób jest przedstawiona.
Fan oryginalnej trylogii ‘Zrodzonego z mgły’ na pewno odnajdzie się w tym tomie bardziej niż w poprzednim - nawet ja w końcu poczułem klimat pierwszych trzech książek z cyklu, co przyprawiło mnie o swego rodzaju sentyment.
Trzeba też przyznać, ze ‘Cienie tożsamości’ zdecydowanie bardziej pozwala czytelnikowi zbliżyć się do głównych bohaterów fabuły, co sprawia, ze wydają się bardziej interesujący i warci czasu na poznanie ich kolejnych przygod, ktore (póki co) wydaja sie nie wykraczac na tak duża skalę jak oryginalna trylogia Zrodzonego, ale w końcu jeszcze wiele przed nami.

Zacznę może niezbyt oryginalnie, ale zgodzę się z tak wieloma opiniami, że ‘Cienie tożsamości’ bije na głowę poprzedniczkę, w wielu aspektach. Niestety, nadal nie jestem oczarowany.
Dużą niespodzianką jest to, że fabuła, w przeciwieństwie do ‘Stopu prawa’, w koncu fajnie zgrywa się z bohaterami książki. Rozdziały sa bardziej spójne, fabuła w końcu ma jakimś głębszy...

Druga część zdecydowanie lepsza od poprzedniczki. Protagoniści wreszcie znacznie bardziej pogłębieni - można ich polubić, nawet jeżeli nie umywają się do ekipy Kelsiera z pierwszej Trylogii. Wartka akcja, zaskakujący zwrot pod koniec - Sanderson w bardzo dobrym wydaniu. Tylko świat, jakby taki skurczony.... To co było zawsze zaletą prozy Sandersona - ogromny, rozbudowany świat - tutaj zamyka się właściwie tylko wewnątrz jednego z Oktantów miasta Elendel.... szkoda, ale i tak warto po książkę sięgnąć

Druga część zdecydowanie lepsza od poprzedniczki. Protagoniści wreszcie znacznie bardziej pogłębieni - można ich polubić, nawet jeżeli nie umywają się do ekipy Kelsiera z pierwszej Trylogii. Wartka akcja, zaskakujący zwrot pod koniec - Sanderson w bardzo dobrym wydaniu. Tylko świat, jakby taki skurczony.... To co było zawsze zaletą prozy Sandersona - ogromny, rozbudowany...

Po lekkim rozczarowaniu, jakim był dla mnie "Stop Prawa", Brandon znowu mnie zachwycił. Zniknęły rzeczy, które mnie wkurzały: bardzo przewidywalne twisty, oczywiste i wymuszone żarty, a zostały wszystkie fajne aspekty. Super, że została skondensowana akcja (ogromna część książki rozgrywa się w ciągu jednej doby),która aż zaskakiwała w poprzedniej części, rewolucja technologiczna w świecie jest dalej eksplorowana, a zmiany społeczne wyszły całkowicie na prowadzenie i moim zdaniem są pokazane naprawdę bardzo dobrze. Tak jak w poprzedniej książce bohater musiał przeżyć zmianę z dziczy na miasto, tak w tej to miasto musi przeżyć zmianę, a bohaterowie (jednocześnie rozwijając się sami) mu w tym pomagają i towarzyszą.
Plot twisty znowu przestały być oczywiste, zamiast, jak przy czytaniu "Stopu" czekać na "a no tak, na pewno stanie się x" czułem się realnie niepewny, z niecierpliwością patrzyłem na nakręcającą się machinę spisku i przeżyłem kilka prawdziwych emocjonalnych poruszeń. Bardzo się cieszę, że nie zniechęciłem się do serii po "Stopie Prawa"; warto było jednak dać kredyt zaufania autorowi.

Po lekkim rozczarowaniu, jakim był dla mnie "Stop Prawa", Brandon znowu mnie zachwycił. Zniknęły rzeczy, które mnie wkurzały: bardzo przewidywalne twisty, oczywiste i wymuszone żarty, a zostały wszystkie fajne aspekty. Super, że została skondensowana akcja (ogromna część książki rozgrywa się w ciągu jednej doby),która aż zaskakiwała w poprzedniej części, rewolucja...

Kontynuacja serii Wax & Wayne to z jednej strony więcej tego samego - lekko humorystycznych przygód wiktoriańskich detektywów - ale też powrót do głębszych wątków typowych dla Epic Fantasy.

Elendel staje przed nowym zagrożeniem - tym razem bohaterowie zmierzą się przeciwnikiem znacznie poważniejszym niż banda rabusiów. Nowy przeciwnik sztukę manipulacji opanował do perfekcji - i metodycznie pracuje nad doprowadzeniem miasta na skraj wojny domowej.

Historia wciąż jest bardzo osobista dla naszych bohaterów, jednak powoli Sanderson kieruje się z powrotem na szersze wody Cosmere i jego tajemnic. Pomagają w tym zarówno nowi sojusznicy, jak i powracające postacie, w tej erze znane tylko z legend i mitów.

Tom pokazuje nam nie tylko dalsze losy bohaterów, ale też samej planety Scadrial - rozwój technologii przyspiesza - elektryczność, czy pierwsze samochody stanowią dla bohaterów nowość, a zaawansowana metalurgia ukazuje ciekawe aspekty alomancji.

Kontynuacja serii Wax & Wayne to z jednej strony więcej tego samego - lekko humorystycznych przygód wiktoriańskich detektywów - ale też powrót do głębszych wątków typowych dla Epic Fantasy.

Elendel staje przed nowym zagrożeniem - tym razem bohaterowie zmierzą się przeciwnikiem znacznie poważniejszym niż banda rabusiów. Nowy przeciwnik sztukę manipulacji opanował do...

Książka powinna być częścią Żałobnych Opasek, gdyż jako samodzielna książka wydaje się zbyt przeciagnięta. Niemniej wciąż dobra pozycja i niezbędna do pełnego odbioru serii.

Książka powinna być częścią Żałobnych Opasek, gdyż jako samodzielna książka wydaje się zbyt przeciagnięta. Niemniej wciąż dobra pozycja i niezbędna do pełnego odbioru serii.

Dużo lepsza niż pierwsza część, bardziej w duchu oryginalnej trylogii. Zdecydowanie więcej się tutaj dzieje, jest też więcej korzystania z lore tego świata. W końcu widać zarys ciekawej i większej intrygi rozciągającej się na wszystkie tomy, w przeciwieństwie do prostej historii z poprzedniej części.

Dużo lepsza niż pierwsza część, bardziej w duchu oryginalnej trylogii. Zdecydowanie więcej się tutaj dzieje, jest też więcej korzystania z lore tego świata. W końcu widać zarys ciekawej i większej intrygi rozciągającej się na wszystkie tomy, w przeciwieństwie do prostej historii z poprzedniej części.