Każdy człowiek, a szczególnie rodzic, powinien przeczytać.
Zmienia myślenie, i pomaga w starciach z codziennością na zawsze.

Każdy człowiek, a szczególnie rodzic, powinien przeczytać.
Zmienia myślenie, i pomaga w starciach z codziennością na zawsze.

Książka napisana jest dosyć topornym językiem, ale pomimo to warto ją przeczytać. Jeśli chcecie wiedzieć dlaczego:
- Adolf Hittler miał urojonych wrogów (Żydów, upośledzonych itd.),
- Mary Bell była młodocianą morderyczynią,
- Jurgen Bartsch był skrajnie destrukcyjny przeciw młodocianym chłopcom (mordował symbolicznie samego siebie),
- dlaczego (najprawdopodobniej) Sylvia Plath popadła w depresję i popełniła samobójstwo... to przeczytajcie koniecznie tę lekturę!

Książka jest wstrząsająca - czasami miałam łzy w oczach kiedy odkrywałam na kolejnych stronach jak bardzo zwyrodniali i despotyczni potrafią być rodzice. Cytaty z książek poradnikowych z poprzednich epok są przerażające. Szokujące jest jak przemoc była propagowana przez pedagogów i psychiatrów ubiegłych stuleciach. Nic dziwnego, że nasi rodzice byli często przemocowi i agresywni, skoro byli tym "mostem" pomiędzy czasami dzisiejszymi (wzglednie zdrowszymi),a tymi czasami w rozkwicie przemocowym, upakarzającym i zwyrodniałym.

"Czarna pedagogika" to morze podstępów, kłamstw, przerażających kar cielesnych i wręcz tortur cielesnych i psychicznych. To też obłuda, manipulacja, zastraszanie, pozbawianie objawów miłości, izolacja, podejrzliwość, upokarzanie, znęcanie, pogarda, wystawianie na pośmiewisko, zawstydzanie...

Uleczeniem wg autorki jest odkrycie żalu w sobie, zrozumienie i odkrycie, opowiedzenie komuś tej ukrywanej prawdy. Tej cząstki siebie, która jest skrywana przed światem i często niezrozumiana, wyparta, wybielona przez ofiarę. Czyli bycie przy swoich emocjach. To dopiero daje prawdziwe wybaczenie.

A i najważniejsze... warto być tą ciepłą, dobrą osobą wśród dzieci. Kto wie, czy to Ty nie będziesz taką jedyną dla tego danego dziecka?

Polecam!

Książka napisana jest dosyć topornym językiem, ale pomimo to warto ją przeczytać. Jeśli chcecie wiedzieć dlaczego:
- Adolf Hittler miał urojonych wrogów (Żydów, upośledzonych itd.),
- Mary Bell była młodocianą morderyczynią,
- Jurgen Bartsch był skrajnie destrukcyjny przeciw młodocianym chłopcom (mordował symbolicznie samego siebie),
- dlaczego (najprawdopodobniej)...

Wspaniała i przerażając jednoczenie książka. Pokazuje genezę nazizmu. Toksyczni rodzice, maltretowane dzieci jako źródła zaburzeń psychicznych w dorosłym życiu.
Marzę, żeby stała się lektura obowiązkową.

Wspaniała i przerażając jednoczenie książka. Pokazuje genezę nazizmu. Toksyczni rodzice, maltretowane dzieci jako źródła zaburzeń psychicznych w dorosłym życiu.
Marzę, żeby stała się lektura obowiązkową.

„Póki cała ludzka społeczność nie zda sobie sprawy z faktu, że codziennie popełnia się niezliczone morderstwa duchowe na dzieciach, morderstwa, od których skutków cierpieć będzie cała ludzkość, będziemy błądzić w ciemnym labiryncie - mimo wszystkich podejmowanych w najlepszej wierze planów rozbrojeniowych.”

Mocna, chwilami wstrząsająca książka Alice Miller, która dowodzi, że za każdym działaniem stoi jakaś przyczyna. Każde stłumienie, wyparcie czy zapomnienie musi dojść kiedyś do głosu, w taki czy inny sposób. To od nas zależy, czy pozostaniemy ślepi i głusi na to, co bolesne lecz prawdziwe czy też nauczymy się widzieć, słyszeć i rozumieć więcej.

„Póki cała ludzka społeczność nie zda sobie sprawy z faktu, że codziennie popełnia się niezliczone morderstwa duchowe na dzieciach, morderstwa, od których skutków cierpieć będzie cała ludzkość, będziemy błądzić w ciemnym labiryncie - mimo wszystkich podejmowanych w najlepszej wierze planów rozbrojeniowych.”

Mocna, chwilami wstrząsająca książka Alice Miller, która dowodzi,...

Książka opisuje jak powstają mechanizmy funkcjonowania człowieka. Dlaczego jedni są "dobrymi" ludźmi a innych postrzegamy jako "złych"? Co za tym stoi? Na te pytania odpowiada książka.

Książka opisuje jak powstają mechanizmy funkcjonowania człowieka. Dlaczego jedni są "dobrymi" ludźmi a innych postrzegamy jako "złych"? Co za tym stoi? Na te pytania odpowiada książka.

Dopiero ta książka otworzyła mi oczy i pozwoliła spojrzeć szerzej na temat zbrodniarzy. Bardzo często oceniamy człowieka już za sam efekt końcowy, nie widząc źródła problemu, którym bardzo często są sami rodzice (opiekunowie). Genialna pozycja Pani Miller, którą uważam, że powinni przeczytać rodzice i nie tylko.

Dopiero ta książka otworzyła mi oczy i pozwoliła spojrzeć szerzej na temat zbrodniarzy. Bardzo często oceniamy człowieka już za sam efekt końcowy, nie widząc źródła problemu, którym bardzo często są sami rodzice (opiekunowie). Genialna pozycja Pani Miller, którą uważam, że powinni przeczytać rodzice i nie tylko.

Książki Alice Miller czytam ilekroć na nie trafię bo interesuję się psychologią i pedagogiką, bo są po prostu ciekawie napisane, i dotykają trudnych i ważnych dla mnie tematów.

Próbują odpowiedzieć na naprawdę nurtujące mnie pytania.

Ile razy widzę w telewizji informacje o zakatowaniu niemowlątka, albo noworodka, bo „był złośliwy i specjalnie wrzeszczał”, albo tylko dlatego, że płakał i zastanawiam się jakim cudem jakiś idiota wpadł na pomysł, że biciem można uspokoić malucha czy kogokolwiek innego ( zakładam, że miał ochotę go uspokoić na chwilę, a nie na wieki wieków i zakatować).

Czasami też patrzę na małe dzieci, śliczne w swojej dziecięcej urodzie i zastawiam się dlaczego z takiego małego kochanego cudu może wyrosnąć ktoś taki jaki Stalin, Pol Pot, czy Hitler. Przecież ci ludzie się urodzili i byli kiedyś niewinnymi małymi aniołkami. Dziwne prawda?

Przy obecnym stanie wiedzy zgadzamy się już, że człowiek nie rodzi się przestępcą, a raczej się nim staje. Dlaczego?

Alice Miller wychodzi od czegoś co nazywa się obecnie „czarną pedagogiką” czyli według Wikipedii: „Studium (...) nad przemocą psychiczną, którą wychowawcy doświadczyli we wczesnym dzieciństwie, a następnie nieświadomi tego faktu, stosowali ją wobec wychowanków, pokazały wyraźnie występowanie zjawiska dziedziczenia postaw dyskryminacyjnych.”
Więcej tutaj: https://iwonabanach.blogspot.com/2019/04/zniewolone-dziecinstwo-i-potwory.html#more

Książki Alice Miller czytam ilekroć na nie trafię bo interesuję się psychologią i pedagogiką, bo są po prostu ciekawie napisane, i dotykają trudnych i ważnych dla mnie tematów.

Próbują odpowiedzieć na naprawdę nurtujące mnie pytania.

Ile razy widzę w telewizji informacje o zakatowaniu niemowlątka, albo noworodka, bo „był złośliwy i specjalnie wrzeszczał”, albo tylko...

Muszę przyznać, że książka wywarła na mnie naprawdę ogromne wrażenie. Momentami byłam wręcz zbulwersowana, zwłaszcza, że odnalazłam w niej pojedyncze wspomnienia z mojego własnego dzieciństwa. Z drugiej strony historia II Wojny światowej jest moją pasją i wielokrotnie zastanawiałam się, jak to możliwe, że Niemcy mogli dopuścić się tak straszliwych zbrodni. Autorka pisze w sposób bardzo szczery, bez owijania w bawełnę. Jednocześnie nie próbuje tłumaczyć, czy usprawiedliwiać ludzi, którzy dopuścili się strasznych czynów lub popadli w różne uzależnienia, ograniczając się jedynie do pokazania mechanizmów, które mogły do tego doprowadzić, a mają związek z tym, jak ci ludzie (i nie tylko oni) byli wychowywani. Polecam wszystkim, którzy chcą zrozumieć wpływ dzieciństwa na dalsze życie każdego człowieka.

Muszę przyznać, że książka wywarła na mnie naprawdę ogromne wrażenie. Momentami byłam wręcz zbulwersowana, zwłaszcza, że odnalazłam w niej pojedyncze wspomnienia z mojego własnego dzieciństwa. Z drugiej strony historia II Wojny światowej jest moją pasją i wielokrotnie zastanawiałam się, jak to możliwe, że Niemcy mogli dopuścić się tak straszliwych zbrodni. Autorka pisze w...

A to jest najgorsza książka, jaką czytałem od lat. Myślę, że autorka sama ma problemy z którymi sobie nie radzi. Czytając pozycje miałem wrażenie, że pisząca książkę nienawidzi wszystkich rodziców.

A, Miller uważa, że odnalazła przyczynę przemocy w dorosłym życiu. Nie ma jednak dowodów, na to. Po pierwsze przez 1/2 książki cytuje poradniki, które mówią, jak wychować dzieci z 1785 roku, a później obala metody, które propagują autorzy. Zgadzam się z autorką, że przemoc, jest złem ale nie widzę sensu przytaczania metod z tak odległych czasów. To tak jakby obecnie uczyć, jak obsługiwać Windows 95.

Po drugie opisuje przypadek Chrisyny F. ( bohaterka my dzieci z dworca zoo). Przeinacza fakty. Uważa np. jej zachowanie w szkole jest ugruntowane biciem przez jej ojca. Dziewczynka strasznie dokucza nauczycielom. Przecież można doliczyć nauczycielom ponieważ chcę się zaimponować klasie, ukochanej itp. Autorka sugeruje, że ćpanie Christyny jest wynikiem jej toksycznych rodziców. Nic nie wspomina, że jej koleżanki, które ćpały pochodziły z dobrych domów. Według autorki bicie dzieci można porównywać do obozów koncentracyjnych. Jeśli dziecko zostanie uderzone przez rodzica, to według niej rodzic był sam dręczony przez swoich rodziców albo chce złamać dziecka wolę i zniszczyć jego psychikę.

To nie jest praca naukowa. Autorka ma swoją tezę, a później broni ją rękami i nogami. Znam ludzi, którzy byli ofiarami przemocy i świetnie teraz funkcjonują. Znam też ludzi, którzy pochodzili z dobrych rodzin, a dzisiaj ćpają i są uzależnieni od alkoholu. Nie można wrzucać wszystkiego do jednego worka.

Reasumując, jak dla mnie pozycja jest gniotem, którego warto omijać. Problem przemocy w rodzinie jest poważnym tematem. Nie można z niego robić biznesu do sprzedawania szkoleń, książek oraz coachingów. Uważam, ze zamiast szukania winnych naszych problemów, jest dawanie ludziom umiejętności, które pomogą im funkcjonować w dorosłym życiu oraz wsparcia, które jest im tak bardzo potrzebne.

A to jest najgorsza książka, jaką czytałem od lat. Myślę, że autorka sama ma problemy z którymi sobie nie radzi. Czytając pozycje miałem wrażenie, że pisząca książkę nienawidzi wszystkich rodziców.

A, Miller uważa, że odnalazła przyczynę przemocy w dorosłym życiu. Nie ma jednak dowodów, na to. Po pierwsze przez 1/2 książki cytuje poradniki, które mówią, jak wychować...

Wybitna książka, którą każdy powinien przeczytać.
Pełna przykładów mniej lub bardziej dosłownego okrucieństwa,
pokazuje w jaki sposób surowe i pozbawione radości dzieciństwo
może doprowadzić do zaburzeń psychicznych.

Wybitna książka, którą każdy powinien przeczytać.
Pełna przykładów mniej lub bardziej dosłownego okrucieństwa,
pokazuje w jaki sposób surowe i pozbawione radości dzieciństwo
może doprowadzić do zaburzeń psychicznych.