O Aglai Veteranyi przeczytałam po raz pierwszy w swoją drogą genialnej książce Dagny Kurdwanowskiej pt. "Biblioteka samobójców". Ta pisarka, aktorka i artystka zarazem urzekła mnie od razu swoim życiorysem, aczkolwiek nie rozumiałam, jak osoba tak niezwykła i pełna uśmiechu mogła chcieć targnąć się na swoje życie.
Minęło kilka lat, udało mi się w ramach wymiany zdobyć "Kto znajduje, źle szukał".
Ta biografio-antologia łączy w sobie zarówno streszczenie życia pisarki, jej dzieła oraz ich odbiór. Veteranyi nie da się opisać przy użyciu prostych, znanych wszystkim kategorii - jej dzieła były, są i będą częścią samej Aglai, nie da się ich oddzielić ani tym bardziej analizować bez znajomości chociaż paru wątków biograficznych.
To, co pozostawiła po sobie pisarka, jest dowodem na to, że Aglaja Veteranyi miała niesamowitą i niczym nieograniczoną wyobraźnię. Te odwołania, to dostrzeganie w zwyczajnych rzeczach ich nietypowych zastosowań, ról... Miałam wrażenie, jakby autorka do końca życia tak naprawdę pozostała dzieckiem, żyjącym po części na jawie, po części we śnie.
I w tym byciu dzieckiem była niewinna i trochę okrutna zarazem.
Polecam, widać, że Katarzyna Leszczyńska, autorka tej biografio-antologii, porządnie się napracowała, by książka wyglądała tak, jak wygląda. Dodam także, że teksty pt. "Uwaga, groźna zupa z kury. Danił Charms na emigracji" oraz "5982 kg rodziny" na długo pozostaną w mojej pamięci.
Dłuższa opinia tutaj: ---> https://czechozydek.wordpress.com/2016/02/23/z-innej-beczki-aglaja-veteranyi-kto-znajduje-zle-szuka/

O Aglai Veteranyi przeczytałam po raz pierwszy w swoją drogą genialnej książce Dagny Kurdwanowskiej pt. "Biblioteka samobójców". Ta pisarka, aktorka i artystka zarazem urzekła mnie od razu swoim życiorysem, aczkolwiek nie rozumiałam, jak osoba tak niezwykła i pełna uśmiechu mogła chcieć targnąć się na swoje życie.
Minęło kilka lat, udało mi się w ramach wymiany zdobyć "Kto...

Wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę. Aglaję pokochałam po pierwszym przeczytaniu, gdy tylko dorwałam "Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze" kompletnie wpadłam - uwielbiam tę minimalistyczną formę pełną treści, w której nawet pusta strona ma ogromne znaczenie. Dzięki "Kto znajduje, źle szukał" miałam okazję poznać twórczość autorki, której jeszcze nie znałam.

Szkoda, że pisarka tak szybko odeszła, bo mogła napisać jeszcze wiele wspaniałych rzeczy.

P.S. Veteranyi niesłusznie jest uważana za rumuńską pisarkę, ponieważ Aglaja urodziła się w Rumunii, mieszkała w Szwajcarii i pisała po niemiecku. Jej prawdziwą ojczyzną była literatura - o czym wspomniane jest w niniejszej książce.

Wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę. Aglaję pokochałam po pierwszym przeczytaniu, gdy tylko dorwałam "Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze" kompletnie wpadłam - uwielbiam tę minimalistyczną formę pełną treści, w której nawet pusta strona ma ogromne znaczenie. Dzięki "Kto znajduje, źle szukał" miałam okazję poznać twórczość autorki, której jeszcze nie...

nie szukałam Aglai. nie szukałam tej książki.
sama do mnie przyszła.
wchodząc do sławetnego krakowskiego składu tanich książek nawet przez myśl mi nie przeszło, że natrafię na biografię cenionej przeze mnie nietuzinkowej autorki, w tamtym momencie - przede wszystkim niemieckojęzycznej pisarki, mistrzyni krótkich, absurdalnych form, po lekturze - kobiety, która z analfabetki stała się erudytką, aktorki, pomysłodawczyni projektów kulturowych, utalentowanej artystki przekraczającej granice.

życiorys Aglai, sam w sobie, już od narodzin, mógłby posłużyć za kanwę nieprzewidywalnego filmu. córka cyrkowców, Monica Gina, zwiedziła z rodzicami pół świata, nie poznając go za grosz. uwaga często koncentrowała się na niej - później jej przyjaciel stwierdzi: 'dobrze jej robiło bycie w centrum' - po latach dziwi ją swoja własna, dziecięca potrzeba egocentryzmu połączona ze sporą ignorancją. brak stabilności, lata młodości wypełnione strachem nie sprzyjały kształtowaniu się osobowości.

dlatego z takim zainteresowaniem obserwujemy budzenie się Aglai, będącej do początku dorosłości pod wpływem ojca, budzenie się apetytu do wiedzy i do myślenia. pierwszy związek - z malarzem-architektem, z którym zamieszkuje - jest dla niej trudny, ale pomaga jej nabrać sił i poszukiwać (tak wynika z jej pamiętników). wykluwa się. jako twór niepełny, nieukończony - jakim jest człowiek z definicji egzystencjalnej - potrzebuje zapełnienia wewnętrznej pustki, potrzebuje znalezienia drogi. 'droga jest celem' - będzie później uczyć w schauspiel gemeinschaft. Aglaję trawi głód - gorączka poznawcza.

ma sporo szczęścia - trafia pod egidę bechera - ma też spory potencjał - hannes przyznaje, że dawno nie spotkał osoby tak szybko robiącej postępy. w ciągu trzech lat jest w stanie przyswoić sobie język niemiecki, okazuje się zdolną aktorką. nie mogąc znaleźć klucza do jednej z ról, nie mogąc osiągnąć pełni swych możliwości, zaczyna pisać. Aglaja Veteranyi, jakby na przekór swemu wcześniejszemu analfabetyzmowi, uczy się wyrażać swoją literacką wrażliwość. pisanie to sposób na uporanie się z traumami, pełni rolę terapeutyczną, kto jednak ograniczałby się do takiego sposobu patrzenia na jej formy literackie, nie pojąłby za grosz twórczości Aglai, skąpanej w absurdzie. kilka zdań wystarczyło jej do nakreślenia niełatwych sytuacji, groteskowych, rozbudowanych znaczeniowo. gry skojarzeń zmierzały ku zaskakująco trafnym pointom.

ten zbiór to zarazem biografia - zawierająca się we wstępie Katarzyny Leszczyńskiej, fragmenty pamiętnika, sztuk, miniatur prozatorskich, zdjęcia pochodzące z projektów inicjowanych przez Aglaję i jej przyjaciół. nie jest to dzieło skończone, jakim są obydwie książki Aglai, nie jest to świadomy wybór tekstów - dostajemy za to możność śledzenia Aglai, poszerzenia spojrzenia na jej osobę. jeżeli 'dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze?' oraz 'regał ostatnich tchnień' zajmują honorowe miejsce na twojej półce, a liczysz na bliższe poznanie kobiety, której autobiograficzna wyobraźnia kreśliła tak wyraziste zdania - nie masz się nad czym zastanawiać, powinieneś przeczytać; jeżeli nie znasz jeszcze Aglai, pozwól najpierw, by jej pisarstwo przedstawiło się samo, zacznij od dylogii z wątkami wyjętymi z życiorysu.

'szukajcie, a znajdziecie'? nieprawda.
właściwa książka sama was znajdzie - we właściwym czasie.

nie szukałam Aglai. nie szukałam tej książki.
sama do mnie przyszła.
wchodząc do sławetnego krakowskiego składu tanich książek nawet przez myśl mi nie przeszło, że natrafię na biografię cenionej przeze mnie nietuzinkowej autorki, w tamtym momencie - przede wszystkim niemieckojęzycznej pisarki, mistrzyni krótkich, absurdalnych form, po lekturze - kobiety, która z analfabetki...

Książka wymaga zaangażowania od czytelnika.

Książka wymaga zaangażowania od czytelnika.

Tej książce mówię stanowcze: NIE!!!

Tej książce mówię stanowcze: NIE!!!

Książka jest wyjątkowo ciekawie pomyślana. Zawiera krótkią biografię Veteranyi, wybór jej tekstów publikowanych głównie w czasopismach, wywiady oraz utwory przyjaciół poświęcone zmarłej pisarce. Kolaż uzupełniają zdjęcia z archiwum rodzinnego Veteranyi oraz plakaty, pocztówki i programy teatralne projektowane przez nią samą. Aż się prosi, aby całość była wydrukowana na dobrym papierze w formie albumu.
Teksty Veteranyi są różnorodne i niestety dotyczy to również ich poziomu. Najciekawszy wydał mi się pamiętnik pisany podczas prac nad rolą w sztuce Turriniego oraz miniatury inspirowane twórczością Charmsa.
Lekturę lepiej dawkować, w przeciwnym razie może sprawiać wrażenie monotonnej.

Książka jest wyjątkowo ciekawie pomyślana. Zawiera krótkią biografię Veteranyi, wybór jej tekstów publikowanych głównie w czasopismach, wywiady oraz utwory przyjaciół poświęcone zmarłej pisarce. Kolaż uzupełniają zdjęcia z archiwum rodzinnego Veteranyi oraz plakaty, pocztówki i programy teatralne projektowane przez nią samą. Aż się prosi, aby całość była wydrukowana na...