Główną tezą książki jest to że każdy stres wywodzi się od strachu. Jeśli zdamy sobie tego sprawę, walka ze stresem sprowadza się do walki ze swoimi słabościami i lękami. Mimo że książka zdawałaby się oczywista miejscami, jest naprawdę otwierająca oczy i praktyczna. Już w trakcie czytania zacząłem stosować metody małych kroków i jestem bardzo zadowolony z rezultatów.

Główną tezą książki jest to że każdy stres wywodzi się od strachu. Jeśli zdamy sobie tego sprawę, walka ze stresem sprowadza się do walki ze swoimi słabościami i lękami. Mimo że książka zdawałaby się oczywista miejscami, jest naprawdę otwierająca oczy i praktyczna. Już w trakcie czytania zacząłem stosować metody małych kroków i jestem bardzo zadowolony z rezultatów.

Cóż, bardzo specyficzna lektura. W zasadzie można powiedzieć, że każdy powinien znaleźć coś dla siebie. Nie należy się zrażać "coachingowością" tematyki, tylko na chłodno podejść do lektury. Rzeczywiście, znalazłem kilka ciekawych wskazówek, które zamierzam stosować, część już stosowałem. Niestety, obawiam się, że jeżeli ktoś podejdzie do książki uprzedzony, to nie wyciągnie z niej nic, a każdy kto już się zderzył z tematem, po prostu będzie mógł powiedzieć: " ooo, to już znam, tu już byłem". Polecam pozbyć się uorzedzeń i zagłębić się. Czyta się bardzo szybko, a może akurat czegoś się można dowiedzieć :)

Cóż, bardzo specyficzna lektura. W zasadzie można powiedzieć, że każdy powinien znaleźć coś dla siebie. Nie należy się zrażać "coachingowością" tematyki, tylko na chłodno podejść do lektury. Rzeczywiście, znalazłem kilka ciekawych wskazówek, które zamierzam stosować, część już stosowałem. Niestety, obawiam się, że jeżeli ktoś podejdzie do książki uprzedzony, to nie...

Typowo coachingowa pozycja. To jednak nie zarzut, a jedynie stwierdzenie faktu.
Faktycznie z kaizen, jak już ktoś zauważył, nie za wiele ma wspólnego, jednak przypomina kilka ważnych prawd, które przewijają się przez książki Eckharda Tolle, "Unfuck yourself" Bishopa, czy przede wszystkim przez filozofię zen.

A zatem? Chyba nie można tego potraktować jako spoiler ;-)
Zatem: przeszłość nie ma na nas wpływu, bo już nie istnieje, przyszłość nie ma na nas wpływu, bo jeszcze nie istnieje, a jedno i drugie sieje prawdziwe spustoszenie w naszej głowie, ponieważ powoduje zamartwianie się, co zabija radość życia.

Jak słusznie zauważył w swoim wykładzie mistrz świeckiej linii Pusta Chmura Alexander Poraj-Zakiej (do znalezienia na FB na profilu Mądrość wschodu i zachodu),martwienie się, jest bardzo blisko w języku polskim od martwy, osoba martwiąca się, jakby nie żyła, odcina się od teraźniejszości, a teraźniejszość to właściwie jedyne, co mamy. W teraźniejszość żyjemy i działamy.

Reasumując: warto przeczytać/wysłuchać, zawsze uda się dołożyć cegiełkę do swojego spokoju ducha.

Typowo coachingowa pozycja. To jednak nie zarzut, a jedynie stwierdzenie faktu.
Faktycznie z kaizen, jak już ktoś zauważył, nie za wiele ma wspólnego, jednak przypomina kilka ważnych prawd, które przewijają się przez książki Eckharda Tolle, "Unfuck yourself" Bishopa, czy przede wszystkim przez filozofię zen.

A zatem? Chyba nie można tego potraktować jako spoiler...

Stres jest wszechobecny. Każdy z nas go doświadcza w mniejszym lub większym stopniu i każdy z nas reaguje na stres inaczej. Nie ma sensu walczyć ze stresem, można nauczyć się z nim żyć, a najlepiej oswoić. Autor w sposób bardzo przystępny przedstawia swoją metodę walki a raczej oswojenia stresu za pomocą małych kroków. Oczywiście, że pisze o rzeczach oczywistych, jednak poprzez przedstawienie ich w sposób prosty i z humorem, książkę czyta się bardzo przyjemnie.
Polecam szczególnie osobom które szukają książki lekkiej z poczuciem humoru, a nie kolejnego ciężkiego poradnika.

Stres jest wszechobecny. Każdy z nas go doświadcza w mniejszym lub większym stopniu i każdy z nas reaguje na stres inaczej. Nie ma sensu walczyć ze stresem, można nauczyć się z nim żyć, a najlepiej oswoić. Autor w sposób bardzo przystępny przedstawia swoją metodę walki a raczej oswojenia stresu za pomocą małych kroków. Oczywiście, że pisze o rzeczach oczywistych, jednak...

Bardzo dobra lektura. Zawiera wiele rad napisanych w prosty sposób, ale tak ma być.

Bardzo dobra lektura. Zawiera wiele rad napisanych w prosty sposób, ale tak ma być.

Polecam, dla tych co mają stresującą pracę :)

Polecam, dla tych co mają stresującą pracę :)

Stres... czyż nie znamy go wszyscy? Może więc... czas go pokonać?

Ciekawa pozycja. Może i, co bardzo łatwo zarówno książce jak i jej autorowi zarzucić, pełna truizmów, lecz również, dla równowagi, mnóstwo tu użytecznych treści. Być może wyłożonych w bardzo łopatologiczny sposób, ale tak w sumie... po namyśle... czy jest inny sposób na pisanie o rzeczach takich jak własnie stres? Chyba nie bardzo... Z własnego doświadczenia oraz po lekturze wielu różnych pozycji wydawniczych o charakterze poradnikowym, muszę powiedzieć jedno: najlepszą metodą na pokonanie problemu jest w pierwszej kolejności oswojenie go - a żeby tego dokonać, najlepiej jest rozłożyć go na czynniki pierwsze. "Pokonaj stres..." podejmuje taką właśnie próbę.

Czy jest to próba udana? Myślę, że do pewnego stopnia tak. Do pewnego stopnia - jak każda bowiem tego rodzaju publikacja, tak i ta pokazuje tylko pewne spojrzenie na dany problem i wskazuje ewentualne narzędzia do walki z nim. To, czy z tych narzędzi skorzystamy, to już zupełnie inna sprawa. Puenta jest prosta: przeczytać można, ale jeśli ma to być lektura owocna, warto byłoby z niej skorzystać w sposób praktyczny, przynajmniej próbując zastosować płynące z niej wnioski w praktyce własnie. Proste? Zapewne będzie tu tyle zdań, ile opinii... ;)

Kaizen... cóż to takiego? Najprościej będzie powiedzieć, że to metoda małych kroków radzenia sobie z "czymś" - w tym wypadku ze stresem. Czy skuteczna? Do tego odniosłem się powyżej - moim zdaniem będzie skuteczna, jeśli damy temu wszystkiemu szansę w praktyce. Co do treści książki... Autor opisuje osobno sam stres jako zjawisko emocjonalne z dziedziny psychologii, opisuje jego wpływ na nasze życie, skupia się na czynnikach stresogennych... słowem analizuje zjawisko z wielu możliwych punktów widzenia, a na koniec wskazuje kilka przynajmniej narzędzi do walki z tymże zjawiskiem. Moim skromnym zdaniem autor zabrał się za to zadanie całkiem fajnie i poszło mu to co najmniej nieźle.

Na koniec moja mała, prywatna dygresja. Im więcej mam do czynienia z lekturami z nurtu wszelakiego poradnictwa, tym mniej rozumiem krytyków tychże lektur... Generalnie, na upartego, można stwierdzić, że schemat konstrukcji tego rodzaju publikacji jest bardzo podobny: istnieje problem, autor go opisuje, stara się oswoić, po czym wskazuje metody jego zwalczenia. O co więc chodzi generalnie krytykom?... O to, że żadna z takich książek nie daje do ręki gotowej recepty na sukces? Tak nigdy nie będzie... Tak więc niechaj taka będzie puenta tej dygresji: nie pojmuję krytyków takich książek.

Samą książkę rzecz jasna polecam :)

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Sensus i całej Grupie Wydawniczej Helion za egzemplarz recenzencki!

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
http://cosnapolce.blogspot.com/2017/06/pokonaj-stres-z-kaizen-jarosaw-gibas.html
Zapraszam!

Stres... czyż nie znamy go wszyscy? Może więc... czas go pokonać?

Ciekawa pozycja. Może i, co bardzo łatwo zarówno książce jak i jej autorowi zarzucić, pełna truizmów, lecz również, dla równowagi, mnóstwo tu użytecznych treści. Być może wyłożonych w bardzo łopatologiczny sposób, ale tak w sumie... po namyśle... czy jest inny sposób na pisanie o rzeczach takich jak własnie...

"Tylko ofiara ucieka"

"Tylko ofiara ucieka"

Damn you Gimbus. Musiałem nieźle nadwyrężyć swój charakter i stracić niepotrzebnie czas, żeby ukończyć tę książkę. W mojej ocenie komentowana pozycja nie ma nic wspólnego z filozofią dalekiego wschodu. Jedyny Kaizen jaki z niej wypływa, to czytanie tego bełkotu na raty. Jest to nic innego jak lokowanie produktu i marna próba promocji szkoleń coachingowych prowadzonych przez autora. W swojej biblioteczce posiadam jeszcze "Pokonaj stres z Kaizen" ale przepraszam, nie dam rady przez to przebrnąć. Jeśli ktoś naprawdę interesuje się wspomnianą filozofią, polecam naszpikowaną konkretnymi przykładami pozycję Roberta Maurera "Filozofia Kaizen. Małymi krokami ku doskonałości". Na koniec dla czytelników mam taką dobrą radę - NIE CZYTAJCIE PRZECIĘTNYCH KSIĄŻEK. "Pokonaj stres z Kaizen" niewątpliwie się do nich zalicza.

Damn you Gimbus. Musiałem nieźle nadwyrężyć swój charakter i stracić niepotrzebnie czas, żeby ukończyć tę książkę. W mojej ocenie komentowana pozycja nie ma nic wspólnego z filozofią dalekiego wschodu. Jedyny Kaizen jaki z niej wypływa, to czytanie tego bełkotu na raty. Jest to nic innego jak lokowanie produktu i marna próba promocji szkoleń coachingowych prowadzonych przez...

Jarosławowi Gibasowi można zarzucić, że prawi truizmy. Prawda jest jednak taka, że mimo iż pewne rzeczy są oczywiste, to w pewien sposób nie dopuszczamy ich wagi do świadomości. Jeśli jednak zapoznamy się z nimi w tak czystej, popartej dowodami formie – nie jesteśmy w stanie ich dłużej ignorować. Widząc jak niewiele wysiłku będą kosztować nas małe zmiany, niosące ze sobą duży skutek, ciężko nie czuć się zmotywowanym. Teoria Kaizen opiera się na małych krokach i małych dawkach. Dając sobie chwilę, czytając książkę niespiesznie, pozwalamy przyswoić sobie Kaizen wręcz mimowolnie. Treści zawarte w „Pokonaj stres z Kaizen” są tak oczywiste, że nie ma najmniejszego problemu w ich zrozumieniu. Kolejny raz jest to jednak dowód na to, że najciemniej jest pod latarnią. Dlaczego tyle osób cierpi z powodu negatywnego oddziaływania stresu, jeżeli sposoby na jego pokonanie – czy też nauczenie się, jak z nimi żyć – są tak proste?

Jarosławowi Gibasowi można zarzucić, że prawi truizmy. Prawda jest jednak taka, że mimo iż pewne rzeczy są oczywiste, to w pewien sposób nie dopuszczamy ich wagi do świadomości. Jeśli jednak zapoznamy się z nimi w tak czystej, popartej dowodami formie – nie jesteśmy w stanie ich dłużej ignorować. Widząc jak niewiele wysiłku będą kosztować nas małe zmiany, niosące ze sobą...