Ta manga nie powinna się nazywać "silver spoon"(srebrna łyżka) tylko "spoonful"(pełna łyżka). Jedzenie, jedzenie i jedzenie, gdy tylko nadarzy się okazja jedzenie. Zaczynam podziwiać młodego przedsiębiorce, który zaczyna wykorzystywać wiedzę, umiejętności i dostępne środki na zarobienie kilka groszy.

Ta manga nie powinna się nazywać "silver spoon"(srebrna łyżka) tylko "spoonful"(pełna łyżka). Jedzenie, jedzenie i jedzenie, gdy tylko nadarzy się okazja jedzenie. Zaczynam podziwiać młodego przedsiębiorce, który zaczyna wykorzystywać wiedzę, umiejętności i dostępne środki na zarobienie kilka groszy.

SAMOTNOŚĆ HACHIKENA

Jeśli myśleliście, że przez osiem tomów poznaliście wszystkie sekrety technikum rolniczego w Ezono, byliście w błędzie. Nadszedł czas przekonać się, co jeszcze skrywają mury placówki i co takiego dzieje się tu, kiedy nadchodzi zima. Jak jednak rozwinie się uczuciowe życie bohaterów i czy problemy ich dotyczące znajdą wreszcie rozwiązanie?

Skończyła się jesień, nadeszła zima, czas Świąt i Nowego Roku, dlatego też szkolny internat opustoszał. Jedynym uczniem, który pozostał w Ezono jest Hachiken, który nie ma najmniejszego zamiaru spędzać tego okresu z rodzicami, ani z bratem i jego świeżo poślubiona małżonką. Jednakże ponieważ szkoła hoduje wiele zwierząt, nie jest tutaj sam. Mnóstwo nauczycieli, w tym także dyrektor, przebywa na terenie, by się nimi zajmować. Jednakże ich obecność tu wiąże się także z czymś jeszcze, z pewną głęboko skrywaną przed innymi uczniami tajemnicą. Jakby tego było mało, zjawiają się także inni, nie mający gdzie się podziać absolwenci szkoły, w tym Komaba, który znalazł zatrudnienie przy opiece nad tutejszymi zwierzętami. Oczywiście pojawia się też szansa spotkania Aki, kiedy wszyscy wybierają się do świątyni. I nie tylko jej – Minamkujo przecież czai się na każdym kroku!
Koniec wolnego czasu oznacza jednak kolejny powód do imprezowania. Z rzeźni przyjeżdżają kartony z mięsem świń, a co za tym idzie uczniowie rozpoczynają planowanie przygotowania kiełbasy i bekonu. Co więcej ser Raclette jest już prawie gotowy, ale by w pełni móc się nim delektować, trzeba zbudować piec, w którym będzie można należycie go rozpuścić…

Ten tom przynosi dwie zasadnicze zmiany. Dotychczas obok głównej fabuły i żartów pod obwoluta okładki, czytelnicy otrzymywali krótkie zabawne komiksy o tworzeniu „Silver Spoona” oraz o niektórych postaciach, teraz do tego wszystkiego doszły jeszcze przepisy kulinarne na dania prosto z Ezono. Drugą zmianą jest fakt pojawienia się kolorowych stron – po raz pierwszy w polskiej edycji tej serii.

Cała reszta pozostała jednak taka sama jak dotychczas, czytelnicy otrzymują więc dużo humoru, dużo emocji, dużo fascynacji jedzeniem i nieco ciekawych faktów na temat hodowli zwierząt i kulinariów. Jest też nuta romansu, opowieść o przyjaźni, sporo uroczych scen i jeszcze więcej nastrojowych plansz, pełnych zimowych krajobrazów. Największe wrażenie robią te nocne, pełne śniegu, wiejącego wiatru i świateł padających z okien budynków szkolnych. To jednak tylko detale, a przecież całość robi duże wrażenie. Dlatego polecam Wam ten tom „Silver Spoona” tak, jak poprzednie.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/08/03/silver-spoon-10-hiromu-arakawa/

SAMOTNOŚĆ HACHIKENA

Jeśli myśleliście, że przez osiem tomów poznaliście wszystkie sekrety technikum rolniczego w Ezono, byliście w błędzie. Nadszedł czas przekonać się, co jeszcze skrywają mury placówki i co takiego dzieje się tu, kiedy nadchodzi zima. Jak jednak rozwinie się uczuciowe życie bohaterów i czy problemy ich dotyczące znajdą wreszcie rozwiązanie?

Skończyła się...

Jak wiadomo, główną osią, wokół której obraca się wszystko w tej mandze, jest jedzenie. Tym razem na pierwsze miejsce wysuwa się przetwarzanie mięsa kupionego w ramach „świńskiego funduszu” oraz jego sprzedaż. Łatwo się domyślić, kto zostaje w końcu obarczony ustalaniem ceny, ale przy okazji nasz asertywny inaczej bohater wpada na pomysł rozkręcenia interesu. Poza tym spotykamy wprowadzoną w poprzednim tomie rosyjską szwagierkę Hachikena, dzięki której poznajemy znacznie fajniejsze niż oryginalne znaczenie tytułu serii ;D Okawa nadal nie może znaleźć pracy, ale dzięki temu coraz wyraźniej zalicza się do głównej obsady; niestety, bidulek odkrywa też, jak bardzo złym pomysłem jest przeszkadzanie Nishikawie w jego wirtualnych randkach ^^ A na koniec dostajemy scenę rozgrzewki na śniegu, która pozwala bardziej optymistycznie spojrzeć na przyszłe losy Komaby. Szkoda, że poza jego wątkiem w zasadzie ten tomik nie poruszył żadnego z najbardziej mnie interesujących, ale zawsze są jeszcze następne.

Jak wiadomo, główną osią, wokół której obraca się wszystko w tej mandze, jest jedzenie. Tym razem na pierwsze miejsce wysuwa się przetwarzanie mięsa kupionego w ramach „świńskiego funduszu” oraz jego sprzedaż. Łatwo się domyślić, kto zostaje w końcu obarczony ustalaniem ceny, ale przy okazji nasz asertywny inaczej bohater wpada na pomysł rozkręcenia interesu. Poza tym...