Cesarzowa Elżbieta

Taka powinna być biografia. Czuć, że obcuje się z realną cesarzową Austro-Węgier - postacią bardzo efemeryczną.

Taka powinna być biografia. Czuć, że obcuje się z realną cesarzową Austro-Węgier - postacią bardzo efemeryczną.

24 kwietnia 1854 roku, Wiedeń - szesnastoletnia księżniczka bawarska Elżbieta “Sisi” Wittelsbach poślubia dwudziestotrzyletniego cesarza Franciszka Józefa z dynastii Habsburgów, zostając cesarzową Austrii, a w przyszłości także królową Węgier i Czech.

Historia miłości od pierwszego wejrzenia pomiędzy cesarzem i cesarzową, podobnie jak wyjątkowa uroda Elżbiety, przeszły do historii oraz popkultury owiane legendą. Ale jak to z legendami bywa, kryją się za nimi postaci z krwi i kości, których życie często znacząco odbiegało od wyobrażeń otoczenia i późniejszych pokoleń.

Według poczynionych ustaleń żoną młodego cesarza miała zostać córka księcia Maksymiliana i księżnej Ludwiki z bocznej linii Wittelsbachów bawarskich, księżniczka Helena. Jednak zrządzeniem losu podczas oficjalnej wizyty i spotkania pary - co do którego żywiono nadzieję, że zakończy się zaręczynami - to nie Helena, a towarzysząca jej młodsza siostra, pieszczotliwie zwana Sisi, skradła serce Franciszka Józefa. Zauroczenie okazało się na tyle silne, że faktycznie doszło do zaręczyn, a niedługo potem do hucznego ślubu.

Cesarzowa Elżbieta miał być powiewem świeżości. W jej małżeństwie z cesarzem pokładano wielkie nadzieje, nie tylko na powicie następcy tronu, ale na wzmocnienie pozycji monarchii absolutnej w Austrii. Poddani z kolei zwiastowali tym nadejście lepszych dla siebie czasów. Wkrótce miało się okazać, jak płonne były to nadzieje.

Wychowana w duchu swobody, z dala od dworu Sisi nie potrafiła odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Potęgowana przez młody wiek nieśmiałość, brak odpowiedniego przygotowania, obycia w towarzystwie, a nawet chęci przyjęcia zaszczytnej roli przysporzyły Elżbiecie wielu trosk i szybko stały się źródłem napięć między nią i matką cesarza. Arcyksiężna Zofia rządziła na dworze silną ręką. Od wysoko wrażliwej dziewczyny wymagała bezwzględnego posłuszeństwa i nienagannego wypełniania wyraźnie przerastających ją obowiązków. Dominująca osobowość teściowej i uległa postawa Franciszka Józefa wobec matki poskutkowały w późniejszych latach poczuciem wyobcowania i wewnętrzną potrzebą buntu, których to skłonności Elżbieta już nigdy się nie wyzbyła.

Cesarzowa była postacią nietuzinkową - była antymonarchistką. Świadomością “zmierzchu królów” wyprzedzała swoje czasy i wykraczała poza ustrój, w którym przyszło jej żyć i panować. Cechy składające się na jej charakter mogłyby być największym atutem monarchii, gdyby tylko znalazł się w jej otoczeniu ktoś, kto umiałby nimi pokierować, a nade wszystko rozpoznać ich wartość. Niestety stały się przyczyną jej nieszczęścia. Sisi ani nie rozumiała wiedeńskiej arystokracji, ani sama nie znajdowała zrozumienia. W pałacu czuła się osaczona przez niesprzyjających jej ludzi, więc kiedy tylko mogła, pod byle pretekstem uciekała. Ostentacyjne uchylała się od obowiązków cesarzowej, żony, matki popadając w coraz większy ekscentryzm i niełaskę poddanych. Pustkę życia wypełniała coraz to nowymi obsesjami, a największą z nich była sławna uroda cesarzowej.

Jaki portret cesarzowej Elżbiety wyłania się z biografii Brigitte Hamann? Portret kobiety nieprzeciętnej, pięknej, inteligentnej, wrażliwej, ale też ekscentrycznej, niepokornej, zamkniętej w sobie, destrukcyjnie obojętnej. Kobiety, która mogłaby osiągnąć o wiele więcej, może nawet odmienić oblicze Austro-Węgier, gdyby tylko nie rozkochała się w samotności i kontemplacji swego cierpienia. Wiele można zarzucić otoczeniu lub okolicznościom, wiele samej cesarzowej. Książka jest świetnie napisaną biografią wyjątkowej postaci, która ani szczególnie nie ukwieca legendy, ani jej nie burzy; raczej oddaje sprawiedliwość osobie bądź co bądź nieidealnej.

mealibri.blogspot.com

24 kwietnia 1854 roku, Wiedeń - szesnastoletnia księżniczka bawarska Elżbieta “Sisi” Wittelsbach poślubia dwudziestotrzyletniego cesarza Franciszka Józefa z dynastii Habsburgów, zostając cesarzową Austrii, a w przyszłości także królową Węgier i Czech.

Historia miłości od pierwszego wejrzenia pomiędzy cesarzem i cesarzową, podobnie jak wyjątkowa uroda Elżbiety, przeszły do...

Wciągająca lektura, mimo niezliczonej ilości informacji o politycznych i militarnych zmaganiach cesarza Franciszka Józefa. Autorka metodycznie rozprawia się z legendą ,mitem, produktem PR jakim jest do dzisiaj Sisi czyli cesarzowa Elżbieta. Warto przeczytać te książkę przed wyprawą do
Wiednia, który na każdym kroku odcina kupony od legendy Sisi, oferując naiwnym turystom kubeczki, szaliki i magnesy na lodówkę z jej pięknym wizerunkiem.

Wciągająca lektura, mimo niezliczonej ilości informacji o politycznych i militarnych zmaganiach cesarza Franciszka Józefa. Autorka metodycznie rozprawia się z legendą ,mitem, produktem PR jakim jest do dzisiaj Sisi czyli cesarzowa Elżbieta. Warto przeczytać te książkę przed wyprawą do
Wiednia, który na każdym kroku odcina kupony od legendy Sisi, oferując naiwnym turystom...

Wspaniale napisana biografia zadziwiającej kobiety.

Wspaniale napisana biografia zadziwiającej kobiety.

Świetna biografia królowej Elżbiety, przytacza wiele listów i wypowiedzi współczesnych jej osób, które żyły z nią na co dzień. Książka przybliża charakter Sisi (przez jedno S!) w ten sposób, że cukierkowe filmy Marischki - które skądinąd uwielbiam oglądać jako wspaniałe "feel-good movies" - wydają się trochę niedorzeczne ;)

Świetna biografia królowej Elżbiety, przytacza wiele listów i wypowiedzi współczesnych jej osób, które żyły z nią na co dzień. Książka przybliża charakter Sisi (przez jedno S!) w ten sposób, że cukierkowe filmy Marischki - które skądinąd uwielbiam oglądać jako wspaniałe "feel-good movies" - wydają się trochę niedorzeczne ;)

Piękna, bogata, nieszczęśliwa, zaburzona, autodestrukcyjna i niszcząca innych. Inteligentna lecz bardzo niedojrzała. Mit niezwykłej cesarzowej Sisi trwa do dziś, tym bardziej warto poznać jej prawdziwe oblicze. Nie każda bajka kończy się dobrze.

Piękna, bogata, nieszczęśliwa, zaburzona, autodestrukcyjna i niszcząca innych. Inteligentna lecz bardzo niedojrzała. Mit niezwykłej cesarzowej Sisi trwa do dziś, tym bardziej warto poznać jej prawdziwe oblicze. Nie każda bajka kończy się dobrze.

Znakomita biografia oparta na licznych źródłach - listach, dziennikach Elżbiety i jej otoczenia oraz i wierszach Elżbiety.

Znakomita biografia oparta na licznych źródłach - listach, dziennikach Elżbiety i jej otoczenia oraz i wierszach Elżbiety.

Do tej pory miałem jednoznacznie pozytywne zdanie o cesarzowej Sisi. Ot, dziewczyna z Bawarii znienawidzona przez cesarski dwór, dzielnie stawiająca opór całej armii niewdzięcznych ludzi na czele z matką Franciszka Józefa, Zofią.
Okazało się jednak, że postać Elżbiety nie jest aż tak jednoznaczna. Wręcz przeciwnie, moje uczucia z sympatii do niej, obróciły się w stronę niechęci do cesarzowej. Nie ulega wątpliwości, że życie Sisi było trudne, ale czy wszelkie dziwactwa można usprawiedliwiać tylko tym. Zamiast zdrowych stosunków z dziećmi mamy oskarżenia w stosunku do Rudolfa, zamiast pełnienia funkcji publicznych mamy ucieczki z Wiednia i podróże po Europie. Kiedy trzeba było oszczędzać, cesarzowa kupowała konie i brała udział w zawodach, zaniedbując całkowicie życie rodzinne. A przecież pozostają jeszcze takie kwestie jak spirytualizm czy jej słabość do Węgrów, która bywała przecież zupełnie nietaktowna. Z pewnością była to nieszczęśliwa, ale też niezwykle ciekawa i intrygująca osoba, ale przez to, że wszystko robiła na opak, raczej nie wzbudziła mojej głębszej sympatii, wręcz zwiększyła tylko moje współczucie dla Rudolfa i Franciszka Józefa.
Przed trudnymi dylematami stanęła też autorka biografii, Brigitte Hamann, która zdawała sobie sprawę, że burzy mit dobrej cesarzowej. Ostatecznie Hamann postanowiła ukończyć książkę, za co należy się jej szacunek, gdyż burzenie pomników zawsze może spowodować pewne problemy. Trudno również nie odczuwać podziwu dla ogromu pracy jaki wykonała autorka. Ogromna ilość, archiwów, listów, relacji, dokumentów stworzyły drobiazgowy obraz Elżbiety, ale jednocześnie odczuwamy też obecność innych osób dramatu, czyli dzieci, męża, rodzeństwa czy przyjaciółek cesarzowej. Oczywiście, Sisi, wyróżnia się na ich tle, ale bardzo dobrze, że nie jest to opowieść tylko o niej, lecz o całej Austrii. Hamann nie bała się wplatać do biografii wielkiej polityki, co moim zdaniem, stworzyło jeszcze ciekawszą książkę.

Do tej pory miałem jednoznacznie pozytywne zdanie o cesarzowej Sisi. Ot, dziewczyna z Bawarii znienawidzona przez cesarski dwór, dzielnie stawiająca opór całej armii niewdzięcznych ludzi na czele z matką Franciszka Józefa, Zofią.
Okazało się jednak, że postać Elżbiety nie jest aż tak jednoznaczna. Wręcz przeciwnie, moje uczucia z sympatii do niej, obróciły się w stronę...

Bardzo obiektywnie napisana biografia, która rzetelnie opisuje całe życie cesarzowej. Postać Elżbiety ciekawiła mnie od zawsze, od momentu, gdy wiele lat temu obejrzałam film z Romy Schneider w roli Sisi. Po wizycie w Wiedniu i bliższym zapoznaniu się z losem żony Franciszka Józefa wiedziałam już, że jej życie nie było tak cukierkowe jak to przedstawiono w filmie, ale aż do teraz nie wiedziałam, że była to tak niejednoznaczna, pełna sprzeczności kobieta. Książka zasługuje na bardzo dobrą ocenę, to biografia, którą czyta się jak wciągającą powieść.

Bardzo obiektywnie napisana biografia, która rzetelnie opisuje całe życie cesarzowej. Postać Elżbiety ciekawiła mnie od zawsze, od momentu, gdy wiele lat temu obejrzałam film z Romy Schneider w roli Sisi. Po wizycie w Wiedniu i bliższym zapoznaniu się z losem żony Franciszka Józefa wiedziałam już, że jej życie nie było tak cukierkowe jak to przedstawiono w filmie, ale aż do...

Miło się czyta aczkolwiek mam wrażenie że autorka troche 'miota' się w chęci bycia neutralna i chcąc przedstawić dobre i złe strony Sissi. Trochę na siłę chce stworzyc odpowiednie proporcje ale odczuwam 'tompnięcia' :)

Miło się czyta aczkolwiek mam wrażenie że autorka troche 'miota' się w chęci bycia neutralna i chcąc przedstawić dobre i złe strony Sissi. Trochę na siłę chce stworzyc odpowiednie proporcje ale odczuwam 'tompnięcia' :)