Brzechwa nie dla dzieci

Po przeczytaniu biografii Tuwima, którą oceniłem na 9, spodziwałem się znacznie więcej po biografii Brzechwy. Tymczasem Mariusz Urbanek napisał książkę nudniejszą od tej o Tuwimie, a ponadto okrasił ją dwoma rozdziałami, w których staje po jednej ze stron sporu - mnie, sięgającego po biografię poety, poglądy pana Urbanka nie interesują.
Co do samego Brzechwy, to jego biografia jest szczegółowa i zawiera również chcarkterystyczne fragmenty jego utworów.
Sama postać Brzechwy jest dla mnie mniej odstręczająca niż Tuwim, bo choć Brzechwa wstąpił do PZPR, to nie chodził na herbatki do Bieruta jak pan Julian.
Na szczęście po Brzechwie pozostaną piękne bajki dla dzieci i opowieści o Kleksie, a nie wiersze typu:
"Więc sługusy z Wall Streetu,
Tito, Tito i ty tu,
Służ i już, gdy każe pan ci,
Tuż-tuż biali emigranci,
Esesmani - towar tani
I od Kruppa kupa drani,
Rodzime łotrzyki
Prosto z "Głosu Ameryki".
Swoją drogą to interesujące, że w czasach stalinowskich, kiedy strach był uczuciem zrozumiałym, niektórzy zamaist się tylko bać, chcieli jeszcze służyć złu.
Może chodziło o "kasę"? Sam Brzechwa mówił, że przed wojną jego książki osiągnęły nakład kilkunastu tysięcy egzemplarzy, a komuniści drukowali je w milionach...

Po przeczytaniu biografii Tuwima, którą oceniłem na 9, spodziwałem się znacznie więcej po biografii Brzechwy. Tymczasem Mariusz Urbanek napisał książkę nudniejszą od tej o Tuwimie, a ponadto okrasił ją dwoma rozdziałami, w których staje po jednej ze stron sporu - mnie, sięgającego po biografię poety, poglądy pana Urbanka nie interesują.
Co do samego Brzechwy, to jego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Widzę, że opinie pojawiają się skrajne - wieje nudą/niezykle ciekawa. Ja przeczytałam w 1,5 dnia - wsiąknęłam. Bardzo przyjemna książka.

Widzę, że opinie pojawiają się skrajne - wieje nudą/niezykle ciekawa. Ja przeczytałam w 1,5 dnia - wsiąknęłam. Bardzo przyjemna książka.

Pokaż mimo to

Strasznie zmęczyła mnie ta książka i ostatecznie porzuciłam jej czytanie z niechęci do marnowania nad nią czasu. W szkole średniej polonistka była zakochana w Brzechwie, jego utworach i "jego przeciekawym życiu". Zachęcona wspomnieniem lekcji języka polskiego sięgnęłam po "Brzechwę nie dla dzieci" i przeżyłam okrutne rozczarowanie. Nie wiem tylko gdzie ostatecznie tkwi problem - w tym, że życiorys Brzechwy nie nadaje się na spektakularną biografię, czy może autor zniszczył jego historię, tworząc książkę tak bardzo mdłą, nijaką, coraz bardziej nudną z każdą kolejną stroną? Owszem, jest w tej pozycji dużo faktów z życia poety, ale są one tak nijak przedstawione, że aż nie można uwierzyć, jak ktoś mógł wydać taką nudę... Myślę, że był potencjał na dobrą historię o ciekawym człowieku i jego twórczości, jednak zabrał się za nią ktoś zupełnie nie czujący klimatu życia Brzechwy. Ogromne rozczarowanie, ogromna strata czasu. A szkoda...

Strasznie zmęczyła mnie ta książka i ostatecznie porzuciłam jej czytanie z niechęci do marnowania nad nią czasu. W szkole średniej polonistka była zakochana w Brzechwie, jego utworach i "jego przeciekawym życiu". Zachęcona wspomnieniem lekcji języka polskiego sięgnęłam po "Brzechwę nie dla dzieci" i przeżyłam okrutne rozczarowanie. Nie wiem tylko gdzie ostatecznie tkwi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z ciekawszych biografii

Jedna z ciekawszych biografii

Pokaż mimo to

Przyznaję, że zaskoczyła mnie ta biografia Pana Brzechwy. Dowiedziałam się z niej wielu interesujących faktów dotyczących postaci, o której tak naprawdę niewiele wiedziałam poza tym, że pisał przecudne, zabawne wierszyki dla dzieci. Okazuje się, że to za co ceniłam Brzechwę, nie było jego ulubionym zajęciem. Całe życie chciał pisać coś dorosłego, bardziej dojrzałego w jego mniemaniu. Częściowo udało mu się zrealizować swoje plany pisząc teksty kabaretowe, czy inne pomniejsze utwory dla dorosłych. Jednak w pamięci pozostanie poetą utworów dziecięcych. Biografia Brzechwy przygotowana fachowo i merytorycznie, zaskakuje w wielu momentach, daje obraz czasów w jakich przyszło mu żyć i tworzyć.
Polecam.

Przyznaję, że zaskoczyła mnie ta biografia Pana Brzechwy. Dowiedziałam się z niej wielu interesujących faktów dotyczących postaci, o której tak naprawdę niewiele wiedziałam poza tym, że pisał przecudne, zabawne wierszyki dla dzieci. Okazuje się, że to za co ceniłam Brzechwę, nie było jego ulubionym zajęciem. Całe życie chciał pisać coś dorosłego, bardziej dojrzałego w jego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zmęczyłam się czytaniem tej biografii, za nic nie mogłam jej skończyć, tak mocno wiało mi nudą. Albo Brzechwa nie jest tak barwną postacią, albo tym razem Urbanek nie stanął na wysokości zadania i gdzie się dało, to upychał streszczenia lub fragmenty utworów Brzechwy, na wszystkie strony wałkował temat "romansu" poety z ówczesną władzą czy zjadliwej krytyki, jaka go dotykała. W sumie to najbardziej z całej książki podobał mi się ostatni felieton Urbanka i wywiad z Krystyną Brzechwą - córką Jana.

Zmęczyłam się czytaniem tej biografii, za nic nie mogłam jej skończyć, tak mocno wiało mi nudą. Albo Brzechwa nie jest tak barwną postacią, albo tym razem Urbanek nie stanął na wysokości zadania i gdzie się dało, to upychał streszczenia lub fragmenty utworów Brzechwy, na wszystkie strony wałkował temat "romansu" poety z ówczesną władzą czy zjadliwej krytyki, jaka go...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem przyjemnie napisana biografia jednego z najbardziej znanych polskich twórców poezji dla dzieci. Sporo informacji na temat życia Brzechwy. Mnie tylko zabrakło głębi. Po przeczytaniu książki mam więcej informacji na temat życia Brzechwy, ale z drugiej strony nie mam uczucia, że poznałem Brzechwę jako człowieka.

Niewątpliwy plus książki jest taki, że na pewno sięgnę po wiersze Brzechwy.

Całkiem przyjemnie napisana biografia jednego z najbardziej znanych polskich twórców poezji dla dzieci. Sporo informacji na temat życia Brzechwy. Mnie tylko zabrakło głębi. Po przeczytaniu książki mam więcej informacji na temat życia Brzechwy, ale z drugiej strony nie mam uczucia, że poznałem Brzechwę jako człowieka.

Niewątpliwy plus książki jest taki, że na pewno sięgnę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam pewien kłopot z tą książką.
Gniecie mnie nieco pytanie: ... czy życie Brzechwy to temat na książkę?
Życiorys, rzekłbym, typowy dla jego rówieśników z literackiego parnasu (a przynajmniej tej jego części, która została w kraju po wojnie). Wzloty i upadki, romansowanie z nową władzą, wreszcie upapranie po szyję w gównie stalinizmu. Pieniądze, kolejne miłości i miłostki, rozczarowania, kompleks Leśmiana.
Po takich brawurowych biografiach, jak Tuwimowa czy lwowskich matematyków - tym razem u Urbanka wieje, niestety, nudą.
Ale jej przyczyny upatruję właśnie w samym temacie, nie w warsztacie Autora.
Ciekawa względnie część poświęcona pracy prawniczej Lesmana.
A najciekawsza - dotycząca losów pośmiertnych i typowo polskich wojenek o Brzechwę: polaryzacja biegunowa. I tak już zostanie.

Mam pewien kłopot z tą książką.
Gniecie mnie nieco pytanie: ... czy życie Brzechwy to temat na książkę?
Życiorys, rzekłbym, typowy dla jego rówieśników z literackiego parnasu (a przynajmniej tej jego części, która została w kraju po wojnie). Wzloty i upadki, romansowanie z nową władzą, wreszcie upapranie po szyję w gównie stalinizmu. Pieniądze, kolejne miłości i miłostki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pan Urbanek pisząc taśmowo kolejne biografie, zdaje się popadać w rutynę i nijakość. Być może postać nie była bardzo ciekawa, być może jednak czas dla autora na przerwę i przemyślenie kierunku, w jakim idzie.

Nadal sporo faktów, dużo ciekawostek, sporo wygrzebanych nie wiadomo skąd szczegółów. Wszystko jednak nie układa się w jakąś spójną całość, nie ma tu iskry ani ikry, nie ma myśli przewodniej. Wieje nudą.

Pan Urbanek pisząc taśmowo kolejne biografie, zdaje się popadać w rutynę i nijakość. Być może postać nie była bardzo ciekawa, być może jednak czas dla autora na przerwę i przemyślenie kierunku, w jakim idzie.

Nadal sporo faktów, dużo ciekawostek, sporo wygrzebanych nie wiadomo skąd szczegółów. Wszystko jednak nie układa się w jakąś spójną całość, nie ma tu iskry ani ikry,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo ciekawa: Autor wszechstronnie opisuje życie Poety od strony twórczości, pracy jako prawnika a także życia prywatnego. Dla mnie Julian Tuwim i Jan Brzechwa to dwaj cudowni, najważniejsi i ciągle żywi autorzy literatury dziecięcej. Czytając biografię przypominałam sobie postaci ulubionych bohaterów mojego dzieciństwa i kolejnych pokoleń dzieci a także przypomniałam sobie jak ogromny i ciągle żywy jest ten najbardziej wartościowy dorobek Jana Brzechwy. Nie przetrwały wiersze liryczne, ani utwory pisane w latach pięćdziesiątych XX wieku na zamówienie polityczne. Te ostatnie oraz żydowskie pochodzenie Pisarza są częstym powodem atakowania go przy okazji powoływania na patrona szkół. Mariusz Urbanek z werwą opisuje, jak w takich bataliach nienawistnicy na ogół przegrywają z wielbicielami Poety.
Warto też pamiętać zasługi Brzechwy, bardzo zdolnego prawnika, który tworzył prawo autorskie w Polsce przedwojennej i odnosił wiele sukcesów broniąc, jako adwokat, twórców kultury oraz działając w ich stowarzyszeniach.

Książka bardzo ciekawa: Autor wszechstronnie opisuje życie Poety od strony twórczości, pracy jako prawnika a także życia prywatnego. Dla mnie Julian Tuwim i Jan Brzechwa to dwaj cudowni, najważniejsi i ciągle żywi autorzy literatury dziecięcej. Czytając biografię przypominałam sobie postaci ulubionych bohaterów mojego dzieciństwa i kolejnych pokoleń dzieci a także...

więcej

mniej

Pokaż mimo to