Na tych kilkudziesięciu stronicach nie sposób opisać jakoś dogłębnie problematyki palenia na stosach kobiet uznanych za czarownice. Można jedynie zasygnalizować pewne kwestie, obrazowo przedstawić najważniejsze elementy zagadnienia. I właśnie w taki sposób zajmuje się tematem pani Sokołowska. Jak dla mnie - trochę za bardzo w stylu popularnych książek o różnych historycznych skandalach i sensacjach, ale z drugiej strony - nie na tyle populistycznie, żeby irytowało w czasie lektury.

Trafnie rozprawia się autorka z przyjętym schematem, według którego to średniowiecze miało być epoką palenia na stosie (nawet jeśli trochę zbytnio upraszcza niektóre fakty). Szkolna wiedza raczej rzadko zestawia humanizm Renesansu z paleniem czarownic, a to przecież właśnie wiek XVI i XVII przyjąć trzeba za czas największej nagonki na heretyków i czcicieli szatana. W interesujący sposób przedstawia też autorka podłoże ówczesnego mizoginizmu, szczególnie na przykładzie twórców "Młota na czarownice". Gdy już człowiekowi blisko do grobu, a i oręż nie do końca sprawny - lepiej odżegnać się od spraw płciowości, zohydzić je do szczętu, aby tym większej zasługi nabrać w oczach Boga. Idiotyczne podejście, ale, jak widać, znalazło swój oddźwięk w ówczesnych społeczeństwach.

Warto przeczytać - bardziej jako wstęp do konkretnych opracowań, ale jednak. Tym bardziej, że wartki język pozwala pochłonąć książeczkę na jedno krótkie posiedzenie ;)

Na tych kilkudziesięciu stronicach nie sposób opisać jakoś dogłębnie problematyki palenia na stosach kobiet uznanych za czarownice. Można jedynie zasygnalizować pewne kwestie, obrazowo przedstawić najważniejsze elementy zagadnienia. I właśnie w taki sposób zajmuje się tematem pani Sokołowska. Jak dla mnie - trochę za bardzo w stylu popularnych książek o różnych...